Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

ლორისტა H / Lorista H

წამლის ფორმა
აპკისებრი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა
აპკისებრი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:
მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის ლოზარტანი 50მგ, ჰიდროქლორთიაზიდი12,5მგ დამხმარე ნივთიერებები: პრეჟელენატირებული სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მონოჰიდრატების ლაქტოზები, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა, მაკროგოლი 4000, ქინოლინის ყვითელი საღებავი (E 104), ტიტანიუმის დიოქსიდი (E171), ტალკი.

ფორმა
ყვითელი ოვალური, ორმხრივ ოდნავ ამობურცული, აპკისებრი გარსით დაფარული ტაბლეტები, ერთ მხარეს ნაზოლით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი დიურეტიკთან კომბინაციაში.
კოდი ATX [C09DA01].

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
კომბინირებული პრეპარატია, რომლის მოქმედება განპირობებულია მის შემადგენლობაში შემავალი კომპონენტების თვისებებით.
ლოზარტანი – At1 ტიპის ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტია. ანგიოტენზინ II უკავშირდება At1 რეცეპტორებს სხვადასხვა ქსოვილებში (მაგ. სისხლძარღვთა გლუვკუნთოვან ქსოვილში, თირკმელზედა ჯირკვალში, თირკმლებში და გულში) და იწვევს რიგ ბიოლოგიურად მნიშვნელოვან ეფექტებს, სისხლძარღვების შევიწროების და ალდოსტერონის გამონთავისუფლების ჩათვლით.  
ანგიოტენზინ II ასევე ასტიმულირებს  გლუვკუნთოვანი უჯრედების   პროლიფერაციას. აბლოკირებს რა At1 რეცეპტორებს, ლოზარტანი ახდენს ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას, რომელიც იწყებს გამოვლენას თერაპიის პირველი კვირის განმავლობაში, თანდათან იზრდება და სტაბილიზდება 3-6 კვირის შემდეგ.
ჰიდროქლოროთიაზიდი – თიაზიდური დიურეტიკია, მოქმედებს თირკმლის დისტალური არხების დონეზე, ზრდის ნატრიიუმის და ქლორის იონების გამოყოფას. ჰიდროქლორთიაზიდით მკურნალობის დასაწყისში სისხლძარღვებში სითხის მოცულობა მცირდება, ნატრიუმის და სითხის გამოყოფის შედეგად, რასაც მოსდევს არტერიული წნევის დაქვეითება და გულის განდევნის შემცირება.
ჰიპონატრემიის და სითხის მოცულობის შემცირების შედეგად, აქტივირდება რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემა. ანგიოტენზინ II-ის  კონცენტრაციის რეაქტიული მატება ნაწილობრივ ზღუდავს არტერიული წნევის დაქვეითებას. თერაპიის გაგრძელებისას ჰიდროქლოროთიაზიდის ჰიპოტენზიური ეფექტი ეფუძნება სისხლძარღვების საერთო პერიფერიული წინააღმდეგობის დაქვეითებას. რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივაციის შედეგს წარმოადგენს გავლენა სისხლის ელექტროლიტურ ბალანსზე, შარდმჟავაზე, გლუკოზაზე და ლიპიდებზე, რაც ნაწილობრივ ანეიტრალებს ანტიჰიპერტენზიული მკურნალობის ეფექტს. ლოზარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის ერთდროული დანიშვნა, იწვევს დამატებით ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას. ამას გარდა, ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების ანტაგონისტი, თავიდან აცილებს ან ასუსტებს დიურეტიკული თერაპიის მეტაბოლურ ეფექტებს და დადებითად მოქმედებს გულის და სისხლძარღვების სტრუქტურულ ცვლილებებზე.
ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების ანტაგონისტის  და ჰიდროქლოროთიაზიდის ერთდროული დანიშვნა გამოიყენება ისეთ შემთხვევებში, როდესაც თითოეული პრეპარატი ცალ-ცალკე არასაკმარისად ეფექტურია, ან როცა მონოთერაპია ტარდება პრეპარატის მაქსიმალური დოზების გამოყენებით, რაც ზრდის არასასურველი ეფექტების განვითარების სიხშირეს. მოცემული კომბინაცია იძლევა თერაპიული ეფექტის გაუმჯობესების და არასასურველი ეფექტების განვითარების შემცირების საშუალებას კომბინაციის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ჩვეულებრივ ნარჩუნდება 24 საათის განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა.
ლოზარტანი  კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. განიცდის მნიშვნელოვან მეტაბოლიზმს ღვიძლში “პირველი გავლისას”, წარმოქმნის აქტიურ (EXP 3174) და რიგ არააქტიურ მეტაბოლიტებს. ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 33%. პრეპარატის საკვებთან ერთად მიღება არ ახდენს კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას შრატში მის კონცენტრაციაზე. ლოზარტანის მაქსიმალურიკონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა მისი შიგნით მიღებიდან 1 საათში, ხოლო EXP 3174-ის მაქსიმალური კონცენტრაცია – 3 - 4 საათში.  ლოზარტანის და EXP 3174-ის  99%-ზე მეტი უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს, უპირატესად ალბუმინს. ლოზარტანის განაწილების მოცულობა ტოლია 34ლ-ის. Pპრაქტიკულად ვერ აღწევს ჰამატოენცეფალურ ბარიერში. ლოზარტანი მეტაბოლიზდება აქტიური მეტაბოლიტის  EXP 3174-ის (14%) და რიგი არააქტიური მეტაბოლიტების  წარმოქმნით. ლოზარტანის და EXP 3174-ის პლაზმური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 10მლ/წმ. (600მლ/წთ) და 0,83 მლ/წმ. (500მლ/წთ) შესაბამისად. ლოზარტანის და EXP 3174-ის თირკმლის კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 1,23 მლ/წმ. (74მლ/წთ.) და 0,43 მლ/წმ. (26მლ/წთ.). ლოზარტანის და EXP 3174-ის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2 საათს და 6-9 საათს შესაბამისად.  პრეპარატის დაახლოებით 58% გამოიყოფა ნაღველით, 35% – თირკმლებით.
ჰიდროქლოროთიაზიდი ძირითადად შეიწოვება თორმეტგოჯა ნაწლავში და წვრილი ნაწლავის პროქსიმალურ ნაწილში. აბსორბცია შეადგენს 70%-ს და იზრდება საკვებთან ერთად მიღებისას 10%-ით. სისხლის შრატში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1,5-5 საათში. განაწილების მოცულობა დაახლოებით 3ლ/კგ. უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს 40%-ით, გროვდება ერითროციტებში. არ მეტაბოლიზდება ღვიძლში, პრეპარატის 95% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით უპირატესად თირკმლებით. ჰიდროქლოროთიაზიდის ტირკმლის კლირენსი ჯანმრთელ მოხალისეებში და არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტებში შეადგენს დაახლოებით 5,58 მლ/წმ (335მლ/წთ). ჰიდროქლოროთიაზიდს აქვს გამოყოფის ორფაზიანი პროფილი. Nახევარგამოყოფის პერიოდი საწყის ფაზაში შეადგენს 2 საათს, საბოლოო ფაზაში (მიღებიდან 10-12 საათის შემდეგ)-დაახლოებით 10საათს. აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში და გროვდება ამნიოტურ სითხეში. ქლორთიაზიდის შრატული კონცენტრაცია ჭიპლარის ვენურ სისხლში პრაქტიკულად ისეთივეა, როგორიც დედის სისხლში. ამნიოტურ სითხეში კონცენტრაცია 19 ჯერ აჭარბებს ჭიპლარის ვენური სისხლის შრტში მის კონცენტრაციას. დედის რძეში ჰიდროქლოროთიაზიდის კონცენტრაცია ძალიან დაბალია. ჰიდროქლორთიაზიდი არ ყოფილა აღმოჩენილი იმ ახალშობილების სისხლის პლაზმაში, რომელთა დედებიც იღებდნენ ჰიდროქლოროთიაზიდს ძუძუთი კვების პერიოდში.

მიღების ჩვენებები
არტერიული ჰიპერტენზია (პაციენტებში, რომელთათვისაც ნაჩვენებია კომბინირებული თერაპია).

მიღების წესი და დოზები
ლორისტა H-ის ჩვეულებრივი საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტს დღეღამეში. არასაკმარისი თერაპიული პასუხისას პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 2 ტაბლეტამდე 1 ჯერ დღეში. პრეპარატის დოზის შერჩევა ხდება არტერიული წნევის დაქვეითებიდან გამომდინარე, რომელიც მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 3 კვირის შემდეგ. ლორისტა H-ის მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 2 ტაბლეტს დღეღამეში. 
დოზირება თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას:
პაციენტებს თირკმლის ფუნქციის უმნიშვნელო დაქვეითებით (კრეატინინის კლირენსი მეტი 0,5 მლ/წმ და/ან 30მლ/წთ), შეიძლება დაენიშნოთ პრეპარატი ჩვეულებრივი დოზით. პრეპარატის დანიშვნა არ არის რეკომენდირებული თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევისას და ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში.
რადგან ლოზარტანის რეკომენდირებული საწყისი დოზა პაციენტებში ჰიპოვოლემიით შეადგენს 25მგ 1ჯერ დღეში, ლორისტა H-ით თერაპია საჭიროა დავიწყოთ დიურეტიკების მოხსნის და ჰიპოვოლემიის კორექციის შემდეგ.
პრეპარატის მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან უზმოზე. იმისათვის რომ არ გამოტოვოთ პრეპარატის მიღება, საჭიროა ტაბლეტების მიღება ყოველდღე, ერთსა და იმავე დროს. თუ პაციენტს დაავიწყდა პრეპარატის მიღება, არ შეიძლება შემდეგი დოზის გაორმაგება. შემდგომ მიღებაზე პაციენტმა უნდა მიიღოს პრეპარატის ჩვეული დოზა დადგენილ დროს. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეზღუდული არ არის.

გვერდითი მოვლენები
არასასურველი  მოვლენების სიხშირე ლოზარტანით და ჰიდროქლორთიაზიდით მკურნალობისას პლაცებოს მიღების შესაბამისია; არასასურველი ეფექტები ჩვეულებრივ სუსტადაა გამოხატული და არ არის მუდმივი. როგორც პლაცებო, პრეპარატით თერაპია იშვიათად მოითხოვს პრეპარატის მოხსნას, არასასურველი ეფექტების განვითარების გამო. Kონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში პაციენტებში ესენციური ჰიპერტენზიით პრეპარატით გამოწვეული ერთადერთი არასასურველი დაპლაცებოსთან შედარებით ხშირად არსებული ეფექტი იყო თავბრუსხვევა. ის აღენიშნებოდა პაციენტთა 1%-ზე მეტს. არასასურველი ეფექტები, რომლებიც ვითარდებოდა 1%-ზე ნაკლები სიხშირით, ჩამოთვლილია ქვემოთ მათ მიმართებაში ორგანოებთან და სისტემებთან (ლოზარტანის და ჰოდროქლოროთიაზიდის კომბინაციასთან მიზეზ-შედეგობრივი კავშირისგან დამოუკიდებლად)
სისტემური: შეშუპება, მუცლის ტკივილი;
გულ-სისხლძარღვთა: გულისცემის გახშირება;
ჩონჩხ-კუნთოვანი: ზურგის ტკივილი;
ნერვული სისტემის მხრივ/ფსიქიატრიული: თავბრუსხვევა;
რესპირატორული: ხველა, სინუსიტი, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები;
კანის: გამონაყარი.
კლინიკურ პრაქტიკაში პრეპარატის ფართო გამოყენების შემდეგასევე აღინიშნა ანგიონევროზული შეშუპება, ხველა, დიარეა და ჰეპატიტი.
ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების შემთხვევაში, ჩვეულებრივ საკმარისია თერაპიის შეწყვეტა და პაციენტის მდგომარეობაზე დაკვირვება სიმპტომების სრულ გაქრობამდე. სახის, ტუჩების, კისრის დაკიდურების ანგიონევროზული შეშუპება, ჩვეულებრივ არ საჭიროებენ აქტიურ თერაპიას, ხოლო უსიამოვნო შეგრძნებები, შესაძლოა ნიველირებული იქნას ანტიჰისტამინური პრეპარატის მიღებით. ენის, ხახის და ხორხის ანგიონევროზული შეშუპება საჭიროებს გადაუდემელ მკურნალობას ადრენალინით (კანქვეშ 0,3 დან 0,5 მლ-მდე ადრენალინის ხსნარი შეფარდებით 1: 1000); აუცილებლობისას, სასუნთქი გზების გამავლობის უზრუნველსაყოფად, საჭიროა ინტუბაციის და/ან ლარინგოტომიის  ჩატარება.
ლაბორატორიული პარამეტრები:
კონტროლირებად კლინიკურ კვლეცებში იშვიათად აღინიშნებოდა გადახრები სტანდარტულ ლაბორატორიულ კვლებებში.
ჰიპერკალიემია აღინიშნა პაციენტთა 0,7%-ში, მაგრამ კლინიკურად უმნიშვნელო აღმოჩნდა და არ მოითხოვდა ლოზადტანით და ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობის შეწყვეტას. პრეპარატით თერაპიისას რეკომენდირებულია შრატში კალიუმის შემცველობის კონტროლი, განსაკუთრებით თირკმლის დაავადების მქონე და ხანდაზმულ პაციენტებში.
კლინიკურ კვლევებში ასევე აღინიშნა შარდოვანას და კრეატინინის დონის უმნიშვნელო მატება 0,6 და 0,8% შესაბამისად. მხოლოდ ერთ პაციენტს დასჭირდა თერაპიის შეწყვეტა, სისხლში კრეატინინის მომატების გამო. კლინიკური კვლევების დროს ერთეულ შემთხვევებში აღინიშნა ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება, თუმცა ეს ცვლილებები არ მოითხოვდა ლოზარტანით და ჰოდროქლორთიაზიდით მკურნალობის შეწყვეტას. ხშირად გამოვლინდა ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტის მატება, მაგრამ ეს არ იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი და არ მოითხოვდა ლოზარტანით და ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობის შეწყვეტას.

უკუჩვენებები
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ, სულფანილამიდების მიმართ, ანურია.

სიფრთხილე და განსაკუთრებული მითითებები 
პრეპარატი არ არის რეკომენდირებული პაციენტებში ღვიძლის დაზიანებით ან თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევებით(კრეატინინის კლირენსი მეტი 0,5 მლ/წმ და/ან 30მლ/წთ). 
ზოგიერთ პაციენტში ჰიდროქლოროთიაზიდის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში შარდმჟავას კონცენტრაციის მომატების პროვოცირება და/ან პოდაგრის განვითარება. ლოზარტანი პირიქით, ამცირებს შარდმჟავის შემცველობას შრატში. ლოზარტანით და ჰიდროქლოროთიაზიდით კომბინირებული თერაპია ამცირებს ჰიდროქლორთიაზიდით გამოწვეულ ჰიპერურიკემიას. პრეპარატი არ უნდა იქნას გამოყენებული ბავშვების და 18 წლამდე მოზარდების სამკურნალოდ, რადგან არ არის ამ ასაკობრივ ჯგუფში პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება. 
ქვემოთ მოყვანილი სიფრთხილეები პრეპარატის ცალკეული აქტიური კომპონენტის მიმართ ასევე ეკუთვნის ლორისტა H-ით მკურნალობას:
ლოზარტანი
იმდენად, რამდენადაც პრეპარატი თრგუნავს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივობას, იმ პაციენტებში, რომელთა თირკმლის ფუნქციონირება დამოკიდებულია ამ სისტემის მდგომარეობაზე ( მაგ. პაციენტებში გულის მძიმე უკმარისობით ან თირკმლის დაავადებებით), მკურნალობის ფონზე თირკმლის ფუნქცია შესაძლოა გაუარესდეს. როგორც რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე მოქმედმა სხვა სამკურნალო საშუალებებმა, ლოზარტანმა შესაძლოა გამოიწვიოს შრატში შარდოვანას და კრეატინინის კონცენტრაციის მატება თირკმლის არტერიის ორმხრივი ან ერთმხრივი სტენოზის მქონე პაციენტებში. ლოზარტანი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს იმ პაციენტებში, რომელთა მდგომარეობა მოითხოვს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე მოქმედი სხვა პრეპარატების გამოყენებას (მაგ. პაციენტებში ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპზთიით, აორტალური და მიტრალური სტენოზით, გულის იშემიური დაავადებით).
აუცილებელია სიფრთხილით გამოყენება იმ პაციენტებში, რომლებსაც როდესმე ქონიათ ნებისმიერი წარმოშობის ანგიონევროზული შეშუპება. ანგიონევროზული შეშუპების განვითარებისას, აუცილებელია პრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა და ექიმთან მიმართვა. 
ჰიდროქლოროთიაზიდი
როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატებით მკურნალობისას, ზოგიერთ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკს, შეიძლება განვითარდეს ჰიპოტენზია, რომელსაც თან ახლავს კლინიკური გამოვლინებები. პაციენტებს გაურთულებელი არტერიული ჰიპერტენზიით, იშვიათად უვითარდებათ ჰიპოტონია, ხშირად ის ვითარდება პაციენტებში ჰიპოვოლემიით და ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევით. 
ჰიდროქლორთიაზიდმა შესაძლოა შეამციროს დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების, მათ შორის ინსულინის აქტივობა. ამიტომ ჰიდროქლორთიაზიდის მიღება შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში საჭიროა მკაცრი კონტროლის ქვეშ და შესაძლოა მოითხოვოს დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების კორექცია. ჰიდროქლორთიაზიდით მკურნალობის ფონზე, შესაძლოა შემცირდეს კალიუმის გამოყოფა, რაც ზოგჯერ მოსდევს ჰიპერკალცემია. კალციუმის დონის გამოხატული მატება შესაძლოა იყოს ფარული ჰიპერპარათირეოზის ნიშანი. ფარისებრახლო ჯირკვლების კვლევის ჩატარების წინ საჭიროა ჰიდროქლორთიაზიდის მიღების შეწყვეტა.
პაციენტებს ალერგიული დაავადებებით ან ასთმით, ასევე პაციენტებს ალერგიული რეაქციების გარეშე, ჰიდროქლორთიაზიდის მიღების ფონზე შესაძლოა განუვითარდეთ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები. ასევე არის ცნობები სისტემური წითელი მგლურას გამწვავების შესახებ.

ორსულობა და ძუძუთი კვება
ლორისტა H-ის მიღება არ არის რეკომენდირებული ორსულობის დროს ( განსაკუთრებით მეორე და მესამე ტრიმესტრში). ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში პრეპარატებმა, რომლებიც თრგუნავენ რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სიტემის აქტივობას, შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის დაზიანება მის დარუპვამდეც კი. მიუხედავად ამისა, ისინი უსაფრთხოა ორგანოგენეზის ადრეულ სტადიაზე (პირველ ტრიმესტრში)
ჰიდროქლორთიაზიდი აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში  და გროვდება ამნიოტიურ სითხეში. ორსულობის ნორმალური მიმდინარეობისას, დიურეტიკების რუტინული მიღება არ არის რეკომენდირებული, რადგან ამ დროს დედას და ნაყოფს ექმნებათ არასასურველი ეფექტების განვითერების რისკი (მაგ. ახალშობილთა სიყვითლე, თრომბოციტოპენია და სხვა გვერდითი მოვლენები, რომლებიც შესაძლოა განვითარდეს დიურეტიკებით მკურნალობისას) . 
ჰიდროქლორთიაზიდი გამოიყოფა დედის რძეში, ლოზარტანისათვის ეს ფაქტი დადგენილი არ არის. ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვებში შესაძლო არასასურველო მოვლენების განვითარების გამო, საჭიროა გადაწყდეს საკითხი ძუძუთი კვების ან პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შესახებ, დედისთვის მისი აუცილებლობის გათვალისწინებით. 

გავლენა ავტომობილის და პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვაზე
ლორისტან H-ით მკურნალობისას პრაქტიკულად ყველა პაციენტს შეუძლია ისეთი მოქმედებების შესრულება, რომელიც მოითხოვს მომატებულ ყურადღებას (მაგ. ავტომობილის ან საშიში ტექნიკური საშუალებების მართვა). ზოგიერთ პაციენტში თერაპიის დასაწყისში პრეპარატმა შესაძლოა გამოიწვიოს ჰიპოტენზია და თავბრუსხვევა და ამგვარად, არაპირდაპირ იმოქმედოს მათ ფსიქოფიზიკურ მდგომარეობაზე. უსაფრთხოების მიზნით, მოქმედების დაწყებამდე, რომელიც მოითხოვს მეტ ყურადღებას, პაციენტებმა ჯერ უნდა შეაფასონ მათი რეაქცია მიმდინარე მკურნალობაზე.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ურთიერთქმედებები, რომლებიც წარმოიქმნება პრეპარატის თითოეული აქტიური კომპონენტით მკურნალობისას, შესაძლოა წარმოიშვეს ლორისტან H-ით მკურნალობისასაც:
ლოზარტანი
პაციენტებს შეუძლიათ მიიღონ ლოზარტანი სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად. ფარმაკოკინეტიკის კლინიკურ კვლევებში, არ ყოფილა აღნიშნული რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ჰიდროქლორთიაზიდთან, დიგოქსინთან, ვარფარინთან, ციმეტიდინთან, ფენობარბიტალთან, კეტოკონაზოლთან და ერითრომიცინთან. რიფამპიცინის შემცველი სამკურნალო საშუალებებთან ერთად მიღებისას, შესაძლოა შენელდეს ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტის მეტაბოლიზმი, რამაც შესაძლოა შეასუსტოს ლოზარტანის ეფექტურობა.
ისევე, როგორც სხვა პრეპარატებისათვის, რომლებიც ახდენენ ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების აქტივობის ან მის ეფექტებს ბლოკირებას, კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებთან (მაგ. სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი), კალიუმის შემცველ საკვებ დანამატებთან ან მარილის შემცვლელებთან ერთად მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს სისხლის შრატში კალიუმის მომატება. 
In vitro კვლევებში ნაჩვენები იყო, რომ ციტოქრომული ფერმენტების ინჰიბიტორები P450 3A4 (კეტოკონაზოლი, თროლევანდომიცინი, გესტოდენი) და P450 2C9 (ფლუკონაზოლი, სულფაფენაზოლი) მნიშვნელოვნად თრგუნავენ ლოზარტანის აქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნას: სულფაფენაზოლის და კეტაკონაზოლის კომბინაცია, პრაქტიკულად მთლიანად აბლოკირებს მის პროდუქციას. ლოზარტანის და ჩამოთვლილი პრეპარატების ერთდროული მიღების ფარმაკოდინამიკური შედეგები შესწავლილი არ არის. მიუხედავად ამისა, რეკომენდირებულია სიფრთხილის გამოჩენა მათი ერთდროული დანიშვნისას. ინდომეტაცინმა შესაძლოა შეასუსტოს ლოზარტანის, ისევე როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების  ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი.
ლოზარტანის და იმ პრეპარატების ერთდროულმა მიღებამ, რომელთა შემადგენლობაშიც შედის ლითიუმი, შესაძლოა გამოიწვიოს ლითიუმის არასასურველი ეფექტების პროვოცირება, რადგან ამ დროს ძლიერდება მისი შეწოვა ტირკმლის პროქსიმალური არხებიდან. ასეთი თერაპიისას აუცილებელია სისხლის შრატში ლითიუმის შემცველობის კონტროლი. 
ჰიდროქლორთიაზიდი
ბარბიტურატებთან, ნარკოტიკულ საშუალებებთან (მორფინი) ან ალკოჰოლთან ერთად მიღება ახდენს ჰოდროქლორთიაზიდის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის პოტენცირებას. ეს ეფექტი ასევე ძლიერდება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად მიღებისას. 
ჰიპოთიაზიდმა შესაძლოა შეასუსტოს დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატების, მათ შორის ინსულინის მოქმედება. ჰიდროქლორთიაზიდის და დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული მიღებისას, შესაძლოა საჭირო გახდეს უკანასკნელის დოზის კორექცია. 
ჰიდროქლორთიაზიდის კოლესტიპოლთან ან ქოლესტირამინთან ერთად მიღება, ამცირებს ჰიდროქლორთიაზიდის აბსორბციას 43%-ით და 85%-ით შესაბამისად.
კორტიკოსტეროიდებთან ერთად მიღებამ (აკტჰ-ის ჩათვლით), შესაძლოა გამოიწვიოს ჰიპოკალემიის განვითარება. 
ჰიდროქლორთიაზიდის და პრესორული ამინების ერთად დანიშვნისას, ამინებზე თერაპიული პასუხი სეშაძლოა აღმოჩნდეს ნაკლებად გამოხატული, მაგრამ არასაკმარისი იმისათვის, რომ უარი ვთქვათ მათ გამოყენებაზე.
ჰიპოტენზიის რისკი იზრდება ზოგადი ანესთეზიისას, ან არადეპოლარიზებული მიორელაქსანტების შეყვანისას 9მაგ. ტუბოკურანინი).
ჰიდროქლორთიაზიდი ამცირებს ლითიუმის ექსკრეციას. შეძლებისდაგვარად თავი უნდა ავარიდოთ ლითიუმის შემცველიპრეპარატების და ჰიდროქლორთიაზიდის ერთდროულად დანიშვნას. 
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა საშუალებებმა შესაზლოა შეამცირონ ჰიდროქლორთიაზიდის დიურეზული და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები.

დოზის გადაჭარბება  
მონაცემები ლოზარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის დოზის გადაჭარბების შესახებ არ არის. 
ლოზარტანის დოზის გადაჭარბების ძირითადი სიმპტომებია ტაქიკარდია და ჰიპოტენზია, ასევე შესაძლებელია ბრადიკარდიის განვითარება, პარასიმპათიკური (ვაგუსური) სტიმულაციის გამო. ჰიდროქლორთიაზიდის დოზის გადაჭარბების ძირითადი სიმპტომები მოიცავს დიურეზის გაზრდას, მძიმე ჰიპოტენზიას ბრადიკარდიით ან რითმის სხვა დარღვევებით, კრუნჩხვებს, პარეზებს, დამბლებს, პარალიზური ილეუსს, ცნობიერების დარღვევებს (მათ შორის კომას), თირკმლის უკმარისობას, შრატის ელემენტების შემცველობის შემცირებას, ასევე მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის დარღვევას. 
დოზის გადაჭარბების განვითარების შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის შეყვანის შეწყვეტა. თუ პრეპარატი ცოტა ხნის წინ იყო მიღებული, რეკომენდირებულია კუჭის ამორეცხვა. საჭიროა სიცოცხლისთვის მნიშვნელოვანი ფუნქციების კონტროლი და აუცილებლობისას სიმპტომატური თერაპიის ჩატარება. ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ გამოიყოფაორგანიზმიდან ჰემოდიალიზის დროს. რამდენად გამოიყოფა ჰიდროქლორთიაზიდი დიალიზისას – უცნობია. 

შენახვის პირობები
შეინახეთ არა უმეტეს 30°C ტემპერატურის პირობებში.
შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა
5 წელი
არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებილი ვადის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
ექიმის რეცეპტით

შეფუთვა
7 ტაბლეტი ბლისტერზე. 2, 4, 12 ნ 14 ბლისტერი მუყაოს ყუთში.
14 ტაბლეტი ბლისტერზე. 1, 2, 4, 6 ან 7 ბლისტერი მუყაოს ყუთში.
10 ტაბლეტი ბლისტერზე. 3, 6 ან 9 ბლისტერი მუყაოს ყუთში.

სად შევიძინოთ?