აღწერილობა:
თეთრიან თითქმის თეთრი ფერის ფხვნილი, მოყვითალო ან მოვარდისფრო ელფერით.
ტყის კენკრის სუნით(გრიპომიქსი ტყის კენკრა). დასაშვებია რბილი გუნდების არსებობა.
თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერისფხვნილი, მოყვითალო ან ნაცრისფერი ელფერით,ფორთოხლის სუნით(გრიპომიქსი ფორთოხალი), დასაშვებია რბილი გუნდების არსებობა.
თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის ფხვნილი, მოყვითალო ან ნაცრისფერი ელფერით. ლიმონისუნით(გრიპომიქსილიმონი), დასაშვებია რბილი გუნდების არსებობა.
შემადგენლობა:
ყოველი პაკეტი იცავს:
აქტიური ნივთიერებები:პარაცეტამოლი- 325მგ, რიმანტადინის ჰიდროქლორიდი-75მგ,
ასკორბინის მჟავა-125მგ, ცეტირიზინის დიჰროქლორიდი-2,5მგ, კალციუმის კარბონატი-70
სორბიტოლით -89,3მგ, რაც შეესაბამება 25მგ კალციუმს.
დამხმარე ნივთიერებები: ასპარტამი, უწყლო ლიმონმჟავა, არომატიზატორი (ტყის კენკრა,ლიმონი ან ფორთოხალი), შაქარი.
გამოშვების ფორმა:
შიგნით მისაღები ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
სხვა ანალგეზიურები, ანტიპირეტულები, პარაცეტამოლი სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში(ფსიქოტროპული პრეპარატების გამოკლებით).
გამოყენების ჩვენებები:
გრიპისა და მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების )ან გაციების) მკურნალობა, რომლებსაც ახლავს მომატებული ტემპერატურა.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოლოგიური აქტივობა განპირობებულია მისი კომპონენტების:
პარაცეტამოლის, რიმანტადინის ჰიდროქლორიდის, ასკორბინის მჟავას, ცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდის და კალციუმის კარბონატის კომპლექსური მოქმედებით.
სამკურნალო საშუალება ავლენს ანტივირუსულ, სიცხის დამწევ, ანთების საწინააღმდეგო,ტკივილგამაყუჩებელ, ანტიჰისტამინურ მოქმედებას.
მიღების წესები და დოზირება:
შიგნით პაკეტის შიგთავსს ხსნიან 1 ჭიქა ადუღებულ, ცხელ წყალში.გამოიყენება ცხელი სახით.
12 წელზე უფროსიასაკის ბავშვებში და მოზრდილებში-1 ფხვნილი დღეში სამჯერ, ცხელებითი სინდრომის შენარჩუნებისას. 3-5 დღის განმავლობაში სამკურნალო პრეპარატის მიღების პერიოდში
მდგომარეობის გაუმჯობესების არარსებობის შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს და საჭიროა
ექიმისკონსულტაცია.
უკუჩვენებები:
ჰიპერმგრძნობელობა და ნებისმიერი მოქმედი ან დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდი
ფენილკეტონურია(ასპარტამის შემცველობის გამო) ,
რიმანტადინის და პარაცეტამოლის არსებობასთან დაკავშირებული
თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადია (კრეატინინის კლირენსი <10მლ/წთ)
ასკორბინის მჟავას შემცველობასთან დაკავშირებული :
თრომბოფლებიტები, მიდრეკილება თრომბოზების მიმართ, შაქრიანი დიაბეტი
დამხმარე ნივთიერებების შემცველობასთან დაკავშირებული:
შემადგენლობაში შაქრის არსებობის გამო სამკურნალო საშუალების მიღება რეკომენდებული არ არის პაციენტის მიერ ფრუქტოზის თანდაყოლილი აუტანლობით ან გლუკოზო-გალაქტოზური მალაბსორბციით.
სამკურნალო ნივთიერების შემადგენლობაში შედის ასპარტამი, რომელიც არის ფენილალანინის წყარო და უკუნაჩვენებია ფენილკეტონურიის მქონე პაციენტებში.
შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულმა პაციენტებმა უნდა გაითვალისწინონ, რომ სამკურნალო შაშუალება შეიცავს 9,1 გ შაქარს თითოეულ პაკეტში.
გვერდითი მოქმედება:
გვერდითი რეაქციის სიხშირე განსაზღვრულია შემდეგი სახით: ძალიან ხშირი(≥1/10),
ხშირი (≥ 1/100, <1/10), არახშირი (≥1/1000, <1/100), იშვიათი (≥1/10000, <1/1000) ,
ძალიან იშვიათი(<1/10000), სიხშირე უცნობია( მონაცემთა უკმარისობის გამო).
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ იშვიათად -თავის ტკივილი, მომატებული დაღლილობა, მომატებული აგზნებადობა, თავბრუსხვევა, ტრემორი, ჰიპერკინეზია, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა,მოძრაობითი დარღვევები, ძილიანობა, განწყობის დათრგუნვა, ეიფორია, ჰალუცინაციები, ცნობიერების აღრევა, კრუნჩხვები, უძილობა, გემოვნების გაუკუღმართება, პარესთეზიები, დისტონია, მეხსიერების დარრვევა, ამნეზია, ძალიან იშვიათად-დისკინეზია, ტიკები, იშვიათად აგრესია, , დეპრესია, ჭინჭრის ციება, მდგრადი ერითემა.
სისხლის სისტემის მხრივ: აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, ანემია, მეტჰემოგლობინემია, ჰიპეპროთრომბინემია, ერიტროპენია, ნეიტოფილური ლეიკოციტოზი, თრომბოციტოზი.
იმუნური სისტემის მხრივ შესაძლებელია ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, კანის გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ანაფილაქსიური შოკი, კვინკეს შეშუპება, სტივენს ჯონსონის სინდრომი(ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი).
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის ცემის შეგრძნება, ტაქიკარდია, არტერიული ჰიპერტენზია, ტვინის სისლის მიმიქცევის დარღვევა, გულის წასვლა, თრომბოზი, გულის გამტარებლობის დარღვევა (ბლოკადა), გულის უკმარისობა, შესაძლებელია მიკროანგიოპათიების განვითარება, მიკროკარდიოდისტროფია.
გრძნობათა ორგანოების მხრივ: გემოვნების შეგრძნების ცვლილება /დაკარგვა, ყნოსვის დრაღვევა, შუილი ყურებში, ვერტიგო, არამკაფიო მხედველობა, ნისტაგმი, აკომოდაციის დარღვევა, მხედველობის ორგანოს მხრივ: სიხშირე უცნობია
სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის ორგანოების და შუასაყრის მხრივ: ხველა, ქოშინი, ბრონქოსპაზმი.
ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება
საშარდე სისტემის მხრივ: დიზურია, ენურიები, შარდის შეკავება, ჰიპეროქსალატურია და კალციუმის ოქსალატისგან ქვების წარმოქმნა.
ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: ჰიპოკალიემია, ჰიპერგლიკემია, გლუკოზურია, ლაბორატორიული მაჩვენებლების ღვიძლის სინჯების ცვლილება(ტრანსამინაზების , ტუტეფოსფატაზას, გამა-გლუტამატტრანსფერაზას და ბილირუბინის დონის მომატება), თრომბოციტოზი, სხეულის მასის გაზრდა.
სხვა: ჰიპერვიტამინოზი (ასკორბინის მჟავა), პერიფერიული შეშუპება, სიცხის შეგრძნება, არახშირი- ასთენია, შეუძლოდ ყოფნა, იშვიათად -სხეულის მასის გაზრდა.
არასასურველი რეაქციების გამოვლენის შემთხვევაში, მათ შორის ისეთების, რომლებიც არ არის აღწერილი გამოყენების ინსტრუქციაში. აუცილებებლია გამოყენების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.
ჭარბი დოზირება
სამკურნალო საშუალებების ჭარბი დოზირების ნებისმიერი სიმპტომის გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის მიღების დაუყოვნებელი შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია!
პარაცეტამოლის შემცველობასთან დაკავშირებული
რეკომენდირებული დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში არსებობს ღვიძლის დაყოვნებული დაზიანების სერიოზული რისკი. ღვიძლოს დაზიანება მოზრდილებში შესაძლებელია 10გ და მეტი პარაცეტამოლის მიღებისას. 5გ და მეტი პარაცეტამოლის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის დაზიანება იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ შემდეგი რისკ-ფაქტორები.
-გახანგრძლივებული მკურნალობა კარბამაზეპინით, ფენობარბიტალით, ფენიტოინით, პრიმიდონით, რიფამპიცინით, კრაზანის პრეპარატებით, ან ღვიძლის ფერმეტების მასტიმულირებელი სხვა პრეპარატებით.
-ჭარბი რაოდენობით ალკოჰოლის რეგულარული მოხმარება.
-შესაძლებელია გლუტათიონის არსებული უკმარისობა (კვების დარღვევა, მუკოვისციდოზი, აივ-ინფექცია, მოშიმშილე, გამოფიტული პაციენტები).
პარაცეტამოლით მწვავემოწამვლის სიმპტომები პირველი 24 საათის განმავლობაში: გულისრევა, ღებინება ტკივილი მუცლის არეში, ოფლიანობა, კანის საფარველების სიფერმკრთალე. ღვიძლის დაზიანება შეიძლება თვალსაჩინო გახდეს ჭარბი დოზირებიდან 12-48 საათის შემდეგ. შეიძლება გამოვლინდეს გლუკოზის მეტაბოლიზმის დარღვევა და მეტაბოლური აციდოზი. მწვავე მოწამვლის დროს ღვიძლის უკმარისობამ შეიძლება განიცადოს პროგრესირება ენცეპალოპათიამდე, სისხლდენამდე, ჰიპოგლიკემიამდე, ტვინის შეშუპებამდე და ლეტალურ გამოსავლამდე. თირკმლის მწვავე უკმარისობა მილაკების ნეკროზით შეიძლება გამოვლინდეს ძლიერი ტკივილით წელის არეში, ჰემატურიით, პროტეინურიით და ვითარდება ღვიძლის მწვავე დაზიანების გარეშეც. ასევე აღინიშნა გულის არითმია და პანკრეატიტი.
მკურნალობა: დოზის გადაჭარბებისას აუცილებელია დაუყოვნებელი სამედიცინო დახმარება, პაციენტი სასწრაფოდ უნდა იქნას გადაყვანილი საავადმყოფოში, მაშინაც კი როდესაც არ არის გამოვლენილი დოზის გადაჭარბების ადრეული სიმპტომები და ორგანოების დაზიანების რისკი. მისაღებია მკურნალობა გააქტიურებული ნახშირით, თუ პარაცეტამოლის გადაჭარბებული დოზა მიღებული იქნა 1 საათის ფარგლებში.
რიმანტადინის შემცველობასთან დაკავშირებული
სიმპტომები: აღგზნება, ჰალუცინაციები, არითმიები. ზოგიერთ შემთხვევაში, რეკომენდირებული დოზის გადაჭარბებისას აღინიშნება: ცრემლდენა და თვალების ტკივილი, შარდის გამოყოფის გაძლიერება, ცხელება, ყაბზობა, ოფლიანობა, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ანთება, კანის სიმშრალე.
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, სიმპტომური თერაპია. მოწამვლისას აუცილებელია ექიმის დაუყოვნებლივი კონსულტაცია საჭირო თერაპიის ჩასატარებლად და სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ფუნქციების მხარდასაჭერად.
ცეტირიზინის შემცველობასთან დაკავშირებული:
50 მგ. პრეპარატის ერთჯერადი მიღებისას აღინიშნა შემდეგი სიმპტომები: ცნობიერების დარღვევა, დიარეა, თავბრუსხვევა, მომატებული დაღლილობა, თავის ტკივილი, შეუძლოდ ან ღებინების სტიმულაცია. რეკომენდირებულია აქტივირებული ნახშირის მიღება, სიმპტომური და შემანარჩუნებელი თერაპია. არ არსებობს სპეციფიკური ანტიდოტი. ჰემოდიალიზი არ არის ეფექტური.
ასკორბინის მჟავას შემცველობასთან დაკავშირებული:
დღეში 1 გრამზე მეტის მიღებისას სიმპტომებია: გულძმარვა, დიარეა, შარდის გამოყოფის გაძნელება ან შარდის შეფერვა წითლად, ჰემოლიზი (პაციენტებში გლუკოზო+6+ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტით).
უსაფრთხოების ზომები:
სამკურნალო საშუალება განკუთვნილი არ არის პროფილაქტიკისთვის.
მკურნალობა უნდა დაიწყოს დაავადების პირველი სიმპტომების გამოვლენიდან არა უგვიანეს 24-48 საათის განმავლობაში. გამოყენების ხანგრძლივობა - არა უმეტეს 5 დღე. ხანგრძლივად გამოყენებისას (17 დღეზე ხანგრძლივად). შესაძლებელია თანმხლები დაავადების ქრონიკული გამწვავება. ხანდაზმულ პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით იზრდება ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების რისკი (სამკურნალო საშუალებების შემადგენლობაში შემავალი რიმანტადინის ხარჯზე).
გრიპის დროს სამკურნალო საშუალების გამოყენებამდე , რომელსაც თან ახლავს ტემპერატურის მომატება 38.50C-მდე, რეკომენდირებულია ექიმის კონსულტაცია სამკურანლო საშუალების მიზანშეწონილობასთან დაკავშირებით.
მდგომარეობის შესამჩნევი გაუარესებისას ან/და დაავადების ახალი სიმპტომის გამოვლენისას, აუცილებელია ექიმის კონსულტაცია.
პარაცეტამოლის შემცველობასტან დაკავშირებული:
სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში, თირკმლის და ღვიძლის უკმარისობის დროს, კეთილთვისებიანი ჰიპერბილირუბინემიის დროს (მათ შორის ჟილბერის სინდრომი), ვირუსული ჰეპატიტის, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის დეფიციტის, ღვიძლის ალკოჰოლური დაზიანების, ალკოჰოლიზმის დროს, ხანდაზმულ ასაკში.
პაციენტებმა ფილტვის და ღვიძლის უკმარისობობით, პირებმა, რომლების ბოროტად მოიხმარებ ალკოჰოლს, პრეპარატის გამოყენებამდე უნდა გაიარონ ექიმის კონსულტაცია. არ შეიძლება მითითებული დოზების გადაჭარბება, არ შეიძლება პრეპარატის მიღება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომლებიც შეიცავენ პარაცეტამოლს. რეკომენდირებული დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში პარაცეტამოლმა შეიძლება გამოავლინოს დამაზიანებელი ზემოქმედება ღვიძლზე.
რიმანტადინის შემცველობასთან დაკავშირებული
სიფრთხილით გამოიყენება არტერიული ჰიპერტენზიის, ეპილეფსიის (მათ შორის ანამნეზში), თავის ტვინის სისხლძარღვების ათეროსკლეროზის, ღვიძლის უკმარისობის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების დროს, ასევე ხანდაზმულ პაციენტებში.
შესაძლოა გამოვლინდეს სამკურნალო საშუალებების მიმართ რეზისტენტული ვირუსები. შესაძლებელია ქრონიკული თანმხლები დაავადების გამწვავება. ხანდაზმულ პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით მაღლა იწვევს ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების რისკი. ანამნეზში ეპილეფსიის არსებობისას და კრუნცხვის საწინააღმდეგო თერაპიის განხორციელებისას, იზრდება კრუნჩხვითი შეტევის განვითარების რისკი.
ცეტირიზინისშემცველობასთან დაკავშირებული
სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობით, ეპილეფსიით ან კრუნჩხვისადმი მიდრეკილებით. პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ შარდის შეკავების წინასწარგანმწყობი ფაქტორები (ზურგის ტვინის დაზიანება, წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერპლაზია), აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა, ვინაიდან ცეტირიზინმა შეიძლება გაზარდოს მოშარდვის პრობლემების გამოვლენის რისკი.
ასკორბინის მჟავის შემცველობასთან დაკავშირებული
სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში, ჰიპეროქსალურიით, შარდკენჭოვანი დაავადებით, თირკმლის უკმარისობით. ჰემოქრომატოზით, თალასემიით, პოლიციტემიით, ლეიკემიით, სიდერობლასტური ანემიით, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტით, ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემიით, პროგრესირებადი ავთვისებიანი დაავადებებით ორსულობისას.
ურთიერთობა სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთობლივად მიღების აუცილებლობისას, საჭიროა ექიმის წინასწარი კონსულტაცია. პრეპარატით გრიპომიქსი მკურნალობისას დაუშვებელია ალკოჰოლური საშუალებების მიღება.
პარაცეტამოლის შემცველობასთან დაკავშირებული:
პარაცეტამოლის და სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ერთდროულად გამოყენება ზრდის ,,ანალგეტიკური“ ნეფროპათიის და თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადიის დადგომის რისკს.
პარაცეტამოლის მაღალი დოზების და სალიცილატების ერთდროულად ხანგრძლივი დანიშვნა ზრდის თირკმლის ან შარდის ბუშტის კიბოს განვითარების რისკს.
მიელოტოქსიკური სამკურნალო საშუალებები აძლიერებენ პრეპარატის ჰემატოტოქსიკურობის გამოვლენას.
დიდი ხნის განმავლობაში მიღებისას პრეპარატი აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების (ვარფარინი და სხვა კუმარინები) ეფექტს, რაც ზრდის სისხლდენის რისკს. ერთჯერადი დოზები არ ავლენენ მნიშვნელოვან ეფექტს. ღვიძლში მიკროსმოლარული დაჟანგვის ფერმენტების ინდუქტორები (ბარბიტურატები, ფენიტოინი, კარბამეზაპინი, რიფამპიცინი, ზიდუვოდინი, დიფენინი, ფენიტოინი, ეთანოლი, ფლუმეცინოლი, ფენილბუთაზონი და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები).
რიმანტადინის შემცველობასთან დაკავშირებული
რიმანტადინი ამცირებს ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატების ეფექტურობას.
ფარმაკოკინეტიკური ადსორბენტები, შემახორცებელი და ამომფენი საშუალებები ამცირებენ რიმანტადინის შეწოვას. პარაცეტამოლი და აცეტილსალიცილის მჟავა ამცირებენ სისხლში რიმანტადინის მაქსიმალურ კონცენტრაციას. ციპეტიდინი ამცირებს რიმანტადინის გამოყოფას.
შარდის მჟავიანობის ამწევი საშუალებები (ამონიუმის ქლორიდი, ასკორბინის მჟავა და სხვა) ამცირებენ რიმანტადინის მოქმედების ეფექტურობას ამ უკანასკნელის თირკმელებით გამოყოფის შედეგად.
შარდის გამატუტიანებელი საშუალებები (აცეტაზოლამიდი, დიაკარბი, ნატრიუმის ჰიდროკარბონატი და სხვა) აძლიერებენ რიმანტადინის მოქმედებას თირკმელებით მისი გამოყოფის შემცირების შედეგად.
ცეტირიზინის შემცველობასთან დაკავშირებული
აზითრომიცინთან, ერითრომიცინთან, კეტოკონაზოლთან, თეოფილინთან და ფსევდოეფედრინთან კლინიკურად მნიშვნელოვანი არასასურველი ურთიერთქმედება არ გამოვლენილა, ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე არ აღნიშნულა.
სამკურნალო საშუალების ერთდროული გამოყენებისას თეოფილინთან, შეიძლება აღინიშნოს შარდში კონცენტრაციის მომატება და ცეტირიზინის შეფარდებითი ჭარბი დოზირება. 10 მგ ცეტირიზინის ერთჯერადი მიღების შემდეგ ალკოჰოლის (0.8%) მოქმედება მნიშვნელოვნად არ ძლიერდება. შესამჩნევი ურთერთქმედება აღინიშნება დიაზეპამთან.
რეკომენდებულია სამკურნალო საშუალებების განცალკევებით მიღება - გლიპიზიდი დილით და ცეტირიზინ შემცველი სამკურნალო საშუალებები საღამოს.
საკვების მიღება არ ახდენს ზეგავლენას აბსორბციის სისრულეზე, თუმცა სისწრაფე მცირდება.
რიტონავირით ერთდროული კურსული მკურნალობისას (600 მგ დღეში 2-ჯერ) ცეტირიზინის მოქმედების ხანგრძლივობა იზრდება, რიტონავირის მოქმედება მცირდება.
ალერგოლოგიური სინჯების დანიშვნამდე, რეკომენდებულია სამდღიანი ,,გამორეცხვის“ პერიოდი.
ასკორბინის მჟავის შემცველობასთან დაკავშირებული
ზრდის სისხლში ბენზილპენიცილინის და ტეტრაციკლინების კონცენტრაციას. ზრდის ეთინილესტრადიოლის ბიოშეღწევადობას, აუმჯობესებს სისხლში რკინის პრეპარატების შეწოვას.
აცეტილსალიცილის მჟავა, პერორალური კონტრაცეპტივები, ,ახალი წვენები და ტუტე სასმელები ამცირებენ ასკორბინის მჟავის სეწოვას და შეთვისებას.
ასმ-თან ერთად გამოყენეხანმოკლე მოქმედების ბისას იზრდება შარდით ასკორბინის მჟავის გამოყოფა და მცირდება ასმ-სექსკრეცია. ასმ ზრდის კრისტალურიის განვითარების რისკს სალიცილატების ხანმოკლე მოქმედების სულფანილამიდებთან ერთად გამოყენებისას, ანელებს თირკმლებით მჟავების გამოყოფას, ზრდის სისხლში პერორალური კონტრაცეპტივების კონცენტრაციას. მაღლა წევს ეთანოლის საერთო კლირენს, რომელიც თავის მხრივ ამცირებს ორგანიზმში ასკორბინის მჟავის კონცენტრაციას.
ერთდროულად გამოყენებისას ამცირებს იზოპრენალინის პრონოტროპულ მოქმედებას. ხანგრძლივი დოზებით გამოყენებისას ან მაღალი დოზებით გამოყენებისას შეიძლება დაირღვეს
დისულფირამ-ეთანოლის ურთიერთქმედება.
მაღალი დოზებით ზრდის მექსილეტინის თირკმლისეულ ეკსკრეციას. ბარბიტურატები და პრიმიდონი ზრდიან შარდთან ერთად ასკორბინის მჟავის გამოყოფას, ამცირებს ანტიფსიქოზური საშუალებების თერაპიულ მოქმედებას(ფენოთიაზინის ნაწარმები).
ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის მართვაზე და მექანიზმებთან მუშაობ აზე :
მკურნალობის პერიოდში საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა ავტოტრანსპორტის მართვისას ან სხვა პოტენციურად საშიში ქმედებისას, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციას და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს. ( შეიცავს რიმანტადინს).
შენახვის პირობები და შენახვის ვადა:
ნესტისგან და სინათლისგან დაცულ ადგილზე, არა უმეტეს 25 ºC-ზე, ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
შენახვის ვადა- 2 წელი.
არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული შენახვის ვადის გასვლის შემდეგ.
გაცემის პირობები: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III,
გაიცემა რეცეპტის გარეშე.
შეფუთვა:
10 გ ფხვნილი კომბინირებული მასალის (პოლიეთილენტერეფტაალატის აპკი, პოლიპროპილენის თეთრი აპკი, ფოლგა, პოლიეთილენის გამჭვირვალე აპკი)
10 პაკეტი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.