Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

ენტობარი / ENTOBAR

შემადგენლობა

1 შპრიცი შეიცავს: 20, 40, 60 ან 80 მგ ნატრიუმის ენოქსაპარინს.
ენტობარის 1 მგ შეიცავს 100 ანტი-Xa ერთეულს (LMWH საერთაშორისო სტანდარტის მიხედვით).
დამხმარე ნივთიერებები: საინექციო წყალი.
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
გამჭვირვალე, უფეროდან მკრთალ ყვითლამდე ფერის ხსნარი;

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ენტობარი წარმოადგენს დაბალმოლეკულურ ჰეპარინს, საშუალო მოლეკულური მასით 3500-5500 დალტონი. პრეპარატი ხასიათდება მაღალი ანტი-Xa აქტივობით სისხლის შედედების ფაქტორის მიმართ (ანტი-Xa აქტივობა დაახლოებით 100 სე/მლ) და დაბალი (ანტი-IIa აქტივობა დაახლოებით 28 სე/მლ) აქტივობით შედედების IIa ფაქტორის მიმართ. 
პროფილაქტიკური დოზების გამოყენებისას ენტობარი უმნიშვნელოდ ცვლის აქტივირებულ პარციალურ თრომბოპლასტინურ დროს (აპთდ), არ მოქმედებს თრომბოციტების აგრეგაციაზე და ფიბრინოგენის შეკავშირებაზე თრომბოციტების რეცეპტორებთან.
პრეპარატის პლაზმური ანტი-IIa აქტივობა დაახლოებით 10-ჯერ დაბალია, ვიდრე მისი ანტი-Xa აქტივობა. საშუალო მაქსიმალური ანტი-IIa აქტივობა აღინიშნება კანქვეშ შეყვანიდან 3-4 სთ-ის შემდეგ და შეადგენს დაახლოებით 0.13 სე/მლ და 0.19 სე/მლ შესაბამისად 1 მგ/კგ სხეულის მასაზე ორჯერადად და 1.5 მგ/კგ სხეულის მასაზე ერთჯერადად შეყვანისას.
საშუალო მაქსიმალური ანტი-Xa აქტივობა აღინიშნება კანქვეშ შეყვანიდან 3-5 სთ-ის შემდეგ და შეადგენს დაახლოებით 0.2, 0.4, 1.0 და 1.3 ანტი-Xa სე/მლ შესაბამისად 20, 40 მგ და 1 მგ/კგ და 1.5 მგ/კგ შეყვანისას.

ფარმაკოკინეტიკა
კანქვეშ შეყვანისას ენოქსაპარინი სწრაფად და სრულად აბსორბირდება, მისი ბიოშეღწევადობა უახლოვდება 100%-ს. ენოქსაპარინის ნატრიუმის მარილის ანტი-Xa აქტივობის განაწილების მოცულობა დაახლოებით შეადგენს 5 ლ და უახლოვდება სისხლის მოცულობას.
პრეპარატის გამოყოფას აქვს მონოფაზური ხასიათი. T½ შეადგენს 4 სთ-ს (ერთჯერადი კანქვეშ შეყვანის შემდეგ) და 7 სთ-ს (პრეპარატის მრავალჯერადად შეყვანის შემდეგ). სისხლში ანტი-Xa აქტივობა ნარჩუნდება პრეპარატის შეყვანიდან 24 სთ-ის განმავლობაში. ძირითადად მეტაბოლიზდება ღვიძლში დესულფატირების და/ან დეპოლიმერიზაციის გზით არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით, გამოიყოფა თირკმლებით. ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის ასაკობრივი დაქვეითების გამო შესაძლებელია კლირენსის შეფერხება. თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში აღინიშნება ნატრიუმის ენოქსაპარინის კლირენსის დაქვეითება. 40 მგ ნატრიუმის ენოქსაპარინის განმეორებით დღეში ერთხელ კანქვეშ შეყვანისას ადგილი აქვს ანტი-Xa აქტივობის მომატებას, იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ) და ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) დარღვევა. პაციენტებს, თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები), წონასწორულ მდგომარეობაში, ფართობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ შეადგენდა საშუალოდ 65%-ით მეტს 40 მგ ენოქსაპარინის განმეორებით დღეში ერთხელ კანქვეშ შეყვანისას. ჭარბი წონის მქონე პაციენტებში პრეპარატის კანქვეშ შეყვანისას კლირენსი რამდენადმე დაბალია. ჰემოდიალიზის ჩატარების დროს კლირენსი არ იცვლება.

ჩვენებები
• ვენოზური თრომბოზების და თრომბოემბოლიების პროფილაქტიკა, განსაკუთრებით, ორთოპედიაში და ზოგად ქირურგიაში;
• ვენოზური თრომბოზების და თრომბოემბოლიების პროფილაქტიკა თრომბოემბოლიის მაღალი რისკის მქონე წოლით რეჟიმზე მყოფ მწვავე თერაპიულ პაციენტებში (სუნთქვის მწვავე უკმარისობა, მწვავე ინფექცია, გულის მწვავე უკმარისობა, გულის ქრონიკული უკმარისობა (III და IV კლასი NYVA), მწვავე რევმატული დაავადებები);
• ღრმა ვენების თრომბოზის (თანდართული ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ან მის გარეშე) მკურნალობა;
• არასტაბილური სტენოკარდიის და პათოლოგიური Q კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში მკურნალობა;
• ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ სისხლის ნაკადში თრომბოზის წარმოქმნის პროფილაქტიკა.

მიღების წესები და დოზები
პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ. დაუშვებელია კუნთში შეყვანა.
ინექციების ჩატარება სასურველია პაციენტის მწოლიარე მდგომარეობაში. ენტობარი შეჰყავთ ღრმად კანქვეშ. პრეპარატის დაკარგვის თავიდან ასაცილებლად არ არის მიზანშეწონილი შპრიციდან ჰაერის ბუშტის გამოშვება. პრეპარატის შეყვანა ხდება მონაცვლეობით მუცლის კედლის მარჯვენა ან მარცხენა წინა ლატერალურ ზედაპირზე. ნემსი შეჰყავთ ვერტიკალურად მთელი სიგრძით ცერი და საჩვენებელი თითით ნაოჭად აღებულ კანში. ნაოჭის გასწორება ხდება მხოლოდ ინექციის დამთავრების შემდეგ. ინექციის შემდეგ არ შეიძლება ინექციის ადგილის მოსრესვა. ჰემოდიალიზის ჩატარების დროს ენტობარი შეჰყავთ არტერიულ ხაზში.
ვენოზური თრომბოზების და თრომბოემბოლიების პროფილაქტიკა ორთოპედიული და ზოგადქირურგიული ოპერაციების დროს თრომბოზებისა და ემბოლიების განვითარების ზომიერი რისკის მქონე პაციენტებში (აბდომინალური ქირურგია) ენტობარის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20-40 მგ-ს (0.2-0.4 მლ) კანქვეშ ერთხელ დღეში. პირველი ინექცია ტარდება ქირურგიულ ჩარევამდე 2 სთ-ით ადრე.
თრომბოზებისა და ემბოლიების განვითარების მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში (ორთოპედიული ოპერაციები) ენტობარი ინიშნება დოზით 40 მგ (0.4 მლ) კანქვეშ ერთხელ დღეში. პირველი დოზა შეჰყავთ ქირურგიულ ჩარევამდე 12 სთ-ით ადრე ან შეყვანის დაწყებით ოპერაციიდან 12-24 სთ-ის შემდეგ 30 მგ (0.3 მლ) კანქვეშ 2-ჯერ დღეში.
მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 7-10 დღეს. აუცილებლობის შემთხვევაში, სანამ შენარჩუნებულია თრომბოზის და ემბოლიის განვითარების რისკი, შესაძლებელია მკურნალობის გაგრძელება (მაგალითად, ორთოპედიაში ენტობარი ინიშნება დოზით 40 მგ ერთხელ დღეში 5 კვირის განმავლობაში). 
ვენოზური თრომბოზების და თრომბოემბოლიების პროფილაქტიკა თრომბოემბოლიის მაღალი რისკის მქონე წოლით რეჟიმზე მყოფ მწვავე თერაპიულ პაციენტებში ენტობარის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 40 მგ-ს კანქვეშ ერთხელ დღეში 6-14 დღის განმავლობაში. ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობისას პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ 1.5 მგ/კგ ერთხელ დღეში ან 1 მგ/კგ 2-ჯერ დღეში ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ. თრომბოემბოლიური გართულებების მქონე პაციენტებში ენტობარი ინიშნება დოზით 1 მგ/კგ 2-ჯერ დღეში. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს, საშუალოდ, 10 დღეს. სასურველია მაშინვე დაიწყოს პერორალური ანტიკოაგულანტებით მკურნალობა; ამასთანავე, აუცილებელია გაგრძელდეს ენტობარით მკურნალობა საკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტის მიღწევამდე.
არასტაბილური სტენოკარდიის და პათოლოგიური Q კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობის დროს ენტობარის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 1 მგ/კგ 12 სთ-ში ერთხელ კანქვეშ. იმავდროულად ინიშნება აცეტილსალიცილის მჟავა დოზით 100-325 მგ ერთხელ დღეში. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს, საშუალოდ, 2-8 დღეს (პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის სტაბილიზაციამდე).
ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ სისხლის ნაკადში თრომბოზის წარმოქმნის პროფილაქტიკისათვის ენტობარის დოზა შეადგენს 1 მგ/კგ სხეულის მასაზე. სისხლდენის განვითარების მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში დოზა უნდა შემცირდეს 0.5 მგ/კგ სხეულის მასაზე სისხლძარღვებზე ორმაგი მიდგომისას და 0.75 მგ/კგ სისხლძარღვებზე ერთმაგი მიდგომისას.
ჰემოდიალიზის დროს პრეპარატი შეჰყავთ შუნტის არტერიულ უბანზე ჰემოდიალიზის სეანსის დასაწყისში. როგორც წესი, ერთი დოზა საკმარისია 4 სთ-იანი სეანსისათვის, თუმცა შესაძლებელია დამატებითი დოზის (0.5-1 მგ/კგ) შეყვანა.
თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევების დროს აუცილებელია პრეპარატის დოზის კორექცია. თუ კრეატინინის ინდექსი 30 მლ/წთ ნაკლებია, ენტობარი ინიშნება დღეში ერთხელ დოზით 1 მგ/კგ მკურნალობის მიზნით და 20 მგ პროფილაქტიკის მიზნით. დოზირების რეჟიმი არ ეხება ჰემოდიალიზის შემთხვევებს.
თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევები დოზის კორექციას არ საჭიროებს, მაგრამ მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია ლაბორატორიული კონტროლი. 
პაციენტებში, რომელთა წონა 40 კგ-ზე ნაკლებია ან 100 კგ-ზე მეტია დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად.

გვერდითი მოვლენები
წერტილოვანი სისხლჩაქცევები (პეტექიები), ეკქიმოზები, იშვიათად – ჰემორაგიული სინდრომი, მუცლისშიდა და ქალასშიდა სისხლჩაქცევების ჩათვლით (ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით), შეყვანის ადგილას ჰიპერემია და მტკივნეულობა, იშვიათად – ჰემატომა, მკვრივი ანთებითი კვანძები, რომლებიც რამდენიმე დღეში გაიწოვება მკურნალობის შეწყვეტის გარეშე; იშვიათად – კანის ნეკროზი, რასაც წინ უსწრებს პურპურა ან ერითემატოზული კვანძები (ინფილტრირებული და მტკივნეული); ასიმპტომური თრომბოციტოპენია (მკურნალობის პირველ დღეებში), იშვიათად – იმუნოალერგიული თრომბოციტოპენია (მკურნალობის 5-21 დღე) რიკოშეტული თრომბოზების განვითარებით (ჰეპარინული თრომბოზული თრომბოციტოპენია), რაც შესაძლოა გართულდეს ორგანოს ინფარქტით ან კიდურის იშემიით; ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მატება. იშვიათად – სისტემური და კანის ალერგიული რეაქციები. ტრავმატულად ჩატარებული სპინალური/ეპიდურული ანესთეზიის შემდგომ (ალბათობა იზრდება მუდმივი პოსტოპერაციული ეპიდურული კათეტერის გამოყენების შემთხვევაში) შესაძლოა ჩამოყალიბდეს ზურგის ტვინის ჰემატომა (იშვიათად), რამაც შესაძლოა გამოიწვიოს მუდმივი ან დროებითი დამბლა.
იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული გამოყენების ინსტრუქციაში, პაციენტმა უნდა მიმართოს მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა ენოქსაპარინის, ჰეპარინის და მისი წარმოებულების მიმართ; მოსალოდნელი აბორტი; თავის ტვინის სისხლძარღვების ანევრიზმა; ჰემორაგიული ინსულტი; არაკონტროლირებადი სისხლდენა; მძიმე არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზია; მძიმე ენოქსაპარინ- და ჰეპარინიდუცირებული თრომბოციტოპენია. 
სიფრთხილით: სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზია (ჰემატომის განვითარების პოტენციური საშიშროება); მდგომარეობები, რომელთა დროსაც მაღალია სისხლდენის განვითარების საშიშროება (ჰემოფილია, თრომბოციტოპენია, ჰიპოკოაგულაცია, ვილებრანდის დაავადება და ა.შ.); მშობიარობის შემდგომი პერიოდი; მძიმე შაქრიანი დიაბეტი; ბაქტერიული ენდოკარდიტი (მწვავე და ქვემწვავე); კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული; საშვილოსნოსშიდა კონტრაცეპტივები; ნევროლოგიური და ოფთალმოლოგიური ოპერაცია (ჩატარებული ან დაგეგმილი); პერიკარდიტი; სხივური თერაპია (ახალი ჩატარებული); თირკმლის და/ან ღვიძლის უკმარისობა; დიაბეტური ან ჰემორაგიული რეტინოპათია; ზურგის ტვინის პუნქცია (ახალი ჩატარებული); მძიმე ტრავმა (განსაკუთრებით ცნს); აქტიური ტუბერკულოზი; სასუნთქი სისტემის დაავადებები; შარდის გამომყოფი გზების დაავადებები; მძიმე ვასკულიტი; დიდ ფართობზე არსებული ღია ჭრილობები; არტერიული ჰიპერტენზია; 18 წლამდე ასაკი.

ორსულობა და ლაქტაცია
ენტობარის ორსულობის პერიოდში გამოყენება არ არის რეკომენდებული. პრეპარატის ორსულობის დროს გამოყენება დასაშვებია იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე უარყოფითი მოქმედების პოტენციურ რისკს. 
ენტობარით მკურნალობის დროს საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები
მკურნალობის ჩატარება ხდება ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ და სისხლში თრომბოციტების რაოდენობის მუდმივი კონტროლით. დაბალმოლეკულური ჰეპარინები არ ჩაენაცვლებიან ერთმანეთს. ისინი განსხვავდებიან წარმოების პროცესით, მოლეკულური წონით, სპეციფიკური ანტი-Xa აქტივობით და დოზირებით, გააჩნიათ განსხვავებული ფარმაკოკინეტიკა და ბიოლოგიური აქტივობა. აქედან გამომდინარე, პრეპარატის გამოყენება ხდება მხოლოდ ინსტრუქციის მკაცრი დაცვით. კომბინირებული მკურნალობის აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის და ჰემოსტაზის მონაცემების მუდმივი კონტროლი. თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში ანტი-Xa აქტივობის მატების შედეგად არსებობს სისხლდენის განვითარების რისკი. თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევების მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი < 30 მლ/წთ) საჭიროა დოზის კორექცია. დოზის კორექცია საჭირო არ არის თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი და საშუალო დარღვევების მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი > 30 მლ/წთ), ამ შემთხვევებში რეკომენდებულია პაციენტების მდგომარეობის გულდასმით კონტროლი. ენოქსაპარინის ანტი-Xa აქტივობის მატებამ მისი პროფილაქტიკის მიზნით დანიშვნისას ქალებში, რომელთა სხეულის მასა არ აღემატება 45 კგ-ს და მამაკაცებში, რომელთა სხეულის მასა არ აღემატება 57 კგ-ს, შესაძლოა გამოიწვიოს სისხლდენის რისკის გაზრდა. თრომბოციტების რაოდენობის ნორმაზე 30-50%-ით დაკლების, ასევე შინაგანი სისხლდენის ნიშნების გამოვლენის (სისხლი განავალში, სისხლიანი ღებინება, ჰიპოქრომული ანემია) შემთხვევაში საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა. ანამნეზში ჰეპარინით ინდუცირებული თრომბოციტოპენიის არსებობის შემთხვევაში ენტობარი ინიშნება მხოლოდ განსაკუთრებულ შემთხვევებში იმუნური თრომბოზული თრომბოციტოპენიის (ვითარდება მკურნალობის დაწყებიდან 5-21 დღეს) საშიშროების გამო. ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის საშიშროება შესაძლოა შენარჩუნდეს რამდენიმე წლის განმავლობაში. 
სპინალური/ეპიდურული ანესთეზიის ფონზე ენტობარით მკურნალობისას აღწერილია ზურგის ტვინის ჰემატომის განვითარების იშვიათი შემთხვევები, რომლებსაც თან სდევს მყარი ან შეუქცევადი დამბლა. ამ მოვლენების განვითარების რისკი კლებულობს პრეპარატის 40 მგ და ნაკლები დოზით გამოყენების შემთხვევაში. რისკი მატულობს პრეპარატის დოზის გაზრდისას, ინვაზიური ეპიდურული კათეტერების გამოყენებისას ან ჰემოსტაზზე მომქმედი სხვა პრეპარატების გამოყენებისას. რისკი ასევე იზრდება ტრავმატულად ან განმეორებით ჩატარებული ზურგის ტვინის პუნქციის შემთხვევაში. სპინალური და ეპიდურული ანესთეზიის დროს სპინალური არხიდან სისხლდენის რისკის შესამცირებლად საჭიროა პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკური პროფილის გათვალისწინება. კათეტერის ჩადგმა ან ამოღება უნდა მოხდეს ნატრიუმის ენოქსაპარინის დაბალი ანტიკოაგულაციური ეფექტის დროს.
ღრმა ვენების თრომბოზის დროს კათეტერის ჩადგმა ან ამოღება უნდა მოხდეს ენტობარის პროფილაქტიკური დოზის გამოყენებიდან 10-12 სთ-ის შემდეგ. იმ შემთხვევაში თუ პაციენტი ღებულობს პრეპარატის უფრო დიდ დოზას (1 მგ/კგ 2-ჯერ დღეში ან 1.5 მგ/კგ ერთხელ დღეში), აღნიშნული პროცედურები უნდა გადაიდოს უფრო ხანგრძლივი დროით (24 სთ). პრეპარატის შემდეგი შეყვანა არ უნდა მოხდეს კათეტერის ამოღებიდან 2 სთ-ზე ადრე. სპინალური და ეპიდურული ანესთეზიის ჩატარების დროს ანტიკოაგულაციური თერაპიის დანიშვნისას პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს მუდმივი დაკვირვების ქვეშ ნებისმიერი ნევროლოგიური ნიშნის ან სიმპტომის გამოსავლენად (ზურგის ტკივილი, სენსორული და მოტორული ფუნქციების დარღვევა, მ.შ. ქვემო კიდურების დაბუჟება და სისუსტე, კუჭ-ნაწლავის და/ან შარდის ბუშტის ფუნქციის დარღვევა). ტვინის ღეროს ჰემატომისათვს დამახასიათებელი სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია სასწრაფო დიაგნოსტიკა და მკურნალობა, საჭიროების შემთხვევაში, სპინალური დეკომპრესიის ჩათვლით. არ არსებობს მონაცემები ენტობარის უსაფრთხოებასა და ეფექტურობაზე მისი გამოყენებისას გულის ხელოვნური სარქველის მქონე პაციენტებში თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკის მიზნით. არასტაბილური სტენოკარდიის დროს კანშიდა კორონარული ანგიოპლასტიკის ჩატარების შემთხვევაში ინვაზიურ სისხლძარღვოვან მანიპულაციასთან დაკავშირებული სისხლდენის რისკის შესამცირებლად კათეტერი არ უნდა ამოვიღოთ პრეპარატის შეყვანიდან 6-8 სთ-ის განმავლობაში. შემდგომი დოზის შეყვანა არ უნდა მოხდეს კათეტერის ამოღებიდან 6-8 სთ-ზე ადრე. უნდა მოხდეს დაკვირვება ინექციის ადგილას სისხლდენის და გემატომის ნიშნების დროულად გამოსავლენად. 
თრომბოემბოლიური გართულებების თავიდან აცილების მიზნით პროფილაქტიკურ დოზებში გამოყენებული პრეპარატი არსებით გავლენას არ ახდენს სისხლდენის დროზე და ზოგად კოაგულაციურ მაჩვენებლებზე, ასევე თრომბოციტების აგრეგაციაზე და მათ შეკავშირებაზე ფიბრინოგენთან. დოზის მომატებისას შესაძლოა გახანგრძლივდეს აქტივირებული პარციალური თრომბოპლასტინური დრო (აპთდ) და შედედების დრო. აპთდ და შედედების დროის გახანგრძლივება არ იმყოფება პირდაპირ ხაზოვან დამოკიდებულებაში პრეპარატის ანტითრომბოზული აქტივობის მომატებასთან, ამიტომ არ არის საჭირო მისი აქტივობის კონტროლი. მწვავე ინფექციის და მწვავე რევმატული მდგომარეობის განვითარების შემთხვევაში ენოქსაპარინის პროფილაქტიკის მიზნით გამოყენება გამართლებულია მხოლოდ მაშინ თუ ეს მდგომარეობები ერწყმის ვვენური თრომბის წარმოქმნის ერთ-ერთ ფაქტორს: 75 წელს ზემოთ ასაკი, ავთვისებიანი წარმონაქმნები, თრომბოზები და თრომბოემბოლიები ანამნეზში, სიმსუქნე, ჰორმონული თერაპია, ქრონიკული გულის უკმარისობა, ქრონიკული სუნთქვის უკმარისობა. 

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
პრეპარატი არ მოქმედებს სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარსა და ყურადღების კონცენტრაციაზე.

ჭარბი დოზირება
ენტობარის გადაჭარბებული დოზით კანქვეშ შეყვანამ შესაძლოა გამოიწვიოს ჰემორაგიული გართულებები. პერორალური მიღებისას (დიდი დოზითაც კი) პრეპარატის შეწოვა ნაკლებად სავარაუდოა.
მკურნალობა: პროტამინის სულფატის ინტრავენური ნელი შეყვანა, რომლის დოზა დამოკიდებულია შეყვანილი ენტობარის დოზაზე. თუ ენტობარი გამოყენებულ იქნა პროტამინის სულფატის შეყვანამდე 8 სთ-ით ადრე, 1 მგ პროტამინის სულფატი ანეიტრალებს 1 მგ ენტობარის ანტიკოაგულაციურ ეფექტს. თუ ენტობარის შეყვანიდან გასულია 8 სთ-ზე მეტი, 0.5 მგ პროტამინის სულფატი ანეიტრალებს 1 მგ ენტობარის ანტიკოაგულაციურ ეფექტს. იმ შემთხვევაში, თუ ენტობარის შეყვანიდან გასულია 12 სთ, პროტამინის სულფატის შეყვანა არ არის საჭირო. პროტამინის სულფატის დიდი დოზით გამოყენების შემთხვევაშიც კი ენტობარის ანტი-Xa აქტივობა სრულად არ ნეიტრალიზდება (მაქსიმალურად 60%-ით).

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
დაუშვებელია ენტობარის ერთ შპრიცში სხვა პრეპარატებთან შერევა. ერთდროული გამოყენება იმ პრეპარატებთან, რომლებიც მოქმედებენ შედედებაზე (K ვიტამინის ანტაგონისტები, ანტიაგრეგანტები, სულფინპირაზონი, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები, დექსტრანები დიდი მოლეკულური მასით, ტიკლოპიდინი, კლოპიდოგრელი, გლუკოკორტიკოსტეროიდები, თრომბოლიზური საშუალებები) იწვევს ენოქსაპარინის ანტიკოაგულაციური ეფექტის გაძლიერებას, შესაძლებელია ჰემორაგიული გართულებების განვითარება. კომბინირებული მკურნალობის აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის მდგომარეობისა და ჰემოსტაზის მონაცემების მუდმივი კონტროლი.

შენახვის პირობები და ვადები
ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. დაუშვებელია გაყინვა.
ვიზუალური დათვალიერების შედეგად აღმოჩენილი რაიმე სახის დეფექტის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.
ვარგისობის ვადა : 2 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქში გაცემის წესი
გაიცემა რეცეპტით (II ჯგუფი).

სად შევიძინოთ?