ეპიქსი / Epixx
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): levetiracetam
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ცენტრალური ნერვული სისტემა → ანტიეპილეფსიური საშუალებები
- მწარმოებელი კომპანია: ABDI IBRAHIM Ilac San ve Tic A.S.
- მწარმოებელი ქვეყანა: თურქეთი
- გამოშვების ფორმა: 100მგ/მლ 300მლ შიგნით მისაღები ხსნარი მინის ბოთლი №1 შპრიც-დოზატორთან ერთად
- გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
1. სამკურნალო პრეპარატის დასახელება
ეპიქსი
100 მგ/მლ პერორალური ხსნარი
2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა
აქტიური სუბსტანცია:
ყოველი მლ შეიცავს ლევეტირაცეტამს 100 მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
ნატრიუმის მეთილჰიდროქსიბენზოატი (E219) 1.1 მგ
ნატრიუმის პროპილჰიდროქსიბენზოატი (E217) 0.1 მგ
ნატრიუმის ციკლამატი 1,7 მგ
ნატრიუმის ციტრატის დიჰიდრატი 4.0 მგ
მალტიტოლის ხსნარი 650,0 მგ
დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალისთვის იხილეთ ნაწილი 6.1.
3. ფარმაცევტული ფორმა.
პერორალური ხსნარი.
გამჭვირვალე სითხე
კლინიკური მონაცემები
თერაპიული ჩვენებები
ის ნაჩვენებია მოზრდილ პაციენტებში ყლაპვის გაძნელებით და ჩვილებსა და ბავშვებში;
• როგორც დამატებითი თერაპია საწყისი პარციალური კრუნჩხვების სამკურნალოდ მოზრდილებში და ბავშვებში 1 თვის ასაკიდან მეორადი გენერალიზაციით ან მის გარეშე
• როგორც დამატებითი თერაპია მიოკლონური კრუნჩხვების სამკურნალოდ მოზრდილებში და მოზარდებში 12 წლის ასაკიდან იუვენილური მიოკლონური ეპილეფსიით
• როგორც დამატებითი თერაპია პირველადი გენერალიზებული ტონურ-კლონური კრუნჩხვების სამკურნალოდ მოზრდილებში და მოზარდებში 12 წლის ასაკიდან იდიოპათიური გენერალიზებული ეპილეფსიით
• როგორც მონოთერაპია საწყისი პარციალური კრუნჩხვების სამკურნალოდ 16 წლიდან პაციენტებში მეორადი გენერალიზაციით ან მის გარეშე
დოზირება და მიღების წესი
დოზირება / მიღების სიხშირე და ხანგრძლივობა
მთლიანი დღიური დოზა მიიღება ორი თანაბრად გაყოფილი დოზით.
• მონოთერაპია
მოზრდილები და 16 წელზე უფროსი ასაკის მოზარდები
რეკომენდებული საწყისი დოზა იგივეა, რაც დამხმარე თერაპიისთვის (მითითებულია ქვემოთ).
• დამატებითი თერაპია
მოზრდილები (18 წლის და მეტი) და მოზარდები (12-დან 17-წლამდე) სხეულის წონით 50კგ ან მეტი
საწყისი თერაპიული დოზაა 500 მგ ორჯერ დღეში. ამ დოზით დაწყება შესაძლებელია მკურნალობის პირველ დღეს. თუმცა, ექიმმა შეიძლება დანიშნოს უფრო დაბალი საწყისი დოზა 250 მგ ორჯერ დღეში, რათა შეაფასოს კრუნჩხვების შემცირება პოტენციური გვერდითი ეფექტებთან მიმართებაში. ეს დოზა შეიძლება გაიზარდოს 500 მგ-მდე დღეში ორჯერ ორი კვირის შემდეგ
კლინიკური პასუხისა და ტოლერანტობის მიხედვით, დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 1500 მგ-მდე დღეში ორჯერ. დოზა შეიძლება გაიზარდოს ან შემცირდეს 2-4 კვირაში ერთხელ 250 ან 500 მგ-ით დღეში ორჯერ.
ჩვილები (6-დან 23 თვემდე), ბავშვები (2-დან 11 წლამდე) და მოზარდები (12-დან 17 წლამდე) 50 კგ-ზე ნაკლები მასით.
საწყისი თერაპიული დოზაა 10 მგ/კგ ორჯერ დღეში.
კლინიკური პასუხისა და ტოლერანტობის მიხედვით, დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ/კგ ორჯერ დღეში ყოველ მეორე კვირაში 30 მგ/კგ ორჯერ დღეში. დოზა შეიძლება გაიზარდოს ან შემცირდეს 2 კვირაში ერთხელ, არა უმეტეს 10 მგ/კგ დღეში ორჯერ. ყველა ჩვენებისთვის უნდა იქნას გამოყენებული ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა.
50 კგ და მეტი ასაკის ბავშვებისთვის დოზა იგივეა, რაც მოზრდილებში ყველა ჩვენებისთვის. ყველა ჩვენებისთვის იხილეთ მოზრდილები (≥18 წელი) და მოზარდები (12-17 წელი) 50 კგ-ზე მეტი.
ექიმმა უნდა დანიშნოს საუკეთესო ფარმაცევტული ფორმა და დოზა სხეულის წონისა და დოზის მიხედვით.
რეკომენდებული დოზა ბავშვებისა და მოზარდებისთვის:
|
წონა |
საწყისი დოზა: 10 მგ/კგ დღეში ორჯერ |
მაქსიმალური დოზა: 30 მგ/კგ დღეში ორჯერ |
|
6 კგ (1) |
60 მგ (0.6 მგ) დღეში ორჯერ |
180 მგ (1.8 მგ) დღეში ორჯერ |
|
10 კგ (1) |
100 მგ (1 მგ) დღეში ორჯერ |
300 მგ (3 მგ) დღეში ორჯერ |
|
15 კგ (1) |
150 მგ (1.5 მგ) დღეში ორჯერ |
450 მგ (4.5 მგ) დღეში ორჯერ |
|
20 კგ (1) |
200 მგ (2 მგ) დღეში ორჯერ |
600 მგ (6 მგ) დღეში ორჯერ |
|
25 კგ |
250 მგ (2.5 მგ) დღეში ორჯერ |
750 მგ (7.5 მგ) დღეში ორჯერ |
|
above 50 კგ(2) |
500 მგ (5 მგ) დღეში ორჯერ |
1500 მგ (15 მგ) დღეში ორჯერ |
(1) 25კგ ან ნაკლები სხეულის წონის მქონე ბავშვებისთვის სასურველია მკურნალობის დაიწყება ეპიქსის პერორალური ხსნარით.
(2) 50 კგ ან მეტი წონის ბავშვებისთვის და მოზარდებისთვის დოზა იგივეა, რაც მოზრდილებში.
ჩვილებში 1-დან 6 თვემდე
საწყისი თერაპიული დოზაა 7 მგ/კგ ორჯერ დღეში.
კლინიკური პასუხისა და ამტანობის მიხედვით, დოზა შეიძლება გაიზარდოს 7 მგ/კგ-ით ორჯერ დღეში ყოველ მეორე კვირაში, რეკომენდებულ დოზამდე 21 მგ/კგ ორჯერ დღეში. დოზა შეიძლება გაიზარდოს ან შემცირდეს 2 კვირაში ერთხელ, არა უმეტეს 7 მგ/კგ დღეში ორჯერ. უნდა იქნას გამოყენებული ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა.
ჩვილებისთვის მკურნალობა უნდა დაიწყოს ეპიქსი 100 მგ/მლ პერორალური ხსნარით.
რეკომენდებული დოზა ჩვილებისთვის 1-დან 6 თვემდე:
|
წონა |
საწყისი დოზა: 7 მგ/კგ დღეში ორჯერ |
მაქსიმალური დოზა: 21 მგ/კგ დღეში ორჯერ |
|
4 კგ |
28 მგ(0.3 მლ) დღეში ორჯერ |
84 მგ(0.85 მლ) დღეში ორჯერ |
|
5 კგ |
35 მგ(0.35 მლ) დღეში ორჯერ |
105 მგ(1.05 მლ) დღეში ორჯერ |
|
7 კგ |
49 მგ(0.5 მლ) დღეში ორჯერ |
147 მგ(1.5 მლ) დღეში ორჯერ |
ექიმმა უნდა დანიშნოს საუკეთესო ფარმაცევტული ფორმა, პრეზენტაციის ფორმა და სიძლიერე წონისა და დოზის მიხედვით.
არსებობს პრეზენტაციის ერთი ფორმა:
- 300 მლ ბოთლი 10 მლ პერორალური ინჟექტორით (შეუძლია მოგვცეს 1000 მგ-მდე ლევეტირაცეტამი) 0,25 მლ გრადუირებით (25 მგ-ის ექვივალენტი).
ეს პრეზენტაცია უნდა დაინიშნოს 4 წლის და უფროსი ასაკის ბავშვებისთვის, მოზარდებისთვის და მოზრდილებისთვის.
- 300 მლ ბოთლი 3 მლ პერორალური ინჟექტორით (შეუძლია მოგვცეს 300 მგ-მდე ლევეტირაცეტამი) 0,1 მლ გრადუირებით (10 მგ-ის ექვივალენტური). ეს პრეზენტაცია უნდა დაინიშნოს 6 თვიდან 4 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის.
- 150 მლ ბოთლი 1 მლ პერორალური ინჟექტორით (შეუძლია მოგვცეს 100 მგ-მდე ლევეტირაცეტამი) 0.05 მლ გრადუირებიით (5 მგ0ის ექვივალენტური). ეს პრეზენტაცია უნდა დაინიშნოს 6-დან 1 თვემდე ჩვილებისთვის.
შეწყვეტა
წარმოდგენილი კლინიკური კვლევის მიხედვით, ეპიქსით მკურნალობა უნდა დასრულდეს დოზის თანდათანობითი შემცირებით. (მაგ.: 50 კგ-ზე მეტი წონის მოზრდილებში და მოზარდებში; უნდა შემცირდეს 2 ხ 500 მგ/დღეში ყოველ 2-4 კვირაში; 50 კგ-ზე ნაკლები წონის ბავშვებისა და მოზარდებისთვის და 6 თვეზე უფროსი ასაკის ჩვილებისთვის; დოზა უნდა შემცირდეს მაქსიმუმ 2 ხ-ით. 10 მგ/კგ/დღეში ყოველ 2 კვირაში, 6 თვემდე ასაკის ჩვილებისთვის დოზა უნდა შემცირდეს მაქსიმუმ 2 ხ 7 მგ/კგ/დღეში ყოველ 2 კვირაში).
მიღების მეთოდი:
პერორალური ხსნარი შეიძლება განზავდეს ჭიქა წყალში ან ბავშვის ბოთლში და შეიძლება დაინიშნოს პერორალურად საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. პერორალური მიღების შემდეგ ლევეტირაცეტამმა შეიძლება დატოვოს მწარე გემო. გრადუირებული პერორალური ინჟექტორი და პაციენტის საინფორმაციო ფურცელი მოთავსებულია ეპიქსის შეფუთვაში.
დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციებისთვის:
თირკმელების/ღვიძლის უკმარისობა:
დღიური დოზა განისაზღვრება ინდივიდუალურად, თირკმლის ფუნქციის მიხედვით.
ზრდასრული პაციენტებისთვის გამოიყენება შემდეგი ცხრილი და ხდება დოზის კორექცია, როგორც ეს მითითებულია ცხრილში. ამ დოზების ცხრილის გამოსაყენებლად, პაციენტის კრეატინინის კლირენსი (კკ) უნდა გამოითვალოს მლ/წთ-ში.
მოზრდილებში და 50 კგ-ზე მეტი მოზარდებისთვის, შრატის კრეატინინის (მგ/დლ) მნიშვნელობა კკ მლ/წთ გამოითვლება შემდეგი ფორმულის საფუძველზე.
[140 – ასაკი (წლები)] ხ წონა (კგ)
კკ (მლ/წთ) = ––––––––––––––––––––––––––––––– (ხ 0.85 ქალებისთვის)
72 ხ შრატის კრეატინინი (მგ/დლ)
შემდეგ კკ რეგულირდება ბავშვის სხეულის ზედაპირის ფართობის (სზფ) შესაბამისად, შემდეგნაირად:
კკ (მლ/წთ)
კკ (მლ/წთ/1.73 მ2) = –––––––––––––––––––––– ხ 1.73
სზფ (მ2)
დოზის კორექცია 50 კგ-ზე მეტი წონის მქონე ზრდასრული და მოზარდი პაციენტებისთვის თირკმლის ფუნქციის დარღვევით:
|
ჯგუფი |
კრეატინინის კლირენსი (მლ / წთ / 1,73 მ2) |
დოზა და დოზირების სიხშირე |
|
ნორმალური |
≥ 80 |
500 მგ-დან 1,500 მგ-მდე დღეში ორჯერ |
|
მსუბუქი |
50-79 |
500 მგ-დან 1,000 მგ-მდე დღეში ორჯერ |
|
ზომიერი |
30-49 |
250 მგ-დან 750 მგ-მდე დღეში ორჯერ |
|
მძიმე |
< 30 |
250-დან500-მდე მგ დღეში ორჯერ |
|
პაციენტებისთვის თირკმლის უკმარისობის ბოლო სტადიაზე და დიალიზზე (1) |
- |
(2)500 მგ-დან 1000 მგ-მდე დღეში ერთხელ) |
(1) ლევეტირაცეტამით მკურნალობის პირველ დღეს რეკომენდებულია 750 მგ დატვირთვის დოზა.
(2) დიალიზის შემდეგ რეკომენდებულია 250-500 მგ დამატებითი დოზა.
ვინაიდან ლევეტირაცეტამის კლირენსი დაკავშირებულია თირკმლის ფუნქციასთან, თირკმლის უკმარისობის მქონე ბავშვებისთვის ლევეტირაცეტამის დოზა უნდა დარეგულირდეს თირკმლის ფუნქციის მიხედვით. ეს რეკომენდაცია ეფუძნება თირკმელების უკმარისობის მქონე ზრდასრულ პაციენტებზე ჩატარებულ კვლევას.
როგორც კკ მლ/წთ/1,73მ2; ახალგაზრდა მოზარდებისთვის, ბავშვებისთვის და ჩვილებისთვის, შემდეგი ფორმულის გამოყენებით (შვარცის ფორმულა), ის შეიძლება შეფასდეს შრატის კრეატინინის (მგ/დლ) ანალიზის საფუძველზე:
სიმაღლე (სმ) ხ კს
კკ (მლ/წთ/1.73მ2) =
შრატის კრეატინინი (მგ/დლ)
კს= 0,45, ჩვილებისთვის 1 წლამდე; კს= 0,55, 13 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის და მოზარდი ქალებისთვის; კს= 0.7, მოზარდი მამაკაცებისთვის
დოზის კორექცია 50 კგ-ზე ნაკლები წონის ჩვილებისთვის, ბავშვებისთვის და მოზარდებისთვის თირკმლის დისფუნქციით
|
ჯგუფი |
კრეატინინის კლირენსი (მლ/წთ/1.73მ2) |
დოზირება და დოზირების სიხშირე(1) |
|
|
ჩვილები 1 თვიდან 6 თვემდე |
ჩვილები 6-დან 23 თვემდე, ბავშვები და მოზარდები 50 კგ-მდე |
||
|
ნორმალური |
> 80 |
7 – 21 მგ/კგ დღეში ორჯერ (0.07-0.21 მლ/კგ) |
10 – 30 მგ/კგ დღეში ორჯერ (0.10-0.30 მლ/კგ) |
|
უმნიშნელო |
50 - 79 |
7 – 14 მგ/კგg დღეში ორჯერ (0.07-0.14 მლ/კგ) |
10 – 20 მგ/კგ დღეში ორჯერ (0.10-0.20 მლ/კგ) |
|
ზომიერი |
30 - 49 |
3.5 - 10.5 მგ/კგ დღეში ორჯერ (0.035-0.105 მლ/კგ) |
5 – 15 მგ/კგ დღეში ორჯერ (0.05-0.15 მლ/კგ) |
|
მძიმე |
< 30 |
3.5 – 7 მლ/კგ დღეში ორჯერ (0.035-0.07მლ/კგ) |
5 – 10 მგ/კგ დღეში ორჯერ (0.05-0.10 მლ/კგ) |
|
პაციენტებისთვის თირკმლის უკმარისობის ბოლო სტადიაზე და დიალიზზე |
- |
7 – 14 მლ/კგ დღეში ერთხელ (0.07- 0.14 მლ/კგ)(2) (4) |
10 – 20 მგ/კგ დღეში ერთხელ (0.10-0.20 მლ/კგ) (3) (5) |
(1) ეპიქსი პერორალური ხსნარი უნდა იქნას გამოყენებული 250 მგ-ზე ნაკლები დოზებისთვის და ტაბლეტების გადაყლაპვის სირთულის მქონე პაციენტებისთვის
(2) ლევეტირაცეტამით მკურნალობის პირველ დღეს რეკომენდებულია 10,5 მგ/კგ (0,105 მლ/კგ) დატვირთვის დოზა.
(3) ლევეტირაცეტამით მკურნალობის პირველ დღეს რეკომენდებულია 15 მგ/კგ (0.15 მლ/კგ) დატვირთვის დოზა.
(4) დიალიზის შემდეგ რეკომენდებულია 3.5 - 7 მგ/კგ (0.035 - 0.07 მლ/კგ) დამატებითი დოზა.
(5) დიალიზის შემდეგ რეკომენდებულია 5-10 მგ/კგ (0,05-0,10 მლ/კგ) დამატებითი დოზა.
ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის დროს დოზის კორექცია არ არის საჭირო. ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის კრეატინინის კლირენსი შეიძლება სათანადოდ არ ასახავდეს თირკმლის უკმარისობას. ამიტომ, როდესაც კრეატინინის კლირენსი არის < 60 მლ/წთ/1,73 მ2, დღიური შემანარჩუნებელი დოზა უნდა შემცირდეს 50%-ით.
პედიატრიული პოპულაცია
ეპიქსი პერორალური ხსნარი გამოიყენება 4 წლამდე ასაკის ბავშვებში. გარდა ამისა, ტაბლეტების ხელმისაწვდომი დოზების სიძლიერე არ არის მიზანშეწონილი 25 კგ-ზე ნაკლები წონის ბავშვებში საწყისი მკურნალობისთვის, პაციენტებისთვის, რომლებსაც უჭირთ ტაბლეტების გადაყლაპვა და 250 მგ-ზე ნაკლები დოზების მიღებისთვის. ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში უნდა იქნას გამოყენებული ეპიქსის პერორალური ხსნარი.
ის არ გამოიყენება როგორც მონოთერაპია ბავშვებში და 16 წლამდე მოზარდებში.
გერიატრიული პოპულაცია:
ხანდაზმული პაციენტებისთვის (65 წლის და ზემოთ), თუ თირკმლის ფუნქცია დარღვეულია, რეკომენდებულია დოზის კორექცია (იხ. თავი 4.2 დოზირება და მიღების მეთოდი, თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობა).
4.3. უკუჩვენებები
ლევეტირაცეტამი უკუნაჩვენებია პიროლიდონის სხვა წარმოებულების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის დროს, რომლებიც ჩამოთვლილია 6.1 ნაწილში.
4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას
თირკმლის მწვავე დაზიანება
თირკმელების მწვავე დაზიანება ლევეტირაცეტამის გამოყენებასთან დაკავშირებულია ძალიან იშვიათად, დასაწყისი რამდენიმე დღიდან რამდენიმე თვემდე.
თირკმლის უკმარისობა
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის კორექცია. ღვიძლის მძიმე ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია თირკმლის ფუნქციის შეფასება დოზის შერჩევამდე (იხ. ნაწილი 4.2 დოზირება და მიღების მეთოდი).
სისხლის უჯრედების რაოდენობა
სისხლის უჯრედების რაოდენობის შემცირების შემთხვევები (ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია და პანციტოპენია) ზოგადად აღწერილია მკურნალობის დასაწყისში ლევეტირაცეტამის მიღებასთან დაკავშირებით. მნიშვნელოვანი დაღლილობის შეგრძნების, პირექსიის, მორეციდივე ინფექციების ან კოაგულაციის დარღვევების მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია სისხლის უჯრედების სრული დათვლა (იხ. პუნქტი 4.8 არასასურველი ეფექტები).
სუიციდი
სუიციდის, სუიციდის მცდელობის, სუიციდური აზრებისა და ქცევის შესახებ შეტყობინებები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ანტიეპილეფსიური საშუალებებით (ლევეტირაცეტამის ჩათვლით). ანტიეპილეფსიური მედიკამენტების რანდომიზებული პლაცებო კონტროლირებადი კვლევების მეტა-ანალიზმა აჩვენა სუიციდური აზრებისა და ქცევის მცირე გაზრდილი რისკი. ამ რისკის მექანიზმი ცნობილი არ არის.
ამიტომ პაციენტები უნდა იყვნენ მონიტორინგზე დეპრესიის და/ან სუიციდური აზრებისა და ქცევის ნიშნებზე და უნდა განიხილონ შესაბამისი მკურნალობა. პაციენტებს (და პაციენტების მომვლელებს) უნდა მიეცეთ რჩევა, რომ მიმართონ ექიმს, თუ გამოვლინდება დეპრესიის და/ან სუიციდური აზრების ან ქცევის ნიშნები.
არაჩვეულებრივი და აგრესიული ქცევა
ლევეტირაცეტამმა შეიძლება გამოიწვიოს ფსიქოზური სიმპტომები და ქცევითი დარღვევები, როგორიცაა გაღიზიანება და აგრესია. პაციენტები, რომლებიც მკურნალობენ ლევეტირაცეტამით, უნდა იმყოფებოდნენ მონიტორინგზე ფსიქიატრიული სიმპტომების განვითარებასტან დაკავშირებით, მათ შორის განწყობის და/ან პიროვნების მნიშვნელოვანი ცვლილებების ჩათვლით. თუ ასეთი ქცევა შეინიშნება, უნდა განიხილებოდეს თერაპიის შესაბამისი კორექტირება ან პრეპარატის თანდათანობითი შეწყვეტა. თუ განიხილება პრეპარატის შეწყვეტა, იხილეთ ნაწილი 4.2.
გულყრების გაუარესება
სხვა ტიპის ანტიეპილეფსიური საშუალებების მსგავსად, ლევეტირაცეტამმა შეიძლება იშვიათად გააძლიეროს გულყრების სიხშირე ან სიმძიმე. ეს პარადოქსული ეფექტი ძირითადად დაფიქსირდა ლევეტირაცეტამის დაწყებიდან ან დოზის გაზრდიდან პირველი თვის განმავლობაში და შექცევადი იყო პრეპარატის შეწყვეტის ან დოზის შემცირებისას. პაციენტებს ურჩევენ, რომ ეპილეფსიის დამძიმების შემთხვევაში დაუყოვნებლივ მიმართონ მათ ექიმს კონსულტაციისთვის.
ელექტროკარდიოგრამაზე Qთ ინტერვალის გახანგრძლივება
ეკგ Qთ ინტერვალის გახანგრძლივების იშვიათი შემთხვევები დაფიქსირდა პოსტმარკეტინგული მეთვალყურეობის დროს. ლევეტირაცეტამი; ის სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ Qთც გახანგრძლივება, ერთდროული თერაპია წამლებთან, რომლებიც გავლენას ახდენენ Qთც ინტერვალზე, ან პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ადრე არსებული გულის დაავადება ან ელექტროლიტური დარღვევები.
პედიატრიული პოპულაცია
ბავშვებში არსებული მონაცემები არ მიუთითებს ზრდასა და პუბერტატულ პერიოზე ზემოქმედებაზე. თუმცა, ბავშვებში სწავლის, ინტელექტის, ზრდის, ენდოკრინული ფუნქციის, პუბერტატისა და მშობიარობის პოტენციალის გრძელვადიანი ეფექტი უცნობია.
ლევეტირაცეტამის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ზედმიწევნით არ არის შეფასებული 1 წელზე ნაკლები ასაკის ეპილეფსიის მქონე ჩვილებში. მხოლოდ 1 წელზე ნაკლები ასაკის 35 ახალშობილს, ნაწილობრივი დაწყების კრუნჩხვით, გამოვლინდა კლინიკურ კვლევებში, რომელთაგან მხოლოდ 13 იყო 6 თვეზე ნაკლები ასაკის.
დამხმარე ნივთიერებები
ვინაიდან ეპიქსი 100 მგ/მლ პერორალური ხსნარი შეიცავს ნატრიუმის მეთილის ჰიდროქსიბენზოატს (E219) და ნატრიუმის პროპილ ჰიდროქსიბენზოატს (E217), ამან შეიძლება გამოიწვიოს ალერგიული რეაქციები (შესაძლოა დაგვიანებული).
ეპიქსი 100 მგ/მლ პერორალური ხსნარი შეიცავს გლიცერინს; თუმცა მისი დოზის გამო სიფრთხილე არ არის საჭირო.
ეპიქსი 100 მგ/მლ პერორალური ხსნარი ასევე შეიცავს მალტიტოლს; ფრუქტოზის აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემების მქონე პაციენტებმა არ უნდა მიიღონ ეს სამკურნალო საშუალება.
ეპიქსი 100 მგ/მლ პერორალური ხსნარი შეიცავს 1,7 მგ/მლ ნატრიუმის ციკლამატს და 4,0 მგ/მლ ნატრიუმის ციტრატის დიჰიდრატს. ეს გასათვალისწინებელია პაციენტებში ნატრიუმის კონტროლირებად დიეტაზე.
4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები
მოზრდილებში ჩატარებული პოსტმარკეტინგული კლინიკური კვლევებიდან მიღებული მონაცემებში ნაჩვენებია, რომ ეპიქსი არ ახდენს გავლენას თანმდევი ანტიეპილეფსიური საშუალებების (ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ვალპროის მჟავა, ფენობარბიტალი, ლამოტრიგმა, გაბაპენტინი და პირიმიდონი) შრატში კონცენტრაციაზე და ეს პრეპარატები არ მოქმედებს. EPIXX-ის ფარმაკოკინეტიკა.
მოზრდილების მსგავსად, არ არსებობს სამედიცინო პროდუქტის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედების მტკიცებულება იმ პედიატრიულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ლევეტირაცეტამს დოზით 60 მგ/კგ/დღეში.
ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედების რეტროსპექტულმა შეფასებამ ეპილეფსიით დაავადებულ ბავშვებსა და მოზარდებში (4-დან 17 წლამდე) დაადასტურა, რომ პერორალურად მიღებული ლევეტირაცეტამით დამხმარე თერაპია არ ახდენს გავლენას თანმხლებად მიღებული კარბამაზეპინის და ვალპროატის წონასწორულ მდგომარეობაში კონცენტრაციაზე შრატში. თუმცა, მონაცემები ცხადყოფს ლევეტირაცეტამის 20%-ით უფრო მაღალ კლირენსს იმ ბავშვებში, რომლებიც ღებულობენ ფერმენტის მასტიმულირებელ ანტიეპილეფსიურ სამკურნალო საშუალებებს. დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
პრობენეციდი
პრობენეციდი, პრეპარატი, რომელიც ბლოკავს თირკმელში მილაკოვან სეკრეციას, (დღეში 4 ხ 500 მგ) ნაჩვენებია, რომ თრგუნავს პირველადი მეტაბოლიტის, მაგრამ არა ლევეტირაცეტამის თირკმლის კლირენსს. თუმცა, ამ მეტაბოლიტის კონცენტრაცია დაბალია.
მეთოტრექსატი
ლევეტირაცეტამისა და მეთოტრექსატის ერთდროული გამოყენება ამცირებს მეთოტრექსატის კლირენსს, რაც იწვევს სისხლში მეთოტრექსატის კონცენტრაციის გაზრდას/გახანგრძლივებას პოტენციურად ტოქსიკურ დონემდე. სისხლში მეთოტრექსატის და ლევეტირაცეტამის დონეები გულდასმით უნდა შემოწმდეს იმ პაციენტებში, რომლებიც ამ ორ პრეპარატს ერთად ღებულობენ.
პერორალური კონტრაცეპტივები და სხვა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება
ლევეტირაცეტამის 1000 მგ დღიური დოზა არ ცვლის პერორალური კონტრაცეპტივების (ეთინილ-ესტრადიოლი, ლევონორგესტრელი) ფარმაკოკინეტიკას და ენდოკრინულ პარამეტრებს (მალუთენიზებელიჰორმონი და პროგესტერონი).
ლევეტირაცეტამი 2000 მგ/დღეში არ ახდენს გავლენას დიგოქსინის და ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკაზე; პროთრომბინის დრო უცვლელი იყო. დიგოქსინთან, ორალურ კონტრაცეპტივებთან და ვარფარინთან ერთდროული გამოყენება არ იმოქმედებდა ლევეტირაცეტამის ფარმაკოკინეტიკაზე.
საფაღარათე საშუალებები
არსებობს ლევეტირაცეტამის ეფექტიანობის შემცირების შესახებ ცალკეული შეტყობინებები, როდესაც ოსმოსური საფაღარათო მაკროგოლი გამოყენებული იყო პერორალურ ლევეტირაცეტამთან ერთად. აღნიშნულიდან გამომდინარე, მაკროგოლის მიღება არ შეიძლება პერორალურად ლევეტირაცეტამის მიღებამდე ერთი საათით ადრე და ლევეტირაცეტამის მიღებიდან ერთი საათის განმავლობაში.
საკვები და ალკოჰოლი
ლევეტირაცეტამის შეწოვის ხარისხი არ შეცვლილა საკვებით, თუმცა შეწოვის სიჩქარე ოდნავ შემცირდა.
არ არსებობს მონაცემები ლევეტირაცეტამის ალკოჰოლთან ურთიერთქმედების შესახებ.
დამატებითი ინფორმაცია განსაკუთრებული პოპულაციების შესახებ
პედიატრიული პოპულაცია:
ისევე როგორც მოზრდილებში, არ არსებობს კლინიკურად მნიშვნელოვანი წამალთაშორისი ურთიერთქმედების მტკიცებულება პედიატრიულ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ლევეტირაცეტამის დოზებით 60 მგ/კგ/დღეში.
ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედების რეტროსპექტულმა შეფასებამ, რომელიც ჩატარდა პედიატრიულ და მოზარდებში (4-დან 17 წლამდე) ეპილეფსიით დაავადებულ პაციენტებში, დაადასტურა, რომ პერორალური ლევეტირაცეტამით დამატებითი თერაპია არ ახდენს გავლენას კარბამაზეპინის და ვალპროის მჟავას შრატში სტაბილურ კონცენტრაციებზე, რომლებიც ერთდროულად გამოიყენება. თუმცა, მონაცემებმა აჩვენა, რომ ანტიეპილეფსიური საშუალებების გამომწვევი ფერმენტი ზრდის ლევეტირაცეტამის კლირენსს ბავშვებში 20%-ით. დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
4.6. ორსულობა და ლაქტაცია
ზოგადი რეკომენდაციები
ორსულობის კატეგორია არის C
ქალები, რომლებსაც აქვთ ბავშვის გაჩენის პოტენციალი/კონტრაცეფცია
ეპიქსი არ არის რეკომენდებული რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებისთვის, რომლებიც არ იყენებენ კონტრაცეფციას, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ეს კლინიკურად აუცილებელია.
რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებმა უნდა მიმართონ სპეციალისტ ექიმს. ლევეტირაცეტამით მკურნალობა ხელახლა უნდა შეფასდეს ქალებში, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას. ისევე როგორც ყველა ანტიეპილეფსიური საშუალების შემთხვევაში, ლევეტირაცეტამით მკურნალობის უეცარი შეწყვეტა თავიდან უნდა იქნას აცილებული, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს უეცარი კრუნჩხვები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული შედეგები დედასა და მის ჯერ არ დაბადებულ შვილზე. შეძლებისდაგვარად უპირატესობა უნდა მიენიჭოს მონოთერაპიას, რადგან მრავალჯერადი ანტიეპილეფსიური საშუალებებით მკურნალობა დაკავშირებულია თანდაყოლილი მალფორმაციების უფრო მაღალ რისკთან, მონოთერაპიასთან შედარებით, თანმხლები ანტიეპილეფსიური საშუალებების გამო.
ორსულობის პერიოდი
ლევეტირაცეტამის მონოთერაპიის ქვეშ მყოფი ორსული ქალების პოსტმარკეტინგული მონაცემების მაღალი რაოდენობა (1800-ზე მეტი; მათგან 1500-ზე მეტი დაფიქსირდა ორსულობის პირველ ტრიმესტრში); მიუხედავად იმისა, რომ ეს არ მიუთითებს ძირითადი თანდაყოლილი მალფორმაციების რისკის მნიშვნელოვან ზრდაზე, ტერატოგენული რისკის სრულად გამორიცხვა შეუძლებელია. არსებობს მხოლოდ შეზღუდული მტკიცებულება საშვილოსნოში კეპრას მონოთერაპიის ქვეშ მყოფი ბავშვების ნერვულ განვითარებაზე. თუმცა, მიმდინარე ეპიდემიოლოგიური კვლევები (დაახლოებით 100-ზე მეტი ბავშვი); არ მიუთითებს ნერვული განვითარების დარღვევის ან შეფერხების რისკზე. მრავალჯერადი ანტიეპილეფსიური საშუალებებით მკურნალობა დაკავშირებულია თანდაყოლილი მანკების უფრო მაღალ რისკთან შედარებით მონოთერაპიასთან შედარებით და ამიტომ უნდა განიხილებოდეს მონოთერაპია. ეპიქსი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს, თუ აშკარად არ არის საჭირო. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიკურობა (იხ. პუნქტი 5.3 "პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები").
ეპიქსი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს და რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც კლინიკურად ეს აუცილებელია. თუ საგულდაგულო განხილვის შემდეგ ჩათვლილია კლინიკურად საჭიროდ, რეკომენდებულია ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა.
ისევე როგორც სხვა ანტიეპილეფსიური სამკურნალო საშუალებების შემთხვევაში, ორსულობის დროს ფიზიოლოგიურმა ცვლილებებმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს ლევეტირაცეტამის კონცენტრაციაზე. ორსულობისას აღინიშნა ლევეტირაცეტამის პლაზმური კონცენტრაციის დაქვეითება. ეს შემცირება უფრო გამოხატულია მესამე ტრიმესტრში (ბაზალური კონცენტრაციის 60%-მდე ორსულობამდე).
უზრუნველყოფილი უნდა იყოს, რომ ორსული ქალები, რომლებიც მკურნალობენ ლევეტირაცეტამით, კლინიკურად კონტროლდებიან.
ანტიეპილეფსიური მკურნალობის შეწყვეტის შედეგად შესაძლოა დაავადება გამწვავდეს და ეს საზიანო იყოს დედისა და ნაყოფისთვის.
ლაქტაციის პერიოდი
ლევეტირაცეტამი გამოიყოფა ლაქტატში. ამიტომ ეპიქსით მკურნალობის დროს ძუძუთი კვება არ არის რეკომენდებული. თუმცა, გადაწყვეტილების მიღებისას უნდა შეწყდეს თუ არა ლაქტაცია ან EPIXX-ით მკურნალობა უნდა შეწყდეს/აცილებული იქნას, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ძუძუთი კვების სარგებელი ბავშვისთვის და ეპიქსით მკურნალობის სარგებელი მეძუძური დედისთვის.
გამრავლების უნარი/ფერტილობა
ცხოველთა კვლევებში ფერტილობაზე ზემოქმედება არ გამოვლენილა (იხ. ნაწილი 5.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები). კლინიკური მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი, პოტენციური რისკი ადამიანისთვის უცნობია.
4.7. გავლენა ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე
ლევეტირაცეტამს აქვს უმნიშვნელო ან ზომიერი გავლენა ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე, ამიტომ, შესაძლო განსხვავებული ინდივიდუალური მგრძნობელობის გამო, ზოგიერთ პაციენტს შეიძლება განუვითარდეს ძილიანობა ან ცენტრალურ ნერვულ სისტემასთან დაკავშირებული სხვა სიმპტომები, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში ან დოზის გაზრდის შემდეგ. ამიტომ, სიფრთხილეა რეკომენდებული იმ პაციენტებში, როდესაც ასრულებენ კვალიფიციურ დავალებებს, მაგ. მანქანების მართვა ან მექანიზმების მართვა. პაციენტებს რეკომენდირებულია არ მართონ და არ იმუშაონ მექანიზმებთან, სანამ არ დადგინდება, რომ ეს გავლენას არ მოახდენს მათ უნარზე.
4.8. არასასურველი ეფექტები
უსაფრთხოების პროფილის მოკლე აღწერა
ყველაზე ხშირად მოხსენებული გვერდითი რეაქციები იყო ნაზოფარინგიტი, ძილიანობა, თავის ტკივილი, დაღლილობა და თავბრუსხვევა. ქვემოთ წარმოდგენილი გვერდითი ეფექტის პროფილი ეფუძნება პლაცებოზე კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების ანალიზს ყველა შესწავლილი ჩვენებით, სულ 3416 პაციენტში, რომლებიც მკურნალობდნენ ლევეტირაცეტამით. ეს მონაცემები მხარდაჭერილია ლევეტირაცეტამის გამოყენებისას შესაბამისი ღია ეტიკეტირების გაფართოების კვლევებში, ასევე პოსტმარკეტინგულ გამოცდილებაში. ლევეტირაცეტამის უსაფრთხოების პროფილი ზოგადად მსგავსია ასაკობრივ ჯგუფებში (მოზრდილები და პედიატრიული პაციენტები) და ეპილეფსიის დამტკიცებული ჩვენებების მიხედვით.
კლინიკურ კვლევებში (მოზრდილები, მოზარდები, ბავშვები და > 1 თვის ასაკის ჩვილები) და პოსტმარკეტინგულ პრაქტიკაში დაფიქსირებული გვერდითი მოვლენები მოცემულია შემდეგ ცხრილში სისტემის ორგანოთა კლასისა და სიხშირის მიხედვით. გვერდითი მოვლენები წარმოდგენილია სიმძიმის და მათი სიხშირის კლების მიხედვით, შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100; <1/10); არახშირი (≥1/1,000; <1/100); იშვიათი (≥1/10,000; <1/1000); ძალიან იშვიათი (<1/10,000) და უცნობი (სიხშირის დადგენა არსებული მონაცემებით შეუძლებელია).
ინფექციები და ინვაზიები
ძალიან ხშირი: ნაზოფარინგიტი.
ხშირი: ინფექცია.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები
არახშრი: თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია.
იშვიათი: პანციტოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი.
იმუნური სისტემის დარღვევები
იშვიათი: პრეპარატის რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DღEშშ), ჰიპერმგრძნობელობა (ანგიონევროზული შეშუპებისა და ანაფილაქსიის ჩათვლით).
მეტაბოლიზმის და კვების დარღვევები
ხშირი: უმადობა.
არახშირი: წონაში მატება, კლება
იშვიათი: ჰიპონატრიემია.
ფსიქიატრიული დარღვევები
ხშირი: დეპრესია, მტრული ქცევა/აგრესია, შფოთვა, უძილობა, ნერვიულობა/გაღიზიანება.
არახშირი: სუიციდის მცდელობა, სუიციდური აზრები, ფსიქოზური აშლილობა, არანორმალური ქცევა, ჰალუცინაციები, ბრაზი, დაბნეულობა, პანიკის შეტევა, გავლენა ლაბილობაზე/განწყობის რყევებზე, აგზნებადობა
იშვიათი: სუიციდი, პიროვნული აშლილობა, არანორმალური აზრები, დელირიუმი
ნერვული სისტემის დარღვევები
ძალიან ხშირი: ძილიანობა, თავის ტკივილი
ხშირი: კრუნჩხვები, წონასწორობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, ტრემორი, ლეთარგია
არახშირი: ამნეზია, მეხსიერების დაქვეითება, კოორდინაციის დარღვევა/ატაქსია, პარესთეზია, ყურადღების გაფანტულობა
იშვიათი: ქორეოათეტოზი, დისკინეზია, ჰიპერკინეზია, სიარულის გაძნელება, ენცეფალოპათია, კრუნჩხვების გამწვავება, ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი*
თვალის დარღვევები
არახშირი: დიპლოპია, მხედველობის დაბინდვა.
ყურისა და ლაბირინთის დარღვევები
ხშირი: ვერტიგო.
გულის დარღვევები
იშვიათი: ელექტროკარდიოგრამაზე Qთ გახანგრძლივება.
სასუნთქი გზების, გულ-მკერდის და შუასაყარის დარღვევები
ხშირი: ხველა.
კუჭ-ნაწლავის დარღვევები
ხშირი: მუცლის ტკივილი, ფაღარათი, დისპეფსია, გულისრევა, ღებინება.
იშვიათი: პანკრეატიტი.
ჰეპატობილიარული დარღვევები
არახშირი: ღვიძლის ფუნქციური ტესტების დარღვევა
იშვიათი: ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატიტი
თირკმელებისა და საშარდე სისტემის დარღვევები
იშვიათი: თირკმლის მწვავე დაზიანება.
კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები
ხშირი: გამონაყარი.
არახშირი: ალოპეცია, ეგზემა, ქავილი.
იშვიათი: ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, მრავალფორმული ერითემა.
ჩონჩხკუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები
არახშირი: კუნთების სისუსტე, მიალგია.
იშვიათი: რაბდომიოლიზი და სისხლში კრეატინფოსფოკინაზას მომატება*.
ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილის მოვლენები
ხშირი: ასთენია / დაღლილობა.
ტრავმა, მოწამვლა და პროცედურული გართულებები
არაცშირი: ტრავმა.
* იაპონელ პაციენტებში პრევალენტობა მნიშვნელოვნად მაღალია არაიაპონელ პაციენტებთან შედარებით
შერჩეული გვერდითი მოვლენების აღწერა
ანორექსიის რისკი უფრო მაღალია იმ შემთხვევაში, როდესაც ეპიქსი ტოპირამატთან ერთად გამოიყენება.
ალოპეციის რამდენიმე შემთხვევაში, გამოჯანმრთელება აღინიშნა ლევეტირაცეტამის შეწყვეტისას.
ძვლის ტვინის სუპრესია გამოვლინდა პანციტოპენიის ზოგიერთ შემთხვევაში.
ლევეტირაცეტამის მიღების შემდეგ აღინიშნა ენცეფალოპათიის იშვიათი შემთხვევები. ეს არასასურველი ეფექტები ჩვეულებრივ ვლინდება მკურნალობის დასაწყისში (რამდენიმე დღიდან რამდენიმე თვემდე) და ქრება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.
პედიატრიული პოპულაცია
1 თვიდან 4 წლამდე ასაკის პაციენტებში, სულ 190 პაციენტი იტარებდა მკურნალობას ეპიქსით პლაცებო-კონტროლირებად და ღია გაფართოების კვლევებში. აღნიშნული პაციენტებიდან 60 მკურნალობდა ეპიქსით პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში. 4-16 წლის ასაკის პაციენტებში, სულ 645 პაციენტი მკურნალობდა ლევეტირაცეტამით პლაცებო-კონტროლირებად და ღია გაფართოების კვლევებში.
ამ პაციენტებიდან 233 მკურნალობდა ეპიქსით პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში. აღნიშნულ ორივე პედიატრიულ ასაკობრივ დიაპაზონში, წარმოდგენილ მონაცემებს ემატება ლევეტირაცეტამის გამოყენების პოსტმარკეტინგული გამოცდილება.
ეპიქსის გვერდითი მოვლენების პროფილი ზოგადად მსგავსია ასაკობრივ ჯგუფებში და ეპილეფსიის დამტკიცებულ ჩვენებებში. პლაცებო-კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში პედიატრიულ პაციენტებში უსაფრთხოების შედეგები შეესაბამებოდა ლევეტირაცეტამის უსაფრთხოების პროფილს მოზრდილებში, გარდა ქცევითი და ფსიქიატრიული გვერდითი მოვლენებისა, რომლებიც უფრო ხშირი იყო ბავშვებში, ვიდრე მოზრდილებში. 4 წლიდან 16 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და მოზარდებში, პირღებინება (ძალიან ხშირი, 11.2%), აგზნება (ხშირი, 3.4%), გუნება-განწყობის ცვალებადობა (ხშირი, 2.1%), ლაბილობის შეცვლა (ხშირი, 1.7%), აგრესია (ხშირი, 8.2%), არანორმალური ქცევა (ხშირი, 5.6%) და ლეთარგია (ხშირი, 3.9%) დაფიქსირდა უფრო ხშირად, ვიდრე სხვა ასაკობრივ დიაპაზონში ან უსაფრთხოების საერთო პროფილში. 1 თვიდან 4 წლამდე ასაკის ახალშობილებსა და ბავშვებში, გაღიზიანებადობა (ძალიან ხშირი, 11.7%) და კოორდინაციის დარღვევა (ხშირი, 3.3%) დაფიქსირდა უფრო ხშირად, ვიდრე სხვა ასაკობრივ ჯგუფებში ან უსაფრთხოების საერთო პროფილში.
ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, პედიატრიული უსაფრთხოების კვლევაში არა-უპირატესობის დიზაინით, შეფასდა ეპიქსის კოგნიტიური და ნეიროფსიქოლოგიური ეფექტები 4 წლიდან 16 წლამდე ასაკის ბავშვებში პარციალური გულყრებით. დაასკვნეს, რომ ეპიქსი არ განსხვავდებოდა (არ ჩამოუვარდებოდა) პლაცებოსგან საწყისი Lეიტერ-ღ ყურადღებისა და მეხსიერების, მეხსიერების ეკრანის კომპოზიტური ქულის ცვლილებასთან მიმართებაში პოპულაციაში პროტოკოლის მიხედვით. ქცევით და ემოციურ ფუნქციონირებასთან დაკავშირებული შედეგები მიუთითებს გაუარესებაზე ეპიქსით ნამკურნალებ პაციენტებში აგრესიულ ქცევაზე, რომელიც განისაზღვრა სტანდარტიზებული და სისტემატური გზით დამოწმებული ინსტრუმენტის (ჩBჩL - ეშენბახის ბავშვთა ქცევის აღწერის ფორმის) გამოყენებით. თუმცა, იმ სუბიექტებში, რომლებიც ეპიქსს ღებულობდნენ გრძელვადიანი, ღია, დაკვირვების კვლევაში, საშუალოდ არ აღინიშნა მათი ქცევითი და ემოციური ფუნქციონირების გაუარესება; კერძოდ, აგრესიული ქცევის მაჩვენებლები არ გაუარესებულა საწყისთან შედარებით.
4.9 ჭარბი დოზირება
სიმპტომები
ჭარბი წონის შემთხვევაში, ეპიქსისს მიღების შემდეგ, დაფიქსირდა ძილიანობა, აგზნება, აგრესია, ცნობიერების დაბინდვა, სუნთქვის დათრგუნვა და კომა.
მკურნალობა
მწვავე ჭარბი დოზირების შემდეგ კუჭის დრენაჟი შეიძლება მოხდეს კუჭის ამორეცხვით ან ღებინების შედეგად. ლევეტირაცეტამის სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. დოზის გადაჭარბებით მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომური და შეიძლება მოიცავდეს ჰემოდიალიზს. დიალიზით ექსტრაქციის ეფექტურობა არის ლევეტირაცეტამისთვის 60% და პირველადი მეტაბოლიტის 74%.
5. ფარმაკოლოგიური თვისებები
5.1 ფარმაკოდინამიკური თვისებები
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტიეპილეფსიური საშუალებები, სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებები.
ათქ კოდი: N03AX14.
აქტიური ნივთიერება, ლევეტირაცეტამი, არის პიროლიდონის წარმოებული (α-ეთილ-2-ოქსო-1-პიროლიდინის აცეტამიდის შ-ენანთიომერი), რომელიც ქიმიურად არ არის დაკავშირებული არსებულ ანტიეპილეფსიური აქტიურ ნივთიერებებთან.
მოქმედების მექანიზმი
ლევეტირაცეტამის მოქმედების მექანიზმი ჯერ სრულად არ არის გამოკვლეული, თუმცა ის, როგორც ჩანს, განსხვავდება თანამედროვე ანტიეპილეფსიური საშუალებების მოქმედების მექანიზმისგან.ინ ვიტრო და ინ ვივო კვლევები ცხადყოფს, რომ ლევეტირაცეტამი არ ცვლის უჯრედების ძირითად მახასიათებლებს და ნორმალურ ნეიროტრანსმისიას.
ინ ვიტრო კვლევებმა აჩვენა, რომ ლევეტირაცეტამი გავლენას ახდენს Ca2+-ის ინტრანეირონულ დონეზე N-ტიპის Ca2+ მუხტების ნაწილობრივი ინჰიბირებით და ინტრანეირონული მარაგებიდან Ca2+-ის გამოთავისუფლების შემცირებით. ამასთანავე, იგი ნაწილობრივ აბრუნებს თუთიით და β-კარბოლინებით გამოწვეული GABA- და გლიცინ-დამოკიდებული მუხტების შემცირებას. გარდა ამისა, ინ ვიტრო კვლევებმა აჩვენა, რომ ლევეტირაცეტამი უკავშირდება მღრღნელების ტვინის ქსოვილის სპეციფიკურ უბანს. ეს შემაკავშირებელი უბანი არის სინაფსური ვეზიკულური ცილა 2A, რომელიც ჩართულია ვეზიკულების შერწყმასა და ნეიროგადამცემის ეგზოციტოზში. ლევეტირაცეტამი და მასთან დაკავშირებული ანალოგები აჩვენებენ აფინურობის რიგითობას სინაფსური ვეზიკულური ცილა 2A-სთან შეკავშირებისას, რაც კორელაციაშია მათი კრუნჩხვის საწინააღმდეგო დაცვის პოტენციალთან თაგვების ეპილეფსიის აუდიოგენურ მოდელში. ეს აღმოჩენა ცხადყოფს, რომ ლევეტირაცეტამსა და სინაფსურ ვეზიკულურ ცილა 2A-ს შორის ურთიერთქმედება, როგორც ჩანს, ხელს უწყობს სამკურნალო პრეპარატის მოქმედების ანტიეპილეფსიური მექანიზმს.
ფარმაკოდინამიკური ეფექტები
ლევეტირაცეტამი იწვევს კრუნჩხვებისგან დაცვას პარციალური და პირველადი გენერალიზებული კრუნჩხვების ცხოველური მოდელების ფართო სპექტრში, პრო-კონვულსიური ეფექტის გარეშე. მთავარი მეტაბოლიტი არააქტიურია. ადამიანებში, აქტივობამ, როგორც პარციალური, ისე გენერალიზებული ეპილეფსიის პირობებში (ეპილეფტიფორმული განმუხტვები/ფოტოპაროქსიზმული პასუხი) დაადასტურა ლევეტირაცეტამის ფართო სპექტრის ფარმაკოლოგიური პროფილი
კლინიკური ეფექტიანობა და უსაფრთხოება
დამხმარე თერაპია პარციალური გულყრების მკურნალობაში მეორადი გენერალიზაციით ან მის გარეშე მოზრდილებში, მოზარდებში, ბავშვებში და 1 თვის ასაკიდან ჩვილებში ეპილეფსიით.
მოზრდილებში ლევეტირაცეტამის ეფექტიანობა გამოვლინდა 3 ორმაგ-ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში 1,000 მგ, 2,000 მგ ან 3,000 მგ/დღეში დოზირებაზე, მიცემული 2 გაყოფილი დოზით, 18 კვირამდე მკურნალობის ხანგრძლივობით. გაერთიანებულ ანალიზში, პაციენტების პროცენტული მაჩვენებელი, რომლებმაც ერთ კვირაში მიაღწიეს პარციალური გულყრების სიხშირის 50%-ით ან უფრო მეტ შემცირებას საწყისი მაჩვენებელთან შედარებით სტაბილური დოზით (12/14 კვირა) იყო 27.7%, 31.6% და 41.3% 1,000, 2,000 ან 3000 მგ ლევეტირაცეტამის ჯგუფის პაციენტებისათვის შესაბამისად და 12.6% - პლაცებოს ჯგუფის პაციენტებისთვის.
პედიატრიული პოპულაცია
პედიატრიულ პაციენტებში (4 წლიდან 16 წლამდე), ლევეტირაცეტამის ეფექტიანობა დადგინდა ორმაგ-ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში, რომელიც მოიცავდა 198 პაციენტს და მკურნალობა გრძელდებოდა 14 კვირა. აღნიშნულ კვლევაში პაციენტები ღებულობდნენ ლევეტირაცეტამს ფიქსირებული დოზით 60 მგ/კგ/დღეში (დღეში ორჯერ დოზირებით).
ლევეტირაცეტამით ნამკურნალები პაციენტების 44.6%-ს და პლაცებოზე მყოფი პაციენტების 19.6%-ს ჰქონდათ პარციალური გულყრების კვირაში ერთხელ 50%-ით ან მეტი შემცირება საწყისი მაჩვენებლიდან. გრძელვადიანი მკურნალობის შემთხვევაში, პაციენტების 11.4% იყო კრუნჩხვების გარეშე მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში და 7.2% იყო კრუნჩხვების გარეშე მინიმუმ 1 წლის განმავლობაში.
პედიატრიულ პაციენტებში (1 თვიდან 4 წლამდე ასაკის), ლევეტირაცეტამის ეფექტურობა დადგინდა ორმაგად ბრმა, პლაცებო კონტროლირებად კვლევაში, რომელიც მოიცავდა 116 პაციენტს და ჰქონდა მკურნალობის ხანგრძლივობა 5 დღე. ამ კვლევაში პაციენტებს ენიშნებოდათ პერორალური ხსნარის 20 მგ/კგ, 25 მგ/კგ, 40 მგ/კგ ან 50 მგ/კგ დღიური დოზა მათი ასაკობრივი ტიტრირების სქემის მიხედვით. დოზა 20 მგ/კგ/დღეში ტიტრირებული 40 მგ/კგ/დღეში ჩვილებისთვის ერთი თვიდან ექვს თვემდე და დოზა 25 მგ/კგ/დღეში ტიტრირებული 50 მგ/კგ/დღეში ჩვილებისთვის და 6 თვის ბავშვებისთვის. 4 წელზე ნაკლები ასაკის, კვლავ გამოიყენეს ამ კვლევაში. მთლიანი დღიური დოზა შეყვანილი იყო დღეში ორჯერ.
ეფექტურობის პირველადი საზომი იყო პასუხის სიხშირე (პაციენტთა პროცენტი ≥ 50% შემცირებით საწყისიდან საშუალო დღიური საწყისი პარციალური კრუნჩხვების სიხშირით), შეფასებული დაბრმავებული ცენტრალური მკითხველის მიერ 48-საათიანი ვიდეო EEG-ის გამოყენებით. ეფექტურობის ანალიზი შედგებოდა 109 პაციენტისგან, რომლებსაც ჰქონდათ მინიმუმ 24 საათის განმავლობაში ვიდეო EEG როგორც საწყის, ასევე შეფასების პერიოდში. ლევეტირაცეტამით ნამკურნალები პაციენტების 43.6% და პლაცებოზე მყოფი პაციენტების 19.6% განიხილებოდა, როგორც პასუხისმგებელი. შედეგები შეესაბამება ასაკობრივ ჯგუფს. გრძელვადიანი მკურნალობით, პაციენტთა 8.6% იყო კრუნჩხვების გარეშე სულ მცირე 6 თვის განმავლობაში და 7.8% იყო კრუნჩხვების გარეშე სულ მცირე 1 წლის განმავლობაში.
1 წელზე უმცროსი ოცდათხუთმეტი ჩვილი საწყისი პარციალური კრუნჩხვით ჩართული იყო პლაცებოზე კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში, რომელთაგან მხოლოდ 13 იყო 6 თვეზე უმცროსი.
მონოთერაპია პარციალური გულყრების მკურნალობაში მეორადი გენერალიზაციით ან მის გარეშე 16 წლის ასაკიდან პაციენტებში ახლად დიაგნოსტირებული ეპილეფსიით.
ლევეტირაცეტამის, როგორც მონოთერაპიის ეფექტიანობა დადგინდა ორმაგ ბრმა, პარალელურ ჯგუფში, კარბამაზეპინის კონტროლირებად გამოთავისუფლებასთან (ჩღ) არა-უპირატესობის შედარებით 16 წლის და უფროსი ასაკის 576 პაციენტში, ახლად ან ცოტა ხნის წინ დიაგნოსტირებული ეპილეფსიით. პაციენტებს უნდა გამოევლინათ არაპროვოცირებული პარციალური გულყრები ან მხოლოდ გენერალიზებული ტონურ-კლონური გულყრები. პაციენტები რანდომიზებულნი იყვნენ კარბამაზეპინის ჯგუფში ჩღ 400 – 1,200 მგ/დღეში ან ლევეტირაცეტამის ჯგუფში 1,000 – 3,000 მგ/დღეში, მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 121 კვირამდე, პასუხის მიხედვით.
ექვსთვიანი გულყრების გარეშე პერიოდი მიღწეული იქნა ლევეტირაცეტამით ნამკურნალები პაციენტების 73.0%-ში და კარბამაზეპინი ჩღ-ით ნამკურნალები პაციენტების 72.8%-ში; კორექტირებული აბსოლუტური სხვაობა მკურნალობის ტიპებს შორის იყო 0.2 % (95 % ჩI: -7.8 8.2). სუბიექტების ნახევარზე მეტი იყო გულყრების გარეშე 12 თვის განმავლობაში (სუბიექტების 56.6% და 58.5% ლევეტირაცეტამის და კარბამაზეპინი ჩღ-ის ჯგუფებში შესაბამისად).
კვლევაში, რომელიც კლინიკურ პრაქტიკას ასახავდა, თანმხლები ანტიეპილეფსიური პრეპარატები შეიძლება მოხსნილიყო პაციენტების შეზღუდულ რაოდენობაში, რომლებიც პასუხობდნენ ლევეტირაცეტამის დამხმარე თერაპიას (36 ზრდასრული პაციენტი 69-დან).
დამატებითი თერაპია მიოკლონური კრუნჩხვების სამკურნალოდ მოზრდილებში და მოზარდებში 12 წლის ასაკიდან არასრულწლოვანთა მიოკლონური ეპილეფსიით.
ლევეტირაცეტამის ეფექტურობა დადგინდა ორმაგ ბრმა, პლაცებო კონტროლირებად კვლევაში 16 კვირის ხანგრძლივობით, 12 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში, რომლებსაც აწუხებთ იდიოპათიური გენერალიზებული ეპილეფსია მიოკლონური კრუნჩხვებით სხვადასხვა სინდრომებში. პაციენტთა უმრავლესობას აღენიშნებოდა არასრულწლოვანთა მიოკლონური ეპილეფსია. ამ კვლევაში ლევეტირაცეტამის დოზა იყო 3000 მგ/დღეში გაყოფილი 2 დოზით.
ლევეტირაცეტამით ნამკურნალები პაციენტების 58.3%-ს და პლაცებოზე მყოფი პაციენტების 23.3%-ს აღენიშნებოდა მიოკლონური გულყრების დღეების რაოდენობის მინიმუმ 50%-ით შემცირება კვირაში. ხანგრძლივი მკურნალობის გაგრძელებისას, პაციენტების 28.6%-ს არ ჰქონდა მიოკლონური გულყრები მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში, ხოლო 21.0%-ს არ აღენიშნებოდა მიოკლონური გულყრები მინიმუმ 1 წლის განმავლობაში.
დამხმარე თერაპია პირველადი გენერალიზებული ტონურ-კლონური გულყრების სამკურნალოდ მოზრდილებში და 12 წლის ასაკიდან მოზარდებში იდიოპათიური გენერალიზებული ეპილეფსიით.
ლევეტირაცეტამის ეფექტიანობა დადგინდა 24-კვირიან ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში, რომელიც მოიცავდა მოზრდილებს, მოზარდებსა და ბავშვების შეზღუდული რაოდენობას იდიოპათიური გენერალიზებული ეპილეფსიით პირველადი გენერალიზებული ტონურ-კლონური (PGთჩ) გულყრებით სხვადასხვა სინდრომებში (იუვენილური მიოკლონური ეპილეფსია, იუვენილური აბსანს-ეპილეფსია, ბავშვთა აბსანს-ეპილეფსია ან ეპილეფსია ე.წ. ‘გრანდ მალის’ გულყრებით გაღვიძებისას). ამ კვლევაში ლევეტირაცეტამის დოზა იყო 3,000 მგ/დღეში მოზრდილებისა და მოზარდებისთვის ან 60 მგ/კგ/დღეში - ბავშვებისთვის, გაყოფილი 2 დოზად.
ლევეტირაცეტამით ნამკურნალები პაციენტების 72.2%-ს და პლაცებოზე მყოფი პაციენტების 45.2%-ს ჰქონდა კვირაში PGთჩ გულყრების სიხშირის 50%-ით ან მეტი შემცირება. ხანგრძლივი მკურნალობისას, პაციენტთა 47.4%-ს არ ჰქონდა ტონურ-კლონური კრუნჩხვები მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში და 31.5%-ს არ ჰქონდა ტონურ-კლონური კრუნჩხვები მინიმუმ 1 წლის განმავლობაში.
5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები
ზოგადი მახასიათებლები
ლევეტირაცეტამი არის ძალიან ხსნადი და გამტარი ნაერთი. ფარმაკოკინეტიკური პროფილი ხაზოვანია დაბალი ინტრა და სუბიექტთაშორისი ცვალებადობით. განმეორებითი მიღების შემდეგ კლირენსის ცვლილება არ აღინიშნება. არ არსებობს რაიმე მტკიცებულება შესაბამისი სქესის, რასის ან ცირკადული ცვალებადობის შესახებ. ფარმაკოკინეტიკური პროფილი მსგავსია ჯანმრთელ მოხალისეებში და ეპილეფსიის მქონე პაციენტებში.
მისი სრული და ხაზოვანი შეწოვის გამო, ლევეტირაცეტამის პერორალური დოზიდან პლაზმაში კონცენტრაციის პროგნოზირება შესაძლებელია, გამოხატული მგ/კგ სხეულის წონით. ამიტომ ლევეტირაცეტამის პლაზმური დონის მონიტორინგი საჭირო არ არის.
ნერწყვისა და პლაზმის კონცენტრაციებს შორის მნიშვნელოვანი კორელაცია იყო ნაჩვენები მოზრდილებსა და ბავშვებში (ნერწყვის/პლაზმის კონცენტრაციების თანაფარდობა მერყეობდა 1-დან 1.7-მდე პერორალური ტაბლეტების ფორმულისათვის და 4 საათის შემდეგ დოზის მიღებიდან - პერორალური ხსნარის ფორმულისათვის).
შეწოვა
ლევეტირაცეტამი სწრაფად შეიწოვება პერორალური მიღების შემდეგ. პერორალური მიღებისას აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა უახლოვდება 100%-ს. მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია (ჩმახ) მიიღწევა მიღებიდან 1,3 საათის შემდეგ. წონასწორული მდგომარეობა მიიღწევა დღეში ორჯერადი მიღებიდან ორი დღის შემდეგ. მაქსიმალური კონცენტრაციები (ჩმახ) ჩვეულებრივ არის 31 და 43 მკგ/მლ 1,000 მგ ერთჯერადი დოზის და 1,000 მგ დღეში ორჯერ განმეორებითი დოზის მიღების შემდეგ, შესაბამისად. შეწოვის ხარისხი დამოკიდებულია დოზაზე და არ იცვლება საკვებით.
განაწილება
ადამიანებში ქსოვილებში განაწილების შესახებ ინფორმაცია არ არის ხელმისაწვდომი.
არც ლევეტირაცეტამი და არც მისი მთავარი მეტაბოლიტი მნიშვნელოვნად არ უკავშირდება პლაზმის ცილებს (<10%). ლევეტირაცეტამის განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 0,5 - 0,7 ლ/კგ-ს, რაც ახლოსაა ორგანიზმის წყლის საერთო მოცულობასთან.
ბიოტრანსფორმაცია
ლევეტირაცეტამი ადამიანებში ინტენსიურად არ მეტაბოლიზდება. ძირითადი მეტაბოლური გზა (დოზის 24%) არის აცეტამიდის ჯგუფის ფერმენტული ჰიდროლიზი. მთავარი მეტაბოლიტის, უცბ L057, წარმოება არ არის მხარდაჭერილი ღვიძლის ციტოქრომა P450 იზოფორმებით. აცეტამიდის ჯგუფის ჰიდროლიზი გაზომვადი იყო დიდი რაოდენობით ქსოვილებში, სისხლის უჯრედების ჩათვლით. მეტაბოლიტი უცბ L057 ფარმაკოლოგიურად არააქტიურია.
გამოვლინდა ორი უმნიშვნელო მეტაბოლიტი. ერთი მიიღეს პიროლიდონის რგოლის ჰიდროქსილაციით (დოზის 1,6%) და მეორე - პიროლიდონის რგოლის გახსნით (დოზის 0,9%). სხვა დაუდგენელი კომპონენტები შეადგენდა დოზის მხოლოდ 0.6%-ს.
ლევეტირაცეტამის ან მისი მთავარი მეტაბოლიტისათვის ინ ვივო არ დაფიქსირებულა ენანთიომერული ინტერკონვერსია.
Iნ ვიტრო, ლევეტირაცეტამი და მისი მთავარი მეტაბოლიტი არ აინჰიბირებს ადამიანის ღვიძლის ციტოქრომა P450-ის ძირითადი იზოფორმების (ჩYP3A4, 2A6, 2ჩ9, 2ჩ19, 2D6, 2E1 და 1A2), გლუკურონილტრანსფერაზას (UGთ1A6 და UGთ1A6) და ეპოქსიდის ჰიდროქსილაზას აქტივობებს. გარდა ამისა, ლევეტირაცეტამი გავლენას არ ახდენს ვალპროის მჟავას ინ ვიტრო გლუკურონიდაციაზე.
კულტურაში ადამიანის ჰეპატოციტებში, ლევეტირაცეტამს ჰქონდა მცირე ან ნულოვანი ეფექტი ჩYP1A2, შULთ1E1 ან UGთ1A1-ზე. ლევეტირაცეტამმა გამოიწვია ჩYP2B6 და ჩYP3A4 მსუბუქი ინდუქცია. Iნ ვიტრო მონაცემები და ინ ვივო ურთიერთქმედების მონაცემები პერორალურ კონტრაცეპტივებზე, დიგოქსინსა და ვარფარინზე მიუთითებს, რომ არ არის მოსალოდნელი მნიშვნელოვანი ინ ვივო ფერმენტული ინდუქცია. ამიტომ ეპიქსის ურთიერთქმედება სხვა ნივთიერებებთან ან პირიქით, ნაკლებად სავარაუდოა.
გამოყოფა
პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდი მოზრდილებში იყო 7±1 საათი და არ იცვლებოდა არც დოზის, არც მიღების გზით და არც განმეორებითი მიღების მიხედვით. სხეულის საშუალო საერთო კლირენსი იყო 0,96 მლ/წთ/კგ.
გამოყოფის ძირითადი გზა იყო შარდი, რაც შეადგენს დოზის საშუალოდ 95%-ს (დოზის დაახლოებით 93% გამოიყოფა 48 საათის განმავლობაში). განავლით გამოყოფა შეადგენდა დოზის მხოლოდ 0.3%-ს.
ლევეტირაცეტამის და მისი მთავარი მეტაბოლიტის კუმულაციური შარდით გამოყოფა შეადგენდა დოზის 66%-ს და 24%-ს, შესაბამისად, პირველი 48 საათის განმავლობაში.
ლევეტირაცეტამის და უცბ L057-ის თირკმლისმიერი კლირენსი არის 0,6 და 4,2 მლ/წთ/კგ შესაბამისად, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ ლევეტირაცეტამი გამოიყოფა გლომერულური ფილტრაციით შემდგომ მილაკოვან რეაბსორბციასთან ერთად და რომ მთავარი მეტაბოლიტი ასევე გამოიყოფა აქტიური მილაკოვანი სეკრეციით გლომერულ ფილტრაციასთან ერთად. ლევეტირაცეტამის ელიმინაცია დაკავშირებულია კრეატინინის კლირენსთან.
განსაკუთრებული მახასიათებლები პაცინეტებში
თირკმლის / ღვიძლის უკმარისობა
როგორც ლევეტირაცეტამის, ასევე მისი პირველადი მეტაბოლიტის აშკარა კლირენსი ორგანიზმში დაკავშირებულია კრეატინინის კლირენსთან. ამიტომ რეკომენდებულია ეპიქსის შემანარჩუნებელი დღიური დოზის კორექტირება კრეატინინის კლირენსის მიხედვით თირკმლის ზომიერი და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (იხილეთ პუნქტი 4.2. დოზირება და მიღების წესი). ანურიული თირკმელების დაავადების ტერმინალური სტადიის მქონე ზრდასრულ პირებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი იყო დაახლოებით 25 და 3.1 საათი ინტერდიალიზური და ინტრადიალიზური პერიოდის განმავლობაში, შესაბამისად. ლევეტირაცეტამის ფრაქციული მოცილება იყო 51% ტიპიური 4-საათიანი დიალიზის სესიის დროს.
ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში, ლევეტირაცეტამის კლირენსის მნიშვნელოვანი ცვლილება არ აღინიშნებოდა. ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე სუბიექტების უმეტესობაში, ლევეტირაცეტამის კლირენსი შემცირდა 50%-ზე მეტით თირკმელების თანმხლები უკმარისობის გამო (იხილეთ პუნქტი 4.2. დოზირება და მიღების წესი).
პედიატრიული პოპულაცია
ბავშვები (4-დან 12 წლამდე ასაკის)
ეპილეფსიით დაავადებულ ბავშვებში (6-დან 12 წლამდე ასაკის) ერთჯერადი პერორალური დოზის (20 მგ/კგ) მიღების შემდეგ ლევეტირაცეტამის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იყო 6.0 საათი. სხეულის წონის მიხედვით კორექტირებული კლირენსი იყო დაახლოებით 30%-ით უფრო მაღალი, ვიდრე ეპილეფსიით დაავადებულ მოზრდილებში.
ეპილეფსიის მქონე ბავშვებში (4-დან 12 წლამდე ასაკის) განმეორებითი პერორალური დოზის მიღების შემდეგ (20-60 მგ/კგ/დღეში), ლევეტირაცეტამი სწრაფად შეიწოვებოდა. მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია დაფიქსირდა მიღებიდან 0,5-დან 1,0 საათის შემდეგ. ხაზოვანი და დოზა-პროპორციული მატება დაფიქსირდა მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაციისა და მრუდის ქვეშ ფართობისათვის. ნახევარგამოყოფის პერიოდი იყო დაახლოებით 5 საათი. სხეულის კლირენსი იყო 1.1 მლ/წთ/კგ.
ჩვილები და ბავშვები (1 თვიდან 4 წლამდე)
ეპილეფსიით დაავადებულ ბავშვებს (1 თვიდან 4 წლამდე) 100 მგ/მლ პერორალური ხსნარის ერთჯერადი დოზის (20 მგ/კგ) მიღების შემდეგ ლევეტირაცეტამი სწრაფად შეიწოვებოდა და პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია დაფიქსირდა მიღებიდან დაახლოებით 1 საათის შემდეგ. ფარმაკოკინეტიკური შედეგები აჩვენებდა, რომ ნახევარგამოყოფის პერიოდი უფრო ხანმოკლე იყო (5,3 სთ), ვიდრე მოზრდილებში (7,2 სთ) და აშკარა კლირენსი იყო უფრო სწრაფი (1,5 მლ/წთ/კგ), ვიდრე მოზრდილებში (0,96 მლ/წთ/კგ).
პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური ანალიზში, რომელიც ჩატარდა პაციენტებში 1 თვიდან 16 წლამდე, სხეულის წონა მნიშვნელოვნად იყო დაკავშირებული აშკარა კლირენსთან (კლირენსი გაიზარდა სხეულის წონის მატებასთან ერთად) და განაწილების აშკარა მოცულობასთან. ასაკმა ასევე გავლენა მოახდინა ორივე პარამეტრზე. ეს ეფექტი გამოხატული იყო უმცროსი ჩვილებისთვის და შემცირდა ასაკის მატებასთან ერთად და გახდა უმნიშვნელო დაახლოებით 4 წლის ასაკში.
ორივე პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური ანალიზისას აღინიშნა ეპიქსის კლირენსის დაახლოებით 20%-იანი აშკარა ზრდა, როდესაც იგი ერთდროულად მიიღებდა ფერმენტის გამომწვევ ანტიეპილეფსიურ სამკურნალო საშუალებებს.
ხანდაზმულები
ხანდაზმულებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება დაახლოებით 40%-ით (10-დან 11 საათამდე). ეს დაკავშირებულია თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებასთან ამ პოპულაციაში (იხილეთ პუნქტი 4.2. დოზირება და მიღების წესი).
5.3 უსაფრთხოების წინაკლინიკური მონაცემები
უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის, გენოტოქსიკურობისა და კანცეროგენული პოტენციალის ჩვეულებრივი კვლევების საფუძველზე არაკლინიკური მონაცემები არ ავლენს განსაკუთრებულ საფრთხეს ადამიანებისთვის.
გვერდითი მოვლენები, რომლებიც არ შეინიშნებოდა კლინიკურ კვლევებში, მაგრამ გამოვლინდა ვირთაგვებში და ნაკლებად - თაგვებში, ადამიანის ექსპოზიციის დონის მსგავს ექსპოზიციის დონეზე და კლინიკური გამოყენებისთვის შესაძლო მნიშვნელობით იყო ღვიძლის ცვლილებები, რაც მიუთითებდა ადაპტაციურ პასუხზე, როგორიცაა წონის მომატება და ცენტრილობულარული ჰიპერტროფია, ცხიმოვანი ინფილტრაცია და ღვიძლის ფერმენტების მომატება პლაზმაში.
არ დაფიქსირებულა გვერდითი მოვლენები მამრობითი და მდედრობითი სქესის ფერტილობაზე ან რეპროდუქციულ უნარზე ვირთაგვებში 1,800 მგ/კგ/დღე-მდე დოზებით (ხ 6 მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა ადამიანისთვის მგ/მ2 –ის საფუძველზე) მშობლებში და F1 თაობაში.
ჩატარდა ემბრიოფეტალური განვითარების ოთხი კვლევა ბოცვრებზე, რომლებიც მოიცავდა დოზებს 200, 600, 800, 1200 და 1800 მგ/კგ/დღეში. 1800 მგ/კგ/დღეში დოზის დონემ გამოიწვია დედისთვის გამოხატული ტოქსიკურობა და ნაყოფის წონის შემცირება.
ლევეტირაცეტამის პერორალური მიღება ორსულ ბოცვრებში ორგანოგენეზის პერიოდში დაკავშირებული იყო ემბრიო-ნაყოფის სიკვდილიანობასთან და ნაყოფის ჩონჩხის ანომალიებთან 600 მგ/კგ/დღეში დოზებით (4-ჯერ მეტი MღHD მგ/მ2 საფუძველზე); დოზის 1800 მგ/კგ/დღეში (12-ჯერ მეტი MღHD მგ/მ2-ში) იწვევდა ნაყოფის წონის შემცირებას და ნაყოფის მალფორმაციების სიხშირის გაზრდას. დოზა განვითარების ეფექტების გარეშე არის 200 მგ/კგ/დღეში (ექვივალენტურია MღHD მგ/მ2-ში). დედის ტოქსიკურობა ასევე დაფიქსირდა 1800 მგ/კგ/დღეში.
ეს ასოცირებული იყო გულ-სისხლძარღვთა/ჩონჩხის ანომალიების მქონე ნაყოფის სიხშირის გაზრდასთან. NOAEL იყო <200 მგ/კგ/დღეში კაშხლებისთვის და 200 მგ/კგ/დღეში ნაყოფისთვის (უდრის ადამიანის მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზას მგ/მ2 საფუძველზე).
პერი- და პოსტნატალური განვითარების კვლევა ჩატარდა ვირთხებში ლევეტირაცეტამის დოზებით 70, 350 და 1800 მგ/კგ/დღეში. NOAEL იყო ≥1800 მგ/კგ/დღეში F0 მდედრებისთვის, და F1 შთამომავლების გადარჩენისთვის, ზრდისა და განვითარებისთვის ძუძუთი კვებამდე. (ადამიანის მაქსიმალური რეკომენდებული დოზის 6-ჯერ მგ/მ2 საფუძველზე).
ახალშობილთა და არასრულწლოვან ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა ვირთხებსა და ძაღლებში აჩვენა, რომ არ იყო გვერდითი ეფექტები სტანდარტული განვითარების ან მომწიფების საბოლოო წერტილებში 1800 მგ/კგ/დღე-მდე დოზებით (6-17 ჯერ ვიდრე ადამიანის მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა მგ-ზე). /მ2 საფუძველი).
6. ფარმაცევტული თვისებები
6.1 დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი
ნატრიუმის მეთილჰიდროქსიბენზოატი (E219)
ნატრიუმის პროპილჰიდროქსიბენზოატი (E217)
კალიუმის აცესულფამი
ამონიუმის გლიცირიზატი
ნატრიუმის ციკლამატი
ნატრიუმის ციტრატის დიჰიდრატი
ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი
მალტიტოლის ხსნარი
გლიცერინი
ხილის შერეული არომატი
დეიონიზებული წყალი
6.2 შეუთავსებლობა
არ აღინიშნება.
6.3 ვარგისობის ვადა
48 თვე.
ბოთლის გახსნის შემდეგ: 7 თვე
6.4 სიფრთხილის განსაკუთრებული ზომები შენახვისას
ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 25˚C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე.
გახსნის შემდეგ ბოთლი უნდა ინახებოდეს 25˚C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე და უნდა იქნას გამოყენებული 7 თვის განმავლობაში; არ გამოიყენოთ შემდეგ.
სინათლის მიმართ მგრძნობელობის გამო ინახება ორიგინალურ შეფუთვაში.
6.5. შეფუთვის ხარისხი და შემადგენლობა
300 მლ ქარვისფერი შუშის ბოთლი ბავშვის მიერ გახსნისგან დამცავი თავსახურით, მუყაოს კოლოფში, რომელიც ასევე შეიცავს 10 მლ გრადუირებულ პერორალურ ინჟექტორს და პაციენტის საინფორმაციო ფურცელს.
სად შევიძინოთ?