პრენესა / Prenesa
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): perindopril
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ანგიოტენზინ-გარდაქმნელი ფერმენტების ინჰიბიტორები
- მწარმოებელი კომპანია: KRK d.d., Novo mesto
- მწარმოებელი ქვეყანა: სლოვენია
- გამოშვების ფორმა: 4მგ ტაბლეტი №30
- გაცემის რეჟიმი: III ჯგუფი (ურეცეპტოდ)
წამლის ფორმა
2მგ, 4მგ, 8მგ ტაბლეტები
შემადგენლობა
ერთი ტაბლეტი შეიცავს
მოქმედი ნივთიერება - პერინდოპრილ ერბუმინი 2მგ, 4მგ, ან 8მგ. დამხმარე ნივთიერება: კალციუმის ქლორიდჰექსაჰიდრატი, ლაქტოზის მონოდიჰიდრატი, კროსპოვიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კრემნიუმის დიოქსიდი უწყლო კოლოიდური, მაგნიუმის სტეარატი.
აღწერილობა
მრგვალი, ორმხრივად მცირედ ამობურცული თეთრი, ან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები ღარით (დოზირებისათვის 2მგ).
ოვალური, ორმხრივად მცირედ ამობურცული თეთრი, ან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები ერთ მხარეს გლუვი და ღარით მეორე მხარეს (დოზირებისათვის 4მგ).
მრგვალი, ორმხრივად მცირედ ამობურცული თეთრი, ან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები ერთ მხარეს გლუვი და ღარით მეორე მხარეს (დოზირებისათვის 8მგ).
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
რენნინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი პრეპარატები. ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორი.
კოდი ATC: CO9AA04
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოკინეტიკა
შიგნით მიღების შემდეგ სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა 1 საათში (TCmax) მიღებიდან. პერინდოპრილის ბიოშეღწევადობა შეადგენს 65-70%. რამდენადაც საკვებთან ერთად მიღება ამცირებს პერინდოპრილის პერინდოპრილატად გარდაქმნას და პრეპარატის ბიოშეღწევადობას, პერინდოპრილის მიღება აუცილებელია ერთხელ დილით, საუზმის წინ.
განაწილების მოცულობა დაახლოებით შეადგენს 0.2 ლ/კგ არადაკავშირებული პერინდოპრილისათვის.
პერინდოპრილის ბმა სისხლის პლაზმის ცილებთან უმნიშვნელოა, ნაკლები 30% და დამოკიდებულია კონცენტრაციაზე. ღვიძლში ექვემდებარება მეტაბოლიზმს აქტიური მეტაბოლიტის და 5 არააქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნით. სისხლის შრატსი პერინდოპრილის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 3-4 საათში. პერინდოპრილატი ადვილად ადის ჰისტოჰემატიურ ბარიერებს, ჰემატოენცეფალური ბარიერის გამოკლებით, უმნიშვნელო რაოდენობა აღწევს პლაცენტაში და დედის რძეში. გამოიყოფა თირკმელებით. არადაკავშირებული ფრაქციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 3-5 საათს. პერინდოპრილატის დისოციაცია აგფ-თან არსებული კავშირიდან განაპირობებს ნახევარგამოყოფის “ეფექტურ” დროს, რომელიც ექვივალენტურია 25 საათისა. წონსწორობის მდგომარეობა მიიღწევა 4 დღეში. არ კუმულირდება. ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმლების და გულის უკმარისობით პერინდოპრილატის გამოყოფა შენელებულია, ამიტომ რეკომენდირებულია დოზის შემცირება კრეატინინის კლირენსის (კკ) მაჩვენებლებიდან გამომდინარე.
გამოიყოფა ჰემოდიალიზისას (სიჩქარე 70მლ/წთ, 1.16მლ/წმ) და პერიტონეალური დიალიზისას.
ფარმაკოდინამიკა
პრენესა - ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატი, რომლის მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია აგფ მოქმედების დათრგუნვასთან, რომელიც ახდენს ანგიოტენზინ I გარდაქმნას ანგიოტენზინ II, თავიდან აცილებს ანგიოტენზინ II ვაზოკონსტრიქციულ მოქმედებას, ამცირებს ალდოსტერონის სეკრეციას. აგფ, ან კლინინაზა II მიეკუთვნება ოქსოპეპტიდაზებს, გარდაქმნის ანგიოტენზინ I ვაზოკონსტრიქტორ ანგიოტენზინ II და შლის ვაზოდილატატორ ბრადიკინინს არააქტიურ ჰექტაპეპტიდად. ხელს უწყობს მსხვილი არტერიული სისხლძარღვების ელასტიურობის აღდგენას, ამცირებს მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიას, წნევას ფილტვის კაპილარებში. ამცირებს მიოკარდიუმის ჰიპერტროფიას, არეგულირებს გულის მუშაობას. ამცირებს პრედატვირთვას და პოსტდატვირთვას, მარცხენა პარკუჭის ავსების წნევას, საერთო პერიფერიულ სისხლძარღვოვან წინააღმდეგობას (სპსწ), ზომიერად აიშვიათებს გულის შეკუმშვათა სიხშირეს (გშს), აძლიერებს რეგიონალურ სისხლის მიდინებას კუნთებში. საშუალო ერთჯერადი დოზის შიგნით მიღების შემდეგ მაქსიმალური ჰიპოტენზიური ეფექტი მიიღწევა 4-6 საათის შემდეგ და ნარჩუნდება 24 საათის განმავლობაში. 24 საათის შემდეგ პრეპარატი უზრუნველყოფს 87-100% მაქსიმალურ ეფექტს. სტაბილური თერაპიული ეფექტი მიიღწევა მკურნალობიდან რამოდენიმე კვირის შემდეგ.
მიღების ჩვენებები
• არტერიული ჰიპერტენზია
• გულის ქრონიკული უკმარისობა
მიღების წესი და დოზები
შიგნით მისაღებად 1ჯერ დღეღამეში საუზმის წინ.
პერინდოპრილის მიღება შეიძლება მონოთერაპიის სახით, ან კომბიაციაში სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან.
არტერიული ჰიპერტენზია: პაციენტებში ესენციური არტერიული ჰიპერტენზიით რეკომენდირებული საწყისი დოზა შეადგენს 4მგ დღეღამეში, მიიღება დილით. ერთთვიანი მკურნალობის შემდეგ დოზა შეიძლება გაიზარდოს 8მგ-მდე დღეღამეში. პაციენტებისათვის, რომლებიც იღებენ შარდმდენებს, აგფ ინჰიბიტორების დამატება შესაძლოა გახდეს არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების მიზეზი, ამასთან დაკავშირებით რეკომენდირებულია დიურეტიკების მირების შეწყვეტა 2-3 დღით ადრე პრენესით მკურნალობის დაწყებამდე, ან პრეპარატ პრენესით მკურნალობის დაწყება საწყისი დოზით 2მგ დღეღამეში ერთ მიღებაზე.
პაციენტებისათვის რენოვასკულარული ჰიპერტენზიით რეკომენდირებული საწყისი დოზა შეადგენს 2მგ დღერამეში ერთ მირებაზე. შემდგომში აუცილებლობისას დოზა შეიძლება შეიცვალოს.
ხანდაზმული ასაკის პაციენტების მკურნალობა უნდა დაიწყოს დოზით 2მგ, რომელიც აუცილებლობისას შეიძლება თანდათან გაიზარდოს 8მგ-მდე.
გულის უკმარისობა: რეკომენდიებული საწყისი დოზა შეადენს 2მგ დილით. 1-2 კვირის შემდეგ დოზა შეიძლება გაიზარდოს 4მგ-მდე დღეღამეში 1 მიღებაზე.
გულის ქრონიკული უკმარისობისათვის (ქგუ) ცვეულებრივ ახდენენ კალიუმის არაშემნახვველ დიურეტიკებთან, ß-ადრენობლოკატორებთან და/ან დიგოგსინთან კომბიირებას. მკურნალობა უნდა დაიწყოს მკაცრი სამედიცინო კონტროლის ქვეშ და რეკომენდირებული საწყისი დოზების გამოყენებით.
თირკმლის უკმარისობა: პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით პრეარატ პრენესას დოზა უნდა შეირჩეს თირკმლის უკმარისობის ხარისხიდან გამომდინარე (კკ). პაციენტის მდგომარეობაზე დაკვირვება ჩვეულებრივ მოიცავს სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის და კრეატინინის დონის განსაზღვრას.
რეკომენდირებული დოზები:
კრეატინინის კლირენი | რეკომენდირებული დოზა |
კრეატინინის კლირენსი ≥ 60 მლ/წთ | 4მგ დღეღამეში |
kreatininis klirensi 30-60 ml/wT | 2მგ დღეღამეში |
კრეატინინის კლირენსი 15-30 მლ/წთ | 2მგ დღეღამეში დღეგამოშვებით |
ჰემოდიაიზზე მყოფი პაციენტებისათვის რეკომენდირებული დოზა (კკ ნაკლები 15 მლ/წთ) 2მგ დიალიზის დღეს, ინიშნება დიალიზის პროცედურის შემდეგ.
პერინდოპრილატის დიალიზური კლირენსი არის 70 მლ/წთ.
არ არის აუცილებელი დოზის კორეგირება პციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით.
გვერდითი მოვლენები
ხშირი
• თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, პარესთეზიები
• მხედველობის დაქვეითება, ხმაური ყურებში
• ჰოპოტენზია და მასთან დაკავშირებული მოვლენები
• ხველა, ქოშინი
• გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, დისგეზია, დისპეპსია, დიარეა, შეკრულობა
• გამონაყარი, ქავილი
• კუნთების კრუნჩხვები
• ასტჰენია
არახშირი
• ძილის დარღვევა, ან გუნება-განწყობილების ცვალებადობა
• ბრონქოსპაზმი
• პირის სიმშრალე
• ანგიონევროზული შეშუპება
• თირკმლის უკმარისობა, იმპოტენცია
• ოფლიანობა
იშვიათი
• პანკრეატიტი
ძალიან იშვიათი
• ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტის დონის დაქვეიტება, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია/ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, პანციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია (ზოგიერთ პაციენტში თანდაყოლილი გლუკოზო-6-ფოსფატ დეჰიდროგენაზის დეფიციტით)
• ცნობიერების არევა
• მიოკარდიუმის ინფარქტი, ან ინსულტი, შესაძლოა განმეორებითი, გამოხატული ჰიპოტენზიის შედეგად მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, არითმიები, სტენოკარდია
• რინიტი, ეოზინოფილური პნევმონია
• ჰეპატიტი
• მულტიფორმული ერითემა
• თირკმლის მწვავე უკმარისობა
• სისხლში შარდოვანას დონის და პლაზმაში კრეატინინის მომატება
• ჰიპერკალიემია, რომელიც შექცევადია პრეპარატის მოხსნის შემდეგ, განსკუთრებით პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით, მძიმე გქუ-თი და რენოვასკულარული ჰიპერტენზიით
• შრატში ღვიძლის ფერმენტების და ბილირუბინის დონის მომატება
უკუჩნებები
• მომატებული მგრძნობელობა პრეინდოპრილის, სხვა აგფ ინჰიბიტორების და პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ
• ანამნეზში ანგიონევროზული შეშუპება (მემკვიდრული, იდიოპათიური, ან ანგიონევროზული შეშუპება აგფ ინჰიბიტორების მიღების შედეგად)
• ბავშვთა და მოზარდთა ასაკი 18 წლამდე (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის)
• ორსულობა და ლაქტაცია
• გალაქტოზემია, ლაპას ლაქტაზის დეფიციტი, ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსრბციის სინდრომი
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან
პრეპარატ პრენესას ერთდოული მიღებისას:
• სულფონილშარდოვანას წარმოებულებთან და ინსულინთან იზრდება ჰიპოგლიკემიური მოქმედება. ჰიპოგლიკემია დიდი ალბათობით ვითარდება კომბინირებული თერაპიის პირველ კვირებში პაციენტებში თირკმელების დაზიანებით
• ბაკლოფენომთან, ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან, ანტიფსიქოზულ სამკურნალო საშუალებთან (ნეიროლეპტიკები) და სალურეტიკებთან ძლიერდება ჰიპოტენზიური მოქმედება და იზდრება ორთოსტატიკული ჰიპოტენზიის (ადიტიური ეფექტი) განვითარების რისკი
• ანტაციდურ საშუალებებთან მცირდება აგფ ინჰიბიტორების ბიოშეღწევადობა
• გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან, არასტეროიდულ ანტების საწინაარმდეგო პრეპარატებთან ქვეითდება ჰიპოტენზიური მოქმედების გამოხატულება (სითხის და ელექტროლიტების შეკავება). აასს და აგფ ინჰიბიტორები ახდენენ ადიტიურ ეფექტს სისხლში კალიუმის დონის მომატებასთან კავშირში, რამაც შეიძლება გამოწვიოს ფუნქციების გაუარესების პროვოცირება. ეს ეფექტი ჩვეულებრივ შექცევადია. იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს თირკმლის მწვავე უკმარისობა, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმლის კომპრომიტირებული ფუნქციით (მაგ. ხანდაზმულ, ან გაუწყლოვნებულ პაციენტებში)
• კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებთან (სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი) კალიუმის პრეპარატები ზრდიან ჰიპოკალემიის განვითარების რისკს. არ არის რეკომენდირებული ერთდროულად აგფ-ინჰიბიტორების და იმ სამკურნალო საშუალებების გამოყენება, რომლებიც იწვევენ ჰიპოკალემიას, გარდა იმ სემთხვევისა, როცა სახეზეა მძიმე ჰიპოკალემია (სისხლის შრატში კალიუმის შემცველობის კონტროლი).
• ლითიუმის პრეპარატებით შესაძლოა ორგანიზმიდან ლითიუმის გამოყოფის შენელება (აუცილებელია სისხლში ლითიუმის შემცველობის რეგულარული კონტროლი). პერინდოპრილით და ლითიუმის პრეპარატებიტ ერთდროული თერაპია არ არის რეკომენდირებული. ასეთი კომბინირებული თერაპიის აუცილებლობისას, ის ტარდება სისხლში ლითიუმის დონის რეგულარული კონტროლით.
• დიურეტიკებით, ზოგადი ანესთეზიის საშუალებებით და მიორელაქსანტებით ეტანოლით იზრდება არტერიული წნევის მკვეთრად დაქვეითების რისკი. კლინიკურად გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი შესაძლოა შევამციროთ დიურეტიკების მიღების შეწყვეტით რამოდენიმე დღით ადრე პერინდოპრილით მკურნალობის დაწყებამდე.
• სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებით შეიძლება პერინდოპრილის ანტიჰიპერტენზიული მოქედების გაძლიერება.
• ნიტროგლიცერინით, სხვა ნიტრატებით, ან ვაზოდილატატორებით შესაძლოა არტერიული წნევის დაქვეითება.
• აცეტილსალიცილის მჟავასთან (კარდიოლოგიურ დოზებში), თრომბოლიტიკებთან და ß-ადრენობლოკატორებთან-უსაფრთხოა
• სიმპატომიმეტიკებთან შესაძლოა აგფ-ინჰიბიტორები ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების დაქვეითება
განსაკუთრებულ მითითებები
სიფრთხილით გამოყენეთ თირკმლის უკმარისობისას და მძიმე არტერიული ჰიპერტენზიისას. პრეპარატ პრენესათი მკურნლობის დაწყებამდე დამკურნალობის დროს რეკომენდირებულია თირკმელების ფუნქციის გამოკვლევა: კრეატინინის, ელექტროლიტების და შარდოვანას კონცენტრაციის განსაზღვრა. პრეპარატ პრენესათი მკურნალობის პერიოდში საჭიროა თირკმლის ფუნქციების სისხლში “ღვიძლის” ფერმენტების, პერიპერიული სისხლის სურათის (განსაკუთრებით პაციენტებში შეამერთებელი ქსოვილის დაავადებებით, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ იმუნოდეპრესიულ საშუალებებს, ალოპურინოლს) რეგულარული კონტროლი. პაციენტებში ჰიპოვოლემიით და ჰიპონატრიემიით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია წყალ-ელექტროლიტური დარღვევების კორექცია.
აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას საჭიროა არტერიული წნევის და თირკმლის ფუნქციის გულმოდგინე კონტროლი. აუცილებელია ასევე სისხლის შრატში კალიუმის კონცენტრაციის კონტროლი.
პაციენტებში, რომლებიც განეკუთვნებიან რისკ ჯგუფს, განსაკუთრებით გულის ქრონიკული უკმარისობით დეკომპენსაციის ფაზაში, ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, ასევე პაციენტებში დაბალი საწყისი არტერიული წნევით, თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, ან პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს დიდი დოზებით, პრეპარატის მიღების დაწყებისას საჭიროა ექიმის კონტროლი. პაციენტებში გულის ქრონიკული უკმარისობით აღიისნებოდა თირკმლის მწვავე უკმარისობის შემთხვევები, რომლებიც ჩვეულებრივ შექცევადი იყო.
აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა ქირურგიული ჩარევის წინ 12 საათით ადრე და ექიმ-ანესთეზიოლოგის გაფრთხილება პრეპარატ პრენესას მიღების შესახებ.
პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში არ შეიძლება ჰემოდიალიზის ჩატარება პოლიაკრილნიტრილური მემბრანების გამოყენებით (ნაფილაქსიური რეაქციების განვითარების რისკი). აუცილებლობისას ჰემოდიალიზის ჩატარება საჭიროა სხვა ტიპის მემბრანის გამოყენებით.
ანაფილაქტოიდური რეაქციები დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების (დსლ-აფერეზი) აფერეზისას: პაციენტებში, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების აფერეზის დროს დექსტრანის სულფატით იშვიათ შემთხვევებში შესაძლოა გამოვლინდეს სიცოცხლისათვის საშისი ანაფილაქტოიდური რეაქციები. ამ რეაქციების განვითარების თავიდან აცილება შესაძლოა აგფ ინჰიბიტორების მიღების დროებით შეწყვეტით აფერეზის ყოველი პროცედურის წინ.
ანაფილაქტოიდური რეაქციები დესენსიბილიზაციის დროს: პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დესენსიბილიზაციის კურსის პერიოდში აგფ ინჰიბიტორებს ფუტკრის, ან კრაზანის ნექტარით, იშვიათ შემთხვევებში შესაძლოა გამოვლინდეს სიცოცხლისათვის საშიში ანაფილაქტოიდური რეაქციები. ამ რეაქციების განვითარების თავიდან აცილება შესაძლოა აგფ ინჰიბიტორების მიღების დროებით შეწყვეტით დესენსიბილიზაციის ყოველი პროცედურის წინ.
აგფ ინჰიბიტორებით ტერაპიისას იშვიათ შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს ისეთი სინდრომი, რომელიც იწყება ქოლესტატიური სიყვითლით და შემდეგ პროგრესირებს ღვიძლის ფულმინანტურ ნეკროზამდე (ზოგჯერ) ლეტალური გამოსავლით. ამ სინდრომის განვითარების მექანიზმი უცნობია. თუ აგფ ინიბიტორის მიღების დროს ვითარდება სიყვითლე, ან იმატებს ღვიძლის ფერმენტების დონე, პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, ხოლო პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს გულმოდგინე დაკვირვების ქვეშ და აუცილებლობის შემთხვევაში ჩაუტარდეს ადექვატური თერაპია.
პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ აგფ ინჰიბიტორებს აღინიშნებოდა ნეიტროპენიის/აგრანულოციტოზის, თრომბოციტოპენიის და ანემიის განვითარების შემთხვევები. პაციენტებში თირკმლის ნორმალური ფუნქციით სხვა გართულებების არარსებობისას იშვიათად ვითარდება ნეიტროპენია. პერინდოპრილი საჭიროა იქნას გამოყენებული დიდი სიფრთხილით პაციენტებში კოლაგენოზებით (მაგ. სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია), რომლებიც იმყობებიან იმუნოსუპრესიულ თერაპიაზე, ანოპურინოლი, ან პროკაინამიდი, ასევე ამ ფაქტორების თანაარსებობისას განსაკუთრებით თირკმლის ფუნქციის დარღვევის არსებობისას. ასეთ პაციენტებში შეიძლება განვითარდეს მძიმე ინფექციები, რომლებიც არ ექვემდებარება ანტიბიოტიკოტერაპიას. პრეპარატის დანიშვნისას: რეკომენდირებულია პერიოდულად სისხლში ლეიკოციტების რაოდენობის კონტროლი. პაციენტი გაფრთხილებული უნდა იყოს იმის შესახებ, რომ ინფექციის რაიმე ნისნების გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია დაუყოვნებლივ მიმართოს ექიმს.
აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიისას შეიძლება განვითარდეს ძლიერი, არაპროდუქტიული ხველა, რომელიც გაივლის პრეპარატის მიღების შეწყვეის შემდეგ. ეს გათვალისწინებული უნდა იყოს ხველის დიფერენციალური დიაგნოსტიკისას.
ხანდაზმულებში მკურნაობის დაწყებისას რეკომენდირებულია დაბალი დოზების გამოყენება და თირკმლის ფუნქციების კონტროლი.
პაციენტებს, რომლებსა ესაჭიროებათ დიდი ქირურგიული ჩარევები, ან საანესთეზიო პრეპარატები, რომლებიც იწვევენ ჰიპოტენზიას, აგფ ინჰიბიტორებმა პერინდოპრილის ჩათვლით შეიძლება დაბლოკოს ანგიოტენზინ II წარმოქმნა რენინის კომპენსატორული გამონთავისუფლებისას. ოპერაციამდე ერთი დღით ადრე აგფ ანჰიბიტორებით თერაპია უნდა შეწყდეს. თუ აგფ ინჰიბიტორის მიღების შეწყვეტა შეუძლებელია, მაშინ ჰიპოტენზია, რომელიც აღწერილი მექანიზმით ვითარდება შეიძლება კორეგირებულ იქნას ცირკულირებადი პლაზმის მოცულობის გაზრდით (ცსმ).
აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიისას პერინდოპრილის ჩათვლით პაციეტებს თირკმლის უკმარისობით, შაქრიანი დიაბეტით და რომლებიც იღებენ კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებს, კალიუმის პრეპარატები, ან სხვა პრეპარატები, რომლებიც იწვევენ ჰიპერკალიემიას (მაგ. ჰეპარინი) აქვთ ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკი. რეკომენდირებულია შრატში კალიუმის შემცვეობის რეგულარული კონტროლი.
პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტიტ, რომლებიც იღებენ პერორალურ ანტიდიაბეტურ საშუალებებს, ან ინსულინს, აგფ ინჰიბიტორებიტ თერაპიის პირველი რამოდენიმე თვის განმავლობაში აუცილებელია სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლი.
პრეპარტი უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით:
• პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი
• შემაერთებელი ქსოვილის დაავადებები (მათ შორის სისტეური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია)
• თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზი, ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზი, თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდგომი მდგომარეობა, აორტალური სტენოზი
• გულის ქრონიკული უკმარისობა დეკომპენსაციის სტადიაში
• არტერიული ჰიპოტენზია
• ღვიძლის მძიმე უკმარისობა (აზოტემია)
• მნიშვნელოვანი ჰიპოვოლემია და ნატრიუმის დაკარგვა (უმარილო დიეტა და/ან დიურეტიკებით მკურნალობა, დიარე)
• ჰიპერტროფიული ობსტუქციული კარდიომიოპათია (ჰკმპ)
• ცერებროვასკულარული დაავადებები (მათ შორის თავის ტვინის მიმოქცევის უკმარისობა, გულის იშემიური დაავადება, კორონარული უკმარისობა-არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითების რისკია)
• იმუნოდეპრესანტების მიღების ფონზე ძვლის ტვინის სისხლწარმოქმნის უნარის დაქვეითება (ნეიტროპენიის განვითარების რისკი)
• შაქრიანი დიაბეტი
• ხანდაზმული ასაკი
• ქირურგიული ჩარევა (ზოგადი ანესთეზია)
სამკურნალო საშუალების გავლენის თავისებურება სატრანსპორტო საშუალების მართვასა და პოტენციურად საშიშ მექანიზმებზე
თავბრუსხვევის და არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების საშიშროებასთან დაკავშირებით აგფ ინჰიბიტორები სიფრთხილიტ უნდა დაენიშნოს პირებს, რომლებიც მართავენ სატრანსპორტო საშუალებებს და რომელთა საქმიანობაც მოითხოვს სწრაფ ფსიქომოტორულ და მამოძრავებელ რეაქციებს.
დოზის გადაჭარბება
სიმპტომები: არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, შოკი, სტუპორი, ჰიპერვენტილაცია, ტაქიკარდია, ბრდიკარდია, ელექტროლიტური დარღვევები, (ჰიპერკალიემია, ჰიპონატრიემია), თირკმლის უკმარისობა, თავბრუსხვევა, შფოთვა და ხველა.
მკურნალობა: პაციენტი გადაყავთ ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში დაბალი სასთუმლით. მსუბუქ შემთხვევებში ნაჩვენებია კუჭის გამორეცხვა და შიგნით მარილოვანი ხსნარის მიღება, უფრო სერიოზულ შემთხვევში ღონისძიებები, რომლებიც მიმართულია არტერიული წნევის სტაბილიზაციისკენ, ინტრავენურად ფიზიოლოგიური ხსნარის, პლაზმის შემცვლელების შეყვანა, აუცილებლობისას ინტრავენურად ანგიოტენზინ II შეყვანა, ბრადიკარდიის განვითარებისას-ატროპინი, შესაძლოა საჭირო გახდეს რითმის ხელოვნური წამყვანის (პეისმეიკერი) დაყენება.
გამოიდევნება ჰემოდიალიზისას (სიჩქარე 70მლ/წთ, 1.17მლ/წმ) და პერიტონეალური დიალიზისას - არ გამოიყენოთ მაღალი შეღწევადობის მქონე პოლიაკრილნიტრილური მემბრანები.
დოზის გადაწარბებისას რეკომენდირებული მკურნალობა - მარილოვანი ხსნარის ინტრავენური შეყვანა. ჰიპეტენზიის განვითარებისას პაციენტი უნდა მოთავსდეს იმ მდგომარეობაში, როგორც შოკისას, შეძლებისდაგვარად შეყავთ ანგიოტენზინ II და/ან კატექოლამინები. პერინდოპრილატი სისხლიდან შეიძლება გამოდევნილი იქნას ჰემოდიალიზის გზით. მდგრადი ბრადიკარდიისას, რომელიც არ ექემდებარება მედიკამენტურ თერაპიას ნაჩვენებია რითმის წამყვანის (პეისმეიკერი) დაყენება. აუცილებელია სასიცოცხლო მნიშვნელობის ფუნქციების და კრეატინინის კონცენტრციის და შრატში ელექტროლიტების უწყვეტი კონტროლი.
გამოშვების ფორმა და შეფუთვა
2მგ, 4მგ ან 8მგ ტაბლეტები
10-15 ან 30 ტაბლეტი კონტურულ შეფუთვაში. 3, 6 ან 9 კონტურული შეფუთვა (10 ტაბლეტიანი ბლისტერი), 2, 4 ან 6 კონტურული შეფუთვა (15 ტაბლეტიანი ბლისტერი) ან 1, 2 ან 3 კონტურული შეფუთვა (30 ტაბლეტიანი ბლისტერი) მუყაოს ყუთში სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.
შენახვის პირობები
შეინახეთ მშრალ ადგილას არაუმეტეს 30ºC ტემპერატურის პირობებში.
შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას!
ვარგისიანობის ვადა
2 წელი.
არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქიდან გაცემის პირობები
გაიცემა რეცეპტით.
სად შევიძინოთ?