კარვიდილი / Carvidil
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): carvedilol
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ადრენომაბლოკირებელი საშუალებები → ბეტა-ადრენომაბლოკირებელი საშუალებები → ბეტა1 და ბეტა2 ადრენომაბლოკირებელი საშუალებები
- მწარმოებელი კომპანია: Grindeks
- მწარმოებელი ქვეყანა: ლატვია
- გამოშვების ფორმა: 12.5მგ 14 ტაბლეტი ბლისტერში.
- გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება
კარვედილოლი (Carvedilolum)
1 ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება - 6,25 მგ, 12,5 მგ ან 25 მგ კარვედილოლი,
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი; მიკროკრისტალური ცელულოზა; კროსპოვიდონი; კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, უწყლო; მაგნიუმის სტეარატი; რკინის ოქსიდი ყვითელი (E 172) - 6,25 მგ და 12,5 მგ ტაბლეტებში; რკინის ოქსიდი წითელი (E 172)-12,5 მგ ტაბლეტებში.
აღწერილობა
12,5 მგ ტაბლეტები - მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი, მუქი ვარდისფერი ჩანართებით, ერთ მხარეს გამყოფი ხაზით.
ტაბლეტები შეიძლება დაიყოს თანაბარ ნაწილებად.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ალფა- და ბეტა-ადრენობლოკატორები. ათქ კოდი: C07A G02
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
კარვედილოლი წარმოადგენს ადრენორეცეპტორების ბლოკატორს სხვადასხვა მოქმედებით და α1-, β1- და β2-ადრენორეცეპტორების ბლოკირების თვისებებით. დადასტურდა, რომ კარვედილოლს აქვს ორგანოს დამცავი მოქმედება. კარვედილოლი წარმოადგენს ძლიერ ანტიოქსიდანტს და ქიმიურად აქტიური ჟანგბადის რადიკალების შემაკავშირებელ აგენტს. კარვედილოლი არის რაცემიული ნარევი, და ორივე R(+) და S(-) ენანტიომერს ახასიათებს α-ადრენორეცეპტორების ბლოკირების და ანტიოქსიდანტური თვისებები. კარვედილოლი მოქმედებს ანტიპროლიფერაციულად ადამიანის სისხლძარღვების გლუვი მუსკულატურის უჯრედებზე.
პაციენტების ხანგრძლივი მკურნალობისას კარვედილოლით, კლინიკურ კვლევებში დადასტურდა ოქსიდაციური სტრესის შემცირება.
კარვედილოლის β-ადრენორეცეპტორების ბლოკირება არასელექციურია β1 და β2-ადრენორეცეპტორებთან მიმართებაში და დაკავშირებულია S (-) ენანტიომერთან.
კარვედილოლს არ გააჩნია შინაგანი სიმპატომიმეტური აქტივობა და (როგორც პროპრანოლოლს) აქვს მემბრანომასტაბილიზირებელი თვისებები.
კარვედილოლი თრგუნავს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემას β-ბლოკადის საშუალებით, რაც ამცირებს რენინის გამოყოფას, ამიტომ სითხის შეკავება ხდება იშვიათად.
კარვედილოლი α1-ადრენორეცეპტორების შერჩევითი ბლოკირების გზით, ამცირებს პერიფერიული სისხლძარღვების წინააღმდეგობას. კარვედილოლი ამცირებს ფენილეფრინით, a1-ადრენორეცეპტორების აგონისტებით გამოწვეულ არტერიული წნევის მატებას, და არა ანგიოტენზინის II-ის მიერ გამოწვეულ არტერიული წნევის მომატებას.
კარვედილოლი არ მოქმედებს უარყოფითად ლიპიდურ დონეზე. შენარჩუნებულია მაღალი და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (ლდს/ლმს) ნორმალური თანაფარდობა.
კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება
კლინიკურ კვლევებში დამტკიცებულია კარვედილოლის ასეთი ზემოქმედება:
ჰიპერტენზია
კარვედილოლი ამცირებს სისხლის წნევას ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში β-ბლოკადის და ვაზოდილატაციის კომბინაციის მეშვეობით, რომელიც დაკავშირებულია α1-ადრენორეცეპტორების ბლოკადასთან. β-ბლოკატორების ზოგიერთი ტრადიციული შეზღუდვა არ ეხება ზოგიერთ β-ბლოკატორებს ვაზოდილატაციური ეფექტით, მაგ. კარვედილოლს.
სისხლის წნევის შემცირება არ არის დაკავშირებული საერთო პერიფერიული წინააღმდეგობის ერთდროულად მომატებასთან, რომელიც შეიმჩნევა მხოლოდ β-რეცეპტორების მაბლოკირებელ საშუალებებთან. დამტკიცებულია, რომ კარვედილოლი ინარჩუნებს სისტოლურ მოცულობას და ამცირებს საერთო პერიფერიულ წინაღობას. კარვედილოლი არ ახდენს ზემოქმედებას სისხლის მიწოდებაზე შორეულ ორგანოებთან და სისხლძარღვებთან, ასევე თირკმელებთან, ჩონჩხის კუნთებთან, წინამხრებთან, ფეხებთან, კანთან, თავის ტვინთან ან საძილე არტერიებთან. მცირდება ცივი კიდურების სიხშირე და ნაადრევი დაღლილობა ფიზიკური დატვირთვის დროს. კარვედილოლის ხანგრძლივი ზემოქმედება ჰიპერტენზიაზე დოკუმენტირებულია ბევრ ბრმა ორმაგ კონტროლირებად კვლევაში.
თირკმლის მოქმედების დარღვევა
ბევრ ღია კვლევაში დამტკიცებულია, რომ კარვედილოლი არის ეფექტური საშუალება რენალური ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებისთვის. ეს ასევე ეხება თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებს, პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ ჰემოდიალიზი და პაციენტებს თირკმლის გადანერგვის შემდეგ. კარვედილოლი ახდენს სისხლის წნევის თანდათანობით შემცირებას როგორც დიალიზის ჩატარების დღეებში, ასევე მისი არ-ჩატარების დღეებშიც; სისხლის წნევის შემამცირებელი ზემოქმედება შეიძლება შედარებული იყოს იმ ზემოქმედებასთან, რომელიც შეიმჩნევა თირკმლის ნორმალური მოქმედების მქონე პაციენტებში.
იმ შედეგებზე დაყრდნობით, რომელიც მიღებულია შედარებით კლინიკურ კვლევებში დიალიზზე მყოფ პაციენტებთან, დადგენილია, რომ კარვედილოლი უფრო ეფექტურია და უფრო კარგად გადაიტანება, ვიდრე კალციუმის არხების ბლოკატორები.
გულის ქრონიკული უკმარისობა
კარვედილოლი მნიშვნელოვნად ამცირებს სიკვდილიანობას და ჰოსპიტალიზაციის სიხშირეს, ასევე ამცირებს სიმპტომებს და აუმჯობესებს მარცხენა პარკუჭის მოქმედებას გულის ქრონიკული იშემიური და არაიშემიური უკმარისობის მქონე პაციენტებში. კარვედილოლის ზემოქმედება დამოკიდებულია დოზის სიდიდეზე.
თირკმლის მოქმედების დარღვევები
დილატაციური კარდიომიოპათიის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ დიალიზი, კარვედილოლი ამცირებს ავადმყოფობას და სიკვდილიანობას. პლაცებო-კონტროლირებადი კლინიკური გამოკვლევების მეტაანალიზი, რომელშიც მონაწილეობდა თირკმლის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის დაავადების მქონე პაციენტების დიდი რაოდენობა (>4000), ადასტურებს, რომ კარვედილოლის მიღება მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის, გულის სიმპტომატურ უკმარისობასთან ერთად ან მის გარეშე, მქონე პაციენტებთან ამცირებს სიკვდილიანობას ყველა მიზეზით, ასევე გულის უკმარისობასთან დაკავშირებული გართულებების გამოჩენის სიხშირეს.
მარცხენა პარკუჭის დისფუნქცია მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ
ორმაგ ბრმა პლაცებო კონტროლირებად კვლევაში 1959 პაციენტთან, რომლებსაც ცოტა ხნის წინ გადატანილი ჰქონდათ მიოკარდიუმის ინფარქტი და რომლებთანაც მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქცია ≤40 %, ან კედლის მოძრაობის ინდექსით ≤1,3 (გულის სიმპტომური უკმარისობით ან მის გარეშე) კარვედილოლი არ ამცირებდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად დამატებით მთავარ შესაფასებელ მახასიათებელს; სიკვდილიანობას ყველა მიზეზის გამო ან ჰოსპიტალიზაციას გულ-სისხლძარღვთა დარღვევასთან დაკავშირებით (8%-ით შემცირება პლაცებოსთან შედარებით, р=0,297), მაგრამ მნიშვნელოვნად ამცირებდა მთელ სიკვდილიანობას 23%-ით (р=0,031), მთელ სიკვდილიანობას ან მიოკარდიუმის არალეტალური ინფარქტის სიხშირეს 29%-ით (р=0,002), სიკვდილიანობას გულსისხლძარღვებთან დაკავშირებული მიზეზების გამო 25%-ით (р=0,024) და ჰოსპიტალიზაციას არალეტალური მიოკარდიუმის ინფარქტის გამო 41%-ით (р=0,014). გარდა ამისა, რეტროსპექტიური ანალიზები მოწმობდნენ, რომ კარვედილოლი მნიშვნელოვნად ამცირებს ლეტალური შედეგების რაოდენობას ან გულსისხლძარღვებთან დაკავშირებული მძიმე ჰოსპიტალიზაციის სიხშირეს 17%-ით (р=0.019).
გამოყენება პაციენტთა განსაკუთრებულ ჯგუფში
ხანდაზმული ადამიანები
ჰიპერტენზიის მქონე ხანდაზმული პაციენტების გამოკვლევაში ნაჩვენები იყო, რომ არასასურველი გვერდითი მოვლენების პროფილი არ განსხვავდება ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით. სხვა გამოკვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდნენ გულის კორონარული დაავადების მქონე ხანდაზმული პაციენტები, არ იყო შემჩნეული განსხვავებები არასასურველ გვერდით ქმედებებში ახალგაზრდებთან შედარებით. ამიტომ ხანდაზმულ პაციენტებს არ ესაჭიროებათ საწყისი დოზის კორექცია.
თირკმლის მოქმედების დარღვევები
კარვედილოლის ხანგრძლივი გამოყენების დროს ნარჩუნდება თირკმლის სისხლით მომარაგების თვითრეგულაცია და გლომერულური ფილტრაცია არ იცვლება. თირკმლის მოქმედების საშუალო ან მძიმე დარღვევების მქონე პაციენტებს არ ესაჭიროებათ კარვედილოლის დოზების კორელაცია.
ღვიძლის მოქმედების დარღვევები
კარვედილოლის გამოყენება უკუნაჩვენებია ღვიძლის დისფუნქციის კლინიკური გამოვლინებების მქონე პაციენტებში. ფარმაკოკინეტიკურ გამოკვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდნენ ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტები, ნაჩვენები იყო, რომ ღვიძლის მოქმედების დარღვევის მქონე პაციენტებში კარვედილოლის საერთო მოქმედება (AUC) 6,8 -ჯერ მეტია, ვიდრე კლინიკურად ჯანსაღ ადამიანებში.
შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტები
ბეტა-ბლოკატორებს შეუძლიათ ინსულინ რეზისტენტობის გაძლიერება და ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების შენიღბვა. თუმცა ბეტა-ბლოკატორები, რომლებიც იწვევენ სისხლძარღვთა გაფართოებას, მაგალითად, კარვედილოლი, დადებით ზემოქმედებას ახდენს გლუკოზისა და ლიპიდების დონეებზე. დამტკიცებულია, რომ კარვედილოლს გააჩნია ზომიერი ინსულინ-სენსიბილიზირებადი ზემოქმედება, და რომ ამას შეუძლია შეამციროს მეტაბოლური სინდრომის ზოგიერთი გამოვლინებები.
ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა
25 მგ კაფსულის ჯანსაღი ადამიანის მიერ შიგნით მიღების შემდეგ კარვედილოლი სწრაფად იწოვება და აღწევს მაქსიმალურ კონცენტრაციას პლაზმაში Cmax 21 მგ/ლ დაახლოებით 1,5 საათის შემდეგ (Tmax). Cmax მნიშვნელობები ხაზოვნათ არის დამოკიდებული დოზაზე. შიგნით მიღების შემდეგ კარვედილოლი განიცდის პირველი გამავლობის ინტენსიურ მეტაბოლიზმს, ამიტომ კლინიკურად ჯანსაღ მამაკაცებში აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 25%-ს. კარვედილოლი წარმოადგენს რაცემიულ ნარევს და S(-) ენანტიომერი მეტაბოლიზირდება უფრო სწრაფად, ვიდრე R(+) ენანტიომერი, ამიტომ მისი აბსოლუტური პერორალური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 15%-ს, R(+) ენანტიომერის 31 %-თან შედარებით. R-კარვედილოლის მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში დაახლოებით 2-ჯერ მეტია, ვიდრე S-კარვედილოლის კონცენტრაცია.
In vitro გამოკვლევებში დამტკიცებულია, რომ კარვედილოლი წარმოადგენს Р-გლიკოპროტეინის სატრანსპორტო პროტეინის გამონთავისუფლების სუბსტრატს. Р-გლიკოპროტეინის როლი კარვედილოლთან მიმართებაში დამტკიცებულია ასევე in vivo, კლინიკურად ჯანსაღ ადამიანებში.
განაწილება
კარვედილოლი წარმოადგენს გამოხატულად ლიპოფილურ ნაერთს და კარვედილოლის დაახლოებით 95% უკავშირდება პლაზმის პროტეინებს. განაწილების მოცულობა მდგომარეობს 1,5-დან 2 ლ/კგ-მდე ფარგლებში.
ბიოტრანსფორმაცია
ადამიანებში კარვედილოლი ფართოდ მეტაბოლიზირდება ღვიძლში დაჟანგვისა და კონიუგაციის გზით სხვადასხვა მეტაბოლიტებად, რომლებიც ძირითადად გამოიდევნება ნაღველთან ერთად. ცხოველებში დამტკიცებულია წამალთან დაკავშირებული ენტეროჰეპატიური ცირკულაცია.
დემეთილირება და ჰიდროქსიდაცია ფენოლურ რგოლთან ქმნის 3 მეტაბოლიტს β-ადრენერგულ რეცეპტორებზე მაბლოკირებელი მოქმედებით. წინაკლინიკური კვლევების საფუძველზე, 4’-ჰიდროქსიფენოლის მეტაბოლიტი დაახლოებით 13-ჯერ უფრო ძლიერი β-ბლოკატორია, ვიდრე კარვედილოლი. კარვედილოლთან შედარებით სამ აქტიურ მეტაბოლიტს გააჩნია სუსტი ვაზოდილატაციური მოქმედება. ადამიანებში სამი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია დაახლოებით 10-ჯერ უფრო დაბალია, ვიდრე წამალში. კარვედილოლის ჰიდროქსიკარბაზოლური მეტაბოლიტებიდან ორი ძალიან ძლიერი ანტიოქსიდანტია, რომლებიც კარვედილოლზე 30-80-ჯერ ძლიერია.
ფარმაკოკინეტიკური გამოკვლევები ადამიანებში მოწმობენ, რომ კარვედილოლის ოქსიდაციური მეტაბოლიზმი სტერეოსელექციურია. In vitro გამოკვლევების შედეგები მოწმობენ, რომ დაჟანგვასა და ჰიდროქსილირებაში შეიძლება მონაწილეობდნენ ციტოქრომ P450-ის სხვადასხვა იზოფერმენტები, მათ შორის CYP2D6, CYP3A4, CYP2E1, CYP2C9, აგრეთვე CYP1A2.
კვლევები, რომლებშიც მონაწილეობდნენ კლინიკურად ჯანსაღი მოხალისეები და პაციენტები, მოწმობენ, რომ R-ენანტიომერი მეტაბოლიზირდება, უპირველეს ყოვლისა, CYP2D6-ის საშუალებით. თავის მხრივ, S-ენანტიომერი მეტაბოლიზირდება, ძირითადად, CYP2D6 და CYP2C9 საშუალებით.
გენეტიკური პოლიმორფიზმი
ადამიანებში კლინიკური ფარმაკოკინეტიკური გამოკვლევების შედეგები მოწმობს, რომ R- და S- კარვედილოლის მეტაბოლიზმში მთავარ როლს ასრულებს CYP2D6. ამიტომ CYP2D6 ნელ მეტაბოლიზატორებთან, პლაზმაში R- და S-კარვედილოლის კონცენტრაცია მომატებულია. გენოტიპ CYP2D6 მნიშვნელობა R- და S-კარვედილოლის ფარმაკოკინეტიკაში დამტკიცებულია პოპულაციურ ფარმაკოკინეტიკურ კვლევებში, თავის მხრივ, სხვა კვლევებში ეს მეთვალყურეობა არ განმეორებულა, საიდანაც გამომდინარეობს, რომ CYP2D6 გენეტიკურ პოლიმორფიზს შეიძლება ჰქონდეს შეზღუდული კლინიკური მნიშვნელობა.
გამოყოფა
50 მგ კარვედილოლის შიგნით ერთჯერადად მიღების შემდეგ დოზის დაახლოებით 60% გამოიდევნება ნაღველთან ერთად და მეტაბოლიტების ფორმით განავალთან ერთად 11 დღის განმავლობაში. შიგნით ერთჯერადად მიღების შემდეგ დოზის მხოლოდ დაახლოებით 16% გამოიყოფა შარდთან ერთად კარვედილოლის ან მისი მეტაბოლიტების სახით. შარდთან ერთად უცვლელი სახით გამოიყოფა საშუალების 2%-ზე ნაკლები. ჯანსაღი მოხალისეებისათვის 12.5 მგ დოზის ვენაში ინფუზიის შემდეგ კარვედილოლის პლაზმური კლირენსი აღწევს დაახლოებით 600 მლ/წთ, ხოლო ნახევრად გამოყოფის პერიოდი - დაახლოებით 2,5 საათია. გამოკვლევის ამავე მონაწილეებთან 50 მგ კაფსულების ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენდა 6,5 საათს, რაც ნამდვილად შეესაბამება კაფსულებიდან შეწოვის ნახევარპერიოდს. შიგნით მიღების შემდეგ სხეულის საერთო კლირენსი S-კარვედილოლის ორჯერ მეტი იყო, ვიდრე R-კარვედილოლის.
ფარმაკოკინეტიკა პაციენტთა განსაკუთრებულ ჯგუფებთან
თირკმლის ფუნქციის დარღვევები
ჰიპერტენზიის და თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ფართი მრუდის ქვეშ პლაზმაში კონცენტრაცია და დრო, გამოყოფის ნახევარპერიოდი და მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში არ იცვლება მნიშვნელოვნად. შეუცვლელი წამლის გამოყოფა თირკმელების საშუალებით მცირდება თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში; თუმცა, ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების ცვლილება ზომიერია.
კარვედილოლი არ გამოიყოფა დიალიზის დროს, ვინაიდან იგი არ აღწევს დიალიზის მემბრანაში, შესაძლებელია იმიტომ, რომ ძლიერად ებმის პლაზმის ცილებს.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები
იხილეთ უკუჩვენებები და გამოყენება პაციენტთა განსაკუთრებულ ჯგუფებში
გულის უკმარისობა
კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობას იღებდა გულის უკმარისობის მქონე 24 პაციენტი იაპონიიდან, R- და S-კარვედილოლის კლირენსი მნიშვნელოვნად უფრო მცირე იყო, ვიდრე ჯანსაღ მოხალისეებთან. ეს შედეგები მოწმობს, რომ გულის უკმარისობა არსებით გავლენას ახდენს R- და S-კარვედილოლის ფარმაკოკინეტიკაზე.
ხანდაზმული ადამიანები
ასაკი არ ახდენდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვან ზემოქმედებას კარვედილოლის ფარმაკოკინეტიკაზე ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში.
პედიატრიული პოპულაცია
კვლევები პედიატრიულ პოპულაციაში მოწმობს, რომ კლირენსი ბავშვებში, სტანდარტიზებული სხეულის მასის მიხედვით, არსებითად უფრო მეტია, ვიდრე მოზრდილებში.
გამოყენების ჩვენებები
ესენციური არტერიული ჰიპერტენზია.
ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდია (ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდიის პროფილაქტიკური თერაპია).
გულის სიმპტომური ქრონიკული უკმარისობა (გქუ). სტაბილური მსუბუქი, საშუალო სიმძიმის და მძიმე გქუ-ით დაავადებულ პაციენტებში ეუვოლემიით, როგორც დამატება სტანდარტულ თერაპიასთან, მაგალითად, დიურეზულ საშუალებებთან, დიგოქსინთან და ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან (აგფ).
გამოყენების წესი და დოზირება
გამოიყენება პეროლარულად, ჭამის დროს.
ესენციური ჰიპერტენზია
მოზრდილები
საწყისი დოზა შეადგენს 12,5 მგ ერთხელ დღეში. ორ დღეში დოზას ზრდიან 25 მგ-მდე ერთხელ დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა, მინიმუმ ორ კვირიანი ინტერვალით მაქსიმალურ დოზამდე 50 მგ-მდე, რომელსაც იღებენ ერთჯერადათ ან ანაწილებენ რამდენიმე მიღებაზე.
ხანდაზმული პაციენტები
ხანდაზმულ პაციენტებში, ზოგიერთ შემთხვევაში 12,5 მგ დოზა უზრუნველყოფს საკმარის თერაპიულ ეფექტს. იმ შემთხვევაში თუ საპასუხო რეაქცია არასაკმარისია, დოზა შეიძლება გაიზარდოს მაქსიმალურ რეკომენდებულ 50მგ-მდე, რომელსაც იღებენ ერთჯერადათ ან ანაწილებენ რამდენიმე მიღებაზე.
ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდია
საწყისი დოზა შაედგენს 12,5 მგ ორჯერ დღეში. ორ დღეში დოზას ზრდიან 25 მგ-მდე ორჯერ დღეში.
სტაბილური სტენოკარდიის მკურნალობისას რეკომენდირებულია 50მგ კარვედილოლის მიღება ორჯერ დღეში.
ხანდაზმული ადამიანები
რეკომენდირებული საწყისი დოზაა 12,5მგ ორჯერ დღეში ორი დღე. შემდეგში მკურნალობას აგრძელებენ 25მგ დოზით ორჯერ დღეში, რაც წარმოადგებნს მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზას.
გულის სიმპტომური ქრონიკული უკმარისობა (გქუ)
მკურნალობის დაწყება შეიძლება მხოლოდ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ საავადმყოფოში, პაციენტის მდგომარეობის გულდასმით შეფასების შემდეგ. დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად პაციენტის მდგომარეობიდან გამომდინარე.
ყოველი შემდეგი დოზის შერჩევისას, გულის უკმარისობის მკურნალობის გამოცდილების მქონე ჯანდაცვის სპეციალისტმა, იმ დღეს, როდესაც იზრდება დოზა, უნდა ჩაატაროს პაციენტის კლინიკური გამოკვლევა, იმისათვის, რომ დარწმუნდეს, რომ პაციენტის კლინიკური მდგომარეობა სტაბილური რჩება. კარვედილოლის დოზის გაზრდა არ შეიძლება, თუ აღინიშნება გულის უკმარისობის გაუარესება ბოლო ვიზიტთან შედარებით ან დეკომპენსირებული არასტაბილური გულის უკმარისობის ნიშნების დროს.
პაციენტებმა, რომლებიც იყენებენ დიურეზულ საშუალებებს ან/და დიგოქსინს ან/და აგფ ინჰიბიტორებს, კარვედილოლის მიღების წინ უნდა მოახდინონ აღნიშნული პრეპარატების დოზების სტაბილიზაცია.
მოზრდილები
რეკომენდირებული საწყისი დოზა შეადგენს 3,125 მგ ორჯერ დღეში ორი კვირის განმავლობაში. იმ შემთხვევაში, თუ აღნიშნული დოზა კარგად გადაიტანება მას ზრდიან თანდათანობით ორ კვირაში ერთხელ 6,25 მგ-მდე ორჯერ დღეში, შემდეგ 12,5 მგ ორჯერ დღეში, შემდეგ 25 მგ ორჯერ დღეში. დოზა უნდა გაიზარდოს პაციენტის ამტანობის უმაღლესი ზღვარის მიღწევამდე.
რეკომენდირებული მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა ყველა გქუ-ს მძიმე ფორმითა და გქუ-ს მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ფორმით დაავადებულ პაციენტებში, სხეულის მასით 85 კგ-მდე, შეადგენს 25 მგ ორჯერ დღეში. გქუ-ს მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ფორმით დაავადებულ პაციენტებში, სხეულის მასით 85 კგ-ზე მეტი, რეკომენდირებული მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 50 მგ ორჯერ დღეში.
პაციენტებში სისტოლიური არტერიული წნევით <100 მმ ვწყ სვ, დოზის გაზრდისას შესაძლოა თირკმელებისა ან/და გულის ფუნქციის გაუარესება. ამიტომ, დოზის ყოველი მომატებისას, ექიმმა უნდა შეაფასოს ასეთი პაციენტების თირკმელების ფუნქცია, და შეამოწმოს, ხომ არ აღინიშნება გულის უკმარისობის გაუარესება ან ვაზოდილატაციის სიმპტომები. გულის უკმარისობის დროებითი გართულება, ვაზოდილატაცია ან სითხის შეკავება შეიძლება აღმოიფხვრას დიურეზული საშუალებების ან აგფ ინჰიბიტორების დოზის შერჩევით ან მათი შეცვლის გზით, ან კარვედილოლით თერაპიის დროებით შეწყვეტით. ამ შემთხვევაში კარვედილოლის დოზის მომატება არ შეიძლება მანამ, სანამ არ დასტაბილურდება გულის უკმარისობის გაღრმავება ან ვაზოდილატაციის სიმპტომები.
იმ შემთხვევაში, თუ კარვედილოლის მიღებას წყვეტენ ორ კვირაზე ადრე, თერაპიას ხელახლა იწყებენ 3.125 მგ დოზით ორჯერ დღეში და თანდათანობით ზრდიან დოზას ზემოთ აღნიშნული რეკომენდაციების შესაბამისად.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში კარვედილოლის დოზა უნდა შემცირდეს. ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის კარვედილოლი უკუნაჩვენებია.
თირკმელების ფუნქციის დარღვევა
არ საჭიროებს დოზების შეცვლას, მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც სისტოლური არტერიული წნევა 100 მმ ვწყ. სვ. მეტია.
პედიატრიული პოპულაცია
ბავშვებში (18 წლამდე ასაკის) კარვედილოლის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის გამოკვლეული, ამიტომ გამოყენება უკუნაჩვენებია.
თუ დაგავიწყდათ პრეპარატის მორიგი დოზის მიღება, დაუყოვნებლივ მიიღეთ იგი. არ მიიღოთ ორმაგი დოზა, რათა ჩაანაცვლოთ დავიწყებული დოზა. გააგრძელეთ პრეპარატის მიღება ექიმის რეკომენდაციის შესაბამისად.
უკუჩვენებები
კარვედილოლის და/ან პრეპარატის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
არასტაბილური/დეკომპენსირებული გულის უკმარისობა.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა კლინიკური გამოვლენებით.
პაციენტები სითხის გამოხატული შეკავებით ან გადატვირთვით, რომლებსაც ესაჭიროებათ ინტრავენური ინოტროპული შემანარჩუნებელი თერაპია.
ფილტვების ობსტრუქციული დაავადება.
ბრონქული ასთმა ან ბრონქოსპაზმი ანამნეზში.
მძიმე ჰიპოტენზია (სისტოლური წნევა <85 მმ ვწყ.სვ.).
კარდიოგენური შოკი.
მძიმე ბრადიკარდია (<50 დარტყმა წუთში).
სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი (ასევე სინოატრიალური ბლოკადა).
II და III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა (თუ არ არის შეყვანილი მუდმივი კარდიოსტიმულატორი).
ფეოქრომოციტომა (თუ ეფექტურად არ კონტროლირდება ალფა-ადრენობლოკატორებით).
ღვიძლის უკმარისობა.
მეტაბოლური აციდოზი.
18 წლამდე ასაკის ბავშვები.
ორსულობა, ძუძუთი კვება.
გვერდითი მოვლენები
გვერდითი ეფექტები მოყვანილია ორგანოების სისტემების კლასიფიკაციის შესაბამისად და MedDRA-ში შეხვედრის სიხშირით: ძალიან ხშირად (≥1/10), ხშირად (≥1/100-დან <1/10-მდე), უფრო იშვიათად (≥1/1000-დან <1/100-მდე), იშვიათად (≥1/10 000-დან <1/1000-მდე), ძალიან იშვიათად (<1/10 000), უცნობია (არსებული მონაცემებით ვერ განისაზღვრება).
გვერდითი მოქმედების სიხშირე არ არის დამოკიდებული დოზის სიდიდეზე, გარდა თავბრუსხვევისა, მხედველობის დარღვევებისა და ბრადიკარდიისა.
გვერდითი მოქმედებები ჰიპერტენზიითა და სტენოკარდიით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც დაფიქსირდა კლინიკურ კვლევებში.
ინფექციები და ინფესტაციები
ხშირად: ბრონქიტი, პნევმონია, ზედა სასუნთქი გზების ინფექცია, შარდის გამომყოფი გზების ინფექცია.
სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ დარღვევები
ხშირად: ანემია
იშვიათად: თრომბოციტოპენია.
ძალიან იშვიათად: ლეიკოპენია.
იმუნური სისტემის მხრივ დარღვევები
ძალიან იშვიათად: მომატებული მგრძნობელობა (ალერგიული რეაქცია).
ნივთიერებათა ცვლის და კვების მხრივ დარღვევები
ხშირად: სხეულის მასის მომატება, ჰიპერქოლესტერინემია, შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლის გაუარესება (ჰიპოგლიკემია და ჰიპერგლიკემია).
ფსიქიკის მხრივ დარღვევები
ხშირად: დეპრესია, დათრგუნული გუნება-განწყობა.
უფრო იშვიათად: ძილის დარღვევა.
ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები
ძალიან ხშირად: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი.
ხშირად: პრესინკოპე, სინკოპე.
უფრო იშვიათად: პარესთეზია, გონების დაკარგვა.
თვალების მხრივ დარღვევები
ხშირად: მხედველობის დარღვევა, ცრემლის გამოყოფის შემცირება (თვალების სიმშრალის შეგრძნება), თვალების გაღიზიანება.
გულის ფუნქციის დარღვევა
ძალიან ხშირად: გულის უკმარისობა.
ხშირად: ბრადიკარდია, შეშუპება (მათ შორის გენერალიზებული, პერიფერიული შეშუპება, კიდურების, სასქესო ორგანოების, ფეხების, ტერფების ან კოჭების), ჰიპერვოლემია, გადატვირთვა სითხის მოცულობით.
უფრო იშვიათად: სტენოკარდია, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა
სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ დარღვევები
ძალიან ხშირად: ჰიპოტენზია.
ხშირად: ორთოსტატიული ჰიპოტენზია, პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევა (სიცივის შეგრძნება ხელისგულებში და ტერფებში, პერიფერიულ სისხლძარღვთა დაავადებები, ხანგამოშვებითი კოჭლობის სიმპტომების გაძლიერება, რეინოს სინდრომი), ჰიპერტენზია.
სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ დარღვევები
ხშირად: დისპნოე, ფილტვების შეშუპება, მიდრეკილების მქონე პაციენტებში - ბრონქული ასთმა.
იშვიათად: ცხვირის გაჭედვა, ცემინება, გრიპის მსგავსი სიმპტომები.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ დარღვევები
ხშირად: გულისრევა, ფაღარათი, ღებინება, დისპეპსია, ტკივილები მუცლის არეში.
უფრო იშვიათად: ყაბზობა.
იშვიათად: პირის სიმშრალე.
ღვიძლისა და/ან სანაღვლე სისტემის მხრივ დარღვევები
ძალიან იშვიათად: ალანინამინოტრანსფერაზის (ALT), ასპარტამამინოტრანსფერაზის (AST), გამა-გლუტამილტრანსფერაზის (GGT) დონის მომატება.
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრიდან
უფრო იშვიათად: კანის რეაქციები (მაგალითად: ალერგიული ეგზანთემა, დერმატიტი, გაძლიერებული ოფლიანობა, ჭინჭრის ციება, ფსორიაზისა და წითელი ბრტყელი ლიქენის (Lichen planus) მსგავსი კანის დაზიანებები), ალოპეცია.
შესაძლებელია ფსორიაზის გამწვავება.
ძალიან იშვიათად: კანის მხრივ მძიმე გვერდითი მოქმედებები (მაგალითად: მრავალფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი).
დარღვევები ჩონჩხ-კუნთოვანი და მასთან დაკავშირებული სისტემის მხრიდან
ხშირად: კიდურების ტკივილი
დარღვევები თირკმლებისა და შარდგამოყოფი სისტემის მხრიდან
ხშირად: თირკმლების უკმარისობა, თირკმლების ფუნქციის დარღვევა დიფუზური ვასკულური დაავადებისა და/ან თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციანტებში, შარდვის დარღვევა.
ძალიან ხშირად: თირკმლის ფუნქციის დარღვევები, რომელიც გამოვლინდა სისხლის ანალიზში, შარდის შეუკავებლობა ქალებში.
რეპროდუქციული სისტემის დარღვევები და მკერდის დაავადებანი
უფრო იშვიათად: ერექციული ფუნქციის დარღვევა.
ზოგადი დარღვევები და რეაქცია პრეპარატის შეყვანის ადგილას
ძალიან ხშირად: ასთენია (მათ შორის დაღლილობა).
ხშირად: ტკივილები, შეშუპება.
კვლევები
ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების ცვლილება, გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში შესაძლოა სისხლში ქოლესტერინის დონის მცირე ზრდა.
ცალკეული გვერდითი ეფექტების აღწერა
თავბრუსხვევა, გონების დაკარგვა, თავის ტკივილი და ასთენია როგორც წესი ვლინდება მსუბუქი ფორმით მკურნალობის დასაწყისში.
გულის შეგუგებითი უკმარისობის მქონე პაციენტებში კარვედილოლის დოზის მომატებისას შესაძლოა გულის უკმარისობის გაუარესება და სითხის შეკავება.
გულის უკმარისობის შემთხვევები ხშირად ფიქსირდებოდა როგორც პლაცებოს ჯგუფში, ასევე კარვედილოლის ჯგუფის პაციენტებში (14.5% და 15.4 % შესაბამისად მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის შემდგომ მარცხენა პარკუჭის დისფუნქიის მქონე პაციენტებში).
კარვედილოლით მკურნალობის დროს გულის ქრონიკული უკმარისობისა და დაბალი არტერიული წნევის, გულის იშემიური დაავადებისა და სისხლძარღვთა დიფუზური დაავადების და/ან თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებში აღინიშნებოდა თირკმელების ფუნქციის შექცევადი გაუარესება.
ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორებმა, შეიძლება გამოიწვიოს ლატენტური დიაბეტის გამოვლინებულ შაქრიან დიაბეტში გადაყვანა, უკვე არსებული შაქრიანი დიაბეტის გამწვავება, და ასევე დათრგუნოს სისხლში გლუკოზის დონის რეგულაციის მექანიზმები.
კანის მძიმე გვერდითი მოვლენები (ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი).
კარვედილოლს შეუძლია გამოიწვიოს შარდის შეუკავებლობა ქალებში, რომელიც ქრება პრეპარატის მიღების შეწყვეტისას.
არასასურველი გვერდითი მოქმედებები დაფიქსირდა პოსტ-რეგისტრაციის მეთვალყურეობის დროს.
შემდგომში მითითებული არასასურველი გვერდითი მოქმედებები გამოვლინდა კარვედილოლის პოსტ-რეგისტრაციის მეთვალყურეობის დროს. ვინაიდან ამ არასასურველი გვერდითი მოვლენების შესახებ ინფორმაციას გაურკვეველი რაოდენობის მოსახლეობა იტყობინება, ყოველთვის არ არის შესაძლებელი, რომ დარწმუნებით განისაზღვროს შემთხვევების გამოვლენის სიხშირე და/ან დამტკიცდეს მიზეზობრივი კავშირი წამლის მოქმედებასთან.
თირკმლისა და საშარდე გზების მხრივ დარღვევები
ქალებში დაფიქსირდა შარდის შეუკავებლობის ინდივიდუალური შემთხვევები, რომლებიც ქრება პრეპარატის მიღების შეწყვეტისას.
კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დაზიანება
თმის ცვენა.
კანის მძიმე არასასურველი გვერდითი ეფექტები (ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი).
ნივთიერებათა ცვლის და კვების დარღვევები
ბეტა-ადრენორეცეპტორთა ბლოკატორებმა შეიძლება გამოიწვიონ ლატენტური დიაბეტის განვითარება, ასევე არსებული შაქრიანი დიაბეტის გამწვავება და ასევე სისხლში გლუკოზის დონის რეგულირების მექანიზმის დათრგუნვა.
შესაძლო გვერდითი მოვლენების შ ესახებ შეტყობინებები
პაციენტმა უნდა შეატყობინოს ექიმს ყველა იმ გვერდითი მოვლენის შესახებ, რომელიც გამოვლინდება პრეპარატის მიღებისას; ექიმი გადასცემს ინფორმაციას ჯანდაცვის მაკონტროლირებელ ორგანიზაციას. ამ შემთხვევაში მუდმივად კონტროლირდება პრეპარატის გამოყენების სარგებელი/რისკი.
ჩამოთვლილი გვერდითი რეაქციების გამოვლენისას, ან ასევე სხვა გვერდითი რეაქციების შემთხვევაში, რომელიც არ არის მითითებული ინსტრუქციაში, უნდა მიმართოთ ექიმს.
განსაკუთრებული მითითებები
გულის ქრონიკული უკმარისობა
გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში კარვედილოლის დოზის მომატებამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის უკმარისობის გაძლიერება ან სითხის შეკავება. ამ სიმპტომების გამოვლენისას, დიურეზული საშუალების დოზა უნდა გაიზარდოს, ხოლო კარვედილოლის დოზის გაზრდა არ შეიძლება კლინიკური მდგომარეობის სტაბილიზაციამდე. ზოგჯერ შეიძლება საჭირო გახდეს კარვედილოლის დოზის შემცირება, ან იშვიათ შემთხვევებში მისი გამოყენების მოკლევადიანი შეწყვეტა. ეს ხელს არ უშლის შემდგომში კარვედილოლის დოზის ზრდას. კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული გლიკოზიდებთან ერთად, რადგან ორივე პრეპარატი ანელებს ატრიოვენტრიკულურ გამტარიანობას.
თირკმელების მოქმედება შეგუბებითი გულის უკმარისობის დროს
კარვედილოლით მკურნალობის დროს პაციენტებს გქუ-ით დაბალი არტერიული წნევით (100 მმ ვწყ. სვ. ნაკლები სისტოლური წნევა), გულის იშემიური დაავადებით და სისხლძარღვთა დიფუზური დაავადებით და/ან ძირითადი დაავადებით, თირკმლის უკმარისობით, აღინიშნება თირკმელების ფუნქციის შექცევადი გაუარესება.
მარცხენა პარკუჭის დისფუნქცია მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის შემდეგ
კარვედილოლის მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტი უნდა იყოს კლინიკურად სტაბილური და უნდა იღებდეს აგფ ინჰიბიტორებს მინიმუმ 48 საათის განმავლობაში; აგფ ინჰიბიტორის დოზა უნდა იყოს მუდმივი 24 საათის განმავლობაში.
ატრიოვენტრიკულური გამტარიანობის დარღვევები
კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა იქნას დანიშნული ნელი ატრიოვენტრიკულური გამტარიანობის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით პირველი ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადით.
ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადება
კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ პაციენტებმა ფილტვების ქრონიკული ობსტუქციული დაავადებით (ფქოდ), ბრონქოსპაზმით, თუ არ იყენებენ შიგნით მისაღებ წამლებს ან შესასუნთ წამლებს, და მაშინაც მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი აღემატება მოსალოდნელ რისკს.
ბრონქოსპაზმის მიმართ მიდრეკილ პაციენტებს სასუნთქი გზების წინააღმდეგობის შესაძლო მომატებასთან დაკავშირებით შესაძლოა განუვითარდეთ სუნთქვითი დისტრესი. კარვედილოლის გამოყენების დაწყებისას და ასევე დოზის მომატებისას პაციენტი აუცილებლად უნდა იყოს გულდასმით მეთვალყურეობის ქვეშ, და თუ მკურნალობის დროს გამოვლინდა ბრონქოსპაზმი, კარვედილოლის დოზა უნდა შემცირდეს.
დიაბეტი
კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებმა, ვინაიდან შესაძლოა ადრეული მწვავე ჰიპოგლიკემიის ნიშნებისა და სიმპტომების ფარული ან შესუსტებული გამოვლენა. გულის ქრონიკული უკმარისობისა და შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში კარვედილოლის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლის გაუარესება. ამიტომ კარვედილოლით მკურნალობის დაწყებისას და დოზის მომატებისას აუცილებელია სისხლში გლუკოზის დონის რეგულარული კონტროლი.
პერიფერიული სისხლძარღვთა დაავადება
კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ პერიფერიულ სისხლძარღვთა დაავადების მქონე პაციენტებმა, ვინაიდან ბეტა-ბლოკატორებმა შეიძლება დააჩქარონ არტერიული უკმარისობის სიმპტომის განვითარება ან გამოიწვიონ მათი გამწვავება. თუმცა კარვედილოლში ალფა-ბლოკატორის თვისების გამო, ეს მოქმედება უმეტესწილად დაბალანსებულია.
რეინოს სინდრომი
კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ პერიფერიული სისხლმომარაგების დარღვევების (მაგალითად რეინოს სინდრომი) მქონე პაციენტებმა, ვინაიდან შესაძლოა სიმპტომების გამწვავება.
თირეოტოქსიკოზი
კარვედილოლმა შესაძლოა შენიღბოს თირეოტოქსიკოზის სიმპტომები.
ბრადიკარდია
კარვედილოლმა შესაძლოა გამოიწვიოს ბრადიკარდია. თუ პაციენტის პულსი შენელდა და ნაკლებია ვიდრე - 55 დარტყმა წუთში, კარვედილოლის დოზა უნდა შემცირდეს.
მომატებული მგრძნობელობა
კარვედილოლი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში მომატებული მგრძნობელობის მძიმე რეაქციების ან ანამნეზში ალერგიული წარმოშობის დაავადებებით, და ასევე პაციენტებში, რომლებიც გადიან დესენსიბილიზაციურ თერაპიას, ვინაიდან ბეტა-ბლოკატორებმა შეიძლება გაზარდონ მგრძნობელობა ალერგენების მიმართ და ანაფილაქსიური რეაქციების სიმძიმე. შესაძლოა შემცირდეს საპასუხო რეაქცია ადრენალინის შეყვანაზე.
კანის მძიმე არასასურველი გვერდითი ეფექტები
კარვედილოლის გამოყენებისას ფიქსირდება კანის ძალიან იშვიათი მძიმე არასასურველი გვერდითი ეფექტები, როგორიცაა ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და სტივენს-ჯონსონის სინდრომი. პაციენტებს, რომლებსაც გამოუვლინდებათ კანის მძიმე არასასურველი გვერდითი ეფექტები, შესაძლოა დაკავშირებული კარვედილოლთან, კარვედილოლის გამოყენება სრულად უნდა შეუწყდეთ.
ფსორიაზი
კარვედილოლის შეყვანა სიფრთხილით უნდა მოხდეს ფსორიაზის მქონე პაციენტებში. იმ პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ფსორიაზი, რაც დაკავშირებულია ბეტა-ბლოკატორებით თერაპიასთან, კარვედილოლის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ კარვედილოლის რისკისა და სარგებლის თანაფარდობის შეფასების შემდეგ.
სხვა პრეპარატებთან ურთიერთმოქმედება
დამახასიათებელია მრავალი მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური და ფარმაკოდინამიური ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან (მაგალითად, დიგოქსინთან, ციკლოსპორინთან, რიფამპიცინთან, საანესთეზიო საშუალებებთან, ანტიარითმიულ საშუალებებთან).
ფეოქრომოციტომა
ფეოქრომოციტომის მქონე პაციენტებმა ბეტა-ბლოკატორების გამოყენებამდე უნდა მიიღონ ალფა-ბლოკატორები. მიუხედავად იმისა, რომ კარვედილოლს აქვს ალფა და ბეტა ბლოკირების მოქმედება, ამ დაავადების შემთხვევაში მისი გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს. ამიტომ, კარვედილოლის გამოყენებისას პაციენტებთან, რომლებსაც აქვთ ფეოქრომოციტომა, საჭიროა სიფრთხილე.
პრინცმეტალის სტენოკარდია
პრინცმეტალის სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში, არასელექციური ბეტა-ბლოკერების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი გულმკერდის არეში. ასეთ პაციენტებში კარვედილოლის კლინიკური გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს, თუმცა კარვედილოლის ალფა-მაბლოკირებელი მოქმედება ხსნის ასეთ სიმპტომებს. პაციენტებში, რომელთაც შესაძლოა აღმოაჩნდეთ პრინცმეტალის სტენოკარდია, კარვედილოლი გამოიყენება სიფრთხილის დაცვით.
საკონტაქტო ლინზები
პაციენტები, რომლებიც იყენებენ საკონტაქტო ლინზებს, უნდა გაფრთხილებულ იქნენ ცრემლის გამოყოფის შემცირებაზე.
გამოყენების შეწყვეტის სინდრომი
სხვა ბეტა-ბლოკატორის თვისებების მქონე პრეპარატების გამოყენების მსგავსად, არ შეიძლება კარვედილოლის გამოყენების უეცარი შეწყვეტა, განსაკუთრებით გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში. არსებობს მონაცემები გამოხატული სტენოკარდიის გამწვავებისა, მიოკარდიუმის ინფარქტისა და ვენტრიკულარული არითმიის ჩამოყალიბების შესახებ სტენოკარდიით დაავადებულ პაციენტებში. ასევე, არის მონაცემები თირეოტოქსიკოზის სიმპტომების გამწვავების შესახებ, თირეოტოქსიკოზით დაავადებულ პაციენტებში, ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორებით თერაპიის უეცარი შეწყვეტის შემთხვევებში. კარვედილოლის გამოყენება უნდა შეწყდეს თანდათანობით, შეძლებისდაგვარად 1-2 კვირის განმავლობაში. იმ შემთხვევაში, თუ სტენოკარდიის სიმპტომები მაინც გამწვავდა, რეკომენდებულია კარვედილოლით თერაპიის დაუყოვნებლივი განახლება (თუნდაც დროებით). დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად, პაციენტის მდგომარეობიდან გამომდინარე.
ლაქტოზა
კარვიდილი®-ს ტაბლეტები შეიცავს ლაქტოზას. აღნიშნული პრეპარატი არ უნდა გამოიყენონ იშვიათი თანდაყოლილი გალაქტოზის აუტანლობის, ლაპას ლაქტაზის დეფიციტის ან გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბციის მქონე პაციენტებმა.
ორსულობა და ძუძუთი კვება
ორსულობა
არ არსებობს ორსულებში კარვედილოლის გამოყენების საკმარისი კლინიკური გამოცდილება. ორსულობის პერიოდში კარვედილოლის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც პოტენციალური სარგებელი ჭარბობს შესაძლო რისკს.
ბეტა-ადრენობლოკატორები ამცირებენ პლაცენტის სისხლმომარაგებას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის საშვილოსნოსშიდა სიკვდილი და ნაადრევი მშობიარობა. ასევე ნაყოფსა და ახალშობილს შეიძლება გამოუვლინდეს გვერდითი მოვლენები (განსაკუთრებით ჰიპოგლიკემია და ბრადიკარდია). მშობიარობის შემდგომ პერიოდში ახალშობილებში შესაძლოა გულთან და ფილტვებთან დაკავშირებული გართულებების რისკის მომატება. ცხოველებზე ჩატარებული ექსპერიმენტებით ტერატოგენული მოქმედება არ დამტკიცდა.
ძუძუთი კვება
ცხოველებზე ჩატარებული ექსპერიმენტებით დამტკიცდა, რომ კარვედილოლი და მისი მეტაბოლიტები აღწევენ დედის რძეში. უცნობია, გამოიყოფა თუ არა კარვედილოლი დედის რძეში ადამიანებში, ამიტომ კარვედილოლის გამოყენებისას ბავშვის ძუძუთი კვება უკუნაჩვენებია.
სატრანსპორტო საშუალებების მართვასა და მოძრავი მექანიზმების მომსახურების უნარზე ზემოქმედება
როგორც სხვა არტერიული წნევის ცვლილების გამომწვევი პრეპარატების გამოყენების დროს, პაციენტები, რომლებიც იყენებენ კარვედილოლს, უნდა იქნენ გაფრთხილებულნი, რომ არ შეიძლება სატრანსპორტო საშუალების მართვა და მექანიზმების მომსახურება თავბრუსხვევისა და მსგავსი სიმპტომების გამოვლენის დროს. ეს განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანია თერაპიის დაწყებისა და ცვლილების დროს ან ალკოჰოლთან ერთად გამოყენებისას.
სხვა პრეპარატებთან ურთიერთმოქმედება
არსებობს მონაცემები ბეტა-ადრენობლოკატორების, როგორც ფარმაკოდინამიურ, ასევე ფარმაკოკინეტიკურ ურთიერთმოქმედებაზე სხვა პრეპარატებთან.
ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთმოქმედება
კარვედილოლი წარმოადგენს P-გლიკოპროტეინის სუბსტრატს და ინჰიბიტორს. ამიტომ, P-გლიკოპროტეინით ტრანსპორტირებული სამკურნალო საშუალებების ბიოშეღწევადობა შეიძლება გაიზარდოს კარვედილოლთან ერთად გამოყენების შემთხვევაში. ამასთანავე P-გლიკოპროტეინის ინდუქტორებს და ინჰიბიტორებს შეუძლია კარვედილოლის ბიოშეღწევადობის შეცვლა.
CYP2D6 და CYP2C9 ინდუქტორებს და ინჰიბიტორებს შეუძლიათ კარვედილოლის სისტემური და/ან პრესისტემური მეტაბოლიზმის სტერეოსელექციურად შეცვლა, პლაზმაში R - და S - კარვედილოლის კონცენტრაციის მომატებით და შემცირებით.
შემდგომში მოყვანილია ზოგიერთი მაგალითები პაციენტების ან ჯანმრთელი ადამიანების, მაგრამ ჩამონათვალი არ არის სრული.
დიგოქსინი: დიგოქსინისა და კარვედილოლის ერთდროული გამოყენების დროს დიგოქსინის კონცენტრაცია მატულობს დაახლოებით 15%. დიგოქსინიც და კარვედილოლიც ანელებენ ატრიოვენტიკულურ გამტარობას. კარვედილოლის გამოყენების დაწყებისას, დოზების შერჩევისას და თერაპიის შეწყვეტის დროს რეკომენდირებულია პლაზმაში დიგოქსინის კონცენტრაციის კონტროლი. ბეტა-ადრენობლოკატორებს შეუძლიათ დიგოქსინით გამოწვეული ბრადიკარდიის გაძლიერება.
რიფამპიცინი: რიფამპიცინთან ერთდროული გამოყენება დაახლოებით 70% ამცირებს კარვედილოლის დონეს პლაზმაში, ვინაიდან P-გლიკოპროტეინის ინდუქციასთან დაკავშირებით, მცირდება ნაწლავებში კარვედილოლის შეწოვა.
ციკლოსპორინი: კარვედილოლს შეუძლია გაზარდოს ციკლოსპორინის კონცენტრაცია პლაზმაში, ამიტომ აუცილებელია ციკლოსპორინის დოზის შემცირება საშუალოდ 20%. კარვედილოლით თერაპიის დაწყების შემდეგ რეკომენდირებულია ციკლოსპორინის დონის კონტროლი.
ამიოდარონი: გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ამიოდარონი ამცირებს S-კარვედილოლის კლირენსს, შესაძლებელია, CYP2C9 ინჰიბირებასთან დაკავშირებით. პლაზმაში R-კარვედილოლის საშუალო კონცენტრაცია არ იცვლებოდა. ამგვარად არსებობს ბლოკადის გაზრდის პოტენციური რისკი, რაც იწვევს პლაზმაში S-კარვედილოლის კონცენტრაციის გაზრდას.
ფლუოქსეტინი: ფლუოქსეტინის გამოყენება იწვევდა კარვედილოლის მეტაბოლიზმის სტერეოსელექციურ დათრგუნვას 77%, R(+) ენანტიომერის საშუალო AUC გაზრდით, რასაც არ ჰქონდა კლინიკური მნიშვნელობა.
ციტოქრომ P450 ფერმენტის მაინდუცირებელი და მაინჰიბირებელი პრეპარატები: ბარბიტურატებთან ერთად გამოყენების დროს, ძლიერდება კარვედილოლის მეტაბოლიზმი, და ამგვარად მცირდება კარვედილოლის მოქმედება.
თავის მხრივ ციმეტიდინი, ერითრომიცინი, ფლუვოკსამინი და ჰიდრალაზინი ანელებენ კარვედილოლის მეტაბოლიზმს, ამგვარად აძლიერებენ მის მოქმედებას.
ალუმინის ჰიდროქსიდი, ქოლესტირამინი: ერთდროულად გამოყენების დროს ფერხდება კარვედილოლის აბსორბცია.
ფარმაკოდინამიური ურთიერთქმედება
დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატები, მათ შორის ინსულინი: ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებთან ერთად კარვედილოლის გამოყენებისას, შეიძლება გაძლიერდეს ჰიპოგლიკემიური მოქმედება და შეინიღბოს ან შემცირდეს ჰიპოგლიკემიისთვის დამახასიათებელი გამაფრთხილებელი ნიშნები, მაგალითად ტაქიკარდია. ამიტომ პაციენტებმა, რომლებიც იყენებენ ინსულინს ან პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებს, რეგულარულად უნდა აკონტროლონ სისხლში გლუკოზის დონე.
კატექოლამინების დონის დამაქვეითებელი პრეპარატები: მაო-ს ინჰიბიტორებმა, რეზერპინმა, შეიძლება გამოიწვიონ მძიმე ბრადიკარდია და გააძლიეროს კარვედილოლის ჰიპოტენზიური ეფექტი.
დიგოქსინი: კარვედილოლთან ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ატრიოვენტრიკულური გამტარობის დრო.
ვერაპამილი, დილთიაზემი და სხვა ანტიარითმული პრეპარატები: კარვედილოლის და კალციუმის არხების ბლოკატორების ჯგუფის ვერაპამილის ან დილთიაზემის ან I კლასის ანტიარითმიული პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისას, შეიძლება გამოვლინდეს მძიმე ბრადიკარდია ან გულის ბლოკადა. ვერაპამილის ინექციის შემთხვევაში შესაძლოა გამოხატული ჰიპოტენზია და ასისტოლია. ამიოდარონი ზრდის ვენტიკულარული არითმიების წარმოქმნის რისკებს.
კლონიდინი: კლონიდინის კარვედილოლთან ერთდროული გამოყენებისას უნდა გაკონტროლდეს არტერიული წნევა. იმ შემთხვევაში, თუ აუცილებელია კლონიდინით ერთდროული თერაპიის შეწყვეტა, თავიდან უნდა შეწყდეს კარვედილოლის გამოყენება, და რამდენიმე დღეში, თანდათანობით დოზის შემცირებით შეწყდეს თერაპია კლონიდინით.
კალციუმის არხების ბლოკატორები: კარვედილოლის დილთიაზემთან ერთდროული გამოყენების დროს ვლინდება გამტარობის დარღვევის ცალკეული შემთხვევები (იშვიათად ჰემოდინამიური დარღვევებით). კარვედილოლის ვერაპამილთან და სხვა დილთიაზემის ტიპის კალციუმის არხების ბლოკატორებთან ერთდროული გამოყენების დროს რეკომენდირებულია 'ეკგ-ს და არტერიული წნევის კონტროლი.
ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები: კარვედილოლმა შესაძლოა გააძლიეროს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების მოქმედება (მაგალითად ალფა1-რეცეპტორების ანტოგონისტები) ან პრეპარატებისა, რომელთა გვერდითი ეფექტებიდან ერთერთია - ჰიპოტენზია.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (აასპ): კარვედილოლთან ერთდროული გამოყენებისას, შესაძლოა არტერიული წნევის მომატება ან არტერიული წნევის კონტროლის შემცირება.
კორტიკოსტეროიდები: ახდენენ კარვედილოლის ჰიპოტენზიურ მოქმედების ანტაგონიზმს.
ბეტა-აგონისტები, ბრონქების გამაფართოებლები,: რეკომენდირებულია პაციენტების გულდასმით კონტროლი, ვინაიდან კარვედილოლი ახდენს ბრონქების გამაფართოებელი
ბეტა-აგონისტების მოქმედების ანტაგონიზმს.
ერგოტამინი ან ერგომეტრინი: კარვედილოლთან ერგოტამინისა ან ერგომეტრინის ერთდროული გამოყენება აძლიერებს პერიფერიულ სისხლძარღვთა შეკუმშვას.
მალარიის საწინააღმდეგო საშუალებები: მალარიის საწინააღმდეგო საშუალებები ზრდიან ბრადიკარდიის წარმოქმნის რისკს.
სიმპატომიმეტური საშუალებები: კარვედილოლს შეუძლია გაზარდოს ან შეამციროს ადრენალინის (ეპინეფრინის) პრესორული ეფექტი. ბეტა-ადრენობლოკატორებით ხანგრძლივი მკურნალობისას შესაძლოა შემცირდეს ადრენალინის ეფექტი დესენსიბილიზაციური თერაპიის შემთხვევაში.
ქლორპრომაზინი: ბეტა-ადრენობლოკატორებისა და ქლორპრომაზინის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში ორივე პრეპარატის კონცენტრაციის მომატება.
საანესთეზიო საშუალებები: ანესთეზიის ჩატარებისას აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა კარვედილოლისა და ცალკეული ანესთეზიური საშუალებების ნეგატიური ინოტროპული და ჰიპოტენზიური ეფექტების შესაძლო დაჯამების გამო.
ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორები, დიურეზული საშუალებები,
ალპროსტადილი: აუცილებელია არტერიული წნევის პერიოდული კონტროლი შესაძლო მომატებული ჰიპოტენზიური ეფექტის გამო.
ჭარბი დოზირება
სიმპტომები
მძიმე, ჭარბი დოზირების შემთხვევაში შესაძლოა გულის და სისხლძარღვთა დაზიანებების ისეთი გამოვლენა, როგორიცაა ჰიპოტენზია და ბრადიკარდია. შემდეგ შეიძლება მოჰყვეს გულის უკმარისობა, კარდიოგენური შოკი და გულის გაჩერება. ასევე შესაძლოა სუნთქვის დარღვევა, ბრონქოსპაზმი, ღებინება, ცნობიერების დარღვევა და გენერალიზირებული კრუნჩხვები.
მკურნალობა
კუჭის ამორეცხვა და ღებინების გამოწვევა ეფექტურია მხოლოდ მოწამვლის პირველივე საათებში. საერთო ღონისძიებებთან ერთად დამატებით აუცილებელია სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი მაჩვენებლების მეთვალყურეობისა და კორექციის ჩატარება, საჭიროების შემთხვევაში ინტენსიური თერაპიის პირობებში. პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს მწოლიარე მდგომარეობაში.
გამოხატული ბრადიკარდიის შემთხვევაში ვენაში შეყავთ 0,5-2 მგ ატროპინი და/ან 1-10 მგ გლუკაგონი (საჭიროების შემთხვევაში შეყვანას აგრძელებენ ვენაში ნელი ინფუზიის სახით 2-5 მგ/სთ დოზით). პარკუჭების ფუნქციის შესანარჩუნებლად რეკომენდირებულია ვენაში გლუკაგონის შეყვანა ან სიმპატომიმეტური საშუალებების გამოყენება (დობუტამინი, იზოპრენალინი). პოზიტიური ინოტროპული მოქმედების მისაღწევად უნდა შეფასდეს ფოსფოდიესთერაზის ინჰიბიტორების გამოყენება. იმ შემთხვევაში, თუ მოწამვლის დროს დომინირებს პერიფერიული ვოზოდილატაცია, უნდა შეყვანილ იქნეს ნორეპინეფრინი ან ნორადრენალინი სისხლმიმოქცევის კონტროლით. რეზისტენტული ბრადიკარდიის შემთხვევაში შესაძლოა აუცილებელი გახდეს ელექტროკარდიოსტიმულატორის გამოყენება.
გამოხატული ჰიპოტენზიის შემთხვევაში შეიძლება ვენაში სითხეების შეყვანა. დამატებით შეიძლება 5-10 მკგ ნორეპინეფრინის შეყვანა ვენაში, რომელსაც იმეორებენ საპასუხო რეაქციის შესაბამისად, ან მისი შეყვანა ვენაში ინფუზიის სახით 5 მკგ/წთ სიჩქარით, არტერიული წნევის კონტროლით.
ბრონქოსპაზმის შემთხვევაში აეროზოლის სახით შეყავთ სალბუტამოლი ან სხვა ბეტა2-აგონისტები, ან საჭიროების შემთხვევაში შეყავთ ვენაში (ამინოფილინი).
კრუნჩხვების შემთხვევაში რეკომენდირებულია დიაზეპამის ან კლონაზეპამის ვენაში ნელი შეყვანა.
შოკის სიმპტომებით მიმდინარე მძიმე ჭარბი დოზირების შემთხვევაში შემანარჩუნებელი თერაპია, როგორც აღწერილია ზემოთ, უნდა გაგრძელდეს ხანგრძლივი პერიოდით, პაციენტის მდგომარეობის სტაბილიზაციამდე, ვინაიდან შესაძლებელია გამოყოფის ნახევარპერიოდის გახანგრძლივება და კარვედილოლის გადანაწილება უფრო ღრმა ფენებიდან.
შენახვის პირობები
შეინახეთ სინათლისგან დაცულ ადგილას არა უმეტეს 25 °C ტემპერატურაზე.
შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!
სად შევიძინოთ?