Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

კო-პრენესა / Co - Prenessa

სამკურნალო ფორმა
ტაბლეტები 8 მგ/2,5 მგ.

შემადგელობა
ერთი ტაბლეტი შეიცავს
აქტიურ ნივთიერებას - პერინდოპრილის ერბუმინს 8 მგ, ინდაპამიდს 2,5 მგ;
დამხმარე ნივთიერებებს: კალციუმის ქლორიდის გექსაჰიდრატს, ლაქტოზას მონოჰიდრატს, კროსპოვიდონს, ცელულოზას მიკროკირსტალურს, ნატრიუმის ჰიდროკარბონატს, კრემნიუმის დიოქსიდს კოლოიდურს ჰიდრატირებულს, მაგნიუმის სტეარატს. 

აღწერილობა
მრგვალი ფორმის თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები, ოდნავ ორმხრივამოზნექილი, ნაჭდევით ერთ მხარეზე. 

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
პრეპარატები, რომლებიც მოქმედებენ რენინ-ანგიოთენზინ სისტემაზე.
ანგიოთენზინ-მაკორექტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორები სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში, პერინდოპრილი დიურეტიკებთან კომბინაციაში.

ათქ კოდი: C09BA04

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოკინეტიკა
პერინდოპრილის და ინდაპამიდის ფიქსირებული კომბინაციის ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლები არ განსხვავდება მათ ცალკე გამოყენებასთან შედარებით. 
პერინდოპრილი შიგნით მიღების შემდეგ სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1 საათის განმავლობაში. პერინდოპრილის ნახევრად დაშლის პერიოდი სისხლის პლაზმაში შეადგენს 1 საათს. 
პერინდოპრილი წარმოადგენს პროწამალს. პერინდოპრილის მიღებული დოზის 27% აღწევს სისხლის დინებას აქტიური მეტაბოლიტის - პერინდოპრილატის ფორმით. აქტიური პერინდოპრილატის გარდა, პერინდოპრილი წარმოქმნის ხუთ არააქტიურ მეტაბოლიტს. პერინდოპრილატის მაქსიმალური კონცენტრაციები პლაზმაში მიიღწევა 3-4 საათის განმავლობაში.
საკვების მიღება ამცირებს პერინდოპრილატად გარდაქმნას, მაშასადამე, ბიომისაწვდომობასაც. პერინდოპრილის შემცველობა პლაზმაში ხაზოვნად არის დამოკიდებული დოზაზე. განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 0,2ლ/კგ შეუკავშირებელი პერინდოპრილატისათვის. პერინდოპრილატის შეკავშირება პლაზმის პროტეინებთან შეადგენს 20%-ს, ძირითადად, ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელ ფერმენტთან. პერინდოპრილატი გამოიყოფა შარდით, შეუკავშირებელი ფრაქციის ნახევრად გამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენ დაახლოებით 17 საათს, რაც იწვევს სტაბილურ მდგომარეობას 4 დღის განმავლობაში. 
პერინდოპრილატის გამოყოფა შემცირებულია ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, ასევე პაციენტებში გულის ან თირკმელების უკმარისობით.
თირკმელების უკმარისობის დროს, გაუარესების ხარისხის მიხედვით, სასურველია დოზის კორექტირების ჩატარება. 
პერინდოპრილატის დიალიზის კლირენსი ტოლია 70 მლ/წთ.
პერინდოპრილის კინეტიკა განსხვავდება პაციენტებში ციროზით: თირკმელების კლირენსი ნახევრად მცირდება, მაგრამ ფორმირებული პერინდოპრილატის რაოდენობა არ მცირდება, ამიტომ არ არსებობს დოზის კორექტირების აუცილებლობა. 
ინდალამიდი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან. მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში მიიღწევა დაახლოებით 1 საათის განმავლობაში პრეპარატის შიგნით მიღების შემდეგ. სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 79%-ს. 
ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 14-დან 24 საათამდე (საშუალოდ 18 საათს). 
განმეორებითი მიღება კუმულაციას არ იწვევს. გამოყოფა ძირითადად ხდება შარდით (დოზის 70%) და განავალით (22%) არააქტიური მეტაბოლიტების ფორმით. ფარმაკოკინეტიკა პაციენტებში თირკმელების უკმარისობით რჩება უცვლელი.

ფარმაკოდინამიკა
კო-პრენესა® წარმოადგენს პერინდოპრილის ტერტ-ბუთილამინის მარილის - ანგიოთენზინ-მაკორვენტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორის და ინდალამიდის - ქლორსულფამიდური დიურეტიკის კომბინაციას. მისი ფარმაკოლოგიური თვისებები დამოკიდებულია ცალკე აღებულ თითოეულ კომპონენტზე, პლუს ორივე პრეპარატის ადიტიური სინერგიული მოქმედება კომბინაციაში.
პერინდოპრილი წარმოადგენს ანგიოთენზინ-მაკორვენტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორს, რომელიც გარდაქმნის ანგიოთენზოს I-ს ანგიოთენზინ II-ად - სისხლძარღვების შემავიწროვებელი ნივთიერება. ამის გარდა, ენზიმი ასტიმულირებს ალდოსტერონის გამომუშავებას თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქით და ბრადიკინინის - სისხლძარღვების შემავიწროებელი ნივთიერების დეგრადაციას - არააქტიურ ჰეპტაპეპტიდებზე.     
შედეგად ხდება ალდოსტერონის გამომუშავების შემცირება, რენინის პლაზმის აქტივობის ზრდა, რადგანაც ალდოსტერონი არ აძლიერებს უარყოფით უკუკავშირს. ხანგრძლივი მკურნალობის დროს აღინიშნება სისხლძარღვების საერთო პერიფერიული წინააღმეგობის შემცირება უპირატესი მოქმედებით კუნთების და თირკმელების სისხლძარღვებზე; ამასთან არ ხდება მარილების და წყლის შეკავება ან რეფლექტორული ტაქიკარდია.   
პერინდოპრილის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება ასევე ვლინდება პაციენტებში რენინის დაბალი ან ნორმალური კონცენტრაციებით. 
პერინდოპრილის მოქმედება განპირობებულია პერინდოპრილატის მეტაბოლიტის აქტივობით. სხვა მეტაბოლიტები არ არის აქტიური. პერინდოპრილი ამცირებს დატვირთვას გულზე, ახდენს რა ვენებზე ვაზოდილატატურ მოქმედებას, (შესაძლებელია, პროსტოგლანდინების მეტაბოლიზმის ცვლილების გზით) და სისხლძარღვების საერთო პერიფერიული წინააღმდეგობის შემცირების მეშვეობით ამცირებს პოსტდატვირთვას. 
პაციენტებში გულის უკმარისობით პერინდოპრილი ამცირებს მარცხენა და მარჯვენა პარკუჭის შევსების წნევას, ამცირებს სისხლძარღვების საერთო პერიფერიულ წინააღმდეგობას, ზრდის წუთმოცულობას (რითაც აუმჯობესებს გულის ინდექსს), ზრდის ადგილობრივ სისხლის მიმოქცევას კუნთებში. შედეგად მნიშვნელოვნად უმჯობესდება ტესტები ფიზიკური დატვირთვით. 
პერინდოპრილი აქტიურია ჰიპერტენზიის ყველა ხარისხის დროს: მსუბუქი. ზომიერი და მძიმე. 
სისტოლური და დიასტოლური არტერიული წნევის დაქვეითება აღინიშნება პაციენტებში როგორც მწოლიარე, ასევე ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში. 
მაქსიმალური ანტიჰიპერტენზიული აქტივობა ერთჯერადი დოზის შემდეგ შეადგენს 4-დან 6 საათამდე და ნარჩუნდება 24 საათის განმავლობაში. არის ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ნარჩენი დაბლოკვის მაღალი ხარისხი 24 საათის შემდეგ (დაახლოებით 80%). რეაგირების მქონე პაციენეტებში ნორმალიზებული არტერიული ენევა  მიიღწევა ერთი თვის შემდეგ და ნარჩუნდება ტაქიფილაქსიის გარეშე. მკურნალობის შეწყვეტას არ გააჩნია უკუქმედების ეფექტი ჰიპერტენზიის დროს. 
პერინდოპრილს გააჩნია სისხლძარღვების გამაფართოებელი თვისებები, აღადგენს ძირითადი არტერიული ღეროების ელასტიურობას, ახდენს არტერიების წინააღმდეგობის ჰისტომორფომეტრიულ ცვლილებების კორექტირებას და იწვევს მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის შემცირებას. აუცილებლობის შემთხვევაში თიაზიდური დიურეტიკების დამატება იძლევა ადიტიურ სინერგიულ ეფექტს. 
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორის კომბინაცია თიაზიდურ დიურეტიკებთან ამცირებს ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკს, დაკავშირებულს მხოლოდ ერთი დიურეტიკის მიღებასთან.
ინდაპამიდი არის სულფამიდის წარმოებული ინდოლის რგოლით, ფარმაკოლოგიურად მიეკუთვნება დიურეტიკების თიაზიდურ ჯგუფს. ინდაპამიდი აინჰიბირებს ნატრიუმის რეაბსორბციას კორტიკალურ სეგმენტში. ის ზრდის ნატრიუმის და ქლორიდების გამოყოფას შარდით და ნაკლები ხარისხით კალიუმის და მაგნოუმის გამოყოფას, რაც იწვევს დიურეზის გაძლიერებას და ახდენს ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას.  

დაკავშირებული კო-პრენესასთან® 
ჰიპერტენზიულ პაციენტებში, ასაკის მიუხედავად, წამალი ახდენს ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას, დოზის მიხედვით, დიასტოლურ და სისტოლურ არტერიულ წნევაზე, მწოლიარე და ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში. 
ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი გრძელდება 24 საათამდე. არტერიული წნევის დაწევა მიიღწევა ერთ თვეზე ნაკლებ ვადაში, ტაქიფილაქსიის გარეშე; მკურნალობის შეწყვეტა არ იწვევს მოხსნის სინდრომს.
პერინდოპრილის და ინდაპამიდის ერთდროული მიღება ახდენს სინერგიული ხასიათის ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას თითოეული პრეპარატის მიმართ, რომლებიც ცალ-ცალკე მიიღება. 
ჰიპერტენზიულ პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიით კო-პრენესა® დოზით 8მგ/2,5მგ მნიშვნელოვნად ამცირებს მარცხენა პარკუჭის მასის ინდექსს. 

გამოყენების ჩვენებები
• ჩანაცვლებითი თერაპიის სახით ესენციალური ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებშიც არტერიული წნევა უკვე კონტროლდება პერინდოპრილით და ინდაპამიდით, რომლებიც ინიშნება ერთდროულად დოზების იგივე დონეზე. 

გამოყენების წესი და დოზირება
შიგნით მისაღებად.
ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს კო-პრენესას® 8მგ/2,5მგ ერთ ტაბლეტს დღეში, რომლის მიღებაც სასურველია დილით საკვების მიღების წინ.
ხანდაზმული პაციენტები
ხანდაზმულ პაციენტებში კრეატინინი პლაზმაში უნდა იქნას კორექტირებული ასაკის, წონის და სქესის მიხედვით. ხანდაზმული პაციენტების მკურნალობის დაწყება შეიძლება, თუ თირკმელების ფუნქციონალური მდგომარეობა ნორმაშია, არტერიული წნევის კონტროლის შემდეგ. 
პაციენტები თირკმელების უკმარისობით
პაციენტებში თირკმელების უკმარისობის მძიმე ან საშუალო ხარისხით (კკ60 მლ/წთ): იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”.
პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 60მლ/წთ დოზირების ცვლილება საჭირო არ არის. ჩვეულებრივი მომდევნო სამედიცინო დაკვირვება უნდა შეიცავდეს კრეატინინის და კალიუმის დონეების მონიტორინგს მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის შემდეგ, მერე კი - 2-3 თვის შემდეგ.
პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით
პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით: იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”.
პაციენტებში ღვიძლის საშუალო ხარისხის უკმარისობით დოზის ცვლილება საჭირო არ არის. 
პრეპარატით კო-პრენესა® მკურნალობის ხანგრძლივობის კორექტირება ხდება მკურნალი ექიმის მიერ.
ბავშვები და მოზარდები
არ არის რეკომენდირებული კო-პრენესას® ტაბლეტები 8მგ/2,5მგ გამოყენება ბავშვებში და მოზარდებში, რადგანაც პერინდოპრილის ეფეტქურობა და ამტანობა მონოთერაპიაში ან კომბინაციაში დადგენილი არ არის. 

გვერდითი მოქმედებები
ხშირად (1/100 1/10-მდე):
• მხედველობის დარღვევები.
• ხმაური ყურებში.
• ორთოსტატური ან სხვაგვარი ჰიპოტენზია.
• მშრალი ხველა, რომელიც ქრება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. ამ სიმპტომის არსებობის დროს საჭიროა იატროგენური ეთიოლოგიის განხილვა.
• ფარინგიტი, რინიტი, სინუსიტი.
• დისპნოე.
• შეკრულობა, სიმშრალე პირში, გულისრევა, ტკივილები ეპიგასტრალურ არეში, მუცლის ტკივილი, გემოვნების შეგრძნების დარღვევები, ღებინება, დისპეფსია, შეკრულობა ან დიარეა, მადის დაკარგვა.
• გამონაყარი, ქავილი, მაკულოპაპულოზური გამონაყარი.
• კუნთების სპაზმები.
არახშირად (1/1,000 1/100-მდე): ბრონქოსპაზმი
• მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, ძირითადად, დერმატოლოგიურ პაციენტებში ალერგიული და ასთმური რეაქციებისადმი მიდრეკილებით.
• პურპურა.
• ადრე არსებული დისემინირებული წითელი მგულრას შესაძლო გამწვავება.
• თირკმელების უკმარისობა.
• იმპოტენცია.
• ოფლიანობა.
• კალიუმის დონის დაქვეითება სერიოზული შემცირებით ზოგიერთი კატეგორიის პაციენტებში რისკით.
• ნატრიუმის დონის შემცირება ჰიპოვოლემიით, რომელიც იწვევს გაუწყლოვანებას და ორთოსტატურ ჰიპოტენზიას.
• შარდმჟავას და გლუკოზას დონის მომატება სისხლში (მკურნალობის დროს).
• შარდოვანას და კრეატინინის უმნიოშვნელო ზრდა სისხლის პლაზმაში, რომელიც აღდგება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.
• კალიუმის დონის მომატება, ჩვეულებრივ გარდამავალი.
• პროტეინურია.
იშვიათად (1/10000 1/1000-მდე):  
• განწყობის ან ძილის დარღვევები.
• თავის ტკივილი, თავბრუსხვევის შეგრძნება, ნერვოზულობა, ვერტიგო.
• კრუნჩხვები, პარესთეზია.
• ასტენია.
• კალციუმის დონის მომატება სისხლის პლაზმაში.
ძალიან იშვიათად (1/10000): 
• თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია/ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, აპლასტიური ანემია, ჰემოლიზური ანემია.
• ანემია პაციენტებში, რომლებმაც გადაიტანებს თირკმელების ტრანსპლანტაცია, პაციენტები, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე.
• გონების არევა.
• არითმია, ბრადიკარდიის ჩათვლით, პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, წინაგულის ფიბრილაცია, სტენოკარდია და მიოკარდის ინფარქტი, შესაძლებელია განმეორებითი ჭარბი ჰიპოტენზიის მიმართ მაღალი რისკის ჯგუფის პაციენტებში.
• ეოზინოფილური პნევმონია.
• პანკრეატიტი.
• ქოლესტაზი ან ციტოლიზური ჰეპატიტი.
• ღვიძლის ენცეფალოპათიის განვითარების რისკი თირკმელების უკამრისობის არსებობის დროს.
• სახის, კიდურების, ტუჩების, ლორწოვანი გარსის, ენის, ყიის და/ან ხორხის ანგიონევროტული შეშუპება, ურტიკარული გამონაყარი.
• სხვადასხვა ერითემები, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი.
• ფოტომგრძნობელობის რეაქციები.
• თირკმელების მწვავე უკმარისობა. 

უკუჩვენებები
• მომატებული მგრძნობელობა პერინდოპრილის, ინდაპამიდის, ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების და სულფონამიდების და ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერებების მიმართ.
• ანგიონევტორული შეშუპება (კვინკეს შეშუპება) ანამნეზში, დაკავშირებული ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებით ადრე ჩატარებულ თერაპიასთან.
• მემკვიდრეობითი ან იდიოპათიური ანგიოედემა.
• თირკმელების მძიმე და საშუალო ხარისხის უკმარისობა (კკ 60მლ/წთ).
• პაციენტები, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე.
• თირკმლისმიერი ენცეფალოპათია.
• პაციენტები განუკურნებელი დეკომპენსირებული გულის უკმარისობით.
• ანტიარითმიული საშუალებების ერთდროული მიღება, რომლებსაც შეუძლიათ “პირუეტის” ტიპის პარკუჭოვანი არითმიის გამოწვევა.
• ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.
• საბავშვო და მოზარდობის ასაკი 18 წლამდე (სამკურნალო პრეპარატის უსაფრთხოების და ეფექტურობის მონაცემების არარსებობასთან დაკავშირებით).

სამკურნალწამლო ურთიერთქმედებები
ლითიუმის და ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების ერთდროულად გამოყენებისას აღინიშნებოდა შრატში ლითიუმის კონცენტრაციების შექცევადი ზრდის და ტოქსიკურობის შემთხვევები. თიაზიდური დიურეტიკების ერთდროულმა გამოყენებამ მომავალში შეიძლება გამოიწვიოს ლითიუმის დონის ზრდა და ლითიუმის ტოქსიკურობის რისკის გაძლიერება. არ არის რეკომენდირებული პერინდოპრილის გამოყენება ინდაპამიდთან და ლითიუმთან კომბინაციაში, მაგრამ თუ ეს კომბინაცია ითვლება საჭიროდ, უნდა ჩატარდეს შრატში ლითიუმის დონეების სათანადო მონიტორინგი.
ბაკლოფენი ახდენს ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების პოტენცირებას.
აუცილებელია არტერიული წნევის და თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგის, ასევე ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატის დოზის ადაპტაციის ჩატარება.
არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან (მაგალითად, აცეტილსალიცილის მჟავასთან ანთების საწინააღმდეგო დოზირებით, ცოგ-2-ის ინჰიბიტორებთან და არასელექტიულ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან) შეიძლება აღინიშნოს ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების შესუსტება. ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების და არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის დარღვევის რისკის ზრდა, თირკმელების შესაძლო მწვავე უკმარისობის ჩათვლით, ასევე შრატისმიერი კალიუმის ზრდა, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის უკვე არსებული დარღვევით. კომბინაცია სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში. პაციენტებმა უნდა მიიღონ სითხის საჭირო რაოდენობა და აუცილებელია ყურადღების მიქცევა თირკმელების ფუნქციის კონტროლზე ერთობლივი მკურნალობის დაწყების და პერიოდულად მკურნალობის დაწყების შემდეგ.
იმიპრამინის ტიპის ანტიდეპრესანტები (ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები), ნეიროლეპტიკები აძლიერებენ ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს და ორთოსტატური ჰიპეტენზიის განვითარების რისკს (ადიტიური ეფექტი). 
კორტიკოსტეროიდები, ტეტრაკოზაქტიდები ამცირებენ ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს (მარილის და წყლის შეკავება კორტიკოსტეროიდების მიღების შედეგად).
სხვა ანტიჰიპერტენზიული სამკურნალო პრეპარატების გამოყენებამ პერინდოპრილთან/ინდაპამიდთან შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის დამატებითი დაწევის ეფექტი. 
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორები ამცირებენ დიურეტიკებით გამოწვეული კალიუმის დაკარგვას. 
კალიუმშემანარჩუნებელ დიურეტიკებს, მაგალითად სპირონოლაქტონს, ტრიამტირენს ან ამილორიდს, კალიუმის დანამატებს ან კალიუმის შემცველ მარილის შემცვლელებს შეუძლიათ შრატისმიერი კალიუმის მნიშვნელოვანი გაზრდის გამოწვევა (პოტენციალურად ლეტალურის). თუ ერთდროული გამოყენება ინიშნება დადგენილ ჰიპოკალიემიასთან დაკავშირებით, საჭიროა მათი სიფრთხილით გამოყენება და შრატისმიერი კალიუმის და ეკგ-ს ხშირი კონტროლით. 
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს ჰიპოგლიკემიური ეფექტი დიაბეტიკებში, რომლებიც ღებულობენ მკურნალობას ინსულინით ან ჰიპოგლიკემიური სულფამიდებით. ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობები აღინიშნება ძალიან იშვიათად (გლუკოზას ამტანობის გაუმჯობესება, ინსულინზე მოთხოვნის შემდგომი შემცირებით).
ალოპურინოლს, ციტოსტატურ ან იმუნოდეპრესიულ აგენტებს, სისტემურ კორტიკოსტეროიდებს (სისტემატური მიღება) ან პროკაინამიდს ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან ერთობლივად მიღების დროს შეუძლიათ ლეიკოპენიის განვითარების რისკის გაზრდა. 
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს შეუძლია ზოგიერთი საანესთეზიო პრეპარატების ჰიპოტენზიური მოქმედების გაძლიერება.       
დიურეტიკების მაღალი დოზებით წინასწარმა მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის მოცულობის შემცირება და ჰიპოტენზიის რისკი პერინდოპრილით თერაპიის დასწყისში.  
ოქროს პრეპარატების (ნატრიუმი აუროთიომალატი) და ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების კომბინირებული გამოყენებისას იშვიათად აღინიშნებიდა ნიტროიდული რეაქციები (სახის გაწითლება, გულისრევა, ღებინება და ჰიპოტენზია).
ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკთან დაკავშირებით, ინდაპამიდი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული წამლებთან კომბინაციაში, რომლებიც იწვევენ თრთოლვას-ციმციმს, როგორიცაა: IA კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები (ქინიდინი, ჰიდროქინიდინი, დიზოპირამიდი); III კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები (ამიოდარონი, დოფეტილიდი, იბუთილიდი, ბრეთილიუმი, სოტალოლი); ზოგიერთი ნეიროლეპტიკები (ქლორპრომაზინი, ციამემაზინი, ლევომეპრომაზინი, თიორიდაზინი, ტრიფლუოპერაზინი), ბენზამიდები (ამისულპრიდი, სულპრიდი, სულტორპიდი, თიაპრიდი), ბუტიროფენონები (დროპერიდოლი, გალოპერიდოლი), სხვა ნეიროლეპტიკები (პიმოზიდი); სხვა ნივთიერებები, როგორიცაა ბეპრიდილი, ცისაპრიდი, დიფემანილი, ერითრომიცინი IV, გალოფანტრინი, მიზოლასტინი, მოქსიფლოქსაცინი, პენტამიდინი, სპარფლოქსაცინი, ვინკამინი IV, მეტადონი, ასთემიზოლი. ტერფენადინი. აუცილებელია კალიუმის დონის შემცირების პროფილაქტიკა, Qთ ინტერვალის მონიტორინგი, აუცილებლობის შემთხვევაში - დოზის კორექცია. 
პრეპარატები, რომლებიც ამცირებენ კალიუმის დონეს, ამფოტერიცინი B (ი/ვ), სისტემური გლუკოკორტიკოიდები და მინერალოკორტიკოიდები (სისტეემური გამოყენება), ტეტრაკოზაქტიდები, რომლებიც ასტიმულირებენ საფაღარათო საშუალებებს, ზრდიან კალიუმის დონის შემცირებას (ადიტიური ეფეტქი), რასთან დაკავშირებითაც აუცილებელია კალიუმის დონის სათანადო მონიტორინგი და დოზების კორექტირება; განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭიროა სათითურას გლიკოზიდებით მკურნალობის შემთხვევაში. მასტიმულირებელი საფაღარათო საშუალებების გამოყენება აკრძალულია. 
კალიუმის დაბალი დონე ხელს უწყობს გულის გლიკოზიდების ტოქსიკურ ზემოქმედებას, რასთანაც დაკავშირებით აუცილებელია კალიუმის დონის და ეკგ-ს მონიტორინგის განხორციელება და/ან, აუცილებლიობის შემთხვევაში, მკურნალობის გადახედვა. 
ლაქტოციდოზი მეტმორფინთან დაკავშირებით, გამოწვეული თირკმელების    შესაძლო ფუნქციონალური უკმარისობით, დაკავშირებულია მარყუჟოვან დიურეტიკებთან. არ შეიძლება მეტმორფინის გამოყენება პლაზმაში მამაკაცებში 15 მგ/ლ-ზე (135 მიკრომოლი/ლ) და ქალებში 12 მგ/ლ-ზე (110 მიკრომოლი/ლ) მაღალი კრეატინინის დონის დროს. 
იმ შემთხვევებში, როდესაც გაუწყლოვანება გამოწვეულია დიურეტიკებით, არსებობს თირკმელების მწვავე უკმარისობის რისკი, განსაკუთრებით იოდირებული კონტრასტული პრეპარატის მაღალი დოზების გამოყენების დროს. იოდირებული შემადგენლობის შეყვანის წინ აუცილებელია სითხის მოცულობის აღდგენის ჩატარება. 
კალციუმის მარილები ზრდიან კალციუმის დონეს შარდით კალციუმის შემცირებულ გამოყოფასთან დაკავშირებით. 
ციკლოსპორინი ზრდის კრეატინინის დონის მომატების რისკს მოცირკულირე ციკლოსპორინის დონის ცვლილების გარეშე, მაშინაც კი, თუ არ არსებობს მარილის ან წყლის შემცირება. 

განსაკუთრებული მითითებები 
კო-პრენესას® 2 მგ/0,625 მგ დაბალი დოზირებული კომბინაციის დროს სამკურნალო პრეპარატზე არასასურველი გვერდითი რეაქციების არანაირი მნიშვნელოვანი შემცირება, ინდივიდუალური მონოკომპონენტების მინიმალურ დაშვებულ დოზებთან შედარებით, ჰიპოკალიემიის გამონაკლისით, არ აღინიშნებოდა. არ შეიძლება იყოს გამონაკლისი იდიოსინკრაზული რეაქციების გაჩენის სიხშირის ზრდა, თუ პაციენტი ექვემდებარება ორი ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატის ერთდროულ ზემოქმედებას, რომლებიც მისთვის ახალია. ამ რისკის მინიმიზაციისათვის აუცილებელია პაციენტის მდგომარეობის სათანადო კონტროლი. 
ლითიუმის პრეპარატების კომბინაცია და კომბინაციები პერინდოპრილი/ინდაპამიდი არ არის რეკომენდირებული.
პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს, აღინიშნებოდა ნეიტროპენიის / აგრანულოციტოზის, თრომბოციტოპენიის და ანემიის შემთხვევები. პაციენტებში თირკმელების ნორმალური ფუნქციით და სხვა გამართულებელი ფაქტორების არსებობის გარეშე ნეიტროპენია იშვიათად ჩნდება. 
პერინდოპრილი განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში სისხლძარღვების კოლაგენური დაავადებებით, რომლებიც იღებენ იმუნოდეპრესიულ თერაპიას, მკურნალობას ალოპურონოლით ან პროკაინომიდით, ან ამ გამართულებელი ფაქტორების კომბინაციით, განსაკუთრებით, თუ უკვე არსებობს თირკმელების ფუნქციის გაუარესება. 
სახის, კიდურების, ენის, ყიის და/ან ხორხის ანგიონევროტული შეშუპების განვითარებისას აუცილებელია პერინდოპრილის მიღების შეწყვეტა. 
ხორხის შეშუპებასთან დაკავშირებული ანგიონევროტული შეშუპება შეიძლება სასიკვდილო იყოს. იმ შემთხვევებში, როდესაც შეშუპება ეხება ენას, ხორხს ან ყიას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი გზების ობსტრუქცია, აუცილებელია დაუყოვნებლივ შესაბამისი ზომების მიღება, რომელიც შეიძლება შეიცავდეს ეპინეფრინის ხსნარის კანქვეშ შეყვანას 1:1000 (0,3 მლ-დან 0,5 მლ-მდე) და/ან პაციენტის სუნთქვის აღდგენის        ღონისძიებებს.
ინტესტინალური ანგიოდემა პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს, გვხვდება იშვიათად და ამიტომ შეიძლება ჩართული იქნას პაციენტების დიფერენციალურ დიაგნოზში კუჭში ტკივილებით, რომლებიც იღებენ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს.
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორები სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენს დესენსიბილიზაციის მკურნალობას, და არ უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც გადიან თერაპიას შხამებით. იმ პაციენტებში, რომლებსაც ესაჭიროებათ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებიც და დესენსიბილიზაციის მკურნალობა, აუცილებელია ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების მიღების დროებით შეყვეტა დესენსიბილიზაციის მკურნალობის დაწყებამდე მინიმუმ 24 საათით ადრე. 
სიცოცხლისათვის სახიფათო ანაფილაქტოიდური რეაქციები, რომლებიც ჩნდება იშვიათ შემთხვევაში პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების აფერეზის დროს დექსტრანის სულფატით, აღმოიფხვრებოდა ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების მიღების დროებითი შეწყვეტით აფერეზის ყოველი პროცედურის წინ. 
ანაფილაქტოიდური რეაქციების შემთხვევები აღინიშნებოდა პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებოდათ დიალიზი მემბრანებით მაღალი ჰიდრავლიკური გამტარიანობით (მაგალითად, AN 69®) და ერთდროულად იღებდნენ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს. ამ პაციენტებში გამსაკუთრებული ყუარდღება უნდა მიექცეს სხვა ტიპის დიალიზური მემბრანის ან სხვა კლასის ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატის გამოყენებას. 
არ არის რეკომენდირებული პერინდოპრილის და კალიუმშემანარჩუნებელი დიურეტიკების, კალიუმის მარილების კომბინირება.
ღვიძლის დარღვეული ფუნქციის შემთხვევაში თიაზიდურმა დიურეტიკებმა და დიურეტიკებმა, რომლებიც დაკავშირებულია თიაზიდებთან, შეიძლება გამოიწვიონ ღვიძლის ენცეფალოპათია. ამ შემთხვევაში საჭიროა დიურეტიკების მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა. ფოტომგრძნობელობის რეაქციის გაჩენის შემთხვევაში რეკომენდირებულია მკურნალობის შეწყვეტა, განმეორებითი მიღების აუცილებლობის დროს რეკომენდირებულია ზონების დაცვა, რომლებიც ექვემდებარება მზის სხივების ან ხელოვნური ულტრაიისფერი სხივების ზემოქმედებას.
თირკმელების მძიმე და ზომიერი უკმარისობის შემთხვევაში (კკ60 მლ/წთ) მკურნალობა უკუნაჩვენებია. 
ზოგიერთ ჰიპერტენზიულ პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და შესაძლებელია განახლება ან დაბალი დოზით, ან მხოლოდ ერთი კომპონენტით. ასეთი პაციენტებისათვის ჩვეულებრივი მომდევნო სამედიცინო დაკვირვება უნდა შეიცავდეს კალიუმის და კრეატინინის ხშირ მონიტორინგს, მკურნალობის ორი კვირის შემდეგ, მერე ორ თვეში ერთხელ თერაპიული სტაბილურობის პერიოდში. 
თირკმელების უკმარისობის შემთხვევები აღინიშნებოდა ძირითადად პაციენტებში გულის მძიმე უკმარისობით ან თირკმელების ბაზური უკმარისობით, თირკმლის არტერიის სტენოზის ჩათვლით. 
პრეპარატი არ არის რეკომენდირებული თირკმელების არტერიების ორმხრივი სტენოზის ან ერთადერთი ფუნქციონირებადი თირკმლის შემთხვევებში.    
არსებობს უეცარი ჰიპოტენზიის რისკი ადრე არსებული ნატრიუმის დეფიციტის არსებობის დროს (კერძოდ, პაციენტებში თირკმლის არტერიის სტენოზით).  
ამიტომ აუცილებელია სისტემატური კონტროლის ჩატარება წყალ-ელექტრილიტური გამოფიტვის კლინიკური ნიშნების გამოვლინებაზე, რომლებიც შეიძლება გაჩნდეს დიარეის ან ღებინების დროს. ასეთ პაციენტებში აუცილებელია პლაზმაში ელექტორლიტების რეგულარული მონიტორინგის ჩატარება. გამოხატული ჰიპოტენზიის დროს შეიძლება საჭირო გახდეს ფიზიოლოგიური ხსნარის ინტრავენური შეყვანა. გარდამავალი ჰიპოტენზია არ წარმოადგენს უკუჩვენებას მკურნალობის გაგრძელებისათვის. სისხლის დამაკმაყოფილებელი მოცულობის და არტერიული წნევის აღდგენის შემდეგ შეიძლება მკურნალობის თავიდან დაწყება შემცირებული დოზით ან ერთ-ერთი კომპონენტით.   
პერინდოპრილის და ინდაპამიდის კომბინაცია არ ახდენს ჰიპოკალიემიის გაჩენის რისკის პრევენციას, განსაკუთრებით პაციენტებში დიაბეტით ან პაციენტებში თირკმელების უკმარისობით, რასთანაც დაკავშირებით აუცილებელია პლაზმაში კალიუმის დონის რეგულარული მონიტორინგის ჩატარება.     
არ არის რეკომენდირებული პრეპარატის კო-პრენესა® გამოყენება პაციენტებში გალაქტოზას იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობით, ლაქტაზას თანდაყოლილი უკმარისობით და გლუკოზა-გალაქტოზას შეწოვის დარღვევეით. 
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების გამოყენებისას აღინიშნებოდა მშრალი ხველების გაჩენა, რომელიც გადის მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.
რენინ-ანგიოთენზინ-ალდოსტერონული სისტემის გამოხატული სტიმულაცია აღინიშნებოდა წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის გამოხატული დარღვევების დროს (მკაცრი უმარილო დიეტა ან დიურეტიკებით ხანგრძლივი მკურნალობა)  პაციენტებში თავიდანვე დაბალი არტერიული წნევით, თირკმლის არტერიის სტენოზის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის ან ციროზის შემთხვევებში შეშუპებით და ასციტით. ამიტომ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებით ამ სისტემის ბლოკირებამ შეიძლება გამოიწვიოს, განსაკუთრებით პირველი მიღებისას და მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში, არტერიული წნევის და/ან კრეატინინის პლაზმური დონეების უეცარი დაქვეითება, რაც მოწმობს ფუნქციონალური თირკმელის უკმარისობის შესახებ. ასეთ შემთხვევებში მკურნალობა უნდა იქნას დაწყებული უფრო დაბალი დოზით და თანდათანობითი გაზრდით. 
პაციენტებში გულის იშემიური დაავადებით ან თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის უკმარისობით მკურნალობა უნდა დაიწყოს დაბალი დოზით.
ხანდაზმული ასაკი პაციენტები: მკურნალობის წინ აუცილებელია კალიუმის დონის და თირკმელების ფუნქციის შემოწმება. შემდგომში ხდება საწყისი დოზის კორექტირება არტერიული წნევის შემცირების დონის მიხედვით, განსაკუთრებით წყალ-ელექტროლიტური დისბალანსის შემთხვევებში, ჰიპოტენზიის უეცარი განვითარების თავიდიან ასაცილებლად. ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს შეიძლება გააჩნდეს მეტი უპირატესობა პაციენტებში რენოვასკულარული ჰიპერტენზით, რომლებსაც უნდა ჩაუტარდეთ რეკონსტრუქციული ოპერაცია, ან შემთხვევებში, როდესაც ასეთი ოპერაციის ჩატარება შეუძლებელია.
არ არის რეკომენდირებული კო-პრენესა 8მგ/2,5მგ პაციენტებში თირკმლის არტერიის არსებული ან სავარაუდო სტენოზით, რადგანაც მკურნალობა უნდა დაიწყოს სტაციონარის პირობებში უფრო დაბალო დოზით, ვიდრე კო-პრენესა 8მგ/2,5მგ.
პაციენტებში გულის მძიმე უკმარისობით (IV ხარისხის) ან პაციენტებში ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტით (ტენდენცია კალიუმის დონის სპონტანური ზრდისადმი) მკურნალობა უნდა იქნას დაწყებული ექიმის კონტროლის ქვეშ შემცირებული საწყისი დოზით, ამიტომ კო-პრენესა 8მგ/2,5მგ მიუღებელია საწყისი დოზისათვის. კორონარული უკმარისობის მქონე ჰიპერტენზიული პაციენტების ბეტა-ბლოკატორებით მკურნალობის შეწყვეტა საჭირო არ არის: ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორი უნდა დაემატოს ბეტა-ბლოკატორებს.
პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით, რომლებიც ადრე იღებდნენ მკურნალობას პერორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატებით ან ინსულინით, საჭიროა გლიკემიის დონის სათანადო კონტროლირება, კერძოდ კი ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორით მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში. 
პერინდოპრილის მოქმედება არტერიული წნევის დაწევაში ნაკლებად ეფექტურია ნეგროიდული, ვიდრე სხვა რასის პაციენტებში, სავარაუდოდ, შავკანიან მოსახლეობაში ჰიპერტენზიის დაბალრენინული ფორმის უფრო ხშირი გავრცელების გამო. 
ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორები შეიძლება გახდეს ჰიპოტენზიის მიზეზი ანესთეზიის შემთხვევებში, განსაკუთრებით, როდესაც გამოყენებადი ანესთეტიკი არის პრეპარატი ჰიპოტენზიური მოქმედებით, რასთანაც დაკავშირებით მკურნალობა ხანგრძლივი მოქმედების ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებით, როგორიცაა პერინდოპრილი, უნდა შეწყდეს ოპერაციამდე ერთი დღით ადრე. 
სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორები პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის გამომავალი ნაწილის შევიწროებით.
იშვიათ შემთხვევებში ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს უკავშირებენ ქოლესტაზური სიყვითლის სინდრომს, რომელიც პროგრესირებს სწრაფად მიმდინარე ღვიძლის ნეკროზამდე და (ხანდახან) იწვევს სიკვდილს. ამ სინდრომის მექანიზმი უცნობია. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს, რომლებსაც უვითარდებათ სიყვითლე ან ღვიძლისმიერი ფერმენტების გამოხატული ზრდა, უნდა შეწყვიტონ ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების მიღება და იმყოფებოდნენ შესაბამისი მომდევნო სამედიცინო დაკვირვების ქვეშ. 
ზოგიერთ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ მკურნალობას ანგიოთენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებით, პერინდოპრილის ჩათვლით, აღინიშნებიდა შრატისმიერი კალიუმის დონის გაზრდა. ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკის ფაქტორები მოიცავენ თირკმლის უკმარისობას, თირკმელების ფუნქციის გაუარესებას, ხანდაზმულ ასაკს (70 წელზე ზევით), შაქრიან დიაბეტს, გავლით მდგომარეობებს, კერძოდ, გაუწყლოვანებას, გულის მწვავე უკმარისობას, მეტაბოლურ აციდოზს და კალიუმშემანარჩუნებელი დიურეტიკების (მაგალითად, სპირონოლაქტონის, ეპლერენონის, ტრიამტერენის, ანამილორიდის), კალიუმის დანამატების ან მარილის კალიუმის შემცველი შემცვლელების ერთდროულად  მიღებას; ან პაციენტები, რომლებიც იღებენ სხვა წამლებს, დაკავშირებულს შრატისმიერი კალიუმის ზრდასთან (მაგალითად, ჰეპარინი). კალიუმის დანამატების, კალიუმშემანარჩუნებელი დიურეტიკების ან მარილის კალიუმშემცველი შემცვლელების გამოყენებამ პაციენტებში თირკმელების გაუარესებული ფუნქციით შეიძლება გამოიწვიოს შრატისმიერი კალიუმის მნიშვნელოვანი ზრდა, რაც შეიძლება გახდეს სერიოზული სასიკვდილო არითმიების მიზეზი. 
მკურნალობის დაწყების წინ, შემდეგ კი პერიოდულად მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია ნატრიუმის დონის კონტროლი, რადგანაც ნებისმიერმა დიურეზულმა მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს ნატრიუმის დონის დაწევა, რომელიც დასაწყისში მიმდინარეობს უსიმპტომოდ, მაგრამ შეიძლება გააჩნდეს სერიოზული შედეგები. ნატრიუმის რეგულარული კონტროლი უნდა ჩატარდეს უფრო ხშირად ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში და პაციენტებში ციროზით. 
კალიუმის დონის დაწევა ჰიპოკალიემიით წარმოადგენს თიაზიდური დიურეტიკების და თიაზიდებთან დაკავშირებული დიურეტიკების ძირითად რისკს. აუცილებელია კალიუმის დონის შემცირების განვითარების რისკის თავიდან აცილება (3,4µმოლი/ლ) პაციენტებში მაღალი რისკით, როგორიცაა ხანდაზმული ასაკი და/ან პაციენტები არასრულფასოვანი კვებით, ღვიძლის ციროზით, რასაც ახლავს შეშუპება და ასციტი, კორონარული და გულის უკმარისობა. ჰიპოკალიემია ზრდის გულის გლიკოზიდების კარდიოტოქსიკურობას და არითმიის რისკს.
პაციენტებში გახანგრძლივებული QT ინტერვალით ასევე არსებობს კალიუმის დონის შემცირების რისკი, წარმოშობის მიუხედავად (თანდაყოლილი ან იატროგენული). ჰიპოკალიემია, როგორც ბრადიკარდია, წარმოადგენს ფაქტორს, რომელიც ხელს უწყობს რითმის სერიოზულ დარღვევებს, კერძოდ - თრთოლვა-ციმციმი, რაც შეიძლება იყოს სასიკვდილო. 
ყველა შემთხვევასი აუცილებელია კალიუმის დონის მონიტორინგი. პლაზმაში კალიუმის დონის პირველი გაზომვა უნდა ჩატარდეს მკურნალობის დაწყებიდან პირველი კვირის განმავლობაში. პლაზმაში კალიუმის დაბალი დონის აღმოჩენის შემთხვევაში აუცილებელია დოზის კორექტირება. 
თიაზიდურმა დიურეტიკებმა და თიაზიდებთან დაკავშირებულმა დიურეტიკებმა შეიძლება შეამციროს შარდით კალციუმის გამოყოფა და გახდეს პლაზმაში კალციუმის დონის გარდამავალი ზრდის მიზეზი. კალციუმის დონის გამოხატული ზრდა შეიძლება იყოს დაუდგენელი ჰიპერპარათირეოდიზმის მიზეზი, რასთანაც დაკავშირებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს პარაფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის გამოკვლევამდე. სისხლში გლუკოზას დონის მონიტორინგი აუცილებელია დიაბეტის მქონე პაციენტებისათვის, განსაკუთრებით კალიუმის დაბალი დონის დროს. 
პაციენტებში ჰიპერურიკემიით შეიძლება გაძლიერდეს პოდაგრას შეტევები.
თიაზიდური დიურეტიკები და დიურეტიკები, დაკავშირებული თიაზიდებთან, მთლიანად ეფექტურია მხოლოდ თირკმელების ნორმალური ან მსუბუქი ხარისხით შემცირებული ფუნქციონირების შემთხვევაში (კრეატინინის დონე დაბალია, ვიდრე დაახლოებით 25 მგ/ლ, ანუ 220 µმოლი/ლ მოზრდილებში).     
ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში პლაზმაში კრეატინინის დონის მნიშვნელობა უნდა იქნას კორექტირებული ასაკის, წონის და პაციენტის სქესის გათვალისინებით კოკროფტის ფორმულის შესაბამისად:
კლკრ=(140-ასაკი)Xსხეულის მასა/0,814Xკრეატინინის დონე პლაზმაში (ასაკი გამოხატულია წლებში, სხეულის მასა - კილოგრამებში, კრეატინინის დონე პლაზმაში - მიკრომოლებში/ლ).
ეს ფორმულა განკუთვნილია ხანდაზმული ასაკის მამაკაცებისათვის და უნდა უქნას ადაპტირებული ქალებისათვის შედეგის 0,85-ზე გამრავლებით.
ჰიპოვოლემია, გამოწვეული წყლის და ნატრიუმის დაკარგვით მკურნალობის დასაწყისში დიურეტიკების მიღების შედეგად, იწვევს გლომერულარული ფილტრაციის შემცირებას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლში შარდოვანას და კრეატინინის დონეების ზრდა. ამ დროებით ფუნქციონალურ თირკმელების უკმარისობას არ გააჩნია არასასურველი შედეგები პაციენტებისათვის თირკმელების ნორმალური მუშაობით, მაგრამ შეუძლია უკვე არსებული თირკმელების უკმარისობის გაუარესება.

სამკურნალო საშუალების ზეგავლენის თავისებურებანი სატრანსპორტო საშუალებების ან პოტენციურად სახიფათო მექანიზმების მართვის უნარზე
ზოგიერთ შემთხვევაში შესაძლებელია არტერიული წნევის ცვლილებასთან დაკავშირებული ინდივიდუალური რეაქციები, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში ან სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალების დამატების დროს, რის სედეგადაც შეიძლება შემცირდეს ავტომობილის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობის უნარი, რაც მოითხოვს მომატებულ ყურადღებასა და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს. 

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: არტერიული წნევის დაქვეითება, გულისრევა, ღებინება, კრუნჩხვები. თავბრუსხვევა, უძილობა, პოლიურია ან ოლიგურია. ანურია, ბრადიკარდია, წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა. 
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა და/ან აქტივირებული ნახშირის დანიშვნა, არტერიული წნევივს მნიშვნელოვანი შემცირების დროს ავადმყოფი უნდა იქნას გადაყვანილი ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში დაბალი სასთუმალით. შემდგომი ღონისძიებები, ჩასატარებელი სამედიცინო დაწესებულებაში, უნდა იქნას მიმართული წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის აღდგენაზე, სიმპტომატური თერაპია. სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს.

გამოშვების ფორმა და შეფუთვა
10 ტაბლეტს ათავსებენ კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში OPA/AI/PVC აპკისა და ალუმინის ფოლგისაგან.
3, 6 ან 9 კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვას სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად სახელმწიფო და რუსულ ენებზე ათავსებენ მუყაოს ყუთში.

შენახვის პირობები 
ინახება მშრალ ადგილას, არაუმეტეს 30°C ტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას!

შენახვის ვადა
3 წელი.
ნუ გამოიყენებთ ვარგისიანობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
რეცეპტით.

სად შევიძინოთ?