Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

ლორისტა H100 / Lorista H100

წამლის ფორმა:
შემოგარსული ტაბლეტები

შემადგენლობა
1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:
ბირთვი
აქტიური ნივთიერებები:
კალიუმის ლოზარტანი – 100,00 მგ
ჰიდროქლორთიაზიდი  - 12.5 მგ

დამხმარე საშუალებები: 
პრეჟელატინიზებული სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი
გარსი: ჰიპრომელოზა, მაკროგოლი 4000, ტიტანის დიოქსიდი E171, ტალკი

აღწერა
ოვალური, ორმხრივ ამობურცული, თეთრი ფერის შემოგარსული ტაბლეტები.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ჰიპოტენზიური კომბინირებული საშუალება
(ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორი+დიურეტიკი)

ათქ კოდი: C09DA01.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ლორისტა H100 – კომბინირებული პრეპარატი; ახდენს ჰიპოტენზიურ მოქმედებას.
ლოზარტანი წარმოადგენს II ანგიოტენზინის რეცეპტორების (At1 ტიპის) სელექციურ ანტაგონისტს, არაცილოვანი წარმოშობის, განკუთვნილია შიგნით მისაღებად. ინ ვივო და ინ ვიტრო ლოზარტანი და მისი ბიოლოგიურად აქტიური კარბოქსილური მეტაბოლიტი (EXP-3174) ბლოკავენ II ანგიოტენზინის ყველა ფიზიოლოგიურად მნიშვნელოვან ეფექტს At1-რეცეპტორებზე, განურჩევლად მისი სინთეზის გზისა: იწვევს სისხლის პლაზმის რენინის აქტივობის მომატებას, ამცირებს ალდოსტერონის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში და სხვ.
ლოზარტანი არაპირდაპირ იწვევს At2-რეცეპტორების აქტივაციას II ანგიოტენზინის დონის მომატების ხარჯზე.
ლოზარტანი არ თრგუნავს II კინინაზას აქტივობას, ფერმენტისა, რომელიც მონაწილეობს ბრადიკინინის მეტაბოლიზმში.
ამცირებს საერთო პერიფერიული სისხლძარღვების რეზისტენტობას, წნევას სისხლის მიმოქცევის “მცირე” წრეში; ამცირებს პოსტდატვირთვას, ახდენს დიურეტიკულ ეფექტს. აფერხებს მიოკარდიუმის ჰიპერტროფიის განვითარებას, ზრდის ფიზიკური დატვირთვისადმი ამტანობას გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში. ლოზარტანის მიღება დღეში ერთჯერ იწვევს სისტოლური და დიასტოლური არტერიული წნევის სტატისტიკურად მნიშვნელოვან დაწევას. ლოზარტანი ახდენს წნევის თანაბრად კონტროლირებას დღეების განმავლობაში, ამასთან ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეესაბამება ბუნებრივ ცირკადულ რითმს. არტერიული წნევის დაწევა პრეპარატის დოზის მოქმედების ბოლოს შეადგენს პიკის დროს პრეპარატის მოქმედების ეფექტის დაახლოებით 70-80%-ს, შიგნით მიღებიდან 5-6 საათის შემდეგ. “მოხსნის” სინდრომი არ აღინიშნება; გარდა ამისა, ლოზარტანი არ ახდენს კლინიკურად მნიშვნელოვან ზემოქმედებას გულის შეკუმშვების სიხშირეზე.
ლოზარტანი ეფექტურია მამაკაცებსა და ქალებში, აგრეთვე ხანდაზმულებში (>65წლის) და უფრო ახალგზარდა პაციენტებში (<65 წლის). 
ჰიდროქლორთიაზიდი
თიაზიდური დიურეტიკი, რომლის დიურეტიკული ეფექტი დაკავშირებულია ნატრიუმის იონების, ქლორის, კალიუმის, მაგნიუმის, წყლის რეაბსორბციის დარღვევებთან ნეფრონის დისტალურ არეში; აკავებს კალციუმის იონების, შარდმჟავას გამოდევნას. გააჩნია ანტიჰიპერტენზიული თვისებები; ჰიპოტენზიური მოქმედება ვითარდება არტერიოლის გაფართოვებასთან. პრაქტიკულად გავლენას არ ახდენს ნორმალურ არტერიულ წნევაზე. დიურეტიკული ეფექტი დგება 1-2 საათის შემდეგ, მაქსიმუმს აღწევს 4 საათის შემდეგ და გრძელდება 6-12 საათს. ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება დგება 3-4 დღის შემდეგ, მაგრამ ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მისაღწევად შეიძლება დასჭირდეს 3-4 კვირა.

ფარმაკოკინეტიკა
ლოზარტანისა და ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკა ერთდროული გამოყენებისას არ განსხვავდება მათი მონოთერაპიაში გამოყენებისას გამოვლენილი ფარმაკოკინეტიკისაგან.
ლოზარტანი
აბსორბცია
ლოზარტანი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ექვემდებარება მნიშვნელოვან მეტაბოლიზმს ღვიძლით “პირველი გავლისას”, წარმოიქმნება აქტიური მეტაბოლიტი (EXP-3174) კარბოქსილმჟავითა და სხვა არააქტიური მეტაბოლიტებით. ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 33%-ს. პრეპარატის საკვებთან ერთად მიღება კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს მის შრატისმიერ კონცენტრაციაზე. Tmax – 1 საათი შიგნით მიღების შემდეგ, ხოლო მისი აქტიური მეტაბოლიტისა (EXP-3174) – 3-4 საათს.
განაწილება
ლოზარტანისა და EXP-3174-ის 99%-ზე მეტი უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს, უპირატესად ალბუმინს. ლოზარტანის განაწილების მოცულობა უდრის 34 ლ-ს. ძალიან ცუდად აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში.
ბიოტრანსფორმაცია
ლოზარტანი მეტაბოლიზდება აქტიური (EXP-3174) მეტაბოლიტის (14%) და არააქტიური, მათ შორის ორი ძირითადი მეტაბოლიტის წარმოქმნით, რომლებიც წარმოიქმნება ჯაჭვის ბუტილური ჯგუფის ჰიდროქსილირების გზით და ნაკლებად მნიშვნელოვანი მეტაბოლიტი, N-2-ტეტრაზოლგლუკორონიდი.
გამოდევნა 
ლოზარტანისა და მისი აქტიური მტაბოლიტის პლაზმური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 10 მლ/წამს (600მლ/წთ) და 0.83 მლ/წამს (50მლ/წთ), შესაბამისად. ლოზარტანისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტის თირკმლისმიერი კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 1.23 მლ/წამს (74მლ/წთ.) და 0.43 მლ/წამს (26მლ/წთ.). ლოზარტანისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტის ნახევარგამოყოფის პერიოდი (თ1/2) შეადგენს 2 საათს და 6-9 საათს, შესაბამისად. გამოიდევნება უპირატესად ნაღველთან ერთად – 58%, თირკმელებით – 35%. არ კუმულირდება.
ჰიდროქლორთიაზიდი
შიგნით მიღების შემდეგ ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა შეადგენს 60-80%-ს. ჰიდროქლორთიაზიდის თჩმახ სისხლში მიიღწევა შიგნით მიღებიდან 1-5 საათში. ჰიდროქლორთიაზიდის სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება – 64%.
ჰიდროქლორთიაზიდი არ მეტაბოლიზდება და სწრაფად გამოიდევნება თირკმელებით. T1/2 შეადგენს 5-15 საათს. 

გამოყენების ჩვენებები
• არტერიული ჰიპერტენზია (პაციენტებისათვის, რომლებისთვისაც ნაჩვენებია კომბინირებული თერაპია).

უკუჩვენებები
მომატებული მგრძნობელობა ლოზარტანის, სულფონამიდების წარმოებულებისა და პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ (მაგალითად, ჰიდროქლოროთიადის), ანურია, თირკმლის მწვავე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30მლ/წთ-ზე ნაკლები), ჰიპერკალციემია, ჰიპერურიკემია და/ან პოდაგრა, ჰიპონატრიემია, ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევები, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი.

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში
მონაცემები ლოზარტანის ორსულობის პერიოდში გამოყენების შესახებ არ არსებობს. ნაყოფის თირკმლისმიერი პერფუზია, რომელიც დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის განვითარებაზე, იწყებს ფუნქციონირებას ორსულობის მესამე ტრიმესტრში. რისკი ნაყოფისათვის მატულობს ლოზარტანის მეორე და მესამე ტრიმესტრებში გამოყენებისას. ორსულობის დადგენისას ამ პრეპარატით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. პრეპარატის ლაქტაციის პერიოდში დანიშვნის აუცილებლობისას ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

გამოყენების წესი და დოზები
მიიღება შიგნით, საკვების მიღების მიუხედავად.
ამ პრეპარატის შეთავსება შეიძლება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად. პრეპარატი მიიღება წყლის მიყოლებით.
პრეპარატის მიღება შეიძლება საკვებთან ერთად ან უზმოზე.
არტერიული ჰიპერტენზია
პრეპარატის საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა არის 1 ტაბლეტი (100/12.5მგ) 1-ჯერ დღე-ღამეში. როგორც წესი, პრეპარატი ინიშნება პრეპარატის ლორისტა H (50/12.5მგ) ადექვატური თერაპიული ეფექტის არარსებობისას. მაქსიმალური ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი მიიღწევა თერაპიის სამ-ოთხ კვირაში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა – პრეპარატის ლორისტა H100 1 ტაბლეტი. 
ხანდაზმულ პაციენტებში, თირკმლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინი კლირენსი 30-50 მლ/წთ), მათ შორის დიალიზზე მყოფ პაციენტებში საჭირო არ არის საწყისი დოზის კორექცია.

გვერდითი მოქმედება
გვერდითი ეფექტების განვითარების სიხშირის ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის კლასიფიკაცია:
ძალიან ხშირი >1/10
ხშირი >1/100 - <1/10
ნაკლებად ხშირი >1/1000 - <1/100
იშვიათი >1/10000 - <1/1000
ძალიან იშვიათი <1/10000, ცალკეული ცნობების ჩათვლით.
იმუნური სისტემის მხრივ:
იშვიათი: 
ანაფილაქსური რეაქციები, ანგიონევროზული შეშუპება (ხორხისა და ენის შეშუპების ჩათვლით, რაც იწვევს სასუნთქი გზების ობსტრუქციას და/ან სახის, ტუჩების, ყელის შეშუპებას), ურტიკარული გამონაყარი;
სისხლმბადი სისტემის მხრივ:
ნაკლებად ხშირი:
ანემია, შენლეინ-გენოხის პურპურა, ექიმოზი, ჰემოლიზი;
ნერვული სისტემის მხრივ:
ხშირი:
თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, დაღლილობა;
ნაკლებად ხშირი:
მიგრენი, შფოთვა, ცნობიერების არევა, დეპრესია, ძილის დარღვევა, მეხსიერების მოშლა, ძილიანობა, ნერვოზულობა, პარესთეზია, ტრემორი, გონების დაკარგვა;
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:
ხშირი: 
ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია (დოზადამოკიდებული), გულისცემა, ტაქიკარდია;
ნაკლებად ხშირი: 
II ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, სტერნალური ტკივილები, მიოკარდიუმის ინფარქტი, არითმიები;
იშვიათი: 
ვასკულიტები;
სუნთქვის სისტემის მხრივ:
ხშირი: 
ხველა, სასუნთქი გზების ზედა ნაწილების ინფექციები, სინუსიტი, ცხვირის ლორწოვანი გარსის შეშუპება;
ნაკლებად ხშირი:
ფარინგიტი, ლარინგიტი, რინიტი, დისპნოე, ბრონქიტი, ცხვირიდან სისხლდენა;
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ:
ხშირად:
დიარეა, დისპეფსია, გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი;
ნაკლებად ხშირი:
ანორექსია, პოდაგრა;
იშვიათი: ჰეპატიტი, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა;
შარდსასქესო სისტემის მხრივ:
ნაკლებად ხშირი:
შარდგამომყოფი ტრაქტის ინფექციები, ხშირი შარდვა, ნიქტურია, ლიბიდოს დაქვეითება, პოტენციის დაქვეითება;
გრძნობის ორგანოების მხრივ:
ნაკლებად ხშირი:
არამკვეთრი მხედველობა, თვალების წვა, კონიუნქტივიტი;
კანის საფარის მხრივ:
ხშირი:
ალოპეცია, კანის სიმშრალე, ერითემა, ფოტომგრძნობელობა, ოფლიანობა;
ნაკლებად ხშირი:
ჭინჭრის გამონაყარი, კანის ქავილი;
საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის მხრივ:
ხშირი: მიალგია, ზურგის ტკივილი;
ნაკლებად ხშირი: 
ართრალგიები.
სხვა:
ხშირი:
ასთენია, სისუსტე, პერიფერიული შეშუპებები, ტკივილი გულ-მკერდის არეში;
ლაბორატორიული მაჩვენებლები:
ხშირი: 
ჰიპერკალიემია, ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის კონცენტრაციების მომატება (კლინიკურად არამნიშვნელოვანი);
ნაკლებად ხშირი: სისხლის შრატში შარდოვანას და კრეატინინის დონეების ზომიერი მომატება;
იშვიათი: 
ალანინამინოტრანსფერაზას დონეების მომატება;
ძალიან იშვიათი:
ღვიძლის ფერმენტების აქტივობისა და ბილირუბინის მომატება.

ჭარბი დოზა
ლოზარტანი
სიმპტომები:
არტერიული წნევის გამოხატული დაწევა, ტაქიკარდია; ბრადიკარდია, განპირობებული პარასიმპატიკური (ვაგუსური) სტიმულაციით.
მკურნალობა: ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომატური თერაპია, ჰემოდიალიზის არაეფექტურია.
ჰიდროქლორთიაზიდი
სიმპტომები:
ყველაზე ხშირი სიმპტომები ვლინდება ელექტროლიტების დეფიციტის (ჰიპოკალიემია, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია) და დეჰიდრატაციის შედეგად, უკიდურესი დიურეზის გამო. გულის გლიკოზიდების იმავდროული გამოყენებისას ჰიპოკალიემიამ შეიძლება გაამწვავოს არითმიების მიმდინარეობა.
მკურნალობა: სიმპტომატური.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ლოზარტანი
კლინიკური კვლევებისას გამოვლენილი არ არის პრეპარატის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები ჰიდროქლორთიაზიდთან, დიგოქსინთან, ვარფარინთან, ციმეტიდინთან, ფენობარბიტალთან, კეტოკონაზოლთან და ერითრომიცინთან. რიფამპიცინი და ფლუკონაზოლი ამცირებენ აქტიური მეტაბოლიტის დონეს (აღნიშნული ურთიერთქმედება კლინიკურად შესწავლილი არ არის). 
ჰიპერკალიემიის რისკის მატულობს პრეპარატის მიღებისას კალიუმდამზოგავ დიურეტიკებთან (სპირონოლაქტონი, ეპლერენონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი), კალიუმის პრეპარატებთან ან კალიუმშემცველი მარილის შემცვლელებთან ერთად გამოყენებისას, აგრეთვე სხვა ისეთი სამკურნალო საშუალებების მიღებისას, რომლებიც ხელს უწყობენ სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის მომატებას. 
არასტეროიდულმა, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2 სელექციურმა ინჰიბიტორებმა შეიძლება შეამცირონ დიურეტიკებისა და სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების, მათ შორის ლოზარტანის ეფექტი.
თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით თერაპიაზე (ციკლოოქსიგენაზა-2 ინჰიბიტორების ჩათვლით), ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებით თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის შემდგომი გაუარესება, მათ შორის, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, რაც ჩვეულებრივ შექცევადია, აგრეთვე შეიძლება აღინიშნოს სისხლის შრატში კალიუმის შემცველობის მომატება იმ პაციენტებში, რომლებსაც უკვე აქვთ თირკმლის ფუნქციის დარღვევები.
რეკომენდებულია ამგვარი კომბინაციის გამოყენება სიფრთხილით, განსაკუთრებით ხანდაზმული ასაკის პაციენტებისათვის. პაციენტებმა უნდა მიიღონ სითხის საკმარისი რაოდენობა, აგრეთვე მათ უნდა ჩაუტარდეთ თირკმლის ფუნქციის კონტროლი ლორისტა H100-ით თერაპიის დაწყებამდე და შემდეგ. 
ლოზარტანის, ისევე როგორც სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების ჰიპოტენზიური ეფექტი შეიძლება შემცირდეს ინდომეტაცინის მიღებისას.
ჰიდროქლორთიაზიდი
თიაზიდურ დიურეტიკებთან ერთად ისეთმა სამკურნალო საშუალებებმა, როგორიცაა ეთანოლი, ბარბიტურატები და ნარკოტიკული საშუალებები, შეიძლება გააძლიერონ ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი.
პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებები (სულფონილშარდოვანას წარმოებულები) და ინსულინი:
• შეიძლება გაძლიერდეს პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების და ინსულინის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში; მათი ერთობლივი გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს გლუკოზისადმი ტოლერანტობა, რამაც შეიძლება განაპირობოს ჰიპოგლიკემიური საშუალებებისა და ინსულინის დოზების კორექციის საჭიროება. 
სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებები – ადიციური ეფექტი.
ქოლესტირამინი და ქოლესტიპოლი – ანიონური ცვლის სმოლ არსებობისას ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა ირღვევა.
გლუკოკორტიკოსტეროიდები (ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონე) – ელექტროლიტების დონეების გამოხატული დაქვეითება, მათ შორის ჰიპოკალიემია. 
პრესორული ამინები (მაგალითად, ეპინეფრინი/ადრენალინი, ნორეპინეფრინი/ნორადრენალინი) – პრესორული ამინების მიღებაზე პასუხის გამოხატულების შემცირება.
არამადეპოლარიზებელი ტიპის მოქმედების მქონე მიორელაქსანტები (მაგალითად, ტუბოკურარინი) – მიორელაქსანტების ეფექტის გაძლიერება.
ლითიუმი – დიურეტიკები ამცირებენ ლითიუმის თირკმლისმიერ კლირენსს და ზრდიან ლითიუმის ტოქსიკური მოქმედების განვითარების რისკს; მათი ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
ალკოჰოლი, ბარბიტურატები, ნარკოტიკები ან ანტიდეპრესანტები: შეიძლება აღინიშნოს ლატენტური ან ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია.
პოდაგრის მკურნალობისას გამოყენებული პრეპარატები (პრობენეციდი, სულფინპირაზონი და ალოპურინოლი)
შეიძლება აუცილებელი იყოს ურიკოზურიული მოქმედების პრეპარატების, როგორიცაა ჰიდროქლორთიაზიდი, დოზის კორექცია, ვინაიდან ჰიდროქლორთიაზიდმა შეიძლება გამოიწვიოს შარდმჟავას შრატისმიერი დონის მომატება. შეიძლება აუცილებელი გახდეს პრობენეციდის ან სულფინპირაზონის დოზების მომატება. 
თიაზიდურ დიურეტიკებთან ერთად დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს ალოპურინოლისადმი ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების სიხშირის მომატება.
ციკლოსპორინი
ციკლოსპორინთან ერთად მკურნალობამ შეიძლება გაზარდოს ჰიპერურიკემიის განვითარების რისკის მომატება და პოდაგრას მიმდინარეობის გართულება.
ანტიქოლინერგიული საშუალებები (მაგალითად, ატროპინი, ბიპერიდენი)
ზრდის თიაზიდური რიგის დიურეტიკების ბიოშეღწევადობას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკის დაქვეითებისა და კუჭის დაცლის სიჩქარის შემცირების გზით.
ციტოსტატიკური პრეპარატები (ციკლოფოსფამიდი, მეთოტრექსატი)
თიაზიდურმა დიურეტიკებმა შეიძლება შეამცირონ ციტოსტატიკური პრეპარატების თირკმლისმიერი ექსკრეაცია და გააძლიერონ მათი მიელოსუპრესიული ეფექტი.
სალიცილატები
სალიცილატების მაღალი დოზების გამოყენებისას ჰიდროქლორთიაზიდმა შეიძლება გააძლიეროს მათი ტოქსიკური ზემოქმედება ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.
მეთილდოპა
შეზღუდული მონაცემები არსებობს ჰემოლიტური ანემიის განვითარების შესახებ ჰიდროქლორთიაზიდისა და მეთილდოპას ერთობლივი გამოყენებისას.
გულის გლიკოზიდები
თიაზიდური დიურეტიკებით გამოწვეულმა ჰიპოკალიემიამ ან ჰიპომაგნიემიამ შეიძლება გამოიწვიოს არითმიების განვითარება.

განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატი ლორისტა H100 შეიძლება დაინიშნოს სხვა ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან ერთად.
ხანდაზმული პაციენტებისათვის დოზის კორექცია საჭირო არ არის. 
პრეპარატი არ გამოიყენება ბავშვებისა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდების სამკურნალოდ, ვინაიდან არ არსებობს პრეპარატის ამ ასაკობრივ კატეგორიაში გამოყენების გამოცდილება. 
პრეპარატმა ლორისტა H100 შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში შარდოვანას და კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ თირკმლისმიერი არტერიების ორმხრივი სტენოზი ან ერთადერთი ფუნქციონირებადი თირკმლის არტერიეს სტენოზი.
ჰიდროქლორთიაზიდმა შეიძლება გააძლიეროს არტერიული ჰიპოტენზია და წყალ-ელექტროლიტების ბალანსის დარღვევა (ოცკ-ს შემცირება, ჰიპონატრიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი, ჰიპომაგნიემია, ჰიპოკალიემია), გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დარღვევა, კალციუმის შარდით გამოდევნის დაქვეითება და, სისხლის პლაზმაში კალციუმის კონცენტრაციის გარდამავალი, უმნიშვნელო მომატება, ქოლესტერინისა და ტრიგლიცერიდების კონცენტრაციების მომატება, ჰიპერურიკემიის და/ან პოდაგრას განვითარების პროვოცირება.
ისეთი სამკურნალო საშუალებების გამოყენებამ, რომლებიც უშუალოდ მოქმედებენ რაას-ზე, ორსულობის II და III ტრიმესტრებში, შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის დაღუპვა.  
ორსული ქალებისათვის ჩვეულებრივ რეკომენდებული არ არის დიურეტიკების გამოყენება ნაყოფსა და ახალშობილში სიყვითლის, დედაში კი თრომბოციტოპენიის განვითარების რისკის გამო.
დიურეტიკებით თერაპია არ ახდენს ორსულობის ტოქსიკოზის განვითარების პრევენციას.

დამხმარე საშუალებები
გათვალისწინებული უნდა იყოს, რომ პრეპარატის ლორისტა H100 დამხმარე ნივთიერებების შემადგენლობაში შედის ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ამიტომ, პრეპარატი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებისათვის, რომლებსაც აქვთ მემკვიდრეობითი გალაქტოზემია, ლაქტაზას დეფიციტი და გლუკოზო-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი.

ზემოქმედება ავტომობილებისა და სხვა რთული მექანიზმების მართვის უნარზე:
სიფრთხილის გამოჩენა არის საჭირო ავტოტრანსპორტისა და სხვა ტექნიკური მოწყობილობების მართვისას, რაც მოითხოვს ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციას და სწრაფ ფსიქომოტორული რეაქციებს. 

გამოშვების ფორმა
შემოგარსული ტაბლეტები 100მგ+12.5მგ
10 ტაბლეტი ბლისტერში. 14 ტაბლეტი ბლისტერში.
3 ან 6 ბლისტერი (ბლისტერში 10 ტაბლეტი) მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.
2 ან 4 ბლისტერი (ბლისტერში 14 ტაბლეტი) მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

შენახვის პირობები
ინახება არა უმეტეს 30°C-ზე.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადილას.

ვარგისიანობის ვადა
2 წელი.
არ გამოიყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის წესი
გაიცემა რეცეპტით.

სად შევიძინოთ?