Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

მიკომაქსი / MicoMax
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
მყარი ჟელატინის კაფსულა: შეფუთვაში 1 ც. 
1 კაფს.
ფლუკონაზოლი....................................... 150 მგ
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პრეჟელატინიზებული სახამებელი, კრემნიუმის დიოქსიდი კოლოიდური, მაგნიუმის სტეარატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი.
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
სოკოს საწინააღმდეგო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფლუკონაზოლი, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებების ტრიაზოლური ჯგუფის წარმოადგენელი, სოკოს უჯრედებში სტეროლების სინთეზის ძლიერი სელექციური ინჰიბიტორია. პრეპარატი ეფექტურია ოპორტუნისტული მიკოზების, მათ შორის Candida spp., Cryptococcus neoformans, Microsporum spp., Trichophyton spp.-ით გამოწვეული მიკოზების დროს. აგრეთვე ნაჩვენებია ფლუკონაზოლის აქტივობა ენდემური მიკოზების მოდელებზე, Blastomyces dermatitidis, Coccidiodes immitis და Histoplasma capsulatum-ით გამოწვეული ინფექციების ჩათვლით.  

ფარმაკოკინეტიკა
პერორალური მიღებისას ფლუკონაზოლი კარგად შეიწოვება, მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 90%-ს. 150 მგ-ის უზმოზე პერორალური მიღების შემდეგ მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია შეადგენს პლაზმური შემცველობის 90%-ს ვენაში 2.5-3.5 მგ/ლ დოზის შეყვანისას. საკვების მიღება პერორალურად მიღებული პრეპარატის აბსორბციაზე არ მოქმედებს. პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში მიიღწევა მიღებიდან 0.5-1.5 სთ-ში, ფლუკონაზოლის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 30 სთ-ს შეადგენს. პლაზმური კონცენტრაცია პირდაპირ პროპორციულია მიღებულ დოზასთან. წონასწორული კონცენტრაციის 90%-იანი დონე აღინიშნება მკურნალობის დაწყებიდან მე-4-5 დღისათვის (დღე-ღამეში ერთხელ მიღებისას). დარტყმითი დოზის შეყვანა (პირველ დღეს), რაც 2-ჯერ აღემატება ჩვეულებრივ დღიურ დოზას, საშუალებას იძლევა მეორე დღისათვის მივაღწიოთ დონეს, რომელიც შეესაბამება  წონასწორული კონცენტრაციის 90%-ს.  განაწილების მოცულობა უახლოვდება ორგანიზმში წყლის საერთო შემცველობას. პლაზმის ცილებთან კავშირი – 11-12%. ფლუკონაზოლი კარგად აღწევს ორგანიზმის ყველა ბიოლოგიურ სითხეებში. ნერწყვსა და ნახველში პრეპარატის კონცენტრაცია პლაზმაში მისი დონის ანალოგიურია. სოკოვანი მენინგიტის მქონე ავადმყოფებში ფლუკონაზოლის შემცველობა თავზურგტვინოვან სითხეში აღწევს მისი პლაზმური დონის 80%-ს. რქოვანა შრეში, ეპიდერმისში, დერმასა და ოდლში მიიღწევა მაღალი კონცენტრაციები, რომლებიც შრატის კონცენტრაციებს აღემატება. ფლუკონაზოლი ძირითადად თირკმელებით გამოიყოფა; შეყვანილი დოზის დაახლოებით 80% გამოიყოფა შარდთან შეუცვლელი სახით. ფლუკონაზოლის კლირენსი კრეატინინის კლირენსის პროპორციულია. ფლუკონაზოლის მეტაბოლიტები პერიფერიულ სისხლში აღმოჩენილი არ არის. 

ჩვენებები
- კრიპტოკოკოზი, კრიპტოკოკური მენინგიტისა და აღნიშნული ინფექციის სხვა ლოკალიზაციების ჩათვლით (მათ შორის ფილტვები, კანი), როგორც ნორმალური იმუნური პასუხის მქონე პაციენტებში, ასევე იმუნოსუპრესიის სხვადასხვა ფორმის შემთხვევაში (მათ შორის შიდსით დაავადებულ პაციენტებში, ორგანოთა ტრანსპლანტაციის დროს); პრეპარატის გამოყენება შეიძლება კრიპტოკოკული ინფექციის პროფილაქტიკისათვის შიდსით დაავადებულ პაციენტებში;
- გენერალიზებული კანდიდოზი, კანდიდემიის, დისემინირებული კანდიდოზისა და ინვაზიური კანდიდოზური ინფექციების სხვა ფორმების (მუცლის ღრუს ორგანოების, ენდოკარდიუმის, თვალის, სასუნთქი და საშარდე გზების ინფექციები) ჩათვლით. მკურნალობა შეიძლება ჩატარდეს ავადმყოფებში ავთვისებიანი სიმსივნეებით, ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში მყოფ პაციენტებში, ავადმყოფებში, რომლებიც ციტოსტატური ან იმუნოსუპრესული თერაპიის კურსს იტარებენ, აგრეთვე კანდიდოზის გამომწვევი სხვა ფაქტორების არსებობისას. 
- ლორწოვნი გარსების კანდიდოზი, ხახისა და პირის ღრუს (მ.შ. კბილის პროტეზთან ასოცირებული პირის ღრუს ატროფიული კანდიდოზი), საყლაპავის ჩათვლით, არაინვაზიური ბრონქოპულმონური კანდიდოზები, კანდიდურია, კანის კანდიდოზები; ოროფარინგეალური კანდიდოზის  რეციდივების პროფილაქტიკა შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში;
- გენიტალური კანდიდოზი: ვაგინალური კანდიდოზი (მწვავე და ქრონიკული მორეციდივე), პროფილაქტიკური გამოყენება ვაგინალური კანდიდოზის რეციდივების სიხშირის სემცირების მიზნით (3 და მეტი ეპიზოდი წელიწადში); კანდიდოზური ბალანიტი; 
- სოკოვანი ინფექციების პროფილაქტიკა ავადმყოფებში ავთვისებიანი სიმსივნეებით. რომლებიც ციტოსტატიკებით ქიმიოთერაპიის ან სხივური თერაპიის შედეგად აღნიშნული ინფექციებისადმი მიდრეკილნი არიან;
- კანის მიკოზები, ტერფების, სხეულის და საზარდულის კანის ჩათვლით; მრავალფეროვანი პიტირიაზი,  ონიქომიკოზი; კანის კანდიდოზი;
- ღრმა ენდემური მიკოზები, კოკციდიომიკოზის, პარაკოკციდიომიკოზის, სპოროტრიქოზისა და ჰისტოპლაზმოზის ჩათვლით პაციენტებში ნორმალური იმუნიტეტით. 

დოზირების რეჟიმი
შიგნით.
მოზრდილებს კრიპტოკოკული მენინგიტისა და სხვა ლოკალიზაციების კრიპტოკოკული ინფექციების დროს პირველ დღეს ჩვეულებრივ ენიშნებათ 400 მგ, შემდეგ აგრძელებენ მკურნალობას დოზით 200-400 მგ ერთხელ დღე-ღამეში. კრიპტოკოკული ინფექციების დროს მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია მიკოლოგიური გამოკვლევებით დადასტურებულ კლინიკურ ეფექტურობაზე; კრიპტოკოკული მენინგიტის დროს მკურნალობა ჩვეულებრივ სულ მცირე 6-8 კვირა გრძელდება. შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში კრიპტოკოკული მენინგიტის რეციდივების პროფილაქტიკისათვის, პირველადი მკურნალობის სრული კურსის შემდეგ ფლუკონაზოლი ინიშნება დოზით 200 მგ/დღე-ღამეში ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში. კანდიდემიის, დისემინირებული კანდიდოზისა და სხვა ინვაზიური კანდიდოზური ინფექციების დროს დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 400 მგ-ს პირველ დღეებში, ხოლო შემდეგ 200 მგ-ს დღე-ღამეში. არასათანადო კლინიკური ეფექტურობის დროს პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 400 მგ-მდე დღე-ღამეში. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია კლინიკურ ეფექტურობაზე. ოროფარინგეალური კანდიდოზის დროს ჩვეულებრივ ინიშნება 50-100 მგ ერთხელ დღე-ღამეში; მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 7-14 დღეს. საჭიროების შემთხვევაში, იმუნიტეტის გამოხატული დაქვეითების მქონე ავადმყოფებში მკურნალობა შეიძლება უფრო გახანგრძლივდეს. პირის პროტეზების ხმარებასთან დაკავშირებული პირის ღრუს ატროფიული კანდიდოზის დროს ფლუკონაზოლი ჩვეულებრივ ინიშნება 50 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 14 დღის განმავლობაში პროტეზის დასამუშავებელ ადგილობრივ ანტისეპტიკურ საშუალებებთან ერთად. კანდიდოზის სხვა ლოკალიზაციების დროს (გენიტალური კანდიდოზის გარდა), მაგალითად ეზოფაგიტის, არაინვაზიური ბრონქოპულმონური დაზიანების, კანდიდურიის, კანისა და ლორწოვანი გარსების კანდიდოზის და ა.შ. დროს ეფექტური დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 50-100 მგ/დღე-ღამეში 14-30 დღის განმავლობაში. შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში ოროფარინგეალური კანდიდოზის რეციდივების პროფილაქტიკისათვის პირველადი მკურნალობის სრული კურსის შემდეგ პრეპარატის დანიშვნა შეიძლება დოზით 150 მგ კვირაში ერთხელ. ვაგინალური კანდიდოზის დროს ფლუკონაზოლი მიიღება ერთჯერადად დოზით 150 მგ პერორალურად. ვაგინალური კანდიდოზის რეციდივების სიხშირის შესამცირებლად პრეპარატის გამოყენება შეიძლება დოზით 150 მგ თვეში ერთხელ. მკურნალობის ხანგრძლივობა ინდივიდუალურად დგინდება; იგი მერყეობს 4-დან 12 თვემდე. ზოგიერთ ავადმყოფში შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო ხშირი გამოყენება.Candida-თი გამოწვეული ბალანიტის დროს ფლუკონაზოლი ინიშნება ერთჯერადად დოზით 150 მგ პერორალურად. კანდიდოზის პროფილაქტიკისათვის ფლუკონაზოლის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 50-400 მგ-ს ერთხელ დღე-ღამეში სოკოვანი ინფექციის განვითარების რისკის ხარისხის მიხედვით. გენერალიზებული ინფექციის განვითარების მაღალი რისკის არსებობისას, მაგალითად ავადმყოფებში გამოხატული ან ხანგრძლივად შენარჩუნებული ნეიტროპენიით, რეკომენდებული დოზა შეადგენს 400  მგ-ს ერთხელ დღე-ღამეში. ფლუკონაზოლი ნეიტროპენიის მოსალოდნელ გამოვლინებამდე რამდენიმე დღით ადრე ინიშნება; ნეიტროფილების რიცხვის 1000/მმ3-ზე მეტი მომატების შემდეგ მკურნალობა კიდევ 7 დღის განმავლობაში გრძელდება. კანის მიკოზების, ტერფების, საზარდულის კანის მიკოზების ჩათვლით, და კანის კანდიდოზების დროს რეკომენდებული დოზა შეადგენს 150 მგ-ს ერთხელ კვირაში ან 50 მგ-ს ერთხელ დღე-ღამეში. მკურნალობის ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ შეადგენს 2-4 კვირას, თუმცა ტერფების მიკოზების დროს შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო ხანგრძლივი თერაპია (6 კვირამდე). მრავალფეროვანი პიტირიაზის დროს – 300 მგ კვირაში ერთხელ 2 კვირის განმავლობაში, ზოგიერთ პაციენტს ესაჭიროება მესამე დოზა 300 მგ კვირაში, მაშინ როდესაც ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება საკმარისი აღმოჩნდეს 300-400 მგ ერთჯერადი დოზა; მკურნალობის ალტერნატიულ სქემას წარმოადგენს 50 მგ-ის მიღება დღეში ერთხელ 2-4 კვირის განმავლობაში. ონიქომიკოზის დროს რეკომენდებული დოზა შეადგენს 150 მგ-ს ერთხელ კვირაში. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს ინფიცირებული ფრჩხილის შეცვლამდე (არაინფიცირებული ფრჩხილის გაზრდამდე). ხელისა და ფეხის თითებზე ფრჩხილების ხელახალი გაზრდისათვის საჭირო არის 3-6 თვე და 6-12 თვე შესაბამისად. ღრმა ენდემური მიკოზების დროს შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპარატის გამოყენება დოზით 200-400 მგ/დღე-ღამეში 2 წლის განმავლობაში. მკურნალობის ხანგრძლივობა ინდივიდუალურად დგინდება; შეიძლება შეადგენდეს 11-24 თვეს კოკციდიომიკოზის  დროს; 2-17 თვეს პარაკოკციდიომიკოზის  დროს; 1-16 თვეს სპოროტრიქოზის დროს და 3-17 თვეს ჰისტოპლაზმოზის დროს. 
ბავშვებში, ისევე როგორც მოზრდილებში მსგავსი ინფექციების დროს, მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია კლინიკურ და მიკოლოგიურ ეფექტზე. ბავშვებში პრეპარატის დღე-ღამის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს მოზრდილების დღე-ღამის დოზას. პრეპარატი გამოიყენება ყოველდღიურად დღე-ღამეში ერთხელ. ლორწოვანი გარსების კანდიდოზების დროს ფლუკონაზოლის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 3 მგ/კგ/დღე-ღამეში. პირველ დღეს შეიძლება დარტყმითი დოზის 6 მგ/კგ დანიშვნა მდგრადი მუდმივი კონცენტრაციების უფრო სწრაფი მიღწევის მიზნით. გენერალიზებული კანდიდოზის ან კრიპტოკოკული ინფექციის სამკურნალოდ რეკომენდებული დოზა შეადგენს 6-12 მგ/კგ/დღე-ღამეში დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით. სოკოვანი ინფექციების პროფილაქტიკისათვის ბავშვებში დაქვეითებული იმუნიტეტით, რომლებშიც ინფექციის  განვითარების საშიშროება დაკავშირებულია ციტოტოქსიური ქიმიოთერაპიით ან სხივური თერაპიით გამოწვეულ  ნეიტროპენიასთან, პრეპარატი ინიშნება დოზით 3-12 მგ/კგ/დღე-ღამეში ინდუცირებული ნეიტროპენიის შენარჩუნების ხანგრძლივობისა და გამოხატულობის გათვალისწინებით. 
თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე ბავშვებში პრეპარატის დღიური დოზა უნდა შემცირდეს (ისეთივე პროპორციით, როგორც მოზრდილებში) თირკმელების უკმარისობის გამოხატულობის ხარისხის შესაბამისად.
ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევის არ არსებობისას გამოიყენება პრეპარატის დოზირების ჩვეული რეჟიმი. თირკმელების უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში (კრეატინინის კლირენსი <50 მლ/წთ) დოზირების რეჟიმი უნდა მოწესრიგდეს ქვემოთ მითითებული წესით.
პრეპარატის გამოყენება თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე ავადმყოფებში: ფლუკონაზოლი ძირითადად გამოიყოფა შარდთან შეუცვლელი სახით. მისი ერთჯერადი გამოყენებისას დოზა შეცვლას არ საჭიროებს. თირკმელების დარღვეული ფუნქციის მქონე ავადმყოფებში პრეპარატის განმეორებით დანიშვნისას ჯერ შეჰყავთ დარტყმითი დოზა 50 მგ-დან 400 მგ-მდე. თუ კრეატინინის კლირენსი (კკ) 50 მლ/წთ-ზე მეტს შეადგენს, გამოიყენება პრეპარატის ჩვეულებრივი დოზა (რეკომენდებული დოზის 100%). კრეატინინის კლირენსის დროს 11-დან 50 მლ/წთ-მდე გამოიყენება დოზა, რომელიც მოზრდილთათვის რეკომენდებული დოზის 50%-ია. დიალიზზე მუდმივად მყოფ პაციენტებში, ჰემოდიალიზის ყოველი სეანსის შემდეგ პრეპარატის ერთი დოზა გამოიყენება. 

გვერდითი მოვლენები  
საჭმლის მონელების სისტემის მხრივ: გემოს შეცვლა, ღებინება, გულისრევა, დიარეა, მეტეორიზმი, აბდომინალური ტკივილები, იშვიათად – ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა (სიყვითლე, ჰეპატიტი, ჰეპატონეკროზი, ჰიპერბილირუბინემია, ალანინამინოტრანსფერაზის, ასპარტატამინოტრანსფერაზის აქტივობის მომატება, ტუტე ფოსფოტაზის აქტივობის მომატება).
ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, იშვიათად – კრუნჩხვები.
სისხლმბადი სისტემის მხრივ: იშვიათად - ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი.
ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, იშვიათად – ავთვისებიანი ექსუდაციური ერითემა (სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ანაფილაქტოიდური  რეაქციები.
სხვა: იშვიათად – თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, ალოპეცია, ჰიპერქოლესტერინემია, ჰიპერტრიგლიცერიდემია, ჰიპოკალიემია. 

უკუჩვენებები
- ტერფენადინის ან ასთემიზოლის და QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელი სხვა პრეპარატების თანმხლები გამოყენება. 
- პრეპარატის ან აზოლური ნაერთების სტრუქტურის მსგავსი საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
- ბავშვთა ასაკი (3 წლამდე).
სიფრთხილით: ღვიძლის და/ან თირკმელების უკმარისობა, პოტენციურად ჰეპატოტოქსიკურ სამკურნალო საშუალებებთან ერთდროული მიღება, ალკოჰოლიზმი.

ორსულობა და ლაქტაცია
პრეპარატის გამოყენება ორსულებში არ არის მიზანშეწონილი, გარდა სოკოვანი ინფექციების მძიმე ან სიცოცხლისთვის სახიფათო ფორმებისა, თუ მოსალოდნელი ეფექტი აღემატება ნაყოფისათვის შესაძლო რისკს. 
ფლუკონაზოლი დედის რძეში იმავე კონცენტრაციით ვლინდება, რაც პლაზმაში, ამიტომ მისი დანიშვნა ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები
იშვიათ შემთხვევებში ფლუკონაზოლის გამოყენებას თან ახლდა ღვიძლის ტოქსიკური ცვლილებები, მათ შორის ლეტალური გამოსავალით, ძირითადად ავადმყოფებში მძიმე თანმხლები დაავადებებით. ფლუკონაზოლთან დაკავშირებული ჰეპატოტოქსიკური ეფექტების შემთხვევებში საერთო დღიურ დოზასთან, თერაპიის ხანგრძლივობასთან, ავადმყოფის სქესთან და ასაკთან აშკარა დამოკიდებულება არ აღინიშნება. ფლუკონაზოლის ჰეპატოტოქსიკური მოქმედება ჩვეულებრივ შექცევადი იყო; მისი ნიშნები თერაპიის შეწყვეტისას ქრებოდნენ. ფლუკონაზოლის მიღებასთან დაკავშირებული ღვიძლის დაზიანების კლინიკური ნიშნების გამოვლენისას პრეპარატი უნდა მოიხსნას. შიდსით დაავადებული ავადმყოფები ბევრი პრეპარატის  მიღებისას უფრო მიდრეკილნი არიან კანის მძიმე რეაქციების განვითარებისადმი. იმ შემთხვევაში, როდესაც ზედაპირული სოკოვანი ინფექციების მქონე პაციენტებში ვითარდება გამონაყარი, რომელიც ფლუკონაზოლის მიღებასთან არის დაკავშირებული, პრეპარატი უნდა მოიხსნას. ინვაზიური/სისტემური სოკოვანი ინფექციების მქონე ავადმყოფებში გამონაყარის გამოვლენისას აუცილებელია მათი საგულდაგულო დაკვირვება, ბულოზური ცვლილებების ან მრავალფორმული ერითემის განვითარებისას ფლუკონაზოლი უნდა მოიხსნას. სიფრთხილეა საჭირო ფლუკონაზოლის ერთდროული გამოყენებისას ციზაპრიდთან, ასთემიზოლთან, რიფაბუტინთან ან სხვა პრეპარატებთან, რომლებიც ციტოქრომ P450 სისტემით მეტაბოლიზდებიან. 

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: ჰალუცინაციები, პარანოიდრი ქცევები.
მკურნალობა: სიმპტომატური, კუჭის გამორეცხვა, ფორსირებული დიურეზი. 3 საათის განმავლობაში ჰემოდიალიზი პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაციას დაახლოებით 50%-ით აქვეითებს. 

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ფლუკონაზოლის ვარფარინთან ერთად გამოყენებისას იზრდება პროთრომბინის დრო (საშუალოდ 12%-ით). ამასთან დაკავშირებით რეკომენდებულია პროთრომბინული დროის მაჩვენებელზე სათანადო დაკვირვება პაციენტებში, რომლებიც პრეპარატს კუმარინულ ანტიკოაგულანტებთან კომბინაციაში ღებულობენ. ჯანმრთელ ადამიანებში ფლუკონაზოლი ზრდის პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების – სულფონილშარდოვანას წარმოებულების (ქლორპროპანიდი, გლიბენკლამიდი, გლიპიზიდი, ტოლბუტამიდი) პლაზმიდან ნახევრად გამოყოფის პერიოდს. ფლუკონაზოლისა და პერორალური ჰიპოგლიკმიური საშუალებების ერთდროული გამოყენება დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში დასაშვებია, თუმცა ექიმმა მხედველობაში უნდა მიიღოს ჰიპოგლიკემიის განვითარების შესაძლებლობა. ფლუკონაზოლისა და ფენიტოინის ერთობლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში ფენიტოინის კონცენტრაციის მომატება კლინიკურად მნიშვნელოვანი ხარისხით. ამიტომ ამ პრეპარატების ერთობლივი გამოყენების აუცილებლობისას საჭიროა ფენიტოინის კონცენტრაციის მონიტორინგი მისი დოზის კორექციით, თერაპიული ინტერვალის ფარგლებში პრეპარატის დონის შენარჩუნების მიზნით. რიფამპიცინთან კომბინაცია იწვევს AUC-ის შემცირებას 25%-ით და პლაზმიდან ფლუკონაზოლის ნახევრად გამოყოფის პერიოდის შემცირებას 20%-ით. ამიტომ ავადმყოფებში, რომლებიც ერთდროულად რიფამპიცინს ღებულობენ, მიზანშეწონილია ფლუკონაზოლის დოზის მომატება. პაციენტებში, რომლებიც ფლუკონაზოლს ღებულობენ, რეკომენდებულია სისხლში ციკლოსპორინის კონცენტრაციის კონტროლი, რადგან ფლუკონაზოლისა და ციკლოსპორინის გამოყენებისას გადანერგილი თირკმლის მქონე პაციენტებში, ფლუკონაზოლის მიღება დოზით 200 მგ/დღე-ღამეში პლაზმაში ციკლოსპორინის კონცენტრაციის ნელ მომატებას იწვევს. ავადმყოფებში, რომლებიც თეოფილინის მაღალ დოზებს ღებულობენ, ან რომლებშიც თეოფილინური ინტოქსიკაციის განვითარების საშიშროება არსებობს, უნდა იმყოფებოდნენ მეთვალყურეობის ქვეშ თეოფილინის ჭარბი დოზირების სიმპტომების ადრეული გამოვლენის მიზნით, რადგან ფლუკონაზოლთან ერთად მიღება პლაზმიდან თეოფილინის კლირენსის საშუალო სიჩქრის შემცირებას იწვევს. ფლუკონაზოლისა და ტერფენადინის, ციზაპრიდის ერთობლივი გამოყენებისას აღწერილია გულის მხრივ არასასურველი რეაქციების განვითარების შემთხვევები, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის პაროქსიზმების ჩათვლით (torsades de points). ფლუკონაზოლისა და ჰიდროქლორტიაზიდის ერთდროულმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში ფლუკონაზოლის კონცენტრაციის მომატება 40%-ით. არსებობს ფლუკონაზოლისა და რიფაბუტინის ურთიერთქმედების შემთხვევები, რასაც თან ახლავს შრატში უკანასკნელის დონის მომატება. ფლუკონაზოლისა და რიფაბუტინის ერთობლივი გამოყენებისას აღწერილია უვეიტის შემთხვევები. პაციენტებში, რომლებიც რიფაბუტინსა და ფლუკონაზოლს ღებულობენ, აუცილებელია სათანადო კონტროლი.
ავადმყოფებში, რომლებიც რიფაბუტინსა და ფლუკონაზოლს ღებულობენ აუცილებელი სათანადო კონტროლი. ავადმყოფებში, რომლებიც ღებულობენ ფლუკონაზოლსა  და ზიდოვუდინს, აღინიშნება ზიდოვუდინის კონცენტრაციის მომატება, რაც გამოწვეულია უკანასკნელის გარდაქმნის შემცირებით მის მთავარ მეტაბოლიტად, ამიტომ მოსალოდნელია ზიდოვუდინის გვერდითი ეფექტების მომატება. 

შენახვის პირობები და ვადა 
პრეპარატი ინახება 10-25oC ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა - 3 წელი. 
სად შევიძინოთ?