დიკლაკი / Diclac
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): diclofenac
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები → არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები → არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები სისტემური გამოყენებისათვის → ფენილძმარჟავას წარმოებულები
- მწარმოებელი კომპანია: Salutas Pharma GmbH
- მწარმოებელი ქვეყანა: გერმანია
- გაცემის რეჟიმი: III ჯგუფი (ურეცეპტოდ)
სამკურნალწამლო ფორმა
საინექციო ხსნარი
გარეგნული სახე
გამჭვირვალე, უფერო ან ოდნავ მოყვითალო ხსნარი.
შემადგენლობა
მოქმედი ნივთიერება: ნატრიუმის დიკლოფენაკი.
ერთი ამპულა (3 მლ საინექციო ხსნარით) შეიცავს 75 მგ ნატრიუმის დიკლოფენაკს.
დამხმარე ნივთიერებები: აცეტილცისტეინი, ბენზილის სპირტი, მანიტოლი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, პროპილენგლიკოლი, საინექციო წყალი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო და რევმატიზმის საწინააღმდეგო საშუალებები, ძმარმჟავას წარმოებულები და მისი მონათესავე ნივთიერებები.
ATX კოდი: M01AB05.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
დიკლაკი შეიცავს ნატრიუმის დიკლოფენაკს, არასტეროიდულ ნივთიერებას გამოხატული რევმატიზმის საწინააღმდეგო, ანთების საწინააღმდეგო, მაანალგეზირებელი და სიცხის დამწევი თვისებებით. ის აინჰიბირებს პროსტაგლადინების ბიოსინთეზს, რომელნიც მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ ანთების, ტკივილის და მომატებული ტემპერატურის განვითარებაში.
ფარმაკოკინეტიკა
კუნთქვეშ შეყვანის შემდეგ საშუალო პიკური კონცენტრაცია პლაზმაში მიიღწევა 20 წუთის შემდეგ, მერე კი სწრაფად მცირდება. აბსორბციის სიდიდე წრფივად არის დამოკიდებული დოზაზე.
სრული დოზის ხანმოკლე ინფუზიები უზრუნველყოფენ უფრო მაღალ მაქსიმალურ კონცენტრაციებს პლაზმაში, მაშინ როდესაც ხანგრძლივი ინფუზიები 3 – 4 საათის შემდეგ იძლევიან ინფუზიის სიჩქარის პროპორციული კონცენტრაციების პლატოს.
ფარმაკოკინეტიკა მრავალჯერადი შეყვანისას არ იცვლება. თუ დოზებს შორის დაცული იქნება რეკომენდირებული ინტერვალები, კუმულაცია არ აღინიშნება.
დიკლოფენაკის 99,7% ებმება შრატის ცილებს, ძირითადად ალბუმინებს (99,4%).
დიკლოფენაკი აღწევს სინოვიალურ სითხეში. სინოვიალური სითხიდან ნახევრადგამოყოფის მოჩვენებითი პერიოდი 3-6 საათის ტოლია. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციების მიღწევიდან ორი საათის შემდეგ კონცენტრაცია სინოვიალურ სითხეში უფრო მაღალია, ვიდრე პლაზმაში და ეს უპირატესობა ნარჩუნდება 12 საათის განმავლობაში. პლაზმიდან ნახევრადგამოყოფის ტერმინალური პერიოდია - 1-2 საათი. შესაყვანი დოზის დაახლოებით 60% გამოიყოფა შარდთან ერთად. ნივთიერების 1%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი სახით. დოზის დანარჩენი რაოდენობა გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით ნაღველთან და განავალთან ერთად.
გამოყენების ჩვენებები
ინტრამუსკულარული ინექციები
შემდეგი მდგომარეობების მკურნალობა:
- რევმატული დაავადებების ანთებითი და დეგენერატიული ფორმების გამწვავება, როგორიცაა: რევმატოიდული ართრიტი, მაანკილოზირებელი სპონდილიტი, ოსთეოართრიტი, სპონდილოართრიტი, ხერხემლის მტკივნეული სინდრომი, რბილი ქსოვილების რევმატული დაავადებები;
- მწვავე ნიკრისული ართრიტი;
- თირკმლისა და ნაღვლის ჭვალი;
- პოსტტრამვული და ოპერაციის შემდგომი ტკივილი, ანთება და შეშუპება;
- შაკიკის მძიმე შეტევები.
ინტრავენური ინფუზიები
საავადმყოფოს პირობებში ოპერაციის შემდგომი ტკივილის მკურნალობა ან პროფილაქტიკა.
უკუჩვენებები
- ცნობილი მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მოქმედი ნივთიერების ან დამხმარე ნივთიერებების მიმართ;
- კუჭ-ნაწლავის ან კუჭის წყლულის აქტიური ფაზა, სისხლდენა ან კუჭის ან კუჭ-ნაწლავის პერფორაცია;
- ორსულობის ბოლო ტრიმესტრი;
- მძიმე ღვიძლის უკმარისობა;
- მძიმე თირკმლის უკმარისობა;
- მძიმე გულის უკმარისობა;
- პაციენტები ასთმის შეტევებით, ჭინჭრის ციებით ან მწვავე რინიტით, რომელნიც გამოწვეულია აცეტილსალიცილის მჟავის ან სხვა აასს-ს გამოყენებით.
განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები
ზეგავლენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე (კნტ): არსებობდა შეტყობინება სისხლდენების, წყლულების და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გარღვევის შესახებ, ზოგჯერ ლეტალური შედეგით. რისკი იზრდებოდა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან ანამნეზის შესაბამისი დამძიმების დროს, დიდი დოზების გამოყენებით ხანდაზმულ პაციენტებში. აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა და საგულდაგულო მეთვალყურეობის დადგენა. კუჭ-ნაწლავური სისხლდენების ან წყლულების წარმოქმნისას პრეპარატს ხსნიან. კნტ-ზე ტოქსიკური ზეგავლენის რისკის შესამცირებლად პაციენტებში ანამნეზში დარეგისტრირებული წყლულით, რომელიც განსაკუთრებით გართულებულია სისხლდენით ან გარღვევით, და ხანდაზმულ პირებში მკურნალობას იწყებენ და ინარჩუნებენ მინიმალური ეფექტური დოზით.
პაციენტებს კნტ-ის დაავადებების მიხედვით დამძიმებული ანამნეზით (აგრეთვე, აცეტილსალიცილის მჟავის ან კტნ-ის გართულებების განვითარების რისკის ამამაღლებელი სხვა პრეპარატების თანმდევი მიღებისას) აუცილებელია კომბინირებული თერაპია კუჭის ლორწოვანის დამცავი პრეპარატებით (მაგ., მიზოპროსტოლით ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებით). პაციენტებმა (განსაკუთრებით ხანდაზმულებმა) უნდა აცნობონ ექიმს კტნ-ის მხრიდან განვითარებული ყველა უჩვეულო სიმპტომის შესახებ. რეკომენდირებულია სიფრთხილის დაცვა პრეპარატების ერთდროული მიღებისას, რომლებიც ზრდის წყლულების და სისხლდენების განვითარების რისკს (მაგ., სისტემური კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები, თრომბოციტების ან სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების აგრეგაციის ინჰიბიტორები). რადგანაც წყლულოვანი კოლიტის ან კრონის დაავადების მქონე პაციენტების მდგომარეობა შეიძლება გაუარესდეს, აუცილებელია სიფრთხილე და საგულდაგულო სამედიცინო მეთვალყურეობა (იხ. „გვერდითი მოქმედება“).
ზეგავლენა სუნთქვის სისტემაზე (ბრონქული ასთმა ანამნეზში)
პაციენტებს ბრონქული ასთმით, სეზონური ალერგიული რინიტით, ცხვირის ლორწოვანი გარსის შეშუპებით (პოლიპები ცხვირში), ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადებით ან სასუნთქი გზების ქრონიკული ინფექციებით, სხვა ნივთიერებებზე ალერგიული რეაქციებით (გამონაყარით კანზე, ქავილით ან ჭინჭრის ციებით) უფრო ხშირად, ვიდრე სხვებს, შეიძლება აღენიშნოთ ბრონქული ასთმის გამწვავება, კვინკეს შეშუპება ან ჭინჭრის ციება. აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა (მზადყოფნა გადაუდებელი დახმარების გასაწევად).
რეაქციები კანის მხრიდან. ძალიან იშვიათად ჩნდებოდა კანის მძიმე რეაქციები ზოგჯერ ლეტალური შედეგით (ექსფოლიატური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზი) (იხ. „გვერდითი მოქმედება“). მათი განვითარების რისკი ყველაზე მაღალია თერაპიის დასაწყისში. კანის გამონაყარის, ლორწოვანი გარსების დაზიანების და მომატებული მგრძნობელობის სხვა სიმპტომების პირველივე ნიშნების გაჩენისას პრეპარატს ხსნიან.
იშვიათ შემთხვევებში მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები (ანაფილაქტიკური/ანაფილაქტოიდური რეაქციების ჩათვლით) აღინიშნება მაშინაც, თუ პრეპარატი ადრე არ გამოიყენებოდა.
ზეგავლენა ღვიძლზე და სანაღვლე გზები. შეიძლება გაუარესდეს ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტების მდგომარეობა. ერთი ან რამოდენიმე ღვიძლის ფერმენტების მაჩვენებლები შეიძლება გაიზარდოს. ხანგრძლივი მკურნალობისას ნაჩვენებია ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული მონიტორინგი. თუ ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების დარღვევები ნარჩუნდება ან უარესდება, თუ ვითარდება ღვიძლის დაავადების კლინიკური სურათი ან აღინიშნება სხვა გამოვლინენები (მაგ., ეოზინოფილია, გამონაყარი), პრეპარატს ხსნიან.
შესაძლებელია ჰეპატიტის განვითარება პროდრომალური სიმპტომების გარეშე. დიკლოფენაკი შეიძლება ღვიძლის პორფირიის შეტევის გამშვები ფაქტორი გახდეს, ამიტომ ამ მდგომარეობის მქონე პაციენტებში პრეპარატის გამოყენებისას აუცილებელია სიფრთხილე.
ზეგავლენა თირკმელებზე. დიკლოფენაკმა შეიძლება გამოიწვიოს სითხის შეკავება და შეშუპებები, ამიტომ აუცილებელია განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტებში გულის ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევით, ანამნეზში არტერიული ჰიპერტენზიით, ხანდაზმულ პირებში, პაციენტებში, რომელნიც ითავსებენ დიურეტიკებით ან ისეთი სამკურნალო საშუალებებით მკურნალობას, რომელნიც თირკმლის ფუნქციაზე მნიშვნელოვან გავლენას ახდენენ, აგრეთვე, პაციენტებში უჯრედგარე სითხის მოცულობის მნიშვნელოვანი შემცირებით მიზეზის მიუხედავად (მაგ., ვრცელი ქირურგიული ჩარევის წინ ან მას შემდეგ) (იხ. „უკუჩვენებები“). ასეთ შემთხვევებში რეკომენდირებულია თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი. მკურნალობის შეწყვეტისას ჩვეულებრივ აღინიშნება დაბრუნება თერაპიის წინანდელ მდგომარეობაზე.
ზეგავლენა გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე. შეიძლება რამდენადმე გაიზარდოს სერიოზული გულ-სისხლძარღვთა თრომბოზული მოვლენების განვითარების რისკი, განსაკუთრებით მაღალი დოზების მიღებისას და ხანგრძლივი მკურნალობისას (მიოკარდიუმის ინფარქტის და ინსულტის ჩათვლით) (იხ. „დოზები და გამოყენების წესი“). აუცილებელია გამოყენებული იქნას ყველაზე დაბალი ეფექტური სადღეღამისო დოზა მაქსიმალურად ხანმოკლე დროის განმავლობაში. სიმპტომატური მკურნალობის საჭიროება და თერაპიაზე პასუხი აუცილებლად პერიოდულად უნდა გადაიხედოს, განსაკუთრებით, თუ მკურნალობა 4 კვირაზე მეტხანს გრძელდება.
სერიოზული არტერიული თრომბოზული მოვლენების (მაგ., ტკივილი გულმკერდის არეში, ქოშინი, სისუსტე, არამკაფიო მეტყველება) ნიშნების და სიმპტომების განვითარებისას, რომლებიც შეიძლება უეცრად განვითარდეს, აუცილებელია დაუყოვნებლივ მიმართოთ ექიმს.
ჰემატოლოგიური ეფექტები. რეკომენდირებულია სისხლის სურათის გაკონტროლება. დიკლაკს შეუძლია თრომბოციტების აგრეგაციის დროებით ინჰიბირება. პაციენტები ჰემოსტაზის დარღვევებით უნდა იმყოფებოდნენ საგულდაგულო დაკვირვების ქვეშ.
დიკლოფენაკს გააჩნია ინფექციის კლინიკური სურათის შენიღბვის უნარი.
ორსულობა და ძუძუთი კვება
უნდა მოერიდოთ პრეპარატის გამოყენებას ორსულობის პირველ ორ ტრიმესტრში, თუ მოსალოდნელი სარგებლიანობა დედისთვის არ აჭარბებს ნაყოფისათვის რისკს. დიკლოფენაკის გამოყენება ორსულობის მესამე ტრიმესტრში წინააღმდეგ ნაჩვენებია.
დიკლოფენაკი მცირე რაოდენობით აღწევს დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ძუძუთი კვების პერიოდში არ შეიძლება.
დიკლაკი შეიძლება ნეგატიურად აისახოს ქალის ფერტილურობაზე. ის არ არის რეკომენდირებული იმ ქალებისათვის, ვინც დაორსულობას ცდილობს. ჩასახვის სიძნელეების მქონე ან უშვილობის გამო გამოკვლევაზე მყოფი ქალებისათვის რეკომენდირებულია პრეპარატის მოხსნა.
ზეგავლენა ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე
გამოყენება არ შეიძლება.
დოზები და გამოყენების წესი
ზოგადი რეკომენდაციები: დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად. შესაძლებელია არასასურველი ეფექტების მინიმუმამდე დაყვანა, თუ პრეპარატს მიიღებთ ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით მაქსიმალურად ხანმოკლე დროის განმავლობაში, რომელიც აუცილებელია სიმპტომების კუპირებისთვის.
მოზრდილები
დიკლაკის საინექციო ხსნარით მკურნალობის ხანგრძლიობა არ უნდა აჭარბებდეს ორ დღეს. მკურნალობის გაგრძელების აუცილებლობისას იყენებენ პრეპარატს ტაბლეტების ან სუპოზიტორების სახით.
პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები
ბავშვები: დიკლაკის საინექციო ხსნარს არ უნიშნავენ ბავშვებს და მოზარდებს (მოქმედი ნივთიერების მაღალი შემცველობის გამო).
ხანდაზმული (65 წლის და უფროსი) პაციენტები: საწყისი დოზის კორექცია არ მოითხოვება. ზოგადი სამედიცინო მოსაზრებებით გამოყენება ხანდაზმულ პაციენტებში მოითხოვს სიფრთხილეს. კერძოდ, ხანდაზმულ ავადმყოფ პაციენტებში ან პაციენტებში დაბალი წონით რეკომენდირებულია ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზის გამოყენება.
პაციენტები დადგენილი გულ-სისხლძარღვოვანი დაავადებით ან გულ-სისხლძარღვოვანი დაავადებების განვითარების მნიშვნელოვანი რისკ-ფაქტორებით.
ჩვეულებრივ დიკლაკით მკურნალობის დანიშვნა პაციენტებში დადგენილი გულ-სისხლძარღვოვანი დაავადებით (გულის შეგუბებითი უკმარისობა, დამტკიცებული გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების დაავადება) ან არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზიით რეკომენდირებული არ არის. აუცილებლობის შემთხვევაში ასეთი პაციენტების ან პაციენტების გულ-სისხლძარღვოვანი დაავადებების (მაგ., ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდიმია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევისას) განვითარების მნიშვნელოვანი რისკ-ფაქტორებით მკურნალობა ტარდება მხოლოდ საგულდაგულო განხილვის შემდეგ და მხოლოდ დოზებში ≤ 100 მგ დღე-ღამეში, თუ მკურნალობის ხანგრძლივობა აჭარბებს 4 კვირას (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).
პაციენტები თირკმელების ან ღვიძლის დარღვევით
დიკლაკი უკუნაჩვენებია პაციენტებისთვის მძიმე თირკმლის ან მძიმე ღვიძლის უკმარისობოთ (იხ. „უკუჩვენებები“). სპეციფიური გამოკვლევები თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტების მონაწილეობით არ ჩატარებულა, ამიტომ შეუძლებელია რეკომენდაციების მიცემა დოზის კორექციასთან დაკავშირებით. დიკლაკის დანიშვნისას პაციენტებში თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევით რეკომენდირებულია სიფრთხილის დაცვა (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).
გამოყენების წესი
ინტრამუსკულარული ინექციები
კანქვეშა ინექციების შეყვანის ადგილას ნერვული დაბოლოებების ან სხვა ქსოვილების დაზიანების თავიდან ასაცილებლად აუცილებელია შემდეგი მითითებების დაცვა.
ჩვეულებრივ ნიშნავენ ერთ ამპულას (75 მგ) დღე-ღამეში. ინექცია შეჰყავთ ღრმად დუნდულოს ზედა გარე კვადრანტის კუნთში. მძიმე შემთხვევებში (მაგ., ჭვალის დროს) სადღეღამისო დოზა, გამონაკლისის სახით, შეიძლება გაიზარდოს ორ 75 მგ-იან ინექციამდე, შეყვანებს შორის რამდენიმე საათიანი ინტერვალით (თითო თითოეულ დუნდულოში). სხვა საშუალება - ეს არის ერთი ამპულის (75 მგ) კომბინაცია დიკლოფენაკის სხვა სამკურნალწამლო ფორმებთან (ტაბლეტებთან, სუპოზიტორებთან), 150 მგ-ის ტოლ საერთო მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზამდე.
შაკიკის შეტევების დროს კლინიკური გამოცდილება შემოიფარგლება ერთი ამპულის (75 მგ) საწყისი შეყვანით უმოკლეს ვადაში, რის შემდეგაც აუცილებლობის შემთხვევაში იმავე დღეს იყენებენ სუპოზიტორებს (100 მგ-მდე). პირველ დღეს საერთო დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 175 მგ-ს.
ინტრავენური ინფუზიები
დიკლაკის საინექციო ხსნარის შეყვანა ინტრავენური ბოლუსური ინექციის სახით დაუშვებელია.
უშუალოდ ინტრავენური ინფუზიის დაწყების წინ საინექციო ხსნარს აზავებენ 0,9%-იანი ფიზიოლოგიური ხსნარით ან გლუკოზის 5%-იანი ხსნარით ნატრიუმის ბიკარბონატით ბუფერის სახით ინფუზიებისთვის.
პრეპარატის გამოყენება შესაძლებელია დოზირების ორ რეჟიმში.
ზომიერი და მძიმე ოპერაციის შემდგომი ტკივილის სამკურნალოდ შეჰყავთ 75 მგ დიკლოფენაკი უწყვეტად წვეთოვანად 30 წუთის - 2 საათის განმავლობაში. აუცილებლობის შემთხვევაში შეყვანას იმეორებენ რამდენიმე საათის შემდეგ, ამასთან, 24 საათის განმავლობაში დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 150 მგ-ს.
ოპერაციის შემდგომი ტკივილის პროფილაქტიკისათვის: ქირურგიული ჩარევის შემდეგ წვეთოვანად შეჰყავთ დამრტყმელი დოზა 25 – 50 მგ დიკლოფენაკი 15 წუთის - 1 საათის განმავლობაში, ხოლო შემდეგ მოჰყვება უწყვეტი ინფუზია დაახლოებით 5 მგ/სთ 150 მგ-ის ტოლ მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზამდე.
გვერდითი მოქმედება
სიხშირის კატეგორიების მიხედვით არასასურველი რეაქციები განაწილებულია შემდეგი კონვენციის თანახმად (CIOMS III): ძალიან ხშირი (>1/10), ხშირი (≥ 1/100, <1/10), არც ისე ხშირი (≥1/1000, <1/100), იშვიათი (≥1/10 000, <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10000).
ინფექციები და ინვაზიები
ძალიან იშვიათი: აბსცესი შეყვანის ადგილას
დარღვევები სისხლმბადი და ლიმფური სისტემის მხრიდან
ძალიან იშვიათი: თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, ანემია (ჰემოლიზური და აპლასტური), აგრანულოციტოზი.
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრიდან
იშვიათი: მომატებული მგრძნობელობა, ანაფილაქტიკური და ანაფილაქტოიდური რეაქციები (ჰიპოტენზიისა და შოკის ჩათვლით). ძალიან იშვიათი: ანგიონევროზული შეშუპება (სახის შეშუპების ჩათვლით).
ფსიქიური დარღვევები
ძალიან იშვიათი: ორიენტაციის დაკარგვა, დეპრესია, უძილობა, ღამის კოშმარები, გაღიზიანებადობა, ფსიქიური აშლილობა.
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრიდან
ხშირი: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა. იშვიათი: ძილიანობა. ძალიან იშვიათი: პარესთეზია, მეხსიერების აშლილობები, კრუნჩხვები, შფოთვა, ტრემორი, ასეპტიკური მენინგიტი, დისგევზია, ინსულტი.
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრიდან
ძალიან იშვიათი: მხედველობის აშლილობა, მხედველობის ბუნდოვნება, დიპლოპია.
დარღვევები სმენის ორგანოს და ლაბირინთის მხრიდან
ხშირი: ვესტიბულარული თავბრუსხვევა. ძალიან იშვიათი: ხმაური ყურებში, სმენის აშლილობები.
დარღვევები გულის მხრიდან
არც ისე ხშირი*: მიოკარდიუმის ინფარქტი, გულის უკმარისობა, ძლიერი გულისცემა, ტკივილი მკერდის არეში.
დარღვევები სისხლძარღვოვანი სისტემის მხრიდან
ძალიან იშვიათი: არტერიული ჰიპერტენზია, ვასკულიტი.
დარღვევები სუნთქვის ორგანოების, გულმკერდის და შუასაყარის მხრიდან
იშვიათი: ბრონქული ასთმა (ქოშინის ჩათვლით). ძალიან იშვიათი: პნევმონიტი.
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან
ხშირი: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, დისპეპსია, მუცლის ტკივილი, მეტეორიზმი, დაქვეითებული მადა. იშვიათი: გასტრიტი, კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა, ღებინება სისხლით, ფაღარათი სისხლით, მელენა, კუჭ-ნაწლავის წყლული (სისხლდენით, გარღვევით ან მათ გარეშე).
ძალიან იშვიათი: კოლიტი (ჰემორაგიული კოლიტის ჩათვლით და წყლულოვანი კოლიტის ან კრონის დაავადების გამწვავება), ყაბზობა, სტომატიტი, გლოსიტი, საყლაპავი მილის დაავადებები, დიაფრაგმის მსგავსი ნაწლავური სტრუქტურები, პანკრეატიტი.
დარღვევები ჰეპატობილიარული სისტემის მხრიდან
ხშირი: ტრანსამინაზების დონის მომატება. იშვიათი: ჰეპატიტი, სიყვითლე, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები. ძალიან იშვიათი: ფულმინანტური ჰეპატიტი, ღვიძლის ნეკროზი, ღვიძლის უკმარისობა.
დარღვევები კანის და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან
ხშირი: გამონაყარი. იშვიათი: ჭინჭრის ციება. ძალიან იშვიათი: ბულოზური დერმატიტი, ეგზემა, ერითემა, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ექსფოლიატური დერმატიტი, ალოპეცია, სინათლის მგრძნობელობის რეაქცია, პურპურა, შენლეინ-გენოხის პურპურა, ქავილი.
დარღვევები თირკმელების და შარდის გამომყოფი სისტემის მხრიდან
ძალიან იშვიათი: თირკმელების მწვავე უკმარისობა, ჰემატურია, პროტეინურია, ნეფროტული სინდრომი, ტუბულოინტერსტიციალური ნეფრიტი, თირკმლის პაპილარული ნეკროზი.
სისტემური დარღვევები და მდგომარეობები შეყვანის ადგილას
ხშირი: რეაქციები შეყვანის ადგილას, ტკივილი შეყვანის ადგილას, გამკვრივება შეყვანის ადგილას.
იშვიათი: შეშუპება, ნეკროზი შეყვანის ადგილას.
*სიხშირე ასახავს მონაცემებს, რომლებიც მიღებულია მაღალი დოზით ხანგრძლივი მკურნალობისას (150 მგ/დღე-ღამე).
არტერიული თრომბოზული მოვლენები
დიკლოფენაკის მიღება, განსაკუთრებით მაღალი დოზით (150 მგ დღე-ღამეში) და ხანგრძლივი მკურნალობისას, უკავშირდება არტერიული თრომბოზული მოვლენების განვითარების რისკის მცირე გაზრდას (მაგ., მიოკარდიუმის ინფარქტი).
ჭარბი დოზირება
შეიძლება განვითარდეს ღებინება, კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა, დიარეა, თავბრუსხვევა, ხმაური ყურებში ან კრუნჩხვები. მნიშვნელოვანი ინტოქსიკაციისას შესაძლებელია მწვავე თირკმლის უკმარისობა ან ღვიძლის დაზიანება.
მკურნალობა მწვავე ინტოქსიკაციის დროს: მხარდამჭერი ზომები და სიმპტომატური თერაპია, ჰიპოტენზიის, თირკმლის უკმარისობის, კრუნჩხვების, კუჭ-ნაწლავური აშლილობების და სუნთქვის დათრგუნვის განვითარების დროს.
ფორსირებული დიურეზი, დიალიზი ან ჰემოპერფუზია არ იძლევა პრეპარატის ორგანიზმიდან გამოყოფის საშუალებას.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალწამლო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეობები
დიკლოფენაკთან გამოვლენილი ურთიერთქმედებები
CYP2C9-ს ძლიერი ინჰიბიტორები (მაგ., ვორიკონაზოლი) რეკომენდირებულია სიფრთხილე, ვინაიდან, მისი მეტაბოლიზმის დათრგუნვასთან დაკავშირებით შესაძლებელია დიკლოფენაკის მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაციის და პრეპარატის მიმართ ექსპოზიციის მნიშვნელოვანი მომატება.
ლითიუმი, დიგოქსინი. დიკლოფენაკს შეუძლია სისხლის პლაზმაში ლითიუმის და დიგოქსინის კონცენტრაციის მომატება. რეკომენდირებულია შრატში ლითიუმის და დიგოქსინის დონის მონიტორინგი.
დიურეტიკები და ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები. შეიძლება დააქვეითოს ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. აუცილებელია სიფრთხილე და არტერიული წნევის რეგულარული კონტროლი, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში. პაციენტებმა უნდა მიიღონ სითხის ადექვატური რაოდენობა. შეთავსებული თერაპიის დასაწყისში და პერიოდულად შემდგომში, აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დიურეტიკების და აგფ-ს ინჰიბიტორების მიღებისას ნეფროტოქსიკურობის მომატებულ რისკთან დაკავშირებით.
ციკლოსპორინი. შესაძლებელია ციკლოსპორინის ნეფროტოქსიკურობის მომატება, რაც დაკავშირებულია თირკმლის პროსტაგლანდინებზე დიკლოფენაკის ზეგავლენასთან. პაციენტებს, ვინც ციკლოსპორინს იღებს, დიკლოფენაკი უნდა დაენიშნოთ უფრო დაბალი დოზებით.
ჰიპერკალიემიის გამომწვევი სამკურნალწამლო საშუალებები (კალიუმდამზოგავი დიურეტიკები, ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი ან ტრიმეტოპრიმი). შესაძლებელია შრატში კალიუმის დონის მომატება, რასთანაც დაკავშირებით მოითხოვება მისი ხშირად გაკონტროლება.
ქინოლონური ანტიბიოტიკები. შესაძლებელია კრუნჩხვების განვითარება.
დიკლოფენაკთან შესაძლო ურთიერთქმედებები
სხვა აასს და კორტიკოსტეროიდები. შეიძლება გაიზარდოს არასასურველი ეფექტების სიხშირე კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან. აუცილებელია მოერიდოთ სისტემურ აასს-თან ერთად დიკლოფენაკის კომბინირებულ გამოყენებას (ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექტიური ინჰიბიტორების ჩათვლით).
ანტიკოაგულანტები და ანტიაგრეგანტები. შესაძლებელია სისხლდენების რისკის მომატება.
სეროტონინის უკუჩაჭერის სელექტიური ინჰიბიტორები (სუჩსი). შესაძლებელია გაიზარდოს კუჭ-ნაწლავური სისხლდენის რისკი.
დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატები. დიკლოფენაკის გამოყენება შესაძლებელია პერორალურ დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთობლივად. თუმცა, რეკომენდირებულია კონტროლი სისხლში გლუკოზის დონეზე.
ფენიტოინი. რეკომენდირებულია ფენიტოინის პლაზმური კონცენტრაციის მონიტორინგი, ვინაიდან, შესაძლებელია მისი ექსპოზიციის მომატება.
მეტოტრექსატი. მეტოტრექსატით თერაპიის დაწყებამდე ან თერაპიის შემდეგ 24 საათზე ნაკლები დროის განმავლობაში რეკომენდირებულია სიფრთხილის დაცვა, ვინაიდან, მეტოტრექსატის კონცენტრაცია სისხლში შეიძლება გაიზარდოს, რაც გააძლიერებს ამ ნივთიერების ტოქსიკურობას.
გამოშვების ფორმა
5 ან 10 ამპულა, 3 მლ საინექციო ხსნარით, შეფუთვაში.
შენახვის პირობები
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
ინახება სინათლისგან დაცულ ადგილას არაუმეტეს 25ºС ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა: 4 წელი.
გაცემის პირობები
გაიცემა რეცეპტის მიხედვით.
სად შევიძინოთ?