Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

დუქსეტი / Duxet

ფორმულა:

ყოველი კაფსულა შეიცავს დულოქსეტინის ჰიდროქლორიდს, რაც წარმოადგენს 30 მგ დულოქსეტინის ექვივალენტურს, კრისტალურ შაქარს დამატებითი კომპონენტის სახით, ტიტანის დიოქსიდს (E171) და ინდიგო კარმინს (E132) საღებავი ნივთიერების სახით.

 

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სხვა ანტიდეპრესანტები. 

ათქ კოდი: N06AX21.

 

ფარმაკოდინამიკური თვისებები:

მოქმედების მექანიზმი:

დულოქსეტინი წარმოადგენს სეროტონინის (5-HT) და ნორადრენალინის (NA) უკუმიტაცების კომბინირებულ ინჰიბიტორს. ის სუსტად აინჰიბირებს დოპამინის უკუმიტაცებას, ყოველგვარი მნიშვნელოვანი აფინიტეტის გარეშე ჰისტამინერგული, დოპამინერგიული, ქოლინერგული და ადრენერგული რეცეპტორების მიმართ. დულოქსეტინი დოზის მიხედვით ზრდის სეროტონინის და ნორადრენალინის უჯრედგარე კონცენტრაციას ცხოველების ტვინის სხვადასხვა ზონებში.

 

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები:

დულოქსეტინმა დაარეგულირა ტკივილის ზღვარი ნეიროპათიული და ანთებითი ტკივილის რამდენიმე პრეკლინიკურ მოდელში და უწყვეტი ტკივილის მოდელში შეასუსტა ტკივილის ინტენსივობა. დულოქსეტინის ტკივილის მაინჰიბირებელი ეფექტი მიიჩნევა ცენტრალური ნერვული სისტემის ფარგლებში ტკივილის მაინჰიბირებელი გზების დაქვეითების პოტენციალის შედეგად.

 

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება:

დიდი დეპრესიული აშლილობა:

დულოქსეტინი შესწავლილ იქნა კლინიკურ კვლევაში, რომელშიც ჩართული იყო 3,158 პაციენტი (გამოვლინების 1,285 პაციენტი-წელი), რომლებიც აკმაყოფილებდნენ დიდი დეპრესიის DSM-IV კრიტერიუმებს. დულოქსეტინის ეფექტურობა 60 მგ დღეში ერთხელ რეკომენდებულ დოზაზე ნაჩვენები იქნა სამიდან სამ რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, ფიქსირებული დოზის, ინტენსიურ კვლევებში, რომლებიც ჩატარდა ზრდასრულ ამბულატორიულ პაციენტებში დიდი დეპრესიული აშლილობით. საბოლოო ჯამში, დულოქსეტინის ეფექტურობა ნაჩვენები იქნა 60 და 120 მგ ყოველდღიურ დოზებზე შვიდიდან ხუთ რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, პლაცებო კონტროლრებად, ფიქსირებული დოზის მწვავე კვლევებში, რომლებიც ჩატარდა დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე ამბულატორიულ პაციენტებში.

დულოქსეტინთან დაკავშირებით აღინიშნა სტატისტიკური უპირატესობა პლაცებოსთან შედარებით, რაც განისაზღვრა გაუმჯობესებით 17-პუნქტიანი ჰამილტონის დეპრესიის შეფასების სკალის (HAM-D) საერთო ქულებით (დეპრესიის როგორც ემოციური, ასევე სომატური სიმპტომების ჩათვლით). რეაგირებისა და რემისიის სიხშირე აგრეთვე სტატისტიკურად ბევრად მაღალი იყო დულოქსეტინის შემთხვევაში პლაცებოსთან შედარებით. პაციენტთა მხოლოდ მცირე ნაწილს, რომლებიც ჩართულნი იყვნენ მნიშვნელოვან კლინიკურ კვლევაში, აღენიშნა მწვავე დეპრესია (საბაზისო დონე HAM-D>25).

რეციდივის პრევენციის კვლევაში, პაციენტები, რომლებიც რეაგირებდნენ 12-კვირიან ინტენსიურ მკურნალობაზე ღია 60 მგ დულოქსეტინით დღეში ერთხელ, რანდომიზებული იქნენ 60 მგ დულოქსეტინზე დღეში ერთხელ ან პლაცებოზე მომდევნო 6 თვის განმავლობაში. დღეში ერთხელ 60 მგ დულოქსეტინის მიღებისას აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი უპირატესობა პლაცებოსთან შედარებით (p=0.004) ძირითადი შედეგის განსაზღვრაზე, დეპრესიის რეციდივის პრევენციაზე, რაც განისაზღვრება პერიოდულად რეციდივის მიმართ. რეციდივის შემთხვევა 6-თვიანი, ორმაგი ბრმა კვლევის შემდგომი დაკვირვების პერიოდის განმავლობაში შეადგენდა 17%-ს დულოქსეტინის შემთხვევაში და 29%-ს - პლაცებოს შემთხვევაში, შესაბამისად.

52-კვირიან პლაცებო-კონტროლირებად, ორმაგ ბრმა კვლევაში, მორეციდივე დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებს აღენიშნათ უფრო ხანგრძლივი პერიოდი სიმპტომების გარეშე (p<0.001), პლაცებოს ჯგუფში რანდომიზებულ პაციენტებთან შედარებით. ყველა პაციენტს აღენიშნა რეაგირება დულოქსეტინის მიმართ დულოქსეტინით ღია მკურნალობის განმავლობაში (28-დან 34 კვირამდე) 60 მგ-დან 120 მგ-მდე დოზაზე დღეში. 52-კვირიანი, პლაცებო-კონტროლირებადი, ორმაგ ბრმა მკურნალობის ეტაპზე (სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას) დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებს და პლაცებოთი ნამკურნალევი პაციენტების 33.1%-ს აღენიშნა მათი დეპრესიის სიმპტომების დაბრუნება (p<0.001).

60 მგ დულოქსეტინის დღეში ერთხელ მისაღები დოზის ეფექტი ხანდაზმულ დეპრესიულ პაციენტებში (>65 წელი) სპეციალურად შემოწმდა კვლევაში, სადაც გამოვლინდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა HAM-D17 ქულის შემცირების მხრივ დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებში პლაცებოსთან შედარებით. 60 მგ დულოქსეტინის დღეში ერთხელ მისაღები დოზის ამტანობა ხანდაზმულ პაციენტებში შედარდა უფრო ახალგაზრდა ზრდასული პაციენტების მაჩვენებლებთან. თუმცა მაქსიმალურ დოზაზე (120 მგ დღეღამეში) ხანდაზმული პაციენტებისგან მიღებული მონაცემები შეზღუდული იყო და შესაბამისად რეკომენდებულია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა პაციენტთა აღნიშნული ჯგუფის მკურნალობისას.

 

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა:

დულოქსეტინთან დაკავშირებით აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი უპირატესობა პლაცებოსთან შედარებით ხუთიდან ხუთ კვლევაში, აქედან ოთხ რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად ინტენსიურ კვლევასა და რეციდივის პრევენციის კვლევაში გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე მოზრდილ პაციენტებში.

დულოქსეტინთან დაკავშირებით აღინიშნა სტატისტიკური უპირატესობა პლაცებოსთან შედარებით, რაც განისაზღვრა ჰამილტონის შფოთვის სკალის (HAM-D) საერთო ქულებითა და შიჰანის შეზღუდული შესაძლებლობების სკალის (SDS) გლობალური ფუნქციური დარღვევების ქულით. რეაგირებისა და რემისიის სიხშირე აგრეთვე სტატისტიკურად ბევრად მაღალი იყო დულოქსეტინის შემთხვევაში, პლაცებოსთან შედარებით. დულოქსეტინმა გამოავლინა მნიშვნელოვნად ეფექტური შედეგები ვენლაფაქსინთან შედარებით HAM-A-ს საერთო ქულების გაუმჯობესების თვალსაზრისით.

რეციდივის პრევენციის კვლევაში, პაციენტები, რომლებიც რეაგირებდნენ 6-თვიან ინტენსიურ მკურნალობაზე ღია დულოქსეტინით, რანდომიზებულ იქნენ დულოქსეტინზე ან პლაცებოზე მომდევნო 6 თვის განმავლობაში. 60 მგ ან 120 მგ დულოქსეტინის დღეში ერთხელ მიღებისას აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი უპირატესობა პლაცებოსთან შედარებით (p=0.001) რეციდივის პრევენციის თვალსაზრისით, რაც განისაზღვრება პერიოდულად რეციდივთან მიმართებაში. რეციდივის შემთხვევა 6-თვიანი, ორმაგი ბრმა, კვლევის შემდგომი დაკვირვების პერიოდის განმავლობაში შეადგენდა 14%-ს დულოქსეტინის შემთხვევაში და 42%-ს პლაცებოს შემთხვევაში.

30-120 მგ დულოქსეტინის დღეში ერთხელ მისაღები დოზის (მოქნილი დოზა) ეფექტურობა გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში (>65 წელი) შეფასდა კვლევაში, რომელმაც აჩვენა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება HAM-A საერთო ქულაში დულოქსეტინით ნამკურნალევი პაციენტების შემთხვევაში პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტებთან შედარებით. 30-120 მგ დულოქსეტინის დღეში ერთხელ მისაღები დოზის ეფექტურობა და უსაფრთხოება გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში მსგავსი იყო უფრო ახალგაზრდა პაციენტებისგან მიღებული მონაცემებისა. თუმცა მაქსიმალურ დოზაზე (120 მგ დღეში) ხანდაზმულ პაციენტებში მიღებული მონაცემები შეზღუდულია და შესაბამისად რეკომენდებულია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა პაციენტთა აღნიშნულ ჯგუფში ამ დოზის გამოყენებისას.

 

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილი:

დულოქსეტინის ეფექტურობა დიაბეტური ნეიროპათიული ტკივილის სამკურნალოდ დადგინდა 2 რანდომიზებულ, 12-კვირიან, ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, ფიქსირებული დოზის კვლევაში მოზრდილებში (22-დან 88 წლამდე), რომელთაც აღენიშნებოდათ დიაბეტური ნეიროპათიული ტკივილი მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში. აღნიშნული კვლევიდან გამოირიცხნენ ის პაციენტები, რომლებიც შეესაბამებოდნენ დიდ დეპრესიულ აშლილობასთან დაკავშირებულ დიაგნოსტიკურ კვლევებს. ძირითად შედეგს წარმოადგენდა ყოველკვირეულად საშუალოდ 24-საათიანი ტკივილი, რომლის თაობაზეც მონაცემები შეგროვებულ იქნა პაციენტების ყოველდღიური ისტორიიდან 11-ქულიან ლიკერტის სკალაზე.

ორივე კვლევაში, 60 მგ დულოქსეტინმა დღეში ერთხელ და 60 მგ დულოქსეტინმა დღეში ორჯერ მნიშვნელოვნად შეამცირა ტკივილი პლაცებოსთან შედარებით. ზოგიერთ პაციენტში ეფექტი აშკარა იყო მკურნალობის პირველივე კვირაში. უმნიშვნელო გაუმჯობესების მხრივ სხვაობა ორი აქტიური მკურნალობის შემთხვევას შორის არ იყო მნიშვნელოვანი.  ტკივილის მინიმუმ 30%-ით შემცირება იქნა ნაჩვენები დულოქსეტინით ნამკურნალევი პაციენტების დაახლოებით 65%-ში პლაცებოს 40%-თან შედარებით. შესაბამისი ციფრები მინიმუმ 50% ტკივილის შემცირებასთან დაკავშირებით შეადგენდა 50%-ს და 26%-ს, შესაბამისად. კლინიკური რეაგირების სიჩქარე (50% ან მეტი გაუმჯობესება ტკივილის მხრივ) გაანალიზდა იმის მიხედვით, განიცდიდა თუ არა პაციენტი ძილიანობას მკურნალობის განმავლობაში. იმ პაციენტების შემთხვევაში, რომლებიც არ განიცდიდნენ ძილიანობას, კლინიკური რეაქცია დაფიქსირდა იმ პაციენტების 47%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ დულოქსეტინს და იმ პაციენტების 27%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. კლინიკური რეაქციის სიჩქარე ძილიანობის სიმპტომის მქონე პაციიენტებში შეადგენდა 60%-ს დულოქსეტინის შემთხვევაში და 30%-ს პლაცებოს შემთხვევაში. პაციენტები, რომლებთან დაკავშირებითაც არ აღინიშნა ტკივილის 30%-ით შემსუბუქება მკურნალობის 60 დღის განმავლობაში, დიდი ალბათობით ვერ მიაღწევდნენ აღნიშნულ დონეს შემდგომი მკურნალობის დროს.

ღია, ხანგრძლივ, არაკონტროლირებად კვლევაში, ტკივილის შემცირება პაციენტებში, რომლებიც რეაგირებდნენ 60 მგ დულოქსეტინის დღეში ერთხელ მკურნალობის 8 კვირაზე, შენარჩუნდა მომდევნო 6 თვის განმავლობაში, რაც განისაზღვრა ცვლილებით ტკივილის მოკლე აღნუსხვის (BPI) 24-საათიანი საშუალო ტკივილის პუნქტზე.

 

ფიბრომიალგია:

დულოქსეტინის ეფექტურობა ფიბრომიალგიის მკურნალობისას დადგინდა ორ რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, ფიქსირებული დოზის კვლევაში მოზრდილ პაციენტებში, რომლებიც აკმაყოფილებდნენ ამერიკის რევმატოლოგიის კოლეჯის კრიტერიუმებს ფიბრომიალგიასთან დაკავშირებით (გავრცელებული ტკივილის ანამნეზი 3 თვის განმავლობაში და ტკივილის არსებობა 11 ან 18-ზე მეტ კონკრეტული რბილ ადგილში). FM-1 კვლევის ხანგრძლივობა იყო 25 თვე და მასში ჩართული იყო მხოლოდ მდედრობითი სქესის პაციენტები. FM-2 კვლევა გრძელდებოდა ექვსი თვის განმავლობაში და მასში ჩართული იყო როგორც მამრობითი, ასევე მდედრობითი სქესის პაციენტები. მონაწილეთა დაახლოებით 25%-ს პარალელურად აღენიშნებოდა დიდი დეპრესიული აშლილობის (MDD) დიაგნოზი. FM-1 და FM-2 კვლევაში ჩართული იყო დაახლოებით 874 პაციენტი, საიდანაც 541-მა (62%) დაასრულა კვლევა. პაციენტებთან დაკავშირებით აღინიშნა 6.5 საბაზისო ტკივილის ქულა 11-პუნქტიან სკალაზე, რომელიმ მერყეობდა 0-დან (არავითარი ტკივილი) 10-მდე (შესაძლო ძლიერი ტკივილი).

ორივე კვლევაში 60 მგ დულოქსეტინი დღეში ერთხელ და 120 მგ დულოქსეტინის სადღეღამისო დოზა (რომელიც მიცემულ იქნა დაყოფილი დოზების სახით FM-1 კვლევაში და ერთი დოზის სახით FM-2 კვლევაში) შედარებულ იქნა პლაცებოსთან. FM-2 კვლევაში დამატებით შედარებულ იქნა 20 მგ დულოქსეტინი პლაცებოსთან საწყისი სამი თვის განმავლობაში ექვსთვიან კვლევაში. ჯამში 354 პაციენტი (234 დულოქსეტინი, 120 პლაცებო) ჩართული იქნა FM-1 კვლევაში და 520 პაციენტი (376 დულოქსეტინი, 144 პლაცებო) ჩართული იქნა FM-2 კვლევაში (5% მამრობითი, 95% მდედრობითი). 60 მგ ან 120 მგ დულოქსეტინის სადღეღამისო დოზით მკურნალობამ სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად გააუმჯობესა საბოლოო წერტილის ტკივილის საშუალო ქულა საბაზისო დონიდან და გაზარდა პაციენტების თანაფარდობა ტკივილის ქულის მინიმუმ 50% შემცირებით საბაზისო დონიდან. ტკივილის შემცირება დაფიქსირდა იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებოდათ ან არ აღენიშნებოდათ პარალელურად დიდი დეპრესიული აშლილობა. თუმცა ტკივილის შემცირების ხარისხი შესაძლებელია უფრო მაღალი იყოს იმ პაციენტებში, რომელთაც პარალელურად აღენიშნებათ დიდი დეპრესიული აშლილობა. არცერთ კვლევაში არ დაფისქირებულა 120 მგ-ის სარგებელი 60 მგ-სთან შედარებით, ხოლო მაღალი დოზა დაკავშირებული იყო უფრო მეტ გვერდით რეაქციასთან და მკურნალობის ნაადრევად შეწყვეტასთან.

ამას გარდა, ტიტრირება იმ პაციენტებში, რომლებიც არ რეაგირებდნენ 60 მგ/დღეში დულოქსეტინის დოზაზე, შეფასდა ცალკე კვლევაში. პაციენტებმა თავდაპირველად იმკურნალეს 60 მგ დულოქსეტინით დღეში ერთხელ რვაკვირიან, ღია კვლევაში. შედეგად ის პაციენტები, რომლებმაც ბოლომდე მიიყვანეს კვლევა, რანდომიზებულნი იყვნენ ორმაგ ბრმა მკურნალობაში 60 მგ დღეში ერთხელ დულოქსეტინით ან 12 მგ დღეში ერთხელ დულოქსეტინით. ის პაციენტები, რომლებიც მიჩნეულ იქნენ არა-რეაგირებად პაციენტებად, რა შემთხვევაშიც რეაქცია განისაზღვრა მინიმუმ 30%-იანი შემცირებით ტკივილის ქულაში საბაზისო დონიდან 8-კვირიანი მკურნალობის დასასრულს, სავარაუდოდ ვეღარ აკმაყოფილებდნენ რეაგირების კრიტერიუმებს 60-კვირიანი მკურნალობის დასასრულს იმ შემთხვევაში, თუ მოხდებოდა ბრმად ტიტრირება 120 მგ დულოქსეტინზე იმათთან შედარებით, რომლებმაც ბრმად განაგრძეს 60 მგ დულოქსეტინი.

 

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილი

წელის ქვედა ნაწილის ქრონიკული ტკივილის კვლევები:

წელის ქვედა ნაწილის ქრონიკული ტკივილის (CLBP) შემთხვევაში დულოქსეტინის ეფექტურობა შეფასდა ორ, 13 კვირიან, ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, რანდომიზებულ კლინიკურ კვლევაში (კვლევა CLBP-1 და კვლევა CLBP-2) და ერთ, 12-კვირიან კვლევაში (CLBP-3). CLBP-1 და CLBP-3 კვლევაში აღინიშნა დულოქსეტინის ეფექტურობა წელის ქვედა არის ქრონიკული ტკივილის შემთხვევაში. ყველა კვლევაში პაციენტებს არ აღენიშნათ რადიკულოპათიის ან სპინალური სტენოზის სიმპტომები.

კვლევა CLBP-1: კვლევაში ჩართული იყო ორასოცდათექვსმეტი მოზრდილი პაციენტი (N=115 დულოქსეტინზე, N=121 პლაცებოზე), ხოლო 182 პაციენტმა (77%) გაიარა 13-კვირიანი მკურნალობის ეტაპი. მკურნალობის 7 კვირის შემდეგ, დულოქსეტინზე მყოფმა პაციენტებმა, რომელთაც აღენიშნათ 30%-ზე ნაკლები შემცირება საშუალო ყოველდღიურ ტკივილში და რომელთაც ახასიათებდათ ამტანობა 60 მგ დულოქსეტინის მიმართ დღეში ერთხელ, გაზარდეს მათი დულოქსეტინის დოზა, ორმაგ ბრმა კვლევაში, 120 მგ-მდე დღეში ერთხელ, კვლევის დარჩენილი პერიოდის განმავლობაში. პაციენტების საშუალო საბაზისო დონის ტკივილის მაჩვენებელი შეადგენდა 6-ს, ციფრობრივი შეფასების სკალაზე, რომელიც მერყეობდა 0-დან (არავითარი ტკივილი) 10-მდე (შესაძლო ძლიერი ტკივილი). 13-კვირიანი მკურნალობის შემდეგ, პაციენტები, რომლებიც ღებულობდნენ 60-120 მგ დულოქსეტინს ყოველდღიურად, აღენიშნათ ტკივილის მნიშვნელოვნად მაღალი შემცირება პლაცებოსთან შედარებით. რანდომიზაცია მოხდა პაციენტთა საბაზისო არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების სტატუსის მიხედვით. ქვეჯგუფის ანალიზით არ იქნა ნაჩვენები სხვაობა მკურნალობის შედეგებში, არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფუნქციის სახით. 

კვლევა CLBP-2: ოთხასოთხი პაციენტი იყო რანდომიზებული დულოქსეტინის სადღეღამისო ფიქსირებული დოზების მისაღებად ან პლაცებოსთან შესაბამისობისთვის (N=59 - 20 მგ დულოქსეტინზე, N=116 - 60 მგ დულოქსეტინზე, N=112 – 120 მგ დულოქსეტინზე, N=117 პლაცებოზე) და 267 პაციენტმა (66%) გაიარა სრული 13-კვირიანი კვლევა. მკურნალობის 13 კვირის შემდეგ, დულოქსეტინის სამი დოზიდან არცერთთან ადაკავშირებით არ აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა ტკივილის შემცირების მხრივ პლაცებოსთან შედარებით.

კვლევა CLBP-3: ოთხასერთი პაციენტი იყო რანდომიზებული 60 მგ დულოქსეტინის სადღეღამისო ფიქსირებული დოზების ან პლაცებოს მისაღებად (N=198 დულოქსეტინზე, N=203 პლაცებოზე) და 303 პაციენტმა (76%) გაიარა კვლევა. პაციენტების საშუალო საბაზისო ტკივილის მაჩვენებელი შეადგენდა 6-ს, ციფრობრივი შეფასების სკალაზე, რომელიც მერყეობდა 0-დან (არავითარი ტკივილი) 10-მდე (შესაძლო ძლიერი ტკივილი). 11-კვირიანი მკურნალობის შემდეგ, იმ პაციენტებს, რომლებიც ღებულობდნენ 60 მგ დულოქსეტინის სადღეღამისო დოზას, აღენიშნათ ტკივილის მნიშვნელოვნად შემცირება, პლაცებოსთან შედარებით.

 

კვლევები ოსტეოართრიტით გამოწვეული ქრონიკული ტკივილის შემთხვევაში:

დულოქსეტინის ეფექტურობა ოსტეოართრიტით გამოწვეული ქრონიკული ტკივილის შემთხვევაში შეფასდა 2 ორმაგ-ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, რანდომიზებულ, 13-კვირიან კლინიკურ კვლევაში (კვლევა OA-1 და კვლევა OA-2). ორივე კვლევაში ჩართული ყველა პაციენტი აკმაყოფილებდა ACR კლინიკურ და რადიოგრაფიულ კრიტერიუმებს მუხლის იდიოპათიური ოსტეოართრიტის კლასიფიკაციაში. რანდომიზაცია მოხდა პაციენტთა საბაზისო არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების სტატუსის მიხედვით. პაციენტებს, რომელთაც დაენიშნათ დულოქსეტინი, დაიწყეს მკურნალობა ორივე კვლევაში 30 მგ დღეში ერთხელ მისაღები დოზით ერთი კვირის განმავლობაში. პირველი კვირის შემდეგ, დულოქსეტინის დოზა გაიზარდა 60 მგ-მდე დღეში ერთხელ. დღეში ერთხელ 60 მგ დულოქსეტინით მკურნალობის 7 კვირის შემდეგ, OA-1 პაციენტებმა, სუბოპტიმალური რეაგირებით მკურნალობაზე (<30% ტკივილის შემცირება) და კარგად გადატანილი 60 მგ დულოქსეტინით დღეში ერთხელ, გაზარდეს მათი დოზა 120 მგ-მდე. თუმცა OA-2 კვლევაში, ყველა პაციენტი, მიუხედავად მათი რეაქციისა მკურნალობის მიმართ 7 კვირის შემდეგ, ხელახლა იქნენ რანდომიზებულნი დღეში ერთხელ 60 მგ დულოქსეტინის მიღების გაგრძელებაზე ან გაზარდეს მათი დოზა დღეში ერთხელ 120 მგ-მდე კვლევის დარჩენილი პერიოდის განმავლობაში. პლაცებოს ჯგუფში მყოფი პაციენტები ორივე კვლევაში ღებულობდნენ შესატყვის პლაცებოს კვლევის სრული პერიოდის განმავლობაში. ორივე კვლევაში, ეფექტურობის ანალიზი სისრულეში იქნა მოყვანილი 13-კვირიანი მონაცემების გამოყენებით დღეში ერთხელ კომბინირებული 60 მგ და 120 მგ დულოქსეტინის სამკურნალო ჯგუფებიდან, პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით. 

კვლევა OA-1: ორასორმოცდათექვსმეტი პაციენტი (N=128 დულოქსეტინზე, N=128 პლაცებოზე) იყო ჩართული კვლევაში, რომელიც დაასრულა 204 პაციენტმა (80%). პაციენტების საშუალო საბაზისო დონის ტკივილის მაჩვენებელი შეადგენდა 6-ს ციფრობრივი შეფასების სკალაზე, რომელიც მერყეობდა 0-დან (არავითარი ტკივილი) 10-მდე (შესაძლო ძლიერი ტკივილი). 13-კვირიანი მკურნალობის შემდეგ, იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ დულოქსეტინს, აღინიშნა ტკივილის მნიშვნელოვნად შემცირება. ქვეჯგუფში ჩატარებული ანალიზით არ იქნა ნაჩვენები რაიმე სხვაობა მკურნალობის შედეგებში, როგორც არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების გამოყენების ფუნქცია.

კვლევა OA-2: ორასოცდათერთმეტი პაციენტი (N=111 დულოქსეტინზე, N=120 პლაცებოზე) იყო ჩართული კვლევაში, რომელიც დაასრულა 173 პაციენტმა (75%). პაციენტების საშუალო საბაზისო დონის ტკივილის მაჩვენებელი შეადგენდა 6-ს ციფრობრივი შეფასების სკალაზე, რომელიც მერყეობდა 0-დან (არავითარი ტკივილი) 10-მდე (შესაძლო ძლიერი ტკივილი). 13-კვირიანი მკურნალობის შემდეგ, იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ დულოქსეტინს, არ აღინიშნა ტკივილის მნიშვნელოვნად შემცირება.

 

პედიატრიული ასაკის ჯგუფები:

დულოქსეტინი არ არის შესწავლილი 7 წლამდე ასაკის პაციენტებში.

ორი რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა, პარალელური კლინიკური კვლევა ჩატარდა 800 პედიატრიულ, 7-დან 17 წლის ასაკის პაციენტში, რომელთაც აღენიშნებოდათ დიდი დეპრესიული აშლილობა (იხილეთ პუნქტი - „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“). აღნიშნული ორი კვლევა მოიცავდა 10-კვირიან პლაცებოს და აქტიურ (ფლუოქსეტინით) კონტროლირებად მძლავრ ფაზას, რომელსაც მოჰყვა აქტიური კონტროლირებადი გახანგრძლივებული მკურნალობის ექვსთვიანი პერიოდი. არც დულოქსეტინი (30-120 მგ) და არც აქტიური საკონტროლო შემთხვევა (20-40 მგ ფლუოქსეტინი) სტატისტიკურად არ იქნა განცალკევებული პლაცებოსგან ცვლილებაზე საბაზისო დონიდან საბოლოო პუნქტამდე ბავშვთა დეპრესიის რეიტინგის გადასინჯული სკალის (CDRS-R) ჯამურ ქულაში. გვერდითი ეფექტით გამოწვეული მკურნალობის შეწყვეტა უფრო მაღალი იყო იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ დულოქსეტინს, ფლუოქსეტინის მიმღებ პაციენტებთან შედარებით, ძირითადად გულისრების მიზეზით. სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა არ აღინიშნა სუიციდური ქცევების მხრივ დულოქსეტინს, ფლუოქსეტინსა და პლაცებოს შორის 10-კვირიანი, ინტენსიური მკურნალობის პერიოდის განმავლობაში (დულოქსეტინი 0/333 [0%], ფლუოქსეტინი 2/225 [0.9%], პლაცებო 1/220 [0.5%]). კვლევის სრული 36-კვირიანი კურსის განმავლობაში, 333 პაციენტიდან 6-ს, რომლებიც თავიდანვე იყო რანდომიზებული დულოქსეტინზე და 225 პაციენტიდან 3-ს, რომლებიც თავიდან იყვნენ რანდომიზებულნი ფლუოქსეტინზე, აღენიშნათ სუიციდური ქცევა (გამოვლენილი შემთხვევების სიხშირე - 0.039 შემთხვევა ყოველ პაციენტზე წელიწადში დულოქსეტინის მიღებისას და 0.026 - ფლუოქსეტინის მიღებისას. გარდა ამისა, პლაცებოდან დულოქსეტინზე გადაყვანილ ერთ პაციენტს აღენიშნა სუიციდური ქცევა დულოქსეტინის მიღებისას).

რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებადი კვლევა ჩატარდა გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე, 7 წლიდან 17 წლის ასაკამდე 272 პაციენტში. კვლევა ითვალისწინებდა 10-კვირიან, პლაცებო-კონტროლირებად, ინტენსიურ ფაზას, რომელსაც მოჰყვა 18-კვირიანი გახანგრძლივებული მკურნალობის პერიოდი. აღნიშნულ კვლევაში გამოყენებულ იქნა მოქნილი დოზის რეჟიმი, რაც იძლეოდა დოზის ნელნელა გაზრდის შესაძლებლობას 30 მგ-დან დღეში ერთხელ უფრო მაღალ დოზამდე (მაქსიმუმ 120 მგ დღეში ერთხელ). დულოქსეტინით მკურნალობისას აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი, უფრო მაღალი გაუმჯობესება გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის სიმპტომებში, რაც განისაზღვრა PARS სიმძიმის ქულით გენერალიზებულ შფოთვით აშლილობასთან დაკავშირებით (საშუალო სხვაობა დულოქსეტინსა და პლაცებოს შორის შეადგენდა 2.7 ქულას [95% CI 1.3-4.0]), მკურნალობის 10 კვირის შემდეგ. ეფექტის შენარჩუნება არ შეფასებულა. არ აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა მკურნალობის შეწყვეტისას, დულოქსეტინსა და პლაცებოს ჯგუფებს შორის გვერდითი მოვლენებიდან გამომდინარე 10-კვირიანი, ინტენსიური მკურნალობის ეტაპის განმავლობაში. ინტენსიური ეტაპის შემდეგ პლაცებოდან დულოქსეტინზე გადაყვანილ ორ პაციენტს აღენიშნა სუიციდური ქცევები დულქსეტინის მიღებისას კვლევის გაგრძელების ეტაპის განმავლობაში. აღნიშნული ასაკის ჯგუფში საერთო სარგებლის / რისკის შესახებ დასკვნა არ არის წარმოდგენილი (იხილეთ პუნქტები „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“ და „არასასურველი ეფექტები“).

ევროპულმა წამლის სააგენტომ უარი განაცხადა ვალდებულებაზე, წარედგინა პედიატრიული ასაკის მოსახლეობის ყველა ქვეჯგუფში დულოქსეტინის კვლევის შედეგები დიდი დეპრესიული აშლილობის, დიაბეტური ნეიროპათიული ტკივილის და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მკურნალობაში. პედიატრიული ასაკის პაციენტებში პრეპარატის გამოყენებასთან დაკავშირებული ინფორმაციისთვის იხილეთ პუნქტი „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“.

 

ფარნაკოკინეტიკური თვისებები

დულოქსეტინი მიიღება ერთი ენანთიომერის სახით. დულოქსეტინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება მჟანგავი ფერმენტების მიერ (CYP1A2 და პოლიმორფული CYP2D6), რასაც მოჰყვება კონიუგაცია. დულოქსეტინის ფარმაკოკინეტიკით ვლინდება მნიშვნელოვანი სუბიექტთაშორისი ვარიაბელობა (როგორც წესი, 50-60%), ნაწილობრივ სქესის, ასაკის, მწეველობის სტატუსისა და CYP2D6 მეტაბოლიზატორის სტატუსის გამო.

აბსორბცია: დულოქსეტინი კარგად აბსორბირდება პერორალური მიღების შემდგომ, მაქსიმალური კონცენტრაცია Cmax მიიღწევა დოზის მიღებიდან 6 საათის შემდეგ. დულოქსეტინის პერორალური მიღებისას აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა მერყეობს 32%-დან 80%-მდე (საშუალოდ 50%). საკვების მიღება ახანგრძლივებს პიკური კონცენტრაციის მიღწევას 6-დან 10 საათამდე და უმნიშვნელოდ ამცირებს აბსორბციის ხარისხს (დაახლოებით 11%-ით). ამ ცვლილებებს რაიმე კლინიკური მნიშვნელობა არა აქვს.

განაწილება: დულოქსეტინი დაახლოებით 96%-ით უკავშირდება ადამიანის პლაზმის ცილებს. დულოქსეტინი უკავშირდება როგორც ალბუმინს, ასევე ალფა1-მჟავურ გლიკოპროტეინს. ცილებთან შეკავშირებაზე გავლენას არ ახდენს თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობა.

ბიოტრანსფორმაცია: დულოქსეტინი აქტიურად მეტაბოლიზდება და მეტაბოლიტები ძირითადად გამოიყოფა შარდის მეშვეობით. ორივე ციტოქრომა P450-2D6 და 1A2 უზრუნველყოფს ორი ძირითადი მეტაბოლიტის წარმოქმნის კატალიზებას: 4-ჰიდროქსიდულოქსეტინის გლუკორონის კონიუგატი და 5-ჰიდროქსი, 6 მეთოქსიდულოქსეტინის სულფატის კონიუგატი. in-vitro კვლევების საფუძველზე, დულოქსეტინის მოცირკულირე მეტაბოლიტები ფარმაკოლოგიურად არააქტიურად ითვლება. დულოქსეტინის ფარმაკოკინეტიკა იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ არასაკმარისი მეტაბოლიზატორი CYP2D6, არ არის სპეციალურად შესწავლილი. შეზღუდული მტკიცებულებები მიუთითებს, რომ აღნიშნულ პაციენტებში პლაზმაში დულოქსეტინის შემცველობის დონე მაღალია.

გამოყოფა: დულოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მერყეობს 8 საათიდან 17 საათამდე (საშუალოდ 12 საათი). ინტრავენური დოზის შეყვანის შემდეგ, დულოქსეტინის პლაზმური კლირენსი მერყეობს 22 ლ/სთ-დან 46 ლ/სთ-მდე (საშუალოდ 36 ლ/სთ). პერორალური დოზის მიღების შემდეგ, დულოქსეტინის აშკარა პლაზმური კლირენსი მერყეობს 33 ლ/სთ-დან 261 ლ/სთ-მდე (საშუალოდ 101 ლ/სთ).

 

სპეციალური მოსახლეობა:

სქესი: ფარმაკოკინეტიკური სხვაობა გამოვლინდა მამაკაცებსა და ქალებს შორის (აშკარა პლაზმური კლირენსი შეადგენდა დაახლოებით 50%-ით ნაკლებს ქალებში). კლირენსის დიაპაზონის გადაფარვის გათვალისწინებით, გენდერული ფარმაკოკინეტიკური სხვაობა არ ამართლებს რეკომენდაციას ქალ პაციენტებში უფრო დაბალი დოზების გამოყენებასთან დაკავშირებით.

ასაკი: ფარმაკოკინეტიკური სხვაობა აღინიშნა ახალგაზრდა და მოხუც (≥65 წელი) მდედრობითი სქესის პაციენტებს შორის (AUC იზრდება დაახლოებით 25%-ით, ხოლო ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 25%-ით ხანგრძლივია ხანდაზმულებში), თუმცა აღნიშნული განსხვავებების მასშტაბი არ არის საკმარისი დოზის კორექტირების დასაბუთებისთვის. ზოგადი რეკომენდაციის სახით, აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ხანდაზმულების მკურნალობისას (იხილეთ პუნქტები -„პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების წესი“ და „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები“).

თირკმლის უკმარისობა: თირკმლის უკმარისობის ბოლო სტადიის (ESRD) მქონე პაციენტებს, რომლებიც იტარებდნენ დიალიზს, აღენიშნათ დულოქსეტინის ორჯერ მაღალი Cmax და AUC მნიშვნელობები ჯანმრთელ ადამიანებთან შედარებით. დულოქსეტინთან დაკავშირებით ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები შეზღუდულია მსუბუქი ან ზომიერი თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის უკმარისობა: ღვიძლის ზომიერი უკმარისობა (ჩაილდ-პიუ კლასის B) უარყოფითად აისახება ფარმაკოკინეტიკაზე. ჯანმრთელ სუბიექტებთან შედარებით, დულოქსეტინის აშკარა პლაზმური კლირენსი 79%-ით დაბალი იყო, ნახევარგამოყოფის პერიოდი 2.3-ჯერ ხანგრძლივი იყო, ხოლო AUC - 3.7-ჯერ უფრო მაღალი ღვიძლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში. დულოქსეტინის და მისი მეტაბოლიტების ფარმაკოკინეტიკა არ არის შესწავლილი მსუბუქი ან მძიმე ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

მეძუძური დედები: დულოქსეტინის განაწილება შესწავლილ იქნა 6 მეძუძურ ქალზე, რომლებიც იმყოფებოდნენ მშობიარობიდან მინიმუმ 12 კვირაში. დულოქსეტინი გადავიდა დედის რძეში და დედის რძეში სტაბილურმა კონცენტრაციამ შეადგინა პლაზმური კონცენტრაციის დაახლოებით ერთი მეოთხედი. დულოქსეტინის შემცველობა დედის რძეში შეადგენს დაახლოებით 7 მკგ/დღეში, 40 მგ დოზაზე დღეში ორჯერ მიღებისას. ძუძუთი კვებამ არ მოახდინა გავლენა დულოქსეტინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

პედიატრიული ასაკის მოსახლეობა: 7 წლიდან 17 წლის ასაკის, დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე პედიატრიულ პაციენტებში დულოქსეტინის ფარმაკოკინეტკა, რა შემთხვევაშიც დაინიშნა 20 მგ-დან 120 მგ-მდე პრეპარატის პერორალური გზით მიღება დღეში ერთხელ, ხასიათდებოდა მოსახლეობის მოდელირების ანალიზის გამოყენებით 3 კვლევიდან მიღებული მონაცემების საფუძველზე. აღნიშნული მოდელით განპირობებული დულოქსეტინის მდგრადი პლაზმური კონცენტრაცია პედიატრიული ასაკის პაციენტებში ძირითადად წარმოდგენილი იყო მოზრდილ პაციენტებში დაფიქსირებული კონცენტრაციის დიაპაზონის ფარგლებში.

 

ჩვენება და პრეპარატის მიღება:

დიდი დეპრესიული აშლილობის მკურნალობა.

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილის მკურნალობა.

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მკურნალობა.

ფიბრომიალგიის მკურნალობა.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილის მკურნალობა. აღნიშნული დადგინდა წელის ქვედა არის ქრონიკული ტკივილის და ოსტეოართრიტით გამოწვეული ტკივილის მქონე პაციენტებზე ჩატარებულ კვლევაში.

დუქსეტი ნაჩვენებია მოზრდილ პაციენტებში მისაღებად.

 

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან პრეპარატის ნებისმიერი დამატებითი კომპონენტის მიმართ, რომლებიც ჩამოთვლილია პუნქტში „დამატებითი კომპონენტების ჩამონათვალი“.

დუქსეტის მიღება არ შეიძლება მონოამინოოქსიდაზას  (მაო-ს) არასელექციურ, შეუქცევად ინჰიბიტორებთან ერთად (იხილეთ პუნქტი - „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

ღვიძლის დაავადება იწვევს ღვიძლის უკმარისობას (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“).

დუქსეტის მიღება არ შეიძლება CYP1A2 ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ფლუვოქსამინი, ციპროფლოქსაცინი ან ენოქსაცინი, რადგან აღნიშნული კომბინაცია იწვევს დულოქსეტინის კონცენტრაციის გაზრდას პლაზმაში (იხილეთ პუნქტი - „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

თირკმლის მწვავე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ / წთ) (იხილეთ პუნქტი „სპეციალური გაფრთხილება და სათანადო სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“).

დუქსეტით მკურნალობის დაწყება უკუნაჩვენებია უკონტროლო ჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტებში, ვინაიდან აღნიშნული აყენებს პაციენტებს ჰიპერტენზიულ კრიზისის პოტენციური რისკის წინაშე (იხილეთ პუნქტი „სპეციალური გაფრთხილება და სათანადო სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“).

 

გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები:

მანიკალური აშლილობა და კრუნჩხვები:

დუქსეტი სათანადო სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ანამნეზში მანიაკალური აშლილობის ან ბიპოლარული აშლილობის დიაგნოზის და/ან კრუნჩხვების მქონე პაციენტებში.

 

მიდრიაზი:

მიდრიაზი აღინიშნა დულოქსეტინის მიღებისას, შესაბამისად აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა დუქსეტის დანიშვნისას იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული ინტრაოკულური წნევა ან იმ პაციენტებში, რომლებიც დგანან მწვავე დახურულკუთხოვანი გლაუკომის განვითარების რისკის წინაშე.

 

არტერიული წნევა და გულისცემის სიხშირე:

დულოქსეტინი უკავშირდებოდა არტერიული წნევის გაზრდას და კლინიკურად მნიშვნელოვან ჰიპერტენზიას ზოგიერთ პაციენტში. ეს შეიძლება გამოწვეული იყოს დულოქსეტინის ნორადრენერგიული ეფექტით. ჰიპერტენზიული კრიზისის შემთხვევები დაფიქსირდა დულოქსეტინის მიღებისას, განსაკუთრებით იმ პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებოდათ ჰიპერტენზია. აღნიშნულიდან გამომდინარე, ჰიპერტენზიის და/ან გულის სხვა დაავადებების მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია არტერიული წნევის მონიტორინგი, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში. დულოქსეტინის მიღება უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით იმ პაციენტებში, რომელთა მდგომარეობა შესაძლებელია რისკის ქვეშ აღმოჩნდეს გულისცემის სიხშირის გაზრდის ან არტერიული წნევის მომატების გამო. საჭიროა სათანადო სიფრთხილის დაცვა დულოქსეტინის მიღებისას იმ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებმაც შეიძლება გააუარესონ მეტაბოლიზმი (იხილეთ პუნქტი - „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“). იმ პაციენტებში, რომლებიც განიცდიან დულოქსეტინის მიღების დროს არტერიული წნევის მდგრად გაზრდას, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული დოზის შემცირება ან პრეპარატის მიღების ეტაპობრივი შეწყვეტა (იხილეთ პუნქტი - „გვერდითი ეფექტები“). დულოქსეტინით მკურნალობის დაწყება არ შეიძლება უკონტროლო ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში (იხილეთ პუნქტი - „უკუჩვენებები“).

 

თირკმლის უკმარისობა:

ჰემოდიალიზზე მყოფი, თირკმლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ) აღინიშნება დულოქსეტინის პლაზმური კონცენტრაციის ზრდა. თირკმლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებთან დაკავშირებით, იხილეთ პუნქტი „უკუჩვენებები“. თირკმლის მსუბუქი ან ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტების შემთხვევაში იხილეთ პუნქტი „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“.

 

სეროტონინის სინდრომი:

როგორც სხვა სეროტონერგული ნივთიერებების შემთხვევაში, დულოქსეტინის მიღებისას შეიძლება განვითარდეს სეროტონინის სინდრომი - სიცოცხლისათვის პოტენციურად სახიფათო მდგომარეობა, განსაკუთრებით სხვა სეროტონერგული ნივთიერებების (განსაკუთრებით სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI), სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI), ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ან ტრიპტანების) პარალელურად მიღებისას იმ ნივთიერებებთან, რომლებმაც შეიძლება დაარღვიოს სეროტონინის, როგორიცაა მაო-ს ინჰიბიტორები, მეტაბოლიზმი ან ანტიფსიქოზურ ან სხვა დოპამინების ანტაგონისტებთან ერთად მიღებისას, რომლებმაც შეიძლება გავლენა იქონიოს ნეიროტრანსმიტერების სეროტონერგულ სისტემებზე (იხილეთ პუნქტები - „უკუჩვენებები“ და „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

სეროტონინის სინდრომის სიმპტომები შეიძლება ითვალისწინებდეს ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილებას (მაგალითად, აგზნებადობა, ჰალუცინაციები, კომა), ვეგეტატიური არასტაბილურობის (მაგალითად, ტაქიკარდია, ლაბილური არტერიული წნევა, ჰიპერთერმია), ნეირო-კუნთოვან დარღვევებს (მაგალითად, ჰიპერრეფლექსია, მოძრაობის კოორდინაციის დარღვევა) და/ან კუჭ-ნაწლავის სიმპტომებს (მაგალითად, გულისრევა, პირღებინება, დიარეა).

იმ შემთხვევაში, თუ თანმხლები მკურნალობა დულოქსეტინით და სხვა სეროტონერგული ნივთიერებებით, რომლებსაც შეუძლია გავლენა მოახდინონ სეროტონერგულ ან/და დოპამინერგიულ, ნეიროგადამცემ სისტემაზე, კლინიკურად არის გამართლებული, რეკომენდირებულია დაკვირვება პაციენტზე, განსაკუთრებით მკურნალობის დაწყებისას და დოზის გაზრდისას.

 

კრაზანა:

გვერდითი რეაქციები შეიძლება უფრო გამოხატული იყოს დუქსეტისა და იმ მცენარეული პრეპარატების კომბინირებული გამოყენებისას, რომლებიც შეიცავს კრაზანას (Hypericum perforatum).

 

სუიციდი

დიდი დეპრესიული აშლილობა და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: დეპრესია დაკავშირებულია სუიციდური აზრების, თვით-დაზიანების და თვითმკვლელობის (თვითმკვლელობასთან დაკავშირებული შემთხვევების) რისკის გაზრდასთან. ეს რისკი არსებობს მანამ, სანამ თავს იჩენს მნიშვნელოვანი რემისია. იმის, გამო, რომ მდგომარეობა შეიძლება არ გაუმჯობესდეს მკურნალობის დაწყებიდან პირველი რამდენიმე კვირის ან მეტი დროის განმავლობაში, პაციენტები უნდა დაექვემდებარონ ახლო მონიტორინგს, სანამ მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება. არსებობს ზოგადი კლინიკური გამოცდილება, რომ თვითმკვლელობის რისკი შეიძლება გაიზარდოს მდგომარეობის აღდგენის ადრეულ ეტაპებზე.

სხვა ფსიქიატრიული ჩვენებები, რომელთა სამკურნალოდაც ინიშნება დუქსეტი, შესაძლებელია აგრეთვე დაკავშირებული იყოს სუიციდური შემთხვევების რისკის ზრდასთან. გარდა ამისა, აღნიშნულ ჩვენებებს შეიძლება თან ახლდეს დიდი დეპრესიული აშლილობა. დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე პაციენტების მკურნალობისას აუცილებელია იგივე სიფრთხილის ზომებისთვის მიმართვა, როგორც სხვა ფსიქიკური დარღვევების მქონე პაციენტების შემთხვევაში.

ანამნეზში სუიციდური შემთხვევების მქონე პაციენტები ან მნიშვნელოვნად გამოხატული სუიციდური აზრების მქონე პაციენტები მკურნალობის დაწყების წინ იმყოფებიან სუიციდური აზრების ან ქცევების მზარდი რისკის წინაშე და აუცილებელია მათი სათანადო მონიტორინგის ქვეშ ყოფნა მკურნალობის დროს. ფსიქიატრიული დარღვევების დროს დეპრესიის სამკურნალო პრეპარატების პლაცებო-კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მეტა-ანალიზმა აჩვენა, რომ 25 წლამდე ასაკის პაციენტებში პლაცებოსთან შედარებით ანტიდეპრესიული საშუალებების მიღებასთან დაკავშირებული სუიციდური ქცევის რისკი იზრდება.

სუიციდური აზრებისა და სუიციდური ქცევების შემთხვევები გამოვლინდა დულოქსეტინით მკურნალობის დროს ან მკურნალობის შეწყვეტიდან მალევე (იხილეთ პუნქტი - „გვერდითი ეფექტები“).

სამკურნალო პრეპარატებით თერაპია მოითხოვს პაციენტების, კერძოდ კი, მაღალი რისკის ჯგუფში მყოფი პირების სათანადო სიფრთხილით დაკვირვებას, განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპზე და დოზის ცვლილებების შემდეგ. პაციენტები (და პაციენტთა მომვლელები) უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი ნებისმიერი კლინიკური მდგომარეობის გაუარესების, სუიციდური ქცევის ან აზრებისა და ქცევის უჩვეულო ცვლილებების მონიტორინგის აუცილებლობის შესახებ და მათ უნდა მიმართონ ექიმს აღნიშნული სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში.

 

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილი:

როგორც მსგავსი ფარმაკოლოგიური მოქმედების მქონე სხვა სამკურნალო პრეპარატების  (ანტიდეპრესანტების) შემთხვევაში, დულოქსინით მკურნალობისას ან მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ მალევე აღინიშნა სუიციდური აზრებისა და სუიციდური ქცევის იზოლირებული შემთხვევები. დეპრესიისადმი მიდრეკილი პაციენტების წინაშე არსებული რისკ-ფაქტორები აღწერილია ზემოთ. ექიმებმა უნდა გააფრთხილონ პაციენტები, რომ აცნობონ მათ ნებისმიერი შემაშფოთებელი აზრისა ან გრძნობების შესახებ ნებისმიერ დროს.

 

პრეპარატის გამოყენება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში:

დუქსეტის დანიშვნა არ შეიძლება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდების სამკურნალოდ. სუიციდური ქცევები (თვითმკვლელობის მცდელობა და სუიციდური აზრები) და მტრული დამოკიდებულება (ძირითადად აგრესია, წინააღმდეგობრივი ქცევა და აღშფოთება) ხშირად აღინიშნებოდა იმ ბავშვებსა და მოზარდებში ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში, რომლებიც ღებულობდნენ ანტიდეპრესანტებს, პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტებთან შედარებით. თუ მიუხედავად ყოველივე აღნიშნულისა, მკურნალობის გადაწყვეტილება მიღებულია კლინიკური საჭიროებიდან გამომდინარე, პაციენტი უნდა დაექვემდებაროს სათანადო კონტროლს სუიციდური სიმპტომების გამო (იხილეთ პუნქტი - „ფარმაკოდინამიკური თვისებები“). გარდა ამისა, ბავშვებსა და მოზარდებში გრძელვადიანი უსაფრთხოების მონაცემები საკმარისი არ არის ზრდის, მოწიფულობისა და შემეცნებითი და ქცევითი განვითარების თვალსაზრისით (იხილეთ პუნქტი - „გვერდი ეფექტები“).

 

სისხლჩაქცევები:

აღინიშნა სპონტანური სისხლდენების შემთხვევები, როგორიცაა სისხლჩაქცევები, პურპურა და კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) და სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI), მათ შორის დულოქსეტინის მიღებისას. რეკომენდებულია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ანტიკოაგულანტებს და/ან სამკურნალო პრეპარატებს, რომლებიც გავლენას ახდენენ თრომბოციტების ფუნქციაზე (მაგალითად, არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები და აცეტილსალიცილის მჟავა (ASA)), ასევე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მიდრეკილება სისხლდენის მიმართ.

 

ჰიპონატრიემია

დულოქსეტინის მიღებისას აღინიშნა ჰიპონატრიემიის შემთხვევები, მათ შორის 110 მმოლ/ლ-ზე ნაკლები კონცენტრაციით ნატრიუმის შრატთან ერთდროულად მიღების შემთხვევები. ჰიპონატრიემია შეიძლება დაკავშირებული იყოს ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადეკვატური სეკრეციის სინდრომთან (SNADH). ჰიპონატრიემიის შემთხვევების უმეტესობა გამოვლინდა ხანდაზმულ პაციენტებში, განსაკუთრებით სითხის ბალანსში ცვლილებების ანამნეზთან ან წინასწარ განსაზღვრულ ფაქტორებთან დაკავშირებით. საჭიროა სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ჰიპონატრიემიის განვითარების მზარდი რისკის წინაშე მყოფ პაციენტებში, როგორიცაა ხანდაზმულები, ღვიძლის ციროზის მქონე ან დეჰიდრატირებული პაციენტები, ასევე პაციენტები, რომლებიც მკურნალობენ დიურეზული საშუალებებით.

 

მკურნალობის შეწყვეტა:

მკურნალობის შეწყვეტისას ხშირად აღინიშნება ის სიმპტომები, რომლებიც თან ახლავს პრეპარატის მიღების შეწყვეტას, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც შეწყვეტა ხდება მკვეთრად (იხილეთ პუნქტი - „გვერდითი ეფექტები“). კლინიკურ კვლევებში მკურნალობის მკვეთრი შეწყვეტით გამოწვეული გვერდითი ეფექტები დაფიქსირდა პაციენტთა დაახლოებით 45%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ დულოქსეტინს და იმ პაციენტთა 23%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს.

სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) და სეროტონინის/ ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI) მიღებისას გამოვლენილი პრეპარატის მიღების სიმპტომების რისკი დამოკიდებულია რამდენიმე ფაქტორზე, მათ შორის მკურნალობის ხანგრძლივობასა და დოზაზე და დოზის შემცირების სიჩქარეზე. ყველაზე ხშირად გამოვლენილი რეაქციები ჩამოთვლილია პუნქტში „გვერდითი ეფექტები“. როგორც წესი, აღნიშნული სიმპტომები სუსტად ან ზომიერად არის გამოხატული; თუმცა, ზოგიერთ პაციენტში ისინი შეიძლება ძალზედ ინტენსიური იყოს. ისინი, როგორც წესი, თავს იჩენს მკურნალობის შეწყვეტიდან პირველი რამდენიმე დღის განმავლობაში, მაგრამ არსებობს ამგვარი სიმპტომების ძალზედ იშვიათი შემთხვევები იმ პაციენტებში, რომლებიც შემთხვევით გამოტოვებენ დოზას. როგორც წესი, ეს სიმპტომები საკმაოდ თვით-შეზღუდულ ხასიათს ატარებს და, ჩვეულებრივ, 2 კვირაში გაქრება, თუმცა ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება უფრო გახანგრძლივდეს (2-3 თვე ან მეტი). აღნიშნულიდან გამომდინარე, რეკომენდებულია დულოქსეტინის დოზის ეტაპობრივი შემცირება მკურნალობის პერიოდის დასრულების შემდეგ მინიმუმ 2 კვირის განმავლობაში, პაციენტის მოთხოვნილებების გათვალისწინებით (იხილეთ პუნქტი - „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“).

 

ხანდაზმული პაციენტები:

მონაცემები 120 მგ დულქსეტინის მიღების შესახებ დიდი დეპრესიული აშლილობისა და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში შეზღუდულია. აღნიშნულიდან გამომდინარე, აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა მაქსიმალური დოზით ხანდაზმულების მკურნალობის შემთხვევაში (იხილეთ პუნქტები - „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“).

 

აკატიზია / ფსიქომოტორული მოუსვენრობა

დულოქსეტინის მიღება უკავშირდება აკატიზიის განვითარებას, რომელიც ხასიათდება უსიამოვნო ან შემაშფოთებელი მოუსვენრობითა და გადაადგილების მოთხოვნით, ხშირად თან ახლავს მშვიდად ჯდომის ან დგომის უუნარობა. ეს, როგორც წესი, თავს იჩენს მკურნალობის პირველი რამდენიმე კვირის განმავლობაში. იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ეს სიმპტომები, დოზის გაზრდა შეიძლება საზიანო აღმოჩნდეს.

 

დულოქსეტინის შემცველი სამკურნალო პრეპარატები:

დულოქსეტინი მზადდება სხვადასხვა სავაჭრო ნიშნით სხვადასხვა ჩვენებისთვის (დიაბეტური ნეიროპათიული ტკივილის, დიდი დეპრესიული აშლილობის, გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის, ფიბრომიალგიის, საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილის და სტრესული შარდის შეუკავებლობის მკურნალობა). თავიდან უნდა იქნას აცილებული ერთდროულად ერთზე მეტი ამ პროდუქტის მიღება.

 

ჰეპატიტი / ღვიძლის ფერმენტების მომატება

ღვიძლის დაზიანების შემთხვევები, მათ შორის ღვიძლის ფერმენტებში მნიშვნელოვნად მომატება (დასაშვებ ზღვარზე >10-ჯერ მეტად), ჰეპატიტი და სიყვითლე აღინიშნა დულოქსეტინის მიღებისას (იხილეთ პუნქტი „გვერდითი ეფექტები“). მათი უმრავლესობა გამოვლინდა მკურნალობის პირველი თვეების განმავლობაში. ღვიძლის სტრუქტურის დაზიანება უპირატესად ჰეპატოცელულარული ხასიათის იყო. დულოქსეტინის მიღება უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით იმ პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ მკურნალობას ღვიძლის დაზიანებასთან დაკავშირებული სხვა პრეპარატებით.

საქაროზა:

დუქსეტის კაფსულები შეიცავს საქაროზას. ფრუქტოზას მიმართ აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემების, გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბციის ან საქაროზა-იზომალტაზას დეფიციტის მქონე პაციენტებმა  არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

 

პრეპარატის მიღება ორსულობის და ლაქტაციის დროს:

ფერტილობა

ცხოველებში ჩატარებულ კვლევებში, დულოქსეტინს არ მოუხდენია უარყოფითი ეფექტი ხვად ცხოველებში, ხოლო ძუ ცხოველებში ეფექტები აშკარა იყო მხოლოდ იმ დოზებზე, რომლებმაც გამოიწვია დედის ტოქსიკურობა.

 

ორსულობა

ორსულ ქალებში დულოქსეტინის მიღებასთან დაკავშირებით მონაცემები საკმარისი არ არის. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ რეპროდუქციული ტოქსიკურობა დულოქსეტინის სისტემური ექსპოზიციის დონეზე (AUC) დაბალი იყო მაქსიმალურ კლინიკურ ზემოქმედებაზე (იხილეთ პუნქტი - „პრეკლინიკური უსაფრთხოების შესახებ მონაცემები“).

ადამიანებზე პოტენციური რისკი უცნობია. ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ცხადყოფს, რომ ორსულობის დროს, განსაკუთრებით კი ორსულობის ბოლო პერიოდში, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) მიღებამ შეიძლება გაზარდოს ხანგრძლივი ფილტვისმიერი ჰიპერტენზიის რისკი ახალშობილებში (PPHN). მიუხედავად იმისა, რომ კვლევა არ ჩატარებულა PPHN-ს კავშირზე სეროტონინის/ ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორებით (SNRI) მკურნალობასთან, დულოქსეტინის ასეთი პოტენციური რისკი არ შეიძლება გამოირიცხოს, მისი მოქმედების მექანიზმის (სეროტონინის უკუმიტაცების დათრგუნვის) გათვალისწინებით.

როგორც სხვა სეროტონერგული სამკურნალო საშუალებების შემთხვევაში, მკურნალობის შეწყვეტასთან დაკავშირებული სიმპტომები შესაძლებელია აღინიშნოს ახალშობილში, დედის მიერ ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში დულოქსეტინის მიღების შემდგომ. დულოქსეტინთან დაკავშირებით მკურნალობის შეწყვეტის სიმპტომებია ჰიპოტონია, ტრემორი, კვების გართულება, სასუნთქი გზების დისტრეს-სინდრომი და კრუნჩხვები. შემთხვევების უმეტესობამ თავი იჩინა დაბადებისას ან დაბადებიდან რამდენიმე დღეში.

ორსულობის დროს დუქსეტის მიღება დასაშვებია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი აღემატება პოტენციურ რისკს ნაყოფზე. ქალებმა უნდა შეატყობინონ მათ ექიმს, თუ დაორსულდებიან ან გეგმავენ ორსულობას მკურნალობის დროს.

 

ძუძუთი კვება

დულოქსეტინი ძალზედ სუსტად გამოიყოფა დედის რძეში, რაც დასტურდება 6 მეძუძურ პაციენტზე ჩატარებული კვლევით, რომლებიც ძუძუთი არ კვებავდნენ მათ ჩვილებს. ჩვილის სადღეღამისო დოზა მგ/კგ-ში შეადგენდა დედის დოზის დაახლოებით 0.14%-ს (იხილეთ პუნქტი -„ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“). ვინაიდან ჩვილებში დულოქსეტინის გამოყენების უსაფრთხოება არ არის ცნობილი, რეკომენდებული არ არის ძუძუთი კვების დროს დუქსეტის მიღება.

ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მანქანა-დანადგარების გამოყენების შესაძლებლობაზე:

არ ჩატარებულა კვლევა ავტომობილების მართვისა და მანქანა-დანადგარების გამოყენების შესაძლებლობაზე. დუქსეტმა შესაძლებელია გამოიწვიოს სედატიური ეფექტი და თავბრუსხვევა. პაციენტებს უნდა მიეწოდოთ ინფორმაცია, რომ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი განიცდიან სედატიურ ეფექტს ან თავბრუსხვევა, მათ თავი უნდა აარიდონ ისეთ პოტენციურად საშიშ ქმედებებს, როგორიცაა ავტომობილის მართვა ან მანქანა-დანადგარების გამოყენება.

 

გვერდითი მოვლენები/არასასურველი ეფექტები:

ა.უსაფრთხოების პროფილის მოკლე დახასიათება:

ყველაზე ხშირ გვერდით რეაქციებს დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებში წარმოადგენდა გულისრევა, თავის ტკივილი, პირის სიმშრალე, ძილიანობა და თავბრუსხვევა. თუმცა, ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენების უმეტესობა გამოიხატებოდა მსუბუქი და ზომიერი ხარისხით, და, როგორც წესი, თავს იჩენდა მკურნალობის ადრეულ ეტაპებს და ქრებოდა მისი გაგრძელებისას.

 

ბ. გვერდითი რეაქციების შეჯამების ცხრილი:

პირველი ცხრილი აჯამებს სპონტანური ანგარიშებიდან მიღებული და პლაცებო-კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში გამოვლენილ გვერდით რეაქციებს.

ცხრილი 1: გვერდითი რეაქციები:

სიხშირის შეფასება: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100, <1/10); არც ისე ხშირი (≥1/1,000, <1/100); იშვიათი (≥1/10,000, <1/1,000); ძალიან იშვიათი (≤1 / 10,000).

ყოველი სიხშირის ჯგუფში არასასურველი ეფექტები წარმოდგენილია სიმძიმის შემცირების წესით.


ძალიან ხშირი

ხშირი

არც ისე ხშირი

იშვიათი

ძალიან იშვიათი

ინფექციები და ინვაზიები
   

ლარინგიტი

    

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ
     

ანაფილაქსიური რეაქციები

ჰიპერმგრძნობელობა

  

დარღვევები ენდოკრინოლოგიური სისტემის მხრივ
     

ჰიპოთირეოზი

  

დარღვევები მეტაბოლიზმის და კვების მხრივ
 

მადის დაქვეითება

ჰიპერგლიკემია (განსაკუთრებით აღინიშნება დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში)

დეჰიდრატაცია ჰიპონატრიემია

SIADH6

  

ფსიქიკური დარღვევები
 

უძილობა

აგზნებადობა

ლიბიდოს დაქვეითება

შფოთვა

სპონტანური ორგაზმი

უჩვეულო სიზმრები

სუიციდური აზრები5,7

ძილის დარღვევა

ბრუქსიზმი

დეზორიენტაცია

აპათია

სუიციდური ქცევა5,7

მანია

ჰალუცინაციები

აგრესია და ბრაზი4

  

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ

თავის ტკივილი

ძილიანობა

თავბრუსხვევა

ლეთარგია

ტრემორი

პარესთეზია

მიოკლონური აკატიზია7

ნერვიულობა

ყურადღების გაფანტვა

დისგევზია (გემოს დარღვევა)

დისკინეზია

„მოუსვენარი ფეხების“ სინდრომი

ცუდი ხარისხის ძილი

სეროტონინის სინდრომი6

კრუნჩხვები 1

ფსიქომოტორული მოუსვენრობა 6

ექსტრაპირამიდული სიმპტომები6

  

დარღვევები მხედველობის მხრივ
 

ბუნდოვანი მხედველობა

მიდრიაზი

მხედველობის სიმკვეთრის შემცირება

გლაუკომა

  

დარღვევები სმენის ორგანოსა და ბალანსის მხრივ
 

შუილი ყურებში1

თავბრუსხვევა

ყურის ტკივილი

    

დარღვევები გულის მხრივ
 

გულისცემის გახშირება

ტაქიკარდია

სუპრავენტრიკულური არითმია,

წინაგულის ფიბრილაცია

    

დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ
 

არტერიული წნევის გაზრდა3

სიწითლე

გულყრა2

ჰიპერტენზია3,7

ორთოსტატიული ჰიპოტენზია2

კიდურების სიხლძარღვთა სპაზმი

ჰიპერტონული კრიზისი 3,6

  

დარღვევები სასუნთქი სისტემის ორგანოების, გულმკერდის და შუასაყარის მხრივ
 

მთქნარება

ყელში შებოჭვის გრძნობა

ცხვირიდან სისხლდენა

    

დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ

გულისრევა

პირის სიმშრალე

ყაბზობა

დიარეა

მუცლის ტკივილი

პირღებინება

დისპეფსია

მუცლის შებერილობა

სისხლდენა კუჭნაწლავის ტრაქტიდან7

გასტროენტერიტი

ბოყინი

გასტრიტი

დისფაგია

სტომატიტი

ჰემატოხეზია

პირში არასასიამოვნო სუნი

მიკროსკოპული კოლიტი9

  

დარღვევები ღვიძლისა და სანაღვლე ტრაქტის მხრივ
   

ჰეპატიტი3

ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება (ALT, AST, ტუტე ფოსფატაზა)

ღვიძლის მწვავე დაზიანება

ღვიძლის დისფუნქცია6

სიყვითლე6

  

დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ
 

ჭარბი ოფლიანობა

გამონაყარი

ღამით ოფლი

ურტიკარია

კონტაქტური დერმატიტი

ცივი ოფლი

ფოტოსენსიბილიზაციის რეაქციები

სისხლჩაქცევების რისკის მომატება

სტივენს-ჯონსონის სინდრომი6

ანგიონევროზული შეშუპება6

ვასკულიტი

დარღვევები საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ
 

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ტკივილი

კუნთების სპაზმი

კუნთების რიგიდულობა

კუნთების კრუნჩხვა

ტრიზმი

  

დარღვევები თირკმლის და საშარდე გზების მხრივ
 

დიზურია

პოლაკიურია

შარდის შეკავება

შარდვის გართულება

ნოქტურია

პოლიურია

შარდის ნაკადის შემცირება

შარდის უჩვეულო სუნი

  

დარღვევები სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ
 

ერექციული დისფუნქცია

ეაკულაციის დარღვევა

დაგვიანებული ეაკულაცია

გინეკოლოგიური სისხლდენა

მენსტრუალური ციკლის დარღვევა

სქესობრივი დისფუნქცია

ტკივილი სათესლე ჯირკვლების არეში

მენოპაუზის სიმპტომები

გალაქტორეა

ჰიპერპროლაქტინემია

  

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები პრეპარატის შეყვანის ადგილზე
 

დასუსტება8

დაღლილობა

ტკივილი გულ-მკერდის არეში7

თვითშეგრძნების გაუარესება

სიცივის შეგრძნება

წყურვილი

შემცივნება

დისკომფორტი

სიცხის შეგრძნება

სიარულის დარღვევა

    

ლაბორატორიული კვლევები
 

წონის შემცირება

წონის მომატება

სისხლში კრეატინინის ფოსფოკინაზას მომატება

სისხლში კალიუმის შემცველობის დონის გაზრდა

სისხლში ქოლესტერინის შემცველობის დონის მომატება

  

 

1 მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ აგრეთვე დაფიქსირდა კრუნჩხვები და ტინიტუსი.

2 ორთოსტატიული ჰიპოტენზიის და გულყრის შემთხვევები გამოვლინდა განსაკუთრებით მკურნალობის დაწყებისას.

3 იხილეთ პუნქტი „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას“.

4 აგრესიისა და ბრაზის შემთხვევები დაფიქსირდა განსაკუთრებით მკურნალობის დაწყებისთანავე ან მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

5 სუიციდური აზრების და სუიციდური ქცევის შემთხვევები დაფიქსირდა დულოქსეტინით მკურნალობის განმავლობაში ან მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“).

6 პოსტ-მარკეტინგული დაკვირვებისას წარმოდგენილი გვერდითი რეაქციების სავარაუდო სიხშირე; პლაცებო-კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში არ დაფიქსირებულა.

7 სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება პლაცებოსგან.

8 სისუსტე უფრო ხშირად აღინიშნა ხანდაზმულ პაციენტებში (≥65 წელი).

9 სავარაუდო სიხშირე ეფუძნება ყველა კლინიკური კვლევის მონაცემებს.

 

გ. შერჩეული გვერდითი მოვლენების აღწერა:

დულოქსეტინის მიღების შეწყვეტა (განსაკუთრებით მკვეთრად შეწყვეტა), როგორც წესი, იწვევს მკურნალობის შეწყვეტასთან დაკავშირებული სიმპტომების განვითარებას. ძილიანობა, მგრძნობელობის დარღვევები (მათ შორის პარესთეზია ან ელექტრო შოკის მსგავსი შეგრძნებები, განსაკუთრებით თავში), ძილის დარღვევა (უძილობის და ინტენსიური სიზმრების ჩათვლით), დაღლილობა, ძილიანობა, აგზნება ან შფოთვა, გულისრევა და/ან პირღებინება, ტრემორი, თავის ტკივილი, მიალგია, გაღიზიანება, დიარეა, ჰიპერჰიდროზი და თავბრუსხვევა წარმოადგენს ყველაზე ხშირ გვერდით რეაქციებს.

როგორც წესი სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) და სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI) შემთხვევაში, ეს რეაქციები ატარებს მსუბუქიდან ზომიერ და დროში შეზღუდულ ხასიათს; თუმცა, ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება იყოს მძიმე და/ან ხანგრძლივი. ამიტომ რეკომენდებულია, რომ დულოქსეტინით მკურნალობის შეწყვეტისას თანდათან შემცირდეს დოზა (იხილეთ პუნქტები - „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“ და „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

დიაბეტური ნეიროპათიული ტკივილის მქონე პაციენტებზე დულოქსეტინით ჩატარებული სამი კლინიკური კვლევის 12-კვირიან ინტენსიურ ფაზაში დულოსქეტინით ნამკურნალევ პაციენტებში შეინიშნა უზმოზე სისხლში გლუკოზის შემცველობის მცირე, მაგრამ სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი ზრდა. HbA1c იყო სტაბილური როგორც დულოქსეტინის, ასევე პლაცებო ჯგუფში. აღნიშნული კვლევების გახანგრძლივებულ ეტაპზე, რომელიც 52 კვირის განმავლობაში გაგრძელდა, დაფიქსირდა HbA1c-ის დონის ზრდა როგორც დულოქსეტინის ჯგუფში, ასევე რეგულარული სამედიცინო დახმარების ჯგუფში, თუმცა დულოქსეტინით ნამკურნალევი ჯგუფის საშუალო ზრდა 0.3%-ით მაღალი იყო. ასევე აღინიშნა უზმოზე სისხლში გლუკოზის შემცველობის დონისა და საერთო ქოლესტერინის შემცველობის უმნიშვნელო ზრდა დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებში, ხოლო რეგულარული სამედიცინო დახმარების ჯგუფში ნაჩვენები იქნა ამ მაჩვენებლების უმნიშვნელოდ შემცირება ლაბორატორიული ტესტების მეშვეობით.

კორექტირებული გულისცემის სიხშირის QT ინტერვალი დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებში არ განსხვავდებოდა პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტებში დაფიქსირებული მაჩვენებლისგან. კლინიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა არ აღინიშნა QT, PR, QRS ან QTcB გაზომვების მხრივ დულოქსეტინით ნამკურნალევ და პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტებს შორის.

 

დ. პედიატრიული ასაკის მოსახლეობა

დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე 7 წლიდან 17 წლამდე ასაკის 509 პედიატრიულ პაციენტს და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე 7 წლიდან 17 წლამდე ასაკის 241 პედიატრიულ პაციენტს ჩაუტარდა მკურნალობა დულოქსეტინით კლინიკურ კვლევებში. ზოგადად, დულოქსეტინის გვერდითი რეაქციების პროფილი ბავშვებსა და მოზარდებში მსგავსი იყო მოზრდილების პროფილისა.

კლინიკურ კვლევებში დულოქსეტინზე ჯამში რანდომიზებულ 467 პედიატრიულ პაციენტს აღენიშნა წონის უმნიშვნელოდ - 0.1 კგ-ით შემცირება მე-10 კვირაზე, 0.9 კგ საშუალო წონის შემცირებით 353 პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტთან შედარებით. შედეგად, ოთხიდან ექვს თვემდე გახანგრძლივების პერიოდში, საშუალოდ პაციენტები ხასიათდებოდნენ მიდრეკილებით მათი საბაზისო წონის პროცენტული მაჩვენებლის აღდგენისკენ ასაკისა და სქესის მიხედვით თანატოლებისგან მიღებული მოსახლეობის მაჩვენებლების საფუძველზე.

9 თვემდე ხანგრძლივობის კვლევაში, სიმაღლის პროცენტული მაჩვენებლის 1%-იანი საშუალო შემცირება (2%-იანი შემცირება ბავშვებში (7-11 წელი) და 0.3%-იანი ზრდა მოზარდებში (12-17 წელი)) დაფიქსირდა დულოქსეტინით ნამკურნალევ პედიატრიულ პაციენტებში (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

 

კონსულტაციისთვის მიმართეთ თქვენს ექიმს, თუ შეამჩნევთ რაიმე არასასურველ ეფექტს

პრეპარატების ურთიერთქმედება და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები:

მონოამინოოქსიდაზას (მაო-ს) ინჰიბიტორები

სეროტონინის სინდრომის განვითარების რისკის გამო, დულოქსეტინის მიღება არ შეიძლება მონოამინოოქსიდაზას არა-სელექციურ, შეუქცევად (მაო-ს) ინჰიბიტორებთან ერთად ან მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის შეწყვეტიდან მინიმუმ 14 დღის განმავლობაში. დულოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდის საფუძველზე, მინიმუმ 5 დღე უნდა იქნას გათვალისწინებული დუქსეტის მიღების შეწყვეტის შემდგომ მაო-ს ინჰიბიტორების დაწყებამდე (იხილეთ პუნქტი „უკუჩვენებები“).

დუქსეტის პარალელური მიღება  მაო-ს სელექციურ, შექცევად ინჰიბიტორებთან ერთად, როგორიცაა მოკლობემიდი, არ არის რეკომენდებული (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“). ანტიბიოტიკი ლინეზოლიდი წარმოადგენს მაო-ს შექცევად, არასელექციურ ინჰიბიტორს და არ უნდა მიეცეთ დუქსეტით ნამკურნალევ პაციენტებს (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

 

CYP1A2 ინჰიბიტორები:

ვინაიდან CYP1A2 ჩართულია დულოქსეტინის მეტაბოლიზმში, დულოქსეტინის პარალელური მიღება CYP1A2-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან სავარაუდოდ გაზრდის დულოქსეტინის კონცენტრაციას. ფლუვოქსამინი (100 მგ დღეში ერთხელ), CYP1A2-ის ძლიერი ინჰიბიტორი, ამცირებს დულოქსეტინის პლაზმურ კლირენსს დაახლოებით 77%-ით და ზრდის AUCO-t-ს 6-ჯერ. აღნიშნულიდან გამომდინარე, დუქსეტი არ უნდა დაინიშნოს CYP1A2-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ფლუვოქსამინი (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

 

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც ზემოქმედებას ახდენენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე

დუქსეტის გამოყენების რისკი სხვა ცნს-აქტიურ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში სისტემატიურად არ შეფასებულა, გარდა წინამდებარე პუნქტში აღწერილი შემთხვევებისა. შედეგად დუქსეტი სათანადო სიფრთხილით უნდა იქნას მიღებული სხვა ცენტრალურად მოქმედ სამკურნალო საშუალებებთან ან ნივთიერებებთან, მათ შორის ალკოჰოლთან და სედაციურ პრეპარატებთან (მაგალითად, ბენზოდიაზეპინებთან, მორფინომეტიკებთან, ანტიფსიქოზურ საშუალებებთან, ფენობარბიტალთან, სედატიური ანტიჰისტამინურ საშუალებებთან) კომბინაციაში.

 

სეროტონერგული ნივთიერებები:

იშვიათ შემთხვევებში, სეროტონინის სინდრომი აღინიშნა იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიურ ინჰიბიტორებს (SSRI) / სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელ ინჰიბიტორებს (SNRI) სეროტონერგულ ნივთიერებებთან ერთად. რეკომენდებულია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა დუქსეტის მიღებისას ისეთ სეროტონერგულ ანტიდეპრესანტებთან ერთად, როგორიცაა სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები (SSRI), სეროტონინის/ ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორები (SNRI), ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, როგორიცაა კლომიპრამინი ან ამიტრიპტილინი, მაო-ს ინჰიბიტორები, როგორიცაა მოკლობემიდი ან ლინეზოლიდი, კრაზანა (Hypericum Perforatum) ან ტრიპტანები, ტრამადოლი, პეთიდინი და ტრიფტოფანი (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

 

დულოქსეტინის ეფექტი სხვა სამკურნალო პრეპარატებზე:

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP1A2-ს მიერ: CYP1A2 სუბსტრატის - თეოფილინის ფარმაკოკინეტიკაზე მნიშვნელოვნად არ იმოქმედა დულოქსეტინის (60 მგ ორჯერ დღეში) პარალელურად მიღებამ.

 

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP2D6-ს მიერ: დულოქსეტინი წარმოადგენს CYP2D6-ის ზომიერ ინჰიბიტორს. 60 მგ დულოქსეტინის დღეში ორჯერ მიღებისას CYP2D6-ის სუბსტრატის - დეზიპრამინის ერთჯერად დოზასთან ერთად, დეზიპრამინის AUC სამჯერ გაიზარდა. დულოქსინის (40 მგ ორჯერ დღეში) პარალელურად მიღება ზრდის ტოლტეროდინის სტაბილიზებულ AUC-ს (2 მგ დღეში ორჯერ) 71%-ით, მაგრამ არ მოქმედებს მისი აქტიური 5-ჰიდროქსიმეტაბოლიტის ფარმაკოკინეტიკაზე და დოზის რეგულირება არ არის რეკომენდებული. დუქსეტი უნდა იქნას გამოყენებული სათანადო სიფრთხილით იმ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც უმეტესად მეტაბოლიზდება CYP2D6-ით (რისპერიდონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები [TCA], როგორიცაა ნორტრიპტილინი, ამიტრიპტილინი და იმიპრამინი), განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ მათ აქვთ ვიწრო თერაპიული ჩვენება (მაგალითად, ფლეკაინიდი, პროპაფენონი და მეტოპროლოლი).

 

პერორალური კონტრაცეტტივები და სხვა სტეროიდული საშუალებები: In vitro კვლევის შედეგებმა აჩვენა, რომ დულოქსეტინი არ იწვევს CYP3A-ის კატალიზურ აქტივობას. პრეპარატის ურთიერთქმედებაზე სპეციფიკური in vivo კვლევები არ ჩატარებულა.

 

ანტიკოაგულანტები და ანტითრომბოციტული საშუალებები:  აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა დულოქსეტინის პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ან ანტითრომბოციტულ საშუალებებთან კომბინირებული მიღებისას ფარმაკოდინამიკურ ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებული სისხლდენის განვითარების მზარდი რისკის გამო. გარდა ამისა, საერთაშორისო ნორმალიზებული მნიშვნელობების ზრდა აღინიშნა დულოქსეტინის პარალელური მიღებისას იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვარფარინს. თუმცა დულოქსეტინის ერთდროულად მიღებამ ვარფარინთან სტაბილურ პირობებში, ჯანმრთელ მოხალისეებში, კლინიკური ფარმაკოლოგიური კვლევის სახით, არ გამოიწვია კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილება საერთაშორისო ნორმალიზებული მნიშვნელობების მხრივ საბაზისო დონიდან ან R- ან S-ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკაში.

 

სხვა სამკურნალო საშუალებების მოქმედება დულოქსეტინზე:

ანტაციდები და H2 ანტაგონისტები: დულოქსეტინის კომბინირებული გამოყენებისას ალუმინის და მაგნიუმის შემცველ ანტაციდებთან ან დულოქსეტინით კომბინირებული გამოყენებისას ფამოტიდინთან არ აღინიშნა მნიშვნელოვანი ეფექტი დულოქსეტინის შეწოვის სიხშირეზე ან მოცულობაზე 40 მგ პერორალური დოზის მიღების შემდეგ.

CYP1A2 ინდუქტორები: ფარმაკოკინეტიკური კვლევების ანალიზმა აჩვენა, რომ მწეველებს დულოქსეტინის თითქმის 50%-იანი პლაზმური კონცენტრაცია აღენიშნებათ არამწეველებთან შედარებით.

 

დოზირება და მიღების წესი:

პოზოლოგია:

დიდი დეპრესიული აშლილობა: რეკომენდებული საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. დღეში ერთხელ 60 მგ-ზე მეტი დოზა დღეში ერთხელ 120 მგ მაქსიმალურ დოზამდე შეფასდა კლინიკურ კვლევებში უსაფრთხოების თვალსაზრისით. თუმცა, არ არსებობს კლინიკური მტკიცებულება იმისა, რომ პაციენტებმა, რომლებიც არ რეაგირებენ თავდაპირველ რეკომენდებულ დოზაზე, შეიძლება ისარგებლონ დოზის ტიტრირებით.

თერაპიული ეფექტი ჩვეულებრივ აღინიშნება მკურნალობის 2-4 კვირის შემდეგ.

ანტიდეპრესიული რეაქციის კონსოლიდაციის შემდეგ რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება რამდენიმე თვის განმავლობაში რეციდივის თავიდან აცილების მიზნით. იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ რეაგირება დულოქსეტინზე და ანამნეზში აქვთ დიდი დეპრესიის განმეორებითი ეპიზოდები, შესაძლებელია მხედველობაში იქნას მიღებული შემდგომი ხანგრძლივი მკურნალობა 60-დან 120 მგ/დღეში დოზით.

 

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: რეკომენდებული საწყისი დოზა გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე პაციენტებში შეადგენს 30 მგ-ს დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. არასაკმარისი რეაქციის მქონე პაციენტებში, დოზა უნდა გაიზარდოს 60 მგ-მდე, რაც ჩვეულებრივ წარმოადგენს შემანარჩუნებელ დოზას პაციენტებისთვის.

თანმხლები დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე პაციენტებში, საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ (აგრეთვე იხილეთ დოზასთან დაკავშირებით ზემოთ წარმოდგენილი რეკომენდაციები).

დღეში 120 მგ-მდე დოზის ეფექტურობა აღინიშნა და შეფასდა კლინიკურ კვლევებში უსაფრთხოების თვალსაზრისით. 60 მგ პრეპარატის მიმართ არასაკმარისი რეაქციის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია განხილულ იქნას დოზის გაზრდა 90 მგ-მდე ან 120 მგ-მდე. დოზის გაზრდა უნდა ეფუძნებოდეს კლინიკურ რეაქციას და ამტანობას.

რეაგირების კონსოლიდაციის შემდეგ, რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება რამდენიმე თვის განმავლობაში, რათა თავიდან იქნას აცილებული რეციდივი.

 

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილი: რეკომენდებული საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. დღეში ერთხელ 60 მგ-ზე მეტი დოზა დღეში ერთხელ 120 მგ მაქსიმალურ დოზამდე, რომლებიც წარმოდგენილია თანაბრად განაწილებული დოზების სახით, შეფასდა კლინიკურ კვლევებში უსაფრთხოების თვალსაზრისით. პლაზმაში დულოქსეტინის კონცენტრაცია მიუთითებს ინდივიდთა მიხედვთ ვრცელ ცვალებადობაზე (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“). აღნიშნულიდან გამომდინარე, პაციენტებმა, რომელთაც ახასიათებთ არასაკმარისი რეაქცია 60 მგ-ს მიმართ დღეში ერთხელ, შესაძლებელია მიიღონ მეტი ეფექტი უფრო მაღალ დოზაზე.

მკურნალობის ეფექტურობა უნდა შეფასდეს 2 თვის შემდეგ. არასათანადო საწყისი რეაქციის მქონე პაციენტებში, დამატებითი რეაქცია აღნიშნული დროის შემდეგ ნაკლებად სავარაუდოა.

თერაპიული ეფექტი რეგულარულად უნდა შეფასდეს (ყოველ სამ თვეში ერთხელ მაინც) (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოდინამიკური თვისებები“).

 

ფიბრომიალგია: დულოქსეტინის რეკომენდებული დოზა წარმოადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ. მკურნალობა უნდა დაიწყოს 30 მგ-ით დღეში ერთხელ ერთი კვირის განმავლობაში, რათა პაციენტებს მიეცეთ პრეპარატთან შეჩვევის შესაძლებლობა დოზის 60 მგ-მდე გაზრდამდე დღეში ერთხელ. ზოგიერთ პაციენტს შესაძლებელია აღენიშნოთ რეაგირება საწყის დოზაზე. არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ 60 მგ/დღეში მაღალი დოზა უზრუნველყოფს დამატებით სარგებელს იმ პაციენტებშიც კი, რომლებიც არ რეაგირებენ 60 მგ დოზაზე და უფრო მაღალი დოზა დაკავშირებული იქნება გვერდითი რეაქიების განვითარების უფრო მაღალ სიხშირესთან.

ფიბრომიალგია აღიარებულია ქრონიკულ მდგომარეობად. დულოქსეტინის ეფექტურობა ფიბრომიალგიის მკურნალობაში ნაჩვენებია პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში 3 თვემდე. დულოქსეტინის ეფექტურობა არ იქნა ნაჩვენები უფრო ხანგრძლივ კვლევებში; თუმცა მკურნალობის გაგრძელება შესაძლებელია განისაზღვროს პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის მიხედვით.

 

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილი: დულოქსეტინის რეკომენდებული დოზა წარმოადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ. მკურნალობა უნდა დაიწყოს 30 მგ დოზით დღეში ერთხელ ერთი კვირის განმავლობაში, რათა პაციენტებს მიეცეთ პრეპარატთან შეჩვევის შესაძლებლობა დოზის 60 მგ-მდე გაზრდამდე დღეში ერთხელ. არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ უფრო მაღალი დოზა უზრუნველყოფს დამატებით სარგებელს იმ პაციენტებშიც კი, რომლებიც არ რეაგირებენ 60 მგ დოზაზე და უფრო მაღალი დოზა დაკავშირებული იქნება გვერდითი რეაქიების განვითარების უფრო მაღალ სიხშირესთან.

დულოქსეტინის ეფექტურობა არ არის დადგენილი პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში 13 კვირაზე მეტად.

 

პაციენტების სპეციალური ჯგუფები:

ხანდაზმულები

დოზის კორექცია რეკომენდებულია ხანდაზმულ პაციენტებში მხოლოდ ასაკის საფუძველზე. თუმცა, როგორც ნებისმიერი სხვა პრეპარატის მიღების შემთხვევაში, აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ხანდაზმულთა მკურნალობისას, განსაკუთრებით 120 მგ დუქსეტის დღეში ერთხელ მიღებისას დიდი დეპრესიული აშლილობის ან გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის შემთხვევაში, რასთთან დაკავშირებითაც არსებობს შეზღუდული მონაცემები (იხილეთ პუნქტები „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“) .

 

ღვიძლის უკმარისობა

დუქსეტი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებში, რაც გამოწვეულია ღვიძლის უკმარისობის შედეგად (იხილეთ პუნქტები - „უკუჩვენებები“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“).

 

თირკმლის უკმარისობა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის თირკმლის მსუბუქიდან ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 30-დან 80 მლ/წთ). დუქსეტი არ უნდა იქნეს გამოყენებული თირკმლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ; იხილეთ პუნქტი - „უკუჩვენებები“).

 

პედიატრიული ასაკის პაციენტები

დულოქსეტინის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული ბავშვებსა  და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში დიდი დეპრესიული აშლილობის სამკურნალოდ უსაფრთხოებასა და ეფექტურობასთან დაკავშირებული მოსაზრებების მიზეზით (იხილეთ პუნქტი „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“, 4.8 და 5.1).

დულოქსეტინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა 7-17 წლის ასაკის პედიატრიულ პაციენტებში გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის სამკურნალოდ არ არის დადგენილი. ამჟამად ხელთ არსებული მონაცემები აღწერილია პუნქტებში „არასასურველი ეფექტები“, „ფარმაკოდინამიკური თვისებები“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“.

დულოქსეტინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილის სამკურნალოდ არ არის შესწავლილი. ამ საკითხთან დაკავშირებული მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი.

 

მკურნალობის შეწყვეტა

თავიდან უნდა იქნას აცილებული მკურნალობის მკვეთრი შეწყვეტა. დუქსეტით მკურნალობის შეწყვეტისას დოზა თანდათან უნდა შემცირდეს მინიმუმ 1-2 კვირის განმავლობაში, რათა მინიმუმამდე დავიდეს პრეპარატის შეწყვეტით გამოწვეული რეაქციების განვითარების რისკი (იხილეთ პუნქტები - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“ და „არასასურველი ეფექტები“). იმ შემთხვევაში, თუ თავს იჩენს აუტანლობის სიმპტომები დოზის შემცირების შემდეგ ან მკურნალობის შეწყვეტისთანავე, შესაძლებელია მხედველობაში იქნას მიღებული ადრე დანიშნული დოზის განახლება. ამის შემდეგ, ექიმმა შეიძლება გააგრძელოს დოზის შემცირება, მაგრამ კიდევ უფრო ეტაპობრივი სიჩქარით.

 

პრეპარატის მიღების მეთოდი

პერორალური გამოყენებისთვის.

 

ჭარბი დოზირება:

დულოქსინის დოზის გადაჭარბების შემთხვევები 5400 მგ დოზით გამოვლინდა ინდივიდუალურად ან სხვა პრეპარატებთან ერთად. აღინიშნა ფატალური შემთხვევები, უპირველეს ყოვლისა, ძირითადად შერეული ჭარბი დოზების მიღებისას, მაგრამ აგრეთვე მხოლოდ დულოქსეტინის მიღებისას დაახლოებით 1000 მგ დოზით. დოზის გადაჭარბების ნიშნები და სიმპტომები (მხოლოდ დულოქსეტინი ან სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში) მოიცავდა ძილიანობას, კომას, სეროტონინის სინდრომს, კრუნჩხვებს, პირღებინებს და ტაქიკარდიას.

დულოქსეტინთან დაკავშირებით არ არის ცნობილი სპეციფიური ანტიდოტი, მაგრამ თუ აღინიშნება სეროტონინის სინდრომი, შეიძლება მხედველობაში იქნას მიღებული კონკრეტული მკურნალობა (მაგალითად, ციფროჰეპტადინი და/ან ტემპერატურის კონტროლი). უზრუნველყოფილი უნდა იყოს თავისუფალი რესპირატორული ტრაქტი. რეკომენდებულია გულის და სხვა სასიცოცხლო ორგანოების მონიტორინგი შესაბამისი სიმპტომური და დამხმარე ღონისძიებებით. კუჭის ამორეცხვა შეიძლება აღინიშნოს, საკვების მიღებიდან მალევე ან სიმპტომურ პაციენტებში. შესაძლებელია სასარგებლო იყოს აქტივირებული ნახშირი აბსორბციის შესაზღუდად. დულოქსეტინთან დაკავშირებით აღინიშნება დიდი რაოდენობით განაწილება და იძულებითი დიურეზი, ჰემოპერფუზია, და გაცვლითი პერფუზია ნაკლებად სავარაუდოა, რომ იყოს სასარგებლო.

 

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე, ორიგინალ შეფუთვაში. პრეპარატი მოარიდეთ ბავშვებს!

 

გამოშვების ფორმა:

დუქსეტის 30 მგ გასტრორეზისტენტული კაფსულა: გამჭვირვალე PVC/PE/PVDC-ალუმინი, 28 (2x14) გასტრორეზისტენტული კაფსულა მუყაოს შეფუთვებში.

 

სხვა ფარმაცევტული ფორმები:

დუქსეტის 60 მგ გასტრორეზისტენტული კაფსულა: გამჭვირვალე PVC/PE/PVDC-ალუმინი, 28 (2x14) გასტრორეზისტენტული კაფსულა მუყაოს შეფუთვებში.

 

 

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი

სად შევიძინოთ?