ამოქსიკლავი / AMOKSIKLAV
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): amoxicillin, clavulanic acid
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანტიბაქტერიული საშუალებები → ბეტა ლაქტამური ანტიბიოტიკები (პენიცილინები და ცეფალოსპორინები) → ამოქსიცილინისა და კლავულანის მჟავას კომბინირებული პრეპარატები
- მწარმოებელი კომპანია: Lek d.d.
- მწარმოებელი ქვეყანა: სლოვენია
- გამოშვების ფორმა: 1000 მგ/200 მგ ფხვნილი ი.ვ საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონი №5
- გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
აღწერილობა
ფხვნილი თეთრიდან მოყვითალო ფერამდე.
შემადგენლობა
მოქმედი ნივთიერება: ამოქსიცილინი და კლავულანის მჟავა.
ამოქსიკლავი 500 მგ/100 მგ: თითოეული ფლაკონი შეიცავს 500 მგ ამოქსიცილინს ნატრიუმის მარილის სახით და 100 მგ კლავულანის მჟავას კალიუმის მარილის სახით. შეფარდება შეადგენს 5:1.
ამოქსიკლავი 1000 მგ/200 მგ: თითოეული ფლაკონი შეიცავს 1000 მგ ამოქსიცილინს ნატრიუმის მარილის სახით და 200 მგ კლავულანის მჟავას კალიუმის მარილის სახით. შეფარდება შეადგენს 5:1.
დამხმარე ნივთიერებები: არ არის.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
სისტემური გამოყენების ანტიბაქტერიული პრეპარატები; პენიცილინების კომბინაციები, ბეტა-ლაქტამაზის ინჰიბიტორების ჩათვლით.
ათქ-კოდი: J01CR02.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ამოქსიცილინი წარმოადგენს ნახევრადსინთეზურ პენიცილინს (ბეტა-ლაქტამურ ანტიბიოტიკს), რომელიც ერთი ან მეტი ფერმენტის (რომლებსაც ხშირად ეწოდება პენიცილინის შემაკავშირებელი ცილები) ინჰიბირებას ახდენს პეპტიდოგლიკანის - ბაქტერიების უჯრედის კედლის ინტეგრალური კომპონენტის ბიოსინთეზის პროცესში. პეპტიდოგლიკანის სინთეზის ინჰიბირება იწვევს უჯრედის კედლის სიმტკიცის დაკარგვას, რაც ჩვეულებრივ განაპირობებს უჯრედების ლიზისსა და სიკვდილს.
ამოქსიცილინი იშლება რეზისტენტული ბაქტერიების მიერ გამომუშავებული ბეტა-ლაქტამაზების ზემოქმედებით, ამიტომ არააქტიურია იმ მიკროორგანიზმების მიმართ, რომლებიც მოცემულ ფერმენტებს გამოიმუშავებენ.
კლავულანის მჟავა წარმოადგენს ბეტა-ლაქტამს, რომელიც სტრუქტურულად პენიცილინების მსგავსია. იგი თრგუნავს ზოგიერთ ბეტა-ლაქტამაზებს და ამით იწვევს ამოქსიცილინის ინაქტივაციის თავიდან აცილებას. კლავულანის მჟავა თავისთავად არ იწვევს კლინიკურად სასარგებლო ანტიბაქტერიულ ეფექტს.
მინიმალურ დამთრგუნველ კონცენტრაციაზე უფრო მაღალი კონცენტრაციის შენარჩუნების დრო (T > მდკ) ამოქსიცილინის ეფექტიანობის ძირითად დეტერმინანტად არის აღიარებული.
რეზისტენტობის მექანიზმები
არსებობს ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის მიმართ ბაქტერიების რეზისტენტობის ორი ძირითადი მექანიზმი:
• ბაქტერიული ბეტა-ლაქტამაზებით ინაქტივაცია, რომლებიც არამგრძნობიარეა კლავულანის მჟავის მაინჰიბირებელი მოქმედებისადმი, B, C და D კლასების ბეტა-ლაქტამაზების ჩათვლით;
• პენილინის შემაკავშირებელი ცილების ცვლილება, რის შედეგადაც ქვეითდება სამიზნე სტრუქტურების მიმართ ანტიბაქტერიული პრეპარატების ნათესაობა.
ბაქტერიების შეუღწევადობა ან ბაქტერიის უჯრედიდან პრეპარატის აქტიური ტრანსპორტის მექანიზმები შეიძლება გახდეს რეზისტენტობის უშუალო მიზეზი ან ხელი შეუწყოს მის გაჩენას, განსაკუთრებით გრამუარყოფით ბაქტერიებში.
მგრძნობელობის ზღვრები
ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის მინიმალური დამთრგუნველი კონცენტრაციები შეესაბამება მგრძნობელობის ზღვრებს, რომლებიც დადგენილია ანტიბიოტიკების მიმართ მგრძნობელობის შეფასების ევროპული კომიტეტის მიერ (EUCAST).
|
მიკროორგანიზმი |
მგრძნობელობის ზღვრები (მკგ/მლ) |
||
|
|
მგრძნობელობა |
შუალედური მგრძნობელობა |
რეზისტენტობა |
|
Haemophilus
influenzae1 |
≤ 1 |
- |
>
1 |
|
Moraxella
catarrhalis1 |
≤ 1 |
- |
>
1 |
|
Staphylococcus
aureus2 |
≤ 2 |
- |
>
2 |
|
კოაგულაზო-ნეგატიური სტაფილოკოკები2 |
≤
0,25 |
|
|
|
Enterococcus1 |
≤ 4 |
8 |
> 8 |
|
Streptococcus
A, B, C, G5 |
≤ 0,25 |
- |
> 0,25 |
|
Streptococcus
pneumoniae3 |
≤ 0,5 |
1,2 |
> 2 |
|
ენტერობაქტერიები1,4 |
- |
- |
> 8 |
|
გრამუარყოფითი ანაერობები 1 |
≤ 4 |
8 |
> 8 |
|
გრამდადებითი ანაერობები 1 |
≤ 4 |
8 |
> 8 |
|
სახეობების მიხედვით
არასპეციფიკური ზღვრები1 |
≤ 2 |
4-8 |
> 8 |
|
1 მიღებული მნიშვნელობები შეესაბამება ამოქსიცილინის
კონცენტრაციებს. მგრძნობელობის შეფასების მიზნით გამოიყენება კლავულანის მჟავის ფიქსირებული
კონცენტრაცია - 2 მგ/ლ. 2 მიღებული მნიშვნელობები შეესაბამება ოქსაცილინის კონცენტრაციებს. 3 ცხრილში ზღვრული მნიშვნელობები ეფუძნება ამპიცილინის
მიმართ მგრძნობელობის ზღვრებს. 4 რეზისტენტობის ზღვარი R > 8 მგ/ლ რეზისტენტობის მექანიზმების მქონე ყველა
გამოყოფილი შტამების ანტიბიოტიკორეზისტენტობის გარანტირებას ახდენს. 5 ცხრილში ზღვრული მნიშვნელობები ეფუძნება ბენზილპენიცილინის
მიმართ მგრძნობელობის ზღვრებს. |
|||
ცალკეული სახეობების რეზისტენტობის გავრცელება ხასიათდება გეოგრაფიული და დროითი დამოკიდებულებით, ამიტომ თერაპიის დაწყებამდე სასურველია ანტიბიოტიკორეზისტენტობასთან დაკავშირებით ადგილობრივი ინფორმაციის მიღება, განსაკუთრებით მძიმე ინფექციების შემთხვევაში. იმ შემთხვევებში, როდესაც ანტიბიოტიკორეზისტენტობის ადგილობრივი მაჩვენებლები ეჭვის ქვეშ აყენებს პრეპარატის მიზანშეწონილობას მინიმუმ ინფექციების ზოგიერთი ტიპების დროს, საჭიროა დახმარებისთვის შესაბამის სპეციალისტებთან მიმართვა.
ჩვეულებრივ მგრძნობიარე სახეობები
გრამდადებითი აერობები: Enterococcus faecalis, Gardnerella vaginalis, Staphylococcus aureus (მეტიცილინისადმი მგრძნობიარე შტამები)£, Streptococcus agalacticae, Streptococcus pneumoniae1, Streptococcus pyogenes და სხვა ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკები, ჯგუფი Streptococcus viridans
გრამუარყოფითი აერობები: Actinobacillus actinomycetemcomitans, Capnocytophaga spp., Eikenella corrodens, Haemophilus influenzae2, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae§, Pasteurella multocida
ანაერობები: Bacteroides fragilis, Fusobacterium nucleatum, Prevotella spp.
სახეობები შეძენილი რეზისტენტობის შესაძლო განვითარებით
გრამდადებითი აერობები: Enterococcus faecium $
გრამუარყოფითი აერობები: Escherichia coli, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris
სახეობები ბუნებრივი რეზისტენტობით
გრამუარყოფითი აერობები: Acinetobacter sp., Citrobacter freundii, Enterobacter sp., Legionella pneumophila, Morganela morganii, Providencia spp, Pseudomonas sp., Serratia sp., Stenotrophomonas maltophilia
სხვა მიკროორგანიზმები: Chlamydophila pneumoniae, Clamydophila psittaci, Coxiella burnetti, Mycoplasma pneumoniae
$ბუნებრივი შუალედური მგრძნობელობა რეზისტენტობის შეძენილი მექანიზმის არარსებობისას.
£მეტიცილინისადმი ყველა რეზისტენტული სტაფილოკოკი რეზისტენტულია ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის მიმართ.
1იმ ინფექციების მკურნალობა, რომლებიც გამოწვეულია პენიცილინისადმი რეზისტენტული შტამებით Streptococcus pneumonia, არ უნდა ხდებოდეს პრეპარატის მოცემული სამკურნალო ფორმით (იხ. "დოზები და გამოყენების წესი" და "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
2ევროკავშირის ზოგიერთ ქვეყნებში გამოვლენილია დაქვეითებული მგრძნობელობის შტამები, რომლებიც ხვდება 10% მეტი სიხშირით.
ფარმაკოკინეტიკა
ჯანმრთელი მოხალისეების ჯგუფებისთვის კომბინირებული პრეპარატის 500 მგ/100 მგ ან 1000 მგ/200 მგ დოზებში ინტრავენური ბოლუსური შეყვანის დროს შრატში საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაციები შეადგენდა 32,2 და 105,4 მკგ/მლ ამოქსიცილინისთვის და 10,5 და 28,5 მკგ/მლ კლავულანის მჟავისთვის, შესაბამისად. Т1/2 მაჩვენებლები შეადგენდა 1,07 და 0,9 საათს ამოქსიცილინისთვის და 1,12 და 0,9 საათს კლავულანის მჟავისთვის, შესაბამისად. AUC მაჩვენებლები შეადგენდა 25,5 და 76,3 სთ•მგ/ლ ამოქსიცილინისთვის და 9,2 და 27,9 სთ•მგ/ლ კლავულანის მჟავისთვის, შესაბამისად. შარდთან ერთად გამოყოფა (%, 0-6 სთ) შეადგენდა 66,5 და 77,4 ამოქსიცილინისთვის და 46,0 და 63,8 კლავულანის მჟავისთვის, შესაბამისად.
პლაზმაში კლავულანის მჟავის შემცველობიდან დაახლოებით 25% და პლაზმაში ამოქსიცილინის შემცველობიდან დაახლოებით 18% იმყოფება ცილებთან შეკავშირებულ მდგომარეობაში. განაწილების მოჩვენებითი მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 0,3-0,4 ლ/კგ ამოქსიცილინისთვის და დაახლოებით 0,2 ლ/კგ კლავულანის მჟავისთვის.
ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ამოქსიცილინი და კლავულანის მჟავა აღინიშნება ნაღვლის ბუშტში, მუცლის კედლის ორგანოებში, კანში, ცხიმოვან ქსოვილში, კუნთოვან ქსოვილებში, სინოვიურ და პერიტონეულ სითხეებში, ნაღველში და ჩირქში. ამოქსიცილინი მხოლოდ უმნიშვნელო ხარისხით ხვდება თავზურგტვინის სითხეში.
კლინიკამდელ კვლევებში არ იქნა მიღებული რაიმე ცნობები ორივე აქტიური სამკურნალო საშუალების წარმოებულების ქსოვილებში მნიშვნელოვანი შეკავების შესახებ. ამოქსიცილინი უმეტესი პენიცილინის მსგავსად ხვდება დედის რძეში. კლავულანის მჟავა ასევე აღინიშნება დედის რძეში ძალიან მცირე რაოდენობით (იხ. "ორსულობა და ძუძუთი კვება").
ამოქსიცილინი ნაწილობრივ გამოიყოფა შარდთან ერთად არააქტიური პენიცილის მჟავას ფორმით მოცულობებში, რომლებიც ეკვივალენტურია საწყისი დოზის მაქსიმუმ 10-25%. კლავულანის მჟავა ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ადამიანის ორგანიზმში, გამოიყოფა შარდთან და განავალთან ერთად და, ასევე ნახშირორჟანგის სახით ამოსუნთქულ ჰაერთან ერთად.
კომბინაცია ამოქსიცილინი/კლავულანის მჟავა ხასიათდება ნახევარგამოყოფის დაახლოებით ერთსაათიანი პერიოდითა და საერთო კლირენსით დაახლოებით 25 ლ/სთ ჯანმრთელ პირებში. ამოქსიცილინის დაახლოებით 60-70% და კლავულანის მჟავის დაახლოებით 40-65% გამოიყოფა შარდთან ერთად უცვლელი სახით 500/100 მგ ან 1000/200 მგ ერთჯერადი ინტრავენური ბოლუსური შეყვანის შემდეგ პირველი 6 საათის განმავლობაში. სხვადასხვა კვლევების შედეგების შესაბამისად შარდთან ერთად გამოყოფის დონე შეადგენს 50-85% ამოქსიცილინისთვის და 27-60% კლავულანის მჟავისთვის. კლავულანის მჟავის მაქსიმალური მოცულობა გამოიყოფა პრეპარატის შეყვანის შემდეგ პირველი ორი საათის განმავლობაში.
ასაკი
ამოქსიცილინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი სამი თვიდან ორ წლამდე ასაკის ბავშვებში, უფროსი ასაკის ბავშვებში და მოზრდილებში ანალოგიურია. ძალიან მცირეწლოვან ბავშვებში (დღენაკლული ახალშობილების ჩათვლით) ცხოვრების პირველ კვირაში პრეპარატი არ უნდა შეყვანილ იქნას დღეში ორ ჯერზე უფრო ხშირად ექსკრეციის თირკმლისმიერი გზის მოუმწიფებლობის გამო. ხანდაზმული პირებისთვის დოზას არჩევენ სიფრთხილით თირკმლების ფუნქციის შესაძლო დაქვეითების გამო და საჭიროებისას რეგულარულად ამოწმებენ თირკმლების მუშაობას.
თირკმლების ფუნქციის დარღვევა
ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის საერთო პლაზმური კლირენსი ქვეითდება თირკმლის ფუნქციის დაქვეითების პროპორციულად. კლირენსის დაქვეითება უფრო გამოხატულია ამოქსიცილინისთვის კლავულანის მჟავასთან შედარებით, რადგან ამოქსიცილინის უფრო მაღალი წილი გამოიყოფა თირკმლების მიერ. ამრიგად, თირკმლის უკმარისობის დროს გამოყენებადმა დოზებმა ხელი უნდა შეუშალონ ამოქსიცილინის ჭარბ დაგროვებას კლავულანის მჟავის ადეკვატური დონეების შენარჩუნების დროს (იხ. "დოზები და გამოყენების წესი").
ღვიძლის უკმარისობა
ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებს პრეპარატი ენიშნება სიფრთხილით და რეგულარულად კონტროლდება ღვიძლის ფუნქცია.
გამოყენების ჩვენებები
ამოქსიკლავი ნაჩვენებია მოზრდილებში და ბავშვებში შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ:
• მძიმე ოტოლარინგოლოგიური ინფექციები (ისეთები, როგორებიცაა მასტოიდიტი, პერიტონზილური აბსცესი, ეპიგლოტიტი, სინუსიტი დაავადებების სისტემური გამოვლინებების მძიმე ნიშნების არსებობისას);
• ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება (სათანადო წესით დიაგნოსტირებული);
• საავადმყოფოს გარე პნევმონია;
• ცისტიტი;
• პიელონეფრიტი;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები, კერძოდ, კანქვეშა-ცხიმოვანი უჯრედისის ანთება, ჭრილობების ცხოველების ნაკბენებისგან, კბილის მძიმე აბსცესები გავრცელებული ფლეგმონით
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები, კერძოდ, ოსტეომიელიტი;
• ინტრააბდომინალური ინფექციები;
• ქალებში სასქესო ორგანოების ინფექციები.
მოზრდილ პირებში ფართო ქირურგიულ ჩარევებთან დაკავშირებული ინფექციების პროფილაქტიკა, შემდეგ მიდამოებში ოპერაციების ჩათვლით:
• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი;
• მენჯის ღრუ;
• თავი და კისერი;
• სანაღვლე გზები.
საჭიროა ანტიბაქტერიული პრეპარატების სათანადო გამოყენების ოფიციალური სახელმძღვანელოების გათვალისწინება.
უკუჩვენებები
ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერებებისა და ნებისმიერი პენიცილინების მიმართ.
დაუყონებლივი ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის მძიმე რეაქციები (მაგალითად, ანაფილაქსია) ანამნეზში სხვა ბეტა-ლაქტამურ პრეპარატებზე (მაგალითად, ცეფალოსპორინები, კარბაპენემები ან მონობაქტამები).
სიყვითლე ან ღვიძლის სხვა დაზიანება ანამნეზში ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის გამოყენების ფონზე.
განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები
თერაპიის დაწყებამდე ახორციელებენ ანამნეზის გულმოდგინე შეგროვებას პენიცილინებზე, ცეფალოსპორინებზე ან სხვა ბეტა-ლაქტამურ პრეპარატებზე ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებთან დაკავშირებით.
პენიცილინებით თერაპიის ფონზე აღინიშნებოდა სერიოზული და პერიოდულად ჰიპერმგრძნობელობის ლეტალური რეაქციები (ანაფილაქტოიდური რეაქციები). ისინი ყველაზე მაღალი ალბათობით ვითარდება ანამნეზში პენიცილინების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების და ატოპიის მქონე პაციენტებში. ალერგიული რეაქციის განვითარების შემთხვევაში ამოქსიკლავით თერაპიას წყვეტენ და ნიშნავენ სხვა გამოსადეგ ანტიბაქტერიულ პრეპარატებს.
ამოქსიცილინის მიმართ ინფექციების გამომწვევების დამტკიცებული მგრძნობელობის შემთხვევებში საჭიროა ამოქსიკლავიდან ამოქსიცილინზე გადასვლის ვარიანტის განხილვა ოფიციალური სახელმძღვანელობის შესაბამისად.
პრეპარატის მოცემული სამკურნალო ფორმა არ გამოდგება გამოყენებისთვის, თუ არსებობს იმის მაღალი რისკი, რომ სავარაუდო გამომწვევებს გააჩნია რეზისტენტობა ბეტა-ლაქტამური პრეპარატების მიმართ, რომელიც არ არის გამოწვეული ბეტა-ლაქტამაზებით, რომლებიც მგრძნობიარეა კლავულანის მჟავას მაინჰიბირებელი მოქმედების მიმართ. რადგან არ არსებობს კერძო მონაცემები T > მდკ (მინიმალური დამთრგუნველი კონცენტრაცია) დაკავშირებით, შესადარი პერორალური სამკურნალო ფორმების შეფასების შედეგებს კი გააჩნია სასაზღვრო მნიშვნელოვნება, მაშინ მოცემული სამკურნალო ფორმა (დამატებითი ამოქსიცილინის გარეშე) პოტენციურად გამოსადეგია პენიცილინისადმი რეზისტენტული S.pheumoniae შტამებით გამოწვეული ინფექციების მკურნალობისთვის.
თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ან მაღალ დოზებში თერაპიის მიმღებ პაციენტებში შესაძლებელია კრუნჩხვების განვითარება.
ამოქსიკლავით თერაპია უნდა თავიდან აცილებულ იქნას ინფექციურ მონონუკლეოზზე ეჭვის არსებობის შემთხვევაში, რადგან მითითებული დაავადების ფონზე ამოქსიცილინის გამოყენების შემდეგ აღინიშნებოდა წითელასმაგვარი გამონაყარის გაჩენა.
ალოპურინოლის თანმხლები გამოყენება ამოქსიცილინით მკურნალობის დროს პოტენციურად ზრდის კანის ალერგიული რეაქციების განვითარების ალბათობას.
პრეპარატის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების ჭარბი გამრავლება.
გენერალიზებული ერითემის განვითარება ცხელებასთან და პუსტულების წარმოქმნასთან ერთად თერაპიის დასაწყისში წარმოადგენს მწვავე გენერალიზებული ეგზანტემატოზური პუსტულოზის (მგეპ) პოტენციურ სიმპტომს (იხ. "გვერდითი მოქმედება"). ასეთი რეაქცია მოითხოვს ამოქსიკლავით თერაპიის შეწყვეტას და წარმოადგენს ამოქსიცილინის შემდგომი შეყვანის უკუჩვენებას.
ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტების მკურნალობას ატარებენ სიფრთხილით. არასასურველი მოვლენები ღვიძლის მხრივ აღინიშნებოდა უმეტესწილად მამაკაცებსა და ხანდაზმულ პაციენტებში და პოტენციურად დაკავშირებულია ხანგრძლივ მკურნალობასთან. ეს არასასურველი მოვლენები ძალიან იშვიათ შემთხვევებში აღინიშნებოდა ბავშვებში. პაციენტების ყველა ჯგუფებში ნიშნები და სიმპტომები ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის დროს ან მალევე მისი დასრულების შემდეგ, თუმცა ზოგიერთ შემთხვევებში ისინი ვლინდება თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ მხოლოდ რამოდენიმე კვირის შემდეგ. ჩვეულებრივ მათ გააჩნია შექცევადი ხასიათი. შეიძლება ვითარდებოდეს მძიმე არასასურველი მოვლენები ღვიძლის მხრივ, უკიდურესად იშვიათად სასიკვდილო გამოსავლით. ისინი პრაქტიკულად ყოველთვის აღინიშნებოდა მძიმე ძირითადი დაავადებების მქონე ან ღვიძლის დაზიანების შესაძლებლობის მქონე თანმხლები სამკურნალო პრეპარატების მიმღებ პაციენტებს შორის (იხ. "გვერდითი მოქმედება").
ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული კოლიტის შემთხვევები, რომლებიც აღინიშნებოდა პრაქტიკულად ყველა ანტიბაქტერიული პრეპარატით, ამოქსიცილინის ჩათვლით, თერაპიის ფონზე შეიძლება ვარირებდეს სიმძიმის მიხედვით მსუბუქიდან სიცოცხლისთვის საშიშამდე (იხ. "გვერდითი მოქმედება"). მნიშვნელოვანია ამ დიაგნოზის ვარაუდი დიარეის მქონე პაციენტებში ნებისმიერი ანტიბიოტიკოთერაპიის კურსის დროს ან მისი დასრულების შემდეგ. ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული კოლიტის განვითარების შემთხვევაში ამოქსიკლავით თერაპიას დაუყონებლივ წყვეტენ, მიმართავენ ექიმს და ატარებენ შესაბამის მკურნალობას. მოცემულ სიტუაციაში უკუნაჩვენებია პერისტალტიკის დამთრგუნველი საშუალებების მიღება.
ხანგრძლივი თერაპიის დროს რეკომენდირებულია ორგანოების სხვადასხვა სისტემების, თირკმლების, ღვიძლისა და სისხლმბადი ორგანოების ჩათვლით, ფუნქციების პერიოდული შეფასება.
იშვიათ შემთხვევებში პრეპარატის მიღების ფონზე აღინიშნებოდა პროთრომბინული დროის გახანგრძლივება. ანტიკოაგულანტების ერთდროული მიღების დროს აუცილებელია შედედების მაჩვენებლების სათანადო კონტროლი. შესაძლოა საჭირო გახდეს ორალური ანტიკოაგულანტების დოზის კორექცია ანტიკოაგულაციის სასურველი დონის მისაღწევად.
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში აუცილებელია დოზის კორექცია უკმარისობის დონის შესაბამისად (იხ. "დოზები და გამოყენების წესი").
დაქვეითებული დიურეზის მქონე პაციენტებში იშვიათ შემთხვევებში აღინიშნებოდა კრისტალურია, უმეტესწილად პარენტერული თერაპიის ფონზე. ამოქსიცილინით მაღალ დოზებში თერაპიის ფონზე რეკომენდირებულია სითხის საკმარისი მოხმარება ამოქსიცილინთან ასოცირებული კრისტალურიის ალბათობის დაქვეითების მიზნით. შარდის ბუშტში დაყენებული კათეტერის მქონე პაციენტებში აუცილებელია მისი გამავლობის რეგულარული კონტროლი.
გლუკოზურიის მკურნალობის დროს გლუკოზის დონის შეფასებას ახორციელებენ გლუკოზოოქსიდაზით ფერმენტატული მეთოდების დახმარებით, რადგან არაფერმენტატული მეთოდები ზოგჯერ იძლევა ცრუ დადებით შედეგებს.
ამოქსიკლავში კლავულანის მჟავას არსებობამ შეიძლება გამოიწვიოს IgG და ალბუმინის არასპეციფიკური შეკავშირება ერითროციტების მემბრანების მიერ, რამაც შეიძლება განაპირობოს კუმბსის სინჯის ცრუ დადებითი შედეგი.
აღინიშნებოდა Aspergillus-ზე იმუნოფერმენტული ანალიზის (იფა) დადებითი შედეგების შემთხვევები პაციენტებში, რომლებიც პრეპარატს იღებდნენ, რომლებთანაც შემდგომში დადგენილია Aspergillus მიერ გამოწვეული ინფექციების არარსებობა. აღინიშნებოდა ჯვარედინი რეაქციები არაასპერგილოზურ პოლისაქარიდებთან და პოლიფურანოზებთან Aspergillus-ზე იფა ტესტის ფარგლებში. ანალიზების დადებითი შედეგები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამოქსიკლავს უნდა ინტერპრეტირებულ იქნას სიფრთხილით და დასტურდებოდეს სხვა დიაგნოსტიკური მეთოდებით.
ამოქსიკლავი 1,2 გ ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად შეიცავს 1 მმოლ კალიუმს (39 მგ). ეს უნდა გათვალისწინებულ იქნას თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტებში ან იმ პაციენტებში, რომლებიც იცავენ დიეტას კალიუმის კონტროლირებადი შემცველობით.
ამოქსკლავი 600 მგ ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებ კალიუმს (39 მგ ნაკლები), ანუ არსებითად წარმოადგენს პრეპარატს, რომელიც კალიუმს არ შეიცავს.
ამოქსიკლავი 1,2 გ ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად შეიცავს დაახლოებით 2,7 მმოლ ნატრიუმს (63 მგ). ეს უნდა გათვალისწინებულ იქნას პაციენტებში, რომლებიც იცავენ დიეტას ნატრიუმის კონტროლირებადი შემცველობით.
ამოქსიკლავი 600 მგ ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად შეიცავს დაახლოებით 1,4 მმოლ ნატრიუმს (31,5 მგ). ეს უნდა გათვალისწინებულ იქნას პაციენტებში, რომლებიც იცავენ დიეტას ნატრიუმის კონტროლირებადი შემცველობით.
ორსულობა და ძუძუთი კვება
ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენებასთან დაკავშირებით შეზღუდული მონაცემები არ მიუთითებს თანდაყოლილი ანომალიების მომატებულ რისკზე. სანაყოფე გარსების ვადამდე ნაადრევი გასკდომის მქონე ქალებში გამოვლენილია ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის პროფილაქტიკური გამოყენების პოტენციური კავშირი ახალშობილებში ნეკროზული ენტეროკოლიტის მომატებულ რისკთან. საჭიროა ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების თავიდან აცილება, თუ ექიმი არ თვლის მკურნალობას საჭიროდ.
ორივე აქტიური ნივთიერება გამოიყოფა დედის რძეში (ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვებზე კლავულანის მჟავას ზემოქმედებასთან დაკავშირებით მონაცემები არ არსებობს). ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვებში შესაძლებელია დიარეისა და ლორწოვანი გარსების სოკოვანი ინფექციების განვითარება, რაც შეიძლება მოითხოვდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტას. პრეპარატით თერაპია ძუძუთი კვების პერიოდში შესაძლებელია მხოლოდ მკურნალი ექიმის მიერ სარგებლისა და რისკის შეფარდების შეფასების შემდეგ.
ზეგავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე
ტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე ზემოქმედება არ იყო გამოკვლეული. თუმცა შესაძლებელია არასასურველი ეფექტების განვითარება (მაგალითად, ალერგიული რეაქციების, თავბრუსხვევის, კრუნჩხვების), რომლებიც პოტენციურად ახდენს ზემოქმედებას მოცემული ფუნქციების შესრულებაზე.
დოზები და გამოყენების წესი
დოზები ასახავს ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის შემცველობას, თუ არ არის მითითებული, რომ დოზა შეესაბამება ცალკეული კომპონენტის შემცველობას.
კონკრეტული ინფექციების მკურნალობისთვის დოზის შერჩევის დროს გაითვალისწინება შემდეგი ფაქტორები:
• სავარაუდო გამომწვევები და მათი შესაძლებელი მგრძნობელობა ანტიბაქტერიული პრეპარატებისადმი;
• ინფექციის სიმძიმე და ლოკალიზაცია;
• ასაკი, წონა და თირკმლების ფუნქცია, როგორც ეს მითითებულია შემდგომში.
პრეპარატის სხვა სამკურნალო ფორმების გამოყენების შესაძლებლობა (მაგალითად, ამოქსიცილინის უფრო მაღალი დოზებით და/ან ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის დოზების სხვა შეფარდებით) განიხილება საჭიროების მიხედვით.
პრეპარატის მოცემული სამკურნალო ფორმა ქვემოთ მოცემულ რეკომენდაციებთან შესაბამისობაში გამოყენების დროს უზრუნველყოფს ამოქსიცილინის 3000 მგ და კლავულანის მჟავის 600 მგ საერთო სადღეღამისო დოზას. ამოქსიცილინის უფრო მაღალი სადღეღამისო დოზის საჭიროებისას რეკომენდირებულია პრეპარატის სხვა ინტრავენური სამკურნალო ფორმის შერჩევა კლავულანის მჟავის ზედმეტად მაღალი სადღეღამისო დოზების შეყვანის თავიდან ასაცილებლად.
თერაპიის ხანგრძლივობა განისაზღვრება მკურნალობაზე პასუხით. ზოგიერთი ინფექცია (მაგალითად, ოსტეომიელიტი) მოითხოვს უფრო ხანგრძლივ მკურნალობას. მკურნალობის ხანგრძივობა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს გადახედვის გარეშე (იხ. ინფორმაცია ხანგრძლივი თერაპიის შესახებ ნაწილში "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
უნდა გათვალისწინებულ იქნას ამოქსიცილინის/კლავულანის მჟავის შეყვანის სათანადო სიხშირის ადგილობრივი სახელმძღვანელოები.
მოზრდილები და ბავშვები სხეულის მასით ≥ 40 კგ
ნაწილში "თერაპიული ჩვენებები" მოყვანილი ინფექციების მკურნალობა: 1000 მგ/200 მგ ყოველ 8 საათში.
ინტრაოპერაციული პროფილაქტიკა
1 საათზე ნაკლები ხანგრძლივობის ქირურგიული ჩარევების დროს რეკომენდირებული დოზები შეადგენს 1000 მგ/200 მგ - 2000 მგ/200 მგ შესავალი ნარკოზის დროს (2000 მგ/200 მგ დოზები შეიძლება მიღწეულ იქნას პრეპარატის სხვა ინტრავენური სამკურნალო ფორმების გამოყენების ხარჯზე).
1 საათზე მეტი ხანგრძლივობის ქირურგიული ჩარევების დროს რეკომენდირებული დოზები შეადგენს 1000 მგ/200 მგ - 2000 მგ/200 მგ შესავალი ნარკოზის დროს, მაქსიმუმ სამჯერ დოზით 1000 მგ/200 მგ 24 საათის განმავლობაში. ინფექციების მკაფიო კლინიკური ნიშნების ინტრაოპერაციული გამოვლენა განაპირობებს ინტრავენური ან პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპიის ჩვეულებრივი კურსის ჩატარებას ოპერაციის შემდგომ პერიოდში.
ბავშვები სხეულის მასით < 40 კგ
რეკომენდირებული დოზები
• სამ თვეზე უფროსი ბავშვები: 25 მგ/5 მგ კგ-ზე ყოველ 8 საათში.
• სამ თვეზე უმცროსი ან 4 კგ ნაკლები სხეულის მასის მქონე ბავშვები: 25 მგ/5 მგ ყოველ 12 საათში.
ხანდაზმული პირები
დოზის კორექცია არ არის საჭირო.
თირკმლის უკმარისობა
დოზის კორექცია ხორციელდება ამოქსიცილინის მაქსიმალური რეკომენდირებული დონიდან გამომდინარე.
30 მლ/წთ უფრო მაღალი მაჩვენებლების კრეატინინის კლირენსის (კკ) მქონე პაციენტებს დოზის კორექცია არ ესაჭიროება.
მოზრდილები და ბავშვები სხეულის მასით ≥ 40კგ
|
კკ: 10-30 მლ/წთ |
საწყისი დოზა 1000 მგ/200 მგ, შემდგომ
500 მგ/100 მგ დღეში ორჯერ |
|
კკ: < 10 მლ/წთ |
საწყისი დოზა 1000 მგ/200 მგ, შემდგომ
500 მგ/100 მგ ყოველ 24 საათში |
|
ჰემოდიალიზი |
საწყისი დოზა 1000 მგ/200 მგ, შემდგომ
500 მგ/100 მგ ყოველ 24 საათში, დამატებული დოზა
500 მგ/100 მგ დიალიზის სესიის ბოლოს (შრატში ამოქსიცილინისა და კლავულანის მჟავის
კონცენტრაციების დაქვეითებასთან დაკავშირებით). |
|
ბავშვები სხეულის მასით
< 40 კგ |
|
|
კკ: 10-30 მლ/წთ |
25 მგ/5 მგ კგ-ზე ყოველ 12 საათში |
|
კკ: < 10 მლ/წთ |
25 მგ/5 მგ კგ-ზე ყოველ 24 საათში |
|
ჰემოდიალიზი |
25 მგ/5 მგ კგ-ზე ყოველ 24 საათში დამატებული დოზა 12,5
მგ/2,5
მგ
კგ-ზე დიალიზის სესიის ბოლოს (შრატში ამოქსიცილინისა და კლავულანის მჟავის კონცენტრაციების
დაქვეითებასთან დაკავშირებით). |
ღვიძლის უკმარისობა
თერაპია ტარდება სიფრთხილით. აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული მონიტორინგი (იხ. "უკუჩვენებები" და "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
გამოყენების წესი
ინტრავენური შეყვანისთვის.
პრეპარატი შეიყვანება ნელი ინტრავენური ინექციის სახით 3-4 წუთის განმავლობაში პირდაპირ ვენაში ან საწვეთელას საშუალებით, ან ინფუზიის სახით 30-40 წუთის განმავლობაში. პრეპარატი არ არის განკუთვნილი ინტრამუსკულარული შეყვანისთვის.
სამ თვეზე უმცროს ბავშვებში ამოქსიკლავი შეიძლება შეყვანილ იქნას მხოლოდ ინფუზიის სახით.
ამოქსიკლავით მკურნალობა შეიძლება დაწყებულ იქნას ინტრავენური სამკურნალო ფორმით და დასრულებულ იქნას შიგნით მისაღები სამკურნალო ფორმით, თუ ეს აღიარებულია მიზანშეწონილად კონკრეტული პაციენტისთვის.
განზავება
ინტრავენური ინექციებისთვის
ამოქსიკლავი 500 მგ/100 მგ: შიგთავსი განზავდება 10 მლ მოცულობის საინექციო წყლით.
ამოქსიკლავი 1000 მგ/200 მგ: შიგთავსი განზავდება 20 მლ მოცულობის საინექციო წყლით.
განზავებულ ხსნარს ღია ჩალისფერი აქვს.
ინტრავენური ინექციები ხორციელდება განზავების შემდეგ 20 წუთის განმავლობაში, ნელა (3-4 წუთის განმავლობაში). შეყვანისთვის ვარგისია მხოლოდ გამჭვირვალე ხსნარი.
ინტრავენური ინფუზიებისთვის
ამოქსიკლავს 500 მგ/100 მგ განზავებული ხსნარის სახით (10 მლ საინექციო წყალში) უმატებენ 50 მლ საინფუზიო გარემოს და ამოქსიკლავს 1000 მგ/200 მგ განზავებული ხსნარის სახით (20 მლ საინექციო წყალში) უმატებენ 100 მლ საინფუზიო გარემოს. განზავებულ ხსნარს ღია ჩალისფერი აქვს.
ინფუზიის ხანგრძლივობა შეადგენს 30-40 წუთს.
შეუთავსებლობა
ამოქსიკლავი ნაკლებად სტაბილურია საინფუზიო ხსნარებში, რომლებიც შეიცავს გლუკოზას, დექსტრანს ან ბიკარბონატებს.
არ შეიძლება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან შერევა.
ამინოგლიკოზიდებზე ამოქსიცილინის ინაქტივირებადი მოქმედების გამო in vitro შერევა თავიდან უნდა იქნას აცილებული.
გვერდითი მოქმედება
გამოიყენებოდა შემდეგი კატეგორიები არასასურველი ეფექტების განვითარების სიხშირის კლასიფიკაციისთვის: ძალიან ხშირი (≥ 1/10), ხშირი (≥ 1/100 - < 1/10), არახშირი (≥ 1/1000 - < 1/100), იშვიათი (≥ 1/10 000 - < 1/1000), ძალიან იშვიათი (< 1/10 000), უცნობი სიხშირის (შეფასება ხელმისაწვდომი მონაცემებით არ არის შესაძლებელი).
პრეპარატის მიღებაზე ყველაზე ხშირი არასასურველი რეაქციებია: დიარეა, გულისრევა და ღებინება.
ინფექციური და პარაზიტარული დაავადებები
ხშირი: კანისა და ლორწოვანი გარსების კანდიდოზი.
უცნობი სიხშირის: არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების ჭარბი გამრავლება.
დარღვევები სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ
იშვიათი: შექცევადი ლეიკოპენია (ნეიტროპენიის ჩათვლით), თრომბოციტოპენია.
უცნობი სიხშირის: შექცევადი აგრანულოციტოზი, ჰემოლიზური ანემია, სისხლდენისა და პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება.
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ
უცნობი სიხშირის: ანგიონევროზული შეშუპება, ანაფილაქსია, შრატის მაგვარი სინდრომი, ჰიპერმგრძნობელობის ვასკულიტი.
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ
არახშირი: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი.
უცნობი სიხშირის: კრუნჩხვები.
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ
ხშირი: დიარეა.
არახშირი: გულისრევა, ღებინება, მოუნელებლობა.
უცნობი სიხშირის: ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული კოლიტი (ფსევდომემბრანოზული კოლიტისა და ჰემორაგიული კოლიტის ჩათვლით, იხ. "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
დარღვევები ღვიძლისა და ნაღვლის გამომყოფი გზების მხრივ
არახშირი: ასტ და/ან ალტ დონეების მომატება (ზომიერი მომატება აღნიშნულია პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ მკურნალობას ბეტა-ლაქტამების კლასის ანტიბიოტიკებით, თუმცა ამ დაკვირვებების მნიშვნელობა უცნობია).
უცნობი სიხშირის: ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე (ეს არასასურველი მოვლენები აღინიშნებოდა სხვა პენიცილინებისა და ცეფალოსპორინების გამოყენების ფონზე, იხ. "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ
კანის ნებისმიერი ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის განვითარების შემთხვევაში მკურნალობას წყვეტენ (იხ. "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
არახშირი: კანის გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება.
იშვიათი: მულტიფორმული ერითემა.
უცნობი სიხშირის: სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ბულოზური ექსფოლიატური დერმატიტი, მწვავე გენერალიზებული ეგზანტემატოზური პუსტულოზი (მგეპ) (იხ. "განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები").
დარღვევები თირკმლებისა და შარდგამომყოფი გზების მხრივ
უცნობი სიხშირის: ინტერსტიციული ნეფრიტი, კრისტალურია.
ჭარბი დოზირება
შესაძლებელია კუჭ-ნაწლავის სიმპტომების განვითარება და, ასევე წყალ-ელეტროლიტური ბალანსის დარღვევა. აღინიშნებოდა ამოქსიცილინთან ასოცირებული კრისტალურიის შემთხვევები, რომლებიც იწვევდა თირკმლის უკმარისობას.
თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ან მაღალი დოზით თერაპიის მიმღებ პაციენტებში შეიძლება განვითარდეს კრუნჩხვები.
ამოქსიცილინი ილექება შარდის კათეტერებში, უმეტესწილად მაღალი დოზების ინტრავენური შეყვანის შემდეგ. საჭიროა კათეტერების გამავლობის რეგულარული კონტროლი. კუჭ-ნაწლავის სიმპტომებთან დაკავშირებით შეიძლება ჩატარებულ იქნას სიმპტომატური მკურნალობა წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის აღდგენასთან ერთად.
ამოქსიცილინი და კალიუმის კლავულანატი ორგანიზმიდან შეიძლება გამოყოფილ იქნას ჰემოდიალიზის გზით.
ურთიერთქმედებები სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები
ორალური ანტიკოაგულანტები
აღწერილია საერთაშორისო ნორმალიზებული დამოკიდებულების მომატების შემთხვევები პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მხარდამჭერ თერაპიას აცენოკუმაროლით ან ვარფარინით ამოქსიცილინის დანიშნული კურსის ფონზე. პრეპარატების ერთდროული დანიშვნის საჭიროებისას გულმოდგინედ აკონტროლებენ პროთრომბინულ დროს ან საერთაშორისო ნორმალიზებულ დამოკიდებულებას ამოქსიცილინით მკურნალობის დასაწყისში და შეწყვეტის შემდეგ. შესაძლოა საჭირო გახდეს ორალური ანტიკოაგულანტების დოზის კორექცია.
მეტოტრექსატი
პენიცილინებს შეუძლია მეტოტრექსატის ექსკრეციის შემცირება, რასაც თან ახლავს ტოქსიკურობის გაძლიერება.
პრობენეციდი
პრობენეციდის ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდირებული. იგი ამცირებს ამოქსიცილინის სეკრეციას თირკმლის მილაკებში. ამოქსიკლავთან პრობენეციდის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლში ამოქსიცილინის (მაგრამ არა კლავულანის მჟავის) დონეების მომატება და მათი უფრო ხანგრძლივი შენარჩუნება.
გამოშვების ფორმა
ამოქსიკლავი 500 მგ/100 მგ ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად დაფასოებულია ფლაკონებში (სხმული უფერო III ჰიდროლიტიკური კლასის მინისგან), დაცობილი კაუჩუკის საცობებით, რომლებიც შემოჭიმულია პლასტიკური ასახდელი თავსახურების მქონე ალუმინის პატარა ხუფებით, 5 ცალი თითო კოლოფში.
ამოქსიკლავი 1000 მგ/200 მგ ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად დაფასოებულია ფლაკონებში (სხმული უფერო III ჰიდროლიტიკური კლასის მინისგან), დაცობილი კაუჩუკის საცობებით, რომლებიც შემოჭიმულია პლასტიკური ასახდელი თავსახურების მქონე ალუმინის პატარა ხუფებით, 5 ცალი თითო კოლოფში.
შენახვის პირობები
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.
ინახება არაუმეტეს 25оС ტემპერატურაზე.
განზავებული ხსნარები გაყინვას არ ექვემდებარება.
5оС დროს შენახვისთვის ამოქსიკლავის განზავებული ხსნარები ჯერ გადაიტანება გაცივებულ საინფუზიო პარკებში, რის შემდეგაც შესაძლებელია შენახვა 8 საათამდე 5оС დროს. ინფუზია შეიძლება ჩატარებულ იქნას ხსნარის მიერ ოთახის ტემპერატურის მიღწევისთანავე.
განზავებული ხსნარების სტაბილურობა (სხვადასხვა საინფუზიო გარემოში და სხვადასხვა ტემპერატურების დროს):
|
ინტრავენური საინფუზიო
გარემო |
სტაბილურობა 25оС დროს |
სტაბილურობა 5оС დროს |
|
საინექციო წყალი |
4 საათი |
8 საათი |
|
ნატრიუმის ქლორიდი
ინტრავენური ინფუზიებისთვის (0,9%) |
4 საათი |
8 საათი |
|
რინგერის ლაქტატი ინტრავენური
ინფუზიებისთვის |
3 საათი |
|
|
კალიუმის ქლორიდი ან
ნატრიუმის ქლორიდი |
3 საათი |
|
ვარგისიანობის ვადა
2 წელი. არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
გაცემის პირობები
გაიცემა რეცეპტით.
სად შევიძინოთ?