პატაქსელი / PATAXEL
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): paclitaxel
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ონკოლოგია → მცენარეული წარმოშობის ანტისიმსივნური საშუალებები → ტაქსოიდები
- მწარმოებელი კომპანია: VIANEX S.A.
- მწარმოებელი ქვეყანა: საბერძნეთი
- გამოშვების ფორმა: 300მგ/50მლ კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად
- გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
1. სამედიცინო პროდუქტის დასახელება
პაკლიტაქსელი 6მგ/მლ, საინფუზიო ხსნარის დასამზადებელი კონცენტრატი
2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა
პაკლიტაქსელი: 6მგ მლ საინფუზიო ხსნარის კონცენტრატი
5მლ ფლაკონი შეიცავს პაკლიტაქსელს 30მგ
16.7მლ ფლაკონი შეიცავს პაკლიტაქსელს 100მგ
50მლ ფლაკონი შეიცავს პაკლიტაქსელი 300მგ
3. ფარმაცევტული ფორმა
საინფუზიო ხსნარის დასამზადებელი კონცენტრატი
პაკლიტაქსელი 6მგ/მლ არის გამჭვირვალე, უფერო ან მოყვითალო წებოვანი ხსნარი.
4. კლინიკური მახასიათებლები
4.1 თერაპიული ჩვენება
საკვერცხის კიბო: საკვერცხის კიბოს პირველი ხაზის თერაპიის სახით პაკლიტაქსელი ნაჩვენებია პაციენტებში შორსწასული ან მორედიცივე დაავადებით (<1სმ) ლაპარატომიის შემდეგ ცისპლატინთან კომბინაციაში.
საკვერცხის კიბოს მეორე ხაზის ქიმიოთერაპიის სახით პაკლიტაქსელი ნაჩვენებია საკვერცხის კიბოს მეტასტაზური მკურნალობისთვის პლატინაზე დაფუძნებული სტანდარტული თერაპიის წარუმატებლობის შემდეგ.
ძუძუს კიბო: დამატებითი თერაპიის სახით პაკლიტაქსელი ნაჩვენებია კვანძ-დადებითი ძუძუს კიბოთი დაავადებულ პაციენტებში ანტრაციკლინით და ციკლოფოსფამიდით (AC) თერაპიის შემდეგ. პაკლტიაქსელით დამატებითი თერაპია უნდა განიხილონ AC გახანგრძლივებული თერაპიის ალტერნატივად.
პაკლიტაქსელი ანტრაციკლინთან კომბინაციაში ნაჩვენებია ადგილობრივად გავრცელებული ან მეტასტაზური ძუძუს კიბოს სამკურნალოდ იმ პაციენტებში, რომლებშიც ეს უკანასკნელი ნაჩვენებია ან ტრასტუზუმაბთან კომბინაციაში პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ HER-2 ჭარბი ექსპრესია 3+ დონეზე რაც განსაზღვრულია იმუნოჰისტოქიმიით და რომლებშიც ანტრაციკლინი გამოსადეგი არ არის (იხ. პარაგრაფი 4.4 და 5.1).
მონოთერაპიის სახით პაკლიტაქსელი ნაჩვენებია ძუძუს მეტასტაზური კიბოს სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებშიც წარუმატებელი ან გამოუსადეგარი იყო ანტრაციკლინით სტანდარტული თერაპია.
ფილტვის შორსწასული არაწვრილუჯრედოვანი კიბო: პაკლიტაქსელი ცისპლატინთან კომბინაციაში ნაჩვენებია ფილტვის არაწვრილუჯრედოვანი კიბოს სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებიც არ წარმოადგენენ ქირურგიული და/ან სხივური თერაპიის კანდიდატებს.
შიდსთან დაკავშირებული კაპოშის სარკომა: პაკლიტაქსელი ნაჩვენებია პაციენტების სამკურნალოდ, რომლებსაც აღენიშნებათ შიდსთან დაკავშირებული კაპოშის სარკომა (KS), რომლებშიც წარუმატებელ იყო ლიპოსომური ანტრაციკლინით თერაპია.
ამ ჩვენებას ამყარებს ეფექტურობის შეზღუდული მონაცემები. მნიშვნელოვანი კვლევების შეჯამება წარმოდგენილია 5.1 პარაგრაფში.
4.2 დოზირება და მიღების მეთოდი
პაკლიტაქსელის ინფუზიამდე კორტიკოსტეროიდები, ანტიჰისტამინები და H2-რეცეპტორების ანტაგონისტების მიცემა საჭიროა ყველა პაციენტისთვის შემდეგნაირად:
|
პრე-მედიკაცია |
დოზირება |
მიღება პაკლიტაქსელამდე |
| დექსამეტაზონი | 20 მგ ორალურად* ან ივ |
ორალურად: დაახლოებით 12 და 6 საათით ადრე ივ: 30-60 წუთი |
| დიფენჰიდრამინი ** | 50 მგ ივ |
30-60 წუთი |
| ციმეტიდინი ან რანიტიდინი |
300 მგ ივ |
30-60 წუთი |
* 8-20 მგ კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტებისთვის
** ან ექვივალენტური ანტიჰისტამინი მაგ. ქლორფენირამინი
პატაქსელის მიღება უნდა მოხდეს მიკროსკოპულ მემბრანიანი ფილტრით 0.22 μმ, რომელიც უმაგრდება საინფუზიო მოწყობილობას (იხ. პარაგრაფი 6.6).
საკვერცხის კიბოს ქიმიოთერაპიის პირველი ხაზის მკურნალობა: თუმცა მიმდინარეობს დოზირების სხვა რეჟიმების კვლევა, რეკომენდებულია პატაქსელის და ცისპლატინის კომბინირებული რეჟიმი. ინფუზიის ხანგრძლივობის მიხედვით რეკომენდებულია პატაქსელის დოზირების ორი რეჟიმი: პატაქსელი 175მგ/მ2 3 საათიანი ინტრავენური ინფუზიის სახით, რასაც მოყვება ცისპლატინი 75მგ/მ2 3 კვირაში ერთხელ ან პაკლიტაქსელი 135მგ/ 2 24 საათიანი ინფუზიის სახით, რასაც მოყვება ცისპლატინი 75 მგ/მ2, 3 კვირიანი ინტერვალით თერაპიის რეჟიმებს შორის (იხ. პარაგრაფი 5.1).
საკვერცხის კიბოს მეორე ხაზის ქიმიოთერაპია: პატაქსელის რეკომენდებული დოზაა 175მგ/მ2 შეყვანილი 3 საათის განმავლობაში, თერაპიულ რეჟიმებს შორის 3 კვირიანი ინტერვალით.
ძუძუს კიბოს დამატებითი ქიმიოთერაპია: პატაქსელის რეკომენდებული დოზაა 175მგ/მ2 ინტრავენურად 3 საათის განმავლობაში 3 კვირაში ერთხელ ოთხი თერაპიული რეჟიმით, Aჩ თერაპიის შემდეგ.
ძუძუს კიბოს პირველი ხაზის ქიმიოთერაპია: დოქსორუბიცინთან (50მგ/მ2) კომბინაციაში გამოყენებისას პატაქსელის მიღება უნდა მოხდეს დოქსორუბიცინიდან 24 საათის შემდეგ. პატაქსელის რეკომენდებული დოზაა 220მგ/მ2 ინტრავენურად 3 საათის განმავლობაში, თერაპიის რეჟიმებს შორის 3 კვირიანი ინტერვალით (იხ. პარაგრაფი 4.5 და 5.1). ტრასტუზუმაბთან კომბინაციაში გამოყენებისას პატაქსელის რეკომენებული დოზაა 175მგ/მ2 ინტრავენურად 3 საათის განმავლობაში, თერაპიულ რეჟიმებს შორის 3 კვირიანი ინტერვალით (იხ. პარაგრაფი 5.1). პატაქსელის ინფუზია შეიძლება დაიწყოს ტრასტუზუმაბის პირველი დოზის მიღებიდან ერთი დღის შემდეგ ან მომდევნო დოზების შემდეგ დაუყოვნებლივ თუ მისი წინა დოზა კარგად აიტანებოდა (ტრასტუზუმაბისთვის დეტალური დოზირება იხ.. SPC ჰერცეპტინისთვის®).
ძუძუს კიბოს მეორე ხაზის მკურნალობა: პატაქსელის რეკომენდებული დოზაა 175 მგ/მ2 3 საათის განმავლობაში თერაპიის რეჟიმებს შორის 3 კვირიანი ინტერვალით.
ფილტვის შორსწასული წვრილუჯრედოვანი კიბოს მკურნალობა: პატაქსელის რეკომენდებული დოზაა 175 მგ/მ2 3 საათის განმავლობაში თერაპიის რეჟიმებს შორის 3 კვირიანი ინტერვალით.
შიდსთან დაკავშირებული კაპოშის სარკომა: პატაქსელის რეკომენდებული დოზაა 100 მგ/მ2 3 საათის განმავლობაში ორ კვირაში ერთხელ.
პატაქსელის დამატებითი დოზის მიღება უნდა მოხდეს პაციენტის ინდივიდუალური ტოლერანტობის მიხედვით.
პატაქსელი ხელახლა არ უნდა გამოიყენონ პაციენტებში, რომლებშიც აღინიშნება მწვავე ნეითროპენია (ნეიტრფილების რაოდენობა < 500/მმ3 7 დღის განმავლობაში ან უფრო დიდხანს) ან მწვავე პერიფერიული ნეიროპათია, შემდგომში დოზა უნდა შემცირდეს 20%-ით (25% კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტებისთვის) (იხ. 4.4)
პაციენტები ღვიძლის დისფუნქციით: პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ღვიძლის მსუბუქი ან საშუალო დისფუნქცია, ხელმისაწვდომი არ არის დოზირების ცვლილების რეკომენდაციისთვის ადექვატური მონაცემები (იხ. 4.4 და 5.2). ღვიძლის მწვავე დისფუნქციით დაავადებულ პაციენტებს პაკლიტაქსელით არ უნდა უმკურნალონ.
4.3 უკუჩვენება
პატაქსელი უკუნაჩვენები პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობის რეაქცია პაკლიტაქსელის ან მისი რომელიმე შემავსებლის განსაკუთრებით პოლიეთოქსილირებული აბუსალათინის ზეთის მიმართ (იხ 4.4).
პატაქსელი უკუნაჩვენებია ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში (იხ. 4.6) და არ უნდა გამოიყენონ პაციენტებში, რომლებშიც ნეიტროფილების საბაზისო მაჩვენებელი < 1500/მმ3 (< 1000/მმ3კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტებისთვის).
კაპოშის სარკომის დროს პატაქსელი აგრეთვე უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებთ მძიმე არაკონტროლირებული ინფექციები.
4.4 სპეციალური გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას
პატაქსელის მიღება უნდა მოხდეს იმ ექიმის ზედამხედველობის ქვეშ, რომელსაც აქვს კიბოს საწინააღმდეგო ქიმიოთერაპიული აგენტების გამოყენების გამოცდილება. რადგან შეიძლება განვითარდეს მნიშნველოვანი მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, ხელმისაწვდომი უნდა იყოს შესაბამისი დამხმარე აღჭურვილობა.
პაციენტების პრემედიკაცია უნდა მოხდეს კორტიკოსტეროიდებით, ანტიჰისტამინებით და H2-რეცეპტორის ანტაგონისტებით (იხ. 4.2).
კომბინირებული გამოყენებისას პატაქსელი უნდა მიიღონ ცისპლატინამდე (იხ. 4.5).
მომატებული მგრძნობელობის მნიშვნელოვნაი რეაქციები, რომლებიც ხასიათდება ქოშინით, ჰიპოტენზიით (რაც საჭიროებს მკურნალობას), ანგიოედემით და გენერალიზებული ურტიკარიით აღინიშნა პაციენტების 1%-ზე ნაკლებში, რომლებიც პატაქსელს იღებდნენ ადექვატური პრემედიკაციის შემდეგ. ეს რეაქციები შესაძლოა ჰისტამინით არის განპირობებული. მომატებული მგრძნობელობის მწვავე რეაქციების შემთხვევაში პატაქსელის ინფუზია დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, უნდა დაიწყოს სიმპტომური მკურნალობა და პაციენტს ეს პროდუქტი აღარ უნდა მიაწოდონ.
ძვლის ტვინის სუპრესია (განსაკუთრებით ნეითროპენია) არის ტოქისური გამოვლინება, რომელიც ზღუდავს დოზის დონეს. საჭიროა სისხლის რაოდენობის ხშირი განსაზღვრა. პაციენტების მკურნალობა არ უნდა განახლდეს სანამ ნეიტროფილების რიცხვი არ მიაღწევს ≥ 1500/მმ3 (≥ 1000/მმ3 კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტებისთვის) და თრომბოციტების ≥ 100000/მმ3-ს (≥ 75000/მმ3 კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტებისთვის). კაპოშის სარკომის კლინიკურ კვლევაში პაციენტების უმრავლესობა იღებდა გრანულოციტების კოლონიის მასტიმულირებელ ფაქტორს (G-CSF).
გულის გამტარებლობის მწვავე ანომალიები იშვიათად აღინიშნა პატაქსელით მონოთერაპიისას. თუ პატაქსელით მკურნალობის დროს პაციენტს აღენიშნება გამტარებლობის მნიშვნელოვანი ანომალიები უნდა ჩატარდეს შესაბამისი მკურნალობა და პატაქსელით შემდგომი თერაპიისას უნდა მოხდეს გულის მონიტორინგი. პატაქსელის მიღებისას აღინიშნა ჰიპოტენზია, ჰიპერტენზია და ბრადიკარდია. პაციენტები ჩვეულებრივ ასიმპტომურები არიან და არ საჭიროებენ მკურნალობას. რეკომენდებულია სასიცოცხლო ნიშნების ხშირი მონიტორინგი, განსაკუთრებით პატაქსელის ინფუზიის პირველი საათის განმავლობაში. მწვავე კარდიალური მოვლენები უფრო ხშირად აღინიშნა ფილტვის არაწვრილუჯრედოვანი კიბოთ დაავადებულ პაციენტებში ვიდრე ძუძუს ან საკვერცხის კიბოთი დაავადებულ პირებში. პაკლიტაქსელთან დაკავშირებული გულის უკმარისობის ერთეული შემთხვევა აღინიშნა შიდსთან დაკავშირებული კაპოშის სარკომის კლინიკურ კვლევაში.
როდესაც პაკლიტაქსელი გამოიყენება დოქსორუბიცინთან ან ტრასტუზუმაბთან კომბინაციაში ძუძუს მეტასტატური კიბოს საწყისი მკურნალობისთივს ყურადღება უნდა მიექცეს გულის ფუნქციის მონიტირონგს. როდესაც პაციენტები არიან პატაქსელის ამგვარი კომბინაციით მკურნალობის კანდიდატები, მათ უნდა გაიარონ საბაზისო კარდიალური გამოკვლევები ანამნეზის, ფიზიკალური გამლოკვლევის, ელექტროკარდიოგრამის (ეკგ), ექოკარდიოგრამის და/ან
MUGA სკანირების ჩათვლით. მკურნალობის დროს (სამ თვეში ერთხელ) საჭიროა გულის ფუნქციის შემდგომი მონიტორინგი. მონიტორინგი შეიძლება სასარგებლო იყოს იმ პაციენტების იდენტიფიცირებისთვის, რომლებსაც უვითარდებათ კარდიალური დისფუნქცია. მკურნალმა ექიმმა ფრთხილად უნდა შეაფასოს მიღებული ანტრაციკლინის კუმულაციური დოზა (მგ/მ2) როდესაც იღებს გადაწყვეტილებას გულის ვენტრიკულური ფუნქციის შეფასებისას. როდესაც შემოწმება აჩვენებს გულის ფუნქციის დარღვევას (ასიმპტომურსაც) მკურნალმა ექიმმა ფრთხილად უნდა შეაფასოს შემდგომი თერაპიის კლინიკური სარგებელი გულის დაზიანების გამოწვევის პოტენციალთან შედარებით, პოტენციურად შეუქცევადი დაზიანების ჩათვლით. თუ მკურნალობა გრძელდება გულის ფუნქციის მონიტორინგი უნდა მოხდეს უფრო ხშირად (1-2 ციკლში). დამატებითი ინფორმაციისთვის იხ ჰერცეპტინის® ან დოქსორუბიცინის SPC.
თუმცა ხშირია პერიფერიული ნეიროპათიის განვითარება მწვავე სიმპტომები იშვიათია. მწვავე შემთხვევებში რეკომენდებულია პატაქსელის დოზის 20%-ით შემცირება (25% კაპოშის სარკომით დაავადებულ პაციენტებში) ყველა შემდგომი კურსის დროს. ფილტვის არაწვრილუჯრედოვანი და საკვერცხის კიბოთი დაავაადებულ პაციენტებში, რომელთა მკურნალობაც ხდება პირველი ხაზით, პატაქსელის ცისპლატინთან კომბინაციაში 3 საათიანი ინფუზიის სახით მიღებამ გამოიწვია ნეიროტოქსიურობის უფრო მაღალი სიხშირე ვიდრე იმ პირებში, რომლებიც იღებდნენ პატაქსელით ან ციკლოფოსფამიდით მონოთერაპიას, რასაც მოყვებოდა ცისპლატინი.
პაციენტები ღვიძლის დაზიანებით შეიძლება იმყოფებოდნენ ტოქსიურობის მომატებული რისკის ქვეშ, განსაკუთრებით III-IV ხარისხის მიელოსუპრესიისთვის. არ არსებობს პატაქსელის ტოქსიურობის ზრდის მტკიცებულება, როდესაც მისი გამოყენება ხდება 3 საათიანი ინფუზიის სახით ღვიძლის ფუნქციის მცირე დაზიანების მქონე პაციენტებში. როდესაც პატაქსელი გამოიყენება უფრო ხანგრძლივი ინფუზიის სახით, გაზრდილი მიელოსუპრესია შეიძლება აღინიშნოს პაციენტებში ღვიძლის საშუალო და მძიმე დაზიანებით. ღრმა მიელოსუპრესიის განვითარების გამოსავლენად საჭიროა პაციენტების ინტენსიური მონიტორინგი (იხ. 4.2). ადექვატური მონაცემები ხელმისაწვდომი არ არის რათა გაიცეს დოზირების ცვლილების რეკომენდაცია პაციენტებში ღვიძლის მსუბუქი და მძიმე დაზიანებით (იხ. 5.2).
მონაცემები არ არსებობს პაციენტებში, რომლებსაც დასაწყისში აღენიშნებათ ქოლესტაზი. ღვიძლის მწვავე დაზიანების მქონე პაციენტებს პაკლტიაქსელით არ უნდა უმკურნალონ.
რადგან პატაქსელი შეიცავს ეთანოლს (396მგ/მლ) ყურადღება უნდა მიექცეს ცენტალური ნერვულ სისტემის და სხვა ეფექტებს.
პატაქსელის ინტრაარტერიული გამოყენების პრევენციისთვის უნდა მიიღონ სპეციალური სიფრთხილის ზომები, რადგან ცხოველების კვლევებში, რომლებშიც არკვევდნენ ლოკალურ ტოლერანტობას, ინტრაარტერიული გამოყენების შემდეგ აღინიშნა ქსოვილების მწვავე რეაქციები.
ფსევდომემბრანული კოლიტი იშვიათად აღინიშნა, მოიცავდა შემთხვვებს პაციენტებში, რომლებსაც მიღებული არ ქონდათ ანტიბიოტიკური მკურნალობა. ეს რეაქცია უნდა გაითვალისწინონ დიარეის მწვავე ან პერსისტირებადი შემთხვევების დიფერენციული დიაგნოზისას, რომელიც ვითარდება პაკლიტაქსელით მკურნალობის შემდეგ მოკლე დროში.
პატაქსელი ფილტვის დასხივებასთან კომბინაციაში ქრონოლოგიის მიუხედავად შეიძლება ხელს უწყობდეს ინტერსტიციალური პნევმონიტის განვითარებას.
კაპოშის სარკომით დაავადებულ პაციენტებში მწვავე მუკოზიტი იშვიათია. მწვავე რეაქციების განვითარების შემთხვევაში პაკლიტაქსელის დოზა უნდა შემცირდეს 25%-ით.
4.5 ურთიერთქმედება სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები
პაკლიტაქსელის კლირენსზე არ მოქმედებს ციმეტიდინით პრემედიკაცია.
საკვერცხის კიბოს პირველი ხაზის ქიმიოთერაპიის დროს პატაქსელის გამოყენებისას რეკომენდებულია მისი ცისპლატინამდე მიღება. ამ შემთხვევაში მისი უსაფრთხოების პროფილი იგივეა რაც მონოთერაპიისას. როდესაც პატაქსელი გამოიყენებოდა ცისპლატინის შემდეგ პაციენტებმა გამოავლინეს უფრო ღრმა მიელოსუპრესია და პაკლტიაქსელის კლირენსის დაახლოებით 20%-ით დაქვეითება.
თირკმლის უკმარისობის რისკი შეიძლება გაზრდილი იყოს გინეკოლოგიური კიბოთი დაავადებული პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობენ პატაქსელით და ცისპლატინით იმ პირებთან შედარებით, რომლებშიც მხოლოდ ეს უკანასკნელი გამოიყენება.
რადგან პაკლიტაქსელის და დოქსორუბიცინის ხანმოკლე ინტერვალებით გამოყენებისას შეიძლება შემცირდეს ამ უკანასკნელის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების გამოყოფა, ძუძუს მეტასტაზური კიბოს საწყისი მკურნალობისთვის პაკლიტაქსელი უნდა მიიღონ დოქსორუბიცინის შემდეგ 24 საათში (იხ. 5.2).
პაკლიტაქსელის მეტაბოლიზმი ნაწილობრივ კატალიზდება ციტოქრომ P450-ის იზოენზიმით CYP2C8 და 3A4-ით (იხ. 5.2). კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ CYP2C8-განპირობებული პაკლიტაქსელის მეტაბოლიზმი 6α-ჰიდროქსიპაკლიტაქსელად, არის ადამიანებში მეტაბოლიზმის ყველაზე დიდი გზა. კეტოკონაზოლის (CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორი) მიღება არ აინჰიბირებს პაციენტებში პაკლიტაქსელის ელიმინაციას. აქედან გამომდინარე ამ სამედიცინო პროდუქტების ერთად მიღება შეიძლება დოზირების ცვლილების გარეშე. პაკლიტაქსელს და CYP3A4-ს სხვა სუბსტრატებს/ინჰიბიტორებს შორის ურთიერთქმედების პოტენციალზე დამატებითი ინფორმაცია შეზღუდულია. აქედან გამომდინარე სიფრთხილეა საჭირო როდესაც პაკლიტაქსელის გამოყენება შეიძლება მედიკამენტებთან ერთად, რომლებიც აინჰიბირებს (მაგ. ერითრომიცინი, ფლუოქსეტინი, გემფიბროზილი) ან აინდუცირებს (მაგ. რიფამპიცინი, კარბამაზეპინი, ფენიტოინი, ფენობარბიტალი, ეფავირენცი, ნევირაპინი) CYP2C8 ან 3A4-ს.
კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტების კვლევები, რომლებიც ერთად მრავალ მედიკამენტს იღებენ აჩვენებს. რომ პაკლიტაქსელის სისტემური კლირენსი მნიშვნელოვნად დაბალი იყო ნელფინავირის და რიტონავირის მიღებისას მაგრამ არა ინდინავირის გამოყენებისას. არასაკმარისი ინფორმაცია არსებობს პროტეაზას სხვა ინიჰბიტორებთან ურთიერთქმედებაზე. შემდგომში პაკლიტაქსელი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ პაციენტებში, რომლებიც პროტეაზას ინჰიბიტორებს იღებენ.
4.6 ორსულობა და ლაქტაცია
პაკლიტაქსელმა გამოავლინა ემბრიოტოქსიურობა კურდღლებში და დააქვეითა ფერტილობა ვირთაგვებში.
არ არსებობს ინფორმაცია ორსულ ქალებში პატაქსელის გამოყენებაზე. როგორც სხვა ციტოტოქსიურმა აგენტებმა, პატაქსელმა შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის დაზიანება, აქედან გამომდინარე უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს. ქალებს უნდა ურჩიონ პატაქსელით თერაპიისას მოერიდონ ორსულობას და მკურნალ ექიმს დაუყოვნებლივ აცნობონ მის შესახებ.
უცნობია გამოიყოფა თუ არა პაკლიტაქსელი ლაქტატში. პატაქსელი უკუნაჩვენებია ლაქტაციის დროს. თერაპიის დროს ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.
4.7 ეფექტები ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენებაზე
პაკლიტაქსელმა არ გამოავლინა ამ უნარზე გავლენა. თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ პატაქსელი არ შეიცავს ალკოჰოლს (იხ. 4.4 და 6.1).
4.8 არასასურველი ეფექტები
სანამ სხვაგვარად არ იქნება აღნიშნული შემდეგი განხილვა ეხება 812 პაციენტის საერთო უსაფრთხოების მონაცემთა ბაზას, რომლებსაც აღენიშნებათ სოლიდური სიმსივნეები და მკურნალობენ პაკლიტაქსელის მონოთერაპიით კლინიკურ კვლევებში.
რადგან კაპოშის სარკომით დაავადებული პოპულაცია ძალიან სპეციფიურია, 107 პაციენტის კლინიკურ კვლევაზე დაფუძნებული თავი წარმოდგენილია ამ პარაგრაფის ბოლოს.
არასასურველი ეფექტების სიხშირე და სიმწვავე (თუ სხვაგვარად არ არის აღნიშნული) ზოგადად მსგავსია პაციენტებში, რომლებიც პაკლტიაქსელს იღებენ საკვერცხის, ძუძუს და ფილტვის არაწვრილუჯრედოვანი კიბოს სამკურნალოდ. ასაკი ტოქსიურობაზე გავლენას არ ახდენს
ყველაზე ხშირი მნიშვნელოვანი გვერდითი ეფექტი იყო ძვლის ტვინის სუპრესია. მწვავე ნეითროპენია (<500უჯრედი/მმ3) აღინიშნა პაციენტების 28%-ში, მაგრამ დაკავშირებული არ იყო ცხელების ეპიზოდებთან. 7 დღეზე ხანგრძლივი ნეითროპენია აღინიშნა პაციენტების მხოლოდ 1%-ში.
თრომბოციტოპენია აღინიშნა პაციენტების 11%-ში. პაციენტების 3%-ში თრომბოცოტების რიცხვი იყო < 50000/მმ3კვლევის პერიოდში ერთხელ მაინც. ანემია აღინიშნა პაციენტების 64%-ში, მაგრამ მწვავე იყო (Hb < 5 მმოლ/ლ) მხოლოდ 6%-ში. ანემიის სიხშირე და სიმწვავე დაკავშირებულია ჰემოგლობინის საბაზისო სტატუსთან.
პაკლტიაქსელის ცისპლატინთან კომბინაციაში გამოყენებისას ნეიროტოქსიურობა ძირითადად პერიფერიული ნეიროპათია, უფრო ხშირი და მწვავე იყო 175მგ/მ2 3-სათიანი ინფუზიისას (85% ნეიროტოქსიურობა, 15% მწვავე), ვიდრე 135მგ/მ2 24-საათიანი ინფუზიისას (25% პერიფერიული ნეიროპათოა, 3% მწვავე). ფილტვის არაწვრილუჯრედოვანი კიბოს და საკვერცხის კიბოს მკურნალობისას, როდესაც პაკლიტაქსელის 3 საათიანი ინფუზიის შემდეგ გამოიყენებოდა ცისპლატინი, აღინიშნა მწვავე ნეიროტოქსიურობის სიხშირის აშკარა ზრდა.
პერიფერიული ნეიროპათია შეიძლება განვითარდეს პირველი კურსის შემდეგ და გაუარესდეს პაკლტიაქსელისადმი მზარდი ექსპოზიციისას. პერიფერიული ნეიროპათია რამდენიმე შემთხვევაში წარმოადგენდა პაკლტიაქსელის მოხსნის მიზეზს. სენსორული სიმპტომები ჩვეულებრივ გაუმჯობესდა ან ალაგდა პაკლიტაქსელის მოხსნიდან რამდენიმე თვეში. ადრე ჩატარებული თერაპიით გამოწვეული ნეიროპათია არ წარმოადგენს პაკლიტაქსელით თერაპიის უკუჩვენებას.
ართრალგია ან მიალგია აღინიშნა პაციენტების 60%-ში და მწვავე იყო 13%-ში.
მნიშვნელოვანი მომატებული მგრძნობელობის რეაქცია შესაძლო ფატალური გამოსავლით (განსაზღვრული როგორც თერაპიის საჭიროების მქონე ჰიპოპტენზია, ანგიოედემა, რესპირატორული დისტრესი, რომელიც მოითხოვს ბრონქოდილატაციური თერაპიას ან გენერალიზებული ურტიკარია) აღინიშნა ორ პაციენტში (<1%). პაციენტების 34%-ში (ყველა კურსის 17%) აღინიშნა მომატებული მგრძნობელობის მცირე რეაქციები. ეს მცირე რეაქციები, ძირითადად სიწითლე და გამონაყარი არ საჭიროებდა თერაპიულ ჩარევას და პაკლიტაქსელით თერაპიის შეწყვეტას.
ინექციის ადგილის რეაქციები ინტრავენური გამოყენებისს შეიძლება იწვევდეს ლოკალურ შეშუპებას, ტკივილს, ერითემას და ინდურაციას. შემთხვევით ექსტრავაზაციამ შეიძლება გამოიწვიოს ცელულიტი, აღწერილია კანიდან სისხლდენა და/ან აქერცვლა, ზოგჯერ დაკავშირებული ექსტრავაზაციასთან. შეიძლება განვითარდეს კანის ფერის ცვლილება. სხვა ადგილას პაკლიტაქსელის გამოყენებისას კანის რეაქციების რეციდივი წინა ექსტრავაზაციის ადგილას ე.წ “ანამნეზური რეაქცია” აღწერილია იშვიათად. ამ დროისთვის უცნობია ექსტრავაზაციური რეაქციის სპეციფიური მკურნალობა.
ქვემო ცხრილში ჩამოთვლილია პაკლიტაქსელის მონოთერაპიასთან (3 საათიანი ინფუზიისას მეტასტაზების დროს) (კლინიკურ კვლევაში 812 პაციენტის მკურნალობა) დაკავშირებული და მის პოსტ-მარკეტინგულ დაკვირვებაში* აღწერილი არასასურველი ეფექტები სიმწვავის მიუხედავად.
ქვემოჩამოთლვილი არასასურველი ეფექტების სიხშირე განსაზღვრულია შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥ 1/10), ხშირი (≥ 1/100, < 1/10), ნაკლებად ხშირი (≥1/1.000, <1/100), იშვიათი (≥ 1/10.000, < 1/1.000), ძალიან იშვიათი (< 1/10000).
ინფექციები და ინვაზიები:
ძალიან ხშირი: ინფექციები (ძირითადად საშარდე და ზემო რესპირატორული ტრაქტის), ფატალური გამოსავლის აღწერილი შემთხვევებით.
ნაკლებად ხშირი: სეპტიური შოკი
იშვიათი*: პნევმონია, პერიტონიტი, სეფსისი.
სისხლის და ლიმფური სისტემის დარღვევები
ძალიან ხშირი: მიელოსუპრესია, ნეითროპენია, ანემია, თრომბოცი ტოპენია, ლეიკოპენია, სისხლდენა.
იშვიათი*: ფებრილური ნიეთროპენია
ძალიან იშვიათი*: მწვავე მიელოიდურილეიკემია, მიელოდისპლაზიური სინდრომი
იმუნური სისტემის დარღვევები
ძალიან ხშირი: მომატებული მგრძნობელობის მცირე რეაქციები (ძირითადად ქავილი და გამონაყარი).
ნაკლებად ხშირი: მომატებული მგრძნობელობის მნიშვნელოვანი რეაქციები, რომლებიც თერაპიას საჭიროებს (მაგჰიპოტენზია, ანგიოედემა, რესპირატორული დისტრესი, გენერალიზებული ურტიკარია, წვა, ზურგის ტკივილი, მკერდის ტკივილი, ტაქიკარდია, მუცლის ტკივილი კიდურების ტკივილი, დიაფორეზი და ჰიპერტენზია).
იშვიათი*: ანაფილაქსიური რეაცია
ძალიან იშვიათი*: ანაფილაქსიურიშოკი
მეტაბოლიზმის და კვების დარღვევები:
ძალიან იშვიათი*: ანორექსია
ფსიქიატრული დარღვევები
ძალიან იშვიათი*: კონფუზიის მდგომარეობა.
ნერვული სისტემის დარღვეები
ძალიან ხშირი: ნეიროტოქსიურობა (ძირითადად პერიფერიული ნეიროპათია)
იშვიათი*: მოტორული ნეიროპათია (შედეგად მცირე დისტალური სისუსტით (ძალიან იშვიათი*: ავტონომიური ნეიროპათია (იწვევს პარალიზურ გაუვალობას და ორთოსტაზურ ჰიპოტენზიას) დიდი გულყრები, კონვულსიები, ენცეფალოპათია, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ატაქსია.
თვალის დარღვევები:
ძალიან იშვიათი*: მხედველობის ნერვის და/ან ვიზუალურ დარღვევები (ნათელი სკოტომა), განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებმაც მიიღეს რეკომენდებულზე მაღალი დოზა.
ყურის და ლაბირინთის დარღვევები
ძალიან იშვიათი*: ოტოტოქსიურობა, სმენის დაკარგვა, თავბრუსხვევა
გულის დარღვვები:
ხშირი: ბრადიაკრდია
ნაკლებად ხშირი: კადრიომიოპათია, ასიმპტომური ვენტრიკულური ტაქიკარდია, ტაქიკარდია ბიგემინობით, AV ბლოკი და სინკოპე, მიოკარდიუმის ინფარქტი
ძალიან იშვიათი*: წინაგულების ფიბტილაცია, სუპრავენტრიკულური ტაქიკარდია
ვასკულური დარღვევები:
ძალიან ხშირი: ჰიპოტენზია
ნაკლებად ხშირი: ჰიპერტენზია, თრომბოზი, თრომბოფლებიტი
ძალიან იშვიათი*: შოკი
რესპირატორული, თორაკალური და მედიასტინური დარღვევები
იშვიათი*: ქოშინი, პლევრული გამონაჟონი, ინტერსტიციალური პნევმონიტი, ფილტვის ფიბროზი, ფილტვის ემბოლია, სუნთქვის უკმარისობა
ძალიან იშვიათი*: ხველა
გასტროინტესტინური დარღვევები:
ძალიან ხშირი: გულისრევა, ღებინება, ლორწოვანის ანთება
იშვიათი*: ნაწლავის ობსტრუქცია,ნაწლავის პერფორაცია, იშემიური კოლიტი, პანკრეატიტი
ძალიან იშვიათი*: მეზენტერული თრომბოზი, ფსევდომემბრანული კოლიტი, ეზოფაგიტი, შეკრულობა, ასციტი, ნეითროპენიული კოლიტი
ჰეპატო-ბილიარული დარღვევები:
ძალიან იშვიათი*: ღვიძლის ნეკროზი, ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია (აღწერილია ფატალური გამოსავალიც).
კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევებ
ძალიან ხშირი: ალოპეცია
ხშირი: ფრჩხილის და კანის ტრანზიტორული და მსუბუქი ცვლილებები.
იშვიათი*: ქავილი, გამონაყარი, ერითემა.
ძალიან იშვიათი*: სტივენს-ჯონსონის სინდრიმი, ეპდიერმალური ნეკროლიზი, მრავალფორმული ერითემა, ექსფოლიაციური დერმატიტი, ურტიკარია, ონიქოლიზი (პაციენტებმა უნდა ატარონ მზისგან დამცავი საშუალებები ხელებსაა და დეხებზე).
ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქოსვილის დარღვევები:
ძალიან ხშირი: ართრალგია, მიალგია.
ზოგადი დარღვევები და გამოყენების ადგილის მდგომარეობა:
ხშირი: ინექციის ადგილის რეაქციები (ლოკალიზებული შეშუპების, ტკივილის, ერითემის, ინდურაციის ჩათვლით, შემთხვევით ექსტრავაზაციისასშეიძლება გამოიწვიოს ცელულიტი, კანის ფიბროზი და კანის ნეკროზი).
იშვიათი*: ასთენია, პირექსია, დეჰიდრატაცია, შეშუპება, თვითგრძნობის გაუარესება
გამოკვლევები: ხშირი: ასტ (სგოტ) მწვავე მომატება, ტუტე ფოსფატაზას მწვავე მომატება.
ნაკლებად ხშირი: ბილირუბინის მწვავე მომატება.
იშვიათი*: სისხლში კრეატინინის მომატება.
ძუძუს კიბოთი დაავადებულ პაციენტებში, რომლებმაც პაკლიტაქსელი მიიღეს დამხმარე საშუალების სახით AC თერაპიის შემდეგ უფრო ხშირად აღინიშნა ნეიროსენსორული ტოქსიურობა, მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, ართრალგია/მიალგია, ანემია, ინფექცია, ცხელება, გულისრევა/ღებინება და დიარეა ვიდრე იმ პირებში, რომლებმაც მიიღეს მხოლოდ AC. თუმცა ამ მოვლენების სიხშირე შეთავსებადი იყო პაკლიტაქსელის მონოთერაპიის სახით გამოყენებასთან, როგორც აღწერილია ზემოთ.
კომბინირებული მკურნალობა
შემდგომი განხილვა ეხება ორ ძირითად კვლევას საკვერცხის კიბოს პირველი ხაზის თერაპიისას (პაკლიტაქსელი+ცისპლატინი: 1050-ზე მეტი პაციენტი); ძუძუს მეტასტაზური კიბოს თერაპიის ორ III ფაზის კვლევას: ერთი იკვლევს დოქსორუბიცინთან კომბინაციას (პაკლიტაქსელი+დოქსორუბიცინი: 267 პაციენტი), და მეორე ტრასტუზუმაბთან კომბინაციას (დაგეგმილი ქვეჯგუფების ანალიზი, პაკლიტაქსელი+ტრასტუზუმაბი: 188 პაციენტი) და ფილტვის შორსწასული არაწვრილუჯრედოვანი კიბოს მკურნალობის ორ III ფაზის კვლევას (პაკლიტაქსელი+ცისპლატინი: 360 პაციენტზე მეტი) (იხ. 5.1).
საკვერცხის კიბოს პირველი ხაზის ქიმიოთერაპიისას 3 საათიანი ინფუზიის სახით გამოყენებისას ნეიროტოქსიურობა, ართრალგია/მიალგია და მომატებული მგრძნობელობა უფრო ხშირი და მწვავე იყო პაციენტებში, რომლებშიც პაკლტიაქსელის შემდეგ გამოიყენებოდა ცისპლატინი ვიდრე იმ პირებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ ციკლოფოსფამიდით და შემდგომ ცისპლატინით. მიელოსუპრესია უფრო ნაკლები სიხშირის და სიმწვავის იყო პაკლიტაქსელის 3 საათიანი ინფუზიის და შემდეგ ცისპლატინის გამოყენებისას ვიდრე ციკლოფოსფამიდის შემდეგ ცისპლატინის გამოყენებისას.
ძუძუს მეტასტაზური კიბოს პირველი ხაზის ქიმიოთრაპიისთვის ნეითროპენია, ანემია, პერიფერიული ნეიროპათია, ართრალგია, მიალგია, ასთენია, ცხელება და დიარეა აღწერილი იყო უფრო ხშირად და უფრო დიდი სიმწვავით როდესაც პაკლიტაქსელი (220მგ/მ²) გამოიყენებოდა 3 საათიანი ინფუზიის სახით დოქსორუბიცინის მიღებიდან 24 საათის შემდეგ (50მგ/მ²) სტანდარტულ FAC თერაპიასთან შედარებით (5-FU 500მგ/მ², დოქსორუბიცინი 50მგ/მ², ციკლოფოსფამიდი 500მგ/მ ²).გულისრევა და ღებინება აღინიშნა უფრო ხშირად და მწვავედ პაკლიტაქსელის (220მგ/მ²)/ დოქსორუბიცინის (50მგ/მ²) რეჟიმის გამოყენებისას სტანდარტულ FAC რეჟიმებთან შედარებით. კორტიკოსტეროიდების გამოყენება შეიძლება ხელს უწყობდეს გულისრევის და ღენიბების ნაკლები სიხშირით და სიმწვავით განვითარებას პაკლიტაქსელის/დოქსორუბიცინის ჯგუფში.
როდესაც ძუძუს მეტასტაზური კიბოს პირველი ხაზის თერაპიისთვის პაკლიტაქსელი ტრასტუზუმაბთან კომბინაციაში გამოიყენებოდა 3 საათიანი ინფუზიის სახით პაკლიტაქსელის მონოთერაპიასთან შედარებით შემდეგი მოვლენები (პაკლიტაქსელთან ან ტრასტუზუმაბთან მათი კავშირის მიუხედავად) აღინიშნა უფრო ხშირად: გულის უკმარისობა (8% ვს 1%), ინფექცია (46% ვს 27%), წვა (42% ვს 4%), ცხელება (47% ვს 23%), ხველა (42% ვს 22%), გამონაყარი (39% ვს 18%), ართრალგია (37% ვს 21%), ტაქიკარდია (12% ვს 4%), დიარეა (45% ვს 30%), ჰიპერტონია (11% ვს 3%), ეპისტაქსისი (18% ვს 4%), აკნე (11% ვს 3%), მარტივი ჰერპესი (12% ვს 3%), შემთხვევითი დაზიანება (13% ვს 3%),უძილობა (25% ვს 13%), რინიტი (22% ვს 5%), სინუსიტი (21% ვს 7%) და ინექციის ადგილის რეაქციები (7% ვს 1%). სიხშირის ზოგიერთი ეს განსხვავება შეიძლება განპირობებული იყოს პაკლტიაქსელის/ტრასტუზუმაბის კომბინაციის მკურნალობის სიხშირის და ხანგრძლივობის ზრდით პაკლიტაქსელით მონოთერაპიასთან შედარებით. მწვავე მოვლენები აღწერილია იგივე სიხშირით პაკლტიაქსელის/ტრასტუზუმაბის კომბინაციის და პაკლიტაქსელით მონოთერაპიის დროს.
როდესაც დოქსორუბიცინი პაკლიტაქსელთან ერთად გამოიყენებოდა ძუძუს მეტასტაზური კიბოს დროს, გულის შეკუმშვის ანომალიები (≥ 20% შემცირება მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციის) აღინიშნა პაციენტების 15%-ში სტანდარტული FAC რეჟიმის 10%-თან შედარებით. გულის შეგუბებითი უკმარისობა აღინიშნა 1%-ზე ნაკლებში პაკლიტაქსელის/დოქსორუბიცინის და სტანდარტულ FAC ჯგუფებში. ტრასტუზუმაბის პაკლიტაქსელთან კომბინაციაში გამოყენება პაციენტებში, რომლებსაც ადრე ანტრაციკლინებით მკურნალობდნენ იწვევდა გულის დისფუნქციის სიხშირის და სიმწვავის ზრდას პაკლიტაქსელის მონოთერაპიასთან შედარებით ( NYHA კლასი I/II 10% ვს 0%, NYHA კლასი III/IV 2% ვს 1%) და იშვიათად იყო დაკავშირებული სიკვდილთან (იხ. ტრასტუზუმაბის პროდუქტის დახასიათების შეჯამება). ამ იშვიათი შემთხვევების გარდა სხვა დროს პაციენტები რეაგირებდნენ შესაბამის მკურნალობაზე.
რადიაციული პნევმონიტი აღწერილი იყო პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ რადიოთერაპიას.
შიდსთან დაკავშირებული კაპოშის სარკომა: ჰემატოლოგიური და ღვიძლის არასასურველი ეფექტების გარდა (იხ. ქვემოთ) არასასურველი ეფექტების სიხშირე და სიმწვავე ჩვეულებრივ მსგავსია კაპოშის სარკომით და სხვა სოლიდური სიმსივნეებით დავადებულ პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობენ პაკლიტაქსელის მონოთერაპიით, ეს შედეგი დაფუძნებულია 107 პაციენტის კლინიკურ კვლევაზე.
სისხლის და ლიმფური სისტემის დარღვევები: ძვლის ტვინის სუპრესია შეიძლება წარმოადგენდეს დოზის შემზღუდავ ძირითად ტოქსიურობას. ნეითროპენია წარმოადგენს ყველაზე მნიშვნელოვან ჰემატოლოგიური ტოქსიურობას. მკურნალობის პირველი კურსის განმავლობაში მწვავე ნეითროპენია (<500 უჯრედი/მმ3) განვითარდა პაციენტების 20%-ში. მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში, მწვავე ნეითროპენია აღინიშნა პაციენტების 39%-ში. ნეითროპენია 7 დღეზე დიდხანს გრძელდებოდა 41%-ში და 30-35 დღეს შეადგენდა პაციენტების 8%-ში. ის ალაგდა ყველა პაციენტში 35 დღის შემდეგ, რომლებზე დაკვირვებაც გაგრძელდა. 4 ხარისხის ნეითროპენიის სიხშირე, რომელიც 7 დღეზე დიდხანს გაგრძელდა შეადგენდა 22%-ს.
მკურნალობის ციკლებში პაკლიტაქსელთან დაკავშირებული ნეითროპენიული ცხელება აღწერილი იყო პაციენტების 14% და 1.3%-ში. პაკლიტაქსელის მიღების დროს აღინიშნა სამედიცინო პროდუქტთან დაკავშირებული 3 სეპტიური ეპიზოდი (2.8%) რომელიც ფატალურად დასრულდა.
თრომბოციტოპენია აღინიშნა პაციენტების 50%-ში, და მწვავე იყო (< 50000 უჯრედი/მმ3) პაციენტების 9%-ში. მხოლოდ პაციენტების 14% -ში განვითარდა თრომბოციტების რაოდენობის დაქვეითება < 75000 უჯრედი/მმ3, მკურნალობის დროს ერთხელ მაინც. პაკლიტაქსელთან დაკავშირებული სისხლდენის ეპიზოდები აღწერილი იყო პაციენტების 3%-ეზ ნაკლებში, მაგრამ ჰემორაგიული ეპიზოდები იყო ლოკალიზებული.
ანემია(Hბ <11გ/დლ) აღინიშნა პაციენტების 61%-ში და მწვავე იყო (Hბ < 8 გ/დლ) შემთხვევათა 10%-ში. წითელი უჯრედების ტრანსფორმაცია აღინიშნა პაციენტების 21%-ში.
ჰეპატო-ბილიარული დარღვევები: ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში (50%-ზე მეტი იღებდა პროტეაზას ინჰიბიტირებს) 28, 43 და 44%-ში აღინიშნა ბილირუბინის, ტუტე ფოსფატაზას და ასტ (სგოტ) მომატება. ყოველი ამ პარამეტრისთვის ზრდა მწვავე იყო შემთხვევათა 1%-ში.
4.9 დოზის გადაჭარბება
ცნობილი არ არის პაკლიტიქსელის დოზის გადაჭარბების ანტიდოტი. დოზის გადაჭარბების პირველადი დადგენილი გართულება შედგება ძვლის ტვინის სუპრესიის, პერიფერიული ნეიროპათიის და მუკოზიტისგან.
5. ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები
5.1 ფარმაკოდინამიური მახასიათებლები
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი/ათქ კოდი: ციტოსტატიკური აგენტი, L01C D01
პაკლიტაქსელი არის ახალი ანტიმიკროტუბულური აგენტი, რომელიც ხელს უწყობს მიკრომილაკების შეკრებას ტუბულინის დიმერებიდან და მათ ასტაბილიზებს დეპოლიმერიზაციის პრევენციით. ეს სტაბილურობა იწვევს მიკრომილაკების ქსელში ნორმალური დინამიური რეორგანიზაციის ინჰიბირებას, რომელიც აუცილებელია სასიცოცხლო ინტერფაზის და უჯრედის მიტოზური ფუნქციონირებისთვის. დამატებით, პაკლიტაქსელი აინდუცირებს მიკრომილაკების ანომალურ მასებს ან გროვებს უჯრედის ციკლში, მიკრომილაკების მრავლობით გროვებს მიტოზის დროს.
საკვერცხის კიბოს პირველი ხაზის მკურნალობისას პაკლიტაქსელის ეფექტურობა და უსაფრთხოება შეფასდა ორ დიდ რანდომიზებულ კონტროლირებულ კვლევაში (ციკლოფოსფამიდი 750მგ/მ2 + ცისპლატნი 75მგ/მ2-თან შედარებით). კვლევაში (BMშ ჩA 139-209), საკვერცხის პირველადი კიბოს IIბ-ც, III ან IVსტადიით დაავადებული 650-ზე მეტი პაციენტი იტარებდა პაკლიტაქსელით მკრუნალობის მაქსიმუმ 9 კურსს (175მგ/მ2 3 საათიანი ინფუზიის სახით), შემდეგ იღებდნენ ცისპლატინს (75მგ/მ2) ან საკონტროლო მკურნალობას. სხვა დიდ კვლევაში (GOG 111/B-MS CA 139-022), შეფასდა პაკლიტაქსელის მაქსიმუმ 6 კურსი (135მგ/მ2, 24 საათიანი ინფუზიის სახით), რომელსაც მოყვებოდა ცისპლატინი (75მგ/მ2) ან საკონტროლო მკურნალობა საკვერცხის პირველადი კიბოს III/IV სტადიით დაავადებულ 400 პაციენტში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ >1სმ რეციდიული დაავადება ლაპარატომიის შემდეგ ან შორეული მეტასტაზები. თუმცა პაკლიტაქსელის ორი განსხვავებული დოზირება პირდაპირ ერთმანეთთან შედარებული არ იყო, ორივე კვლევაში იმ პაციენტებს, რომლებსაც მკურნალობდნენ პაკლიტაქსელის და ცისპლატინის კომბინაციით სტანდარტულ თერაპიასთან შედარებით აღენიშნებოდათ პასუხის მნიშვნელოვნად მაღალი სიხშირე, პროგრესის დიდი ხანგრძლივობა და უფრო ხანგრძლივი გამოჯანმთელების პერიოდი. იმ პირებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ ციკლოფოსფამიდს/ცისპლატინს, საკვერცხის შორსწასული კიბოთი დაავადებულ პაციენტებში აღინიშნა გაზრდილი ნეიროტოქსიურობა, ართრალგია/მიალგია მაგრამ შემცირებული იყო მიელოსუპრესია
ძუძუს კიბოს დამხმარე თერაპიაში, 3121 კვანძ-დადებითი ძუძუს კიბოთი დაავადებული პაციენტი იღებდა დამატებით პაკლიტაქსელს ან არ იტარებდა ქიმიოთრაპიას დოქსორუბიცინის და ციკლოფოსფამიდის 4 კურსის შემდეგ (CALGB 9344, BMS CA 139-223). საშუალო შემდგომი დაკვირვების პერიოდი შეადგენდა 69 თვეს. საერთო ჯამში, პაკლიტაქსელით ნამკურნალებ პაციენტებში 18%-ით შემცირდა დაავადების რეციდივის რისკი იმ პირებთან შედარებით, რომლებიც იღებნდნე მხოლოდ AC-ს (პ = 0.0014), და მათთან შედარებით მნიშვნელოვნად-19%-ით შემცირდა სიკვდილის რისკი. რეტროსპექტული ანალიზები აჩვენებს სარგებელს პაციენტების ყველა ქვეჯგუფში. პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ჰორმონის რეცეპტორებისადმი ნეგატიური/უცნობი სიმსივნეები დაავადების რეციდივის რისკი შემცირდა 28%-ით (95%CI: 0.59-0.86). ჰორმონის რეცეპტორ პოზიტიური სიმსივნეებით დაავადებულ პაციენტების ქვეჯგუფებში დაავადების რეციდივის რისკი შემცირდა 9%-ით (95%CI: 0.78-1.07). თუმცა კველვის დიზაინი არ იკვლევდა გაფართოებული AC თერაპიის ეფექტს. არ შეიძლება მხოლოდ ამ კვლევის საფუძველზე გამოირიცხოს შესაძლებლობა, რომ აღნიშნული ეფექტები შეიძლება ნაწილობრივ გამოწვეული იყოს ამ ორ ხაზში ქიმიოთერაპიის ხანგრძლივობის განსხვავებით (AC 4 ციკლი; AC + პაკლიტაქსელი 8 ციკლი). აქედან გამომდინარე პაკლიტაქსელით დამატებით თერაპია უნდა განიხილონ როგორც გახანგრძლივებული AC თერაპიის ალტერნატივა.
მსგავსი დიზაინის მეორე დიდ კლინიკურ კვლევაში ძუძუს კვანძ-დადებითი კიბოს დამატებითი თერაპიისას, 3060 პაციენტი იყო რანდომიზებული, ან იღებდნენ ან არა პაკლიტაქსელის მაღალი დოზების 4 კურსს (225მგ/მ²), რასაც მოყვებოდა AC კურსი (NSABP B-28, BMS CA139-270). შემდგომი დაკვირვების საშუალო პერიოდი შეადგენდა 64 თვეს, პაკლიტაქსელით ნამკურნალებ პაციენტებში აღინიშნა დაავადების რეციდივის რისკის 17%-ით შემცირება იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ მხოლოდ AC თერაპიას (პ = 0.006). პაკლიტაქსელით მკურნალობა დაკავშირებული იყო სიკვდილის რისკის 7%-ით შემცირებასთან (95%CI: 0.78-1.12). ყველა ქვეჯგუფის ანალიზი მეტყველებდა პაკლტაიქსელის ხაზის სასარგებლოდ. ამ კვლევაში ჰორმონდადებითი სიმსივნეებით დაავადებულ პაციენტებში დაავადების რეციდივის რისკი შემცირდა 23%-ით (95%CI: 0.6-0.92). ჰორმონნეგატიური სიმსივნეებით დაავადებული პაციენტების ქვეჯგუფში დაავადების რეციდივის შემცირების რისკი შეადგენდა 10%-ს. (95%CI: 0.7-1.11).
ძუძუს მეტასტაზური კიბოს პირველი ხაზის მკურნალობისას, პაკლიტაქსელის ეფეტურობა და უსაფრთხოება შეფასდა ორ მნიშვნელოვან, III ფაზის, რანდომიზებულ, კონტროლირებულ ღია კვლევაში. პირველ კვლევაში (BMS CA 139-278), შეადარეს ბოლუსური დოქსორუბიცინი (50მგ/მ²), რომელსაც 24 საათის შემდეგ მოყვებოდა პაკლიტაქსელი (220მგ/მ² 3 საათიანი ინფუზია) (AT) და სტანდარტული FAC რეჟიმი (5-FU 500მგ/მ², დოქსორუბუცინი 50მგ/მ², ციკლოფოსფამიდი 500მგ/მ²), ორივე რეჟიმის გამოყენება ხდებოდა 3 კვირაში ერთხელ 8 კურსით. ამ რანდომიზებულ კვლევაში ჩართული იყო ძუძუს მეტასტაზური კიბოთი დაავადებული 267 პაციენტი, რომელთაც ჩატარებული არ ქონდათ ქიმიოთერაპია ან დამატებით იღებდნენ მხოლოდ არა-ანტრაციკლინურ ქიმიოთერაპიას. შედეგებმა FAC რეჟიმზე მყოფ პირებთან შედარებით (8.2 ვს 6.2 თვე, პ= 0.029) პროგრესის მნიშვნელოვანი განსხვავება აჩვენა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ AT-ს. გადარჩენის საშუალო სიხშირე მეტყველებდა პაკლიტაქსელის/დოქსორუბიცინის სასარგებლოდ FAC-თან შედარებით (23.0 ვს 18.3 თვე, პ = 0.004). AT და FAC მკურნალობის დროს 44 და 48% იტარებდა შემდგომ ქიმიოთერაპიას ტაქსანების ჩათვლით 7 და 50%-ში. პასუხის საერთო სიხშირე FAC –თან შედარებით აგრეთვე მნიშვნელოვნად მაღალი იყო AT -ს დროს (68% ვს 55%). სრული პასუხები აღინიშნა პაკლიტაქსელის/დოქსორუბიცინის ჯგუფის 19%-ში და FAC ჯგუფის 8%-ში. ეფექტურობის ყველა ეფექტი შემდგომში დადასტურდა ბრმა დამოუკიდებელი განხილვით.
მეორე მნიშვნელოვან კვლევაში პაკლიტაქსელის და ჰერცეპტინის® ეფექტურობა და უსაფრთხოება შეფასდა HO648გ-ს კვლევის დაგეგმილ ქვეჯგუფის ანალიზში (ძუძუს მეტასტაზური კიბოთი დაავადებული პაციენტები, რომლებსაც ადრე მიღებული ქონდათ ანტრაციკლინები). ჰერცეპტინის® ეფექტურობა პაკლიტაქსელთან კომბინაციაში პაციენტებში, რომლებსაც ადრე დამატებით მიღებული არ ქონდათ ანტრაციკლინები დამტკიცებული არ არის. ტრასტუზუმაბის (4მგ/კგ საწყისი დოზა და 2მგ/კგ კვირაში ერთხელ) და პაკლიტაქსელის კომბინაციის (175მგ/მ²) 3-საათიანი ინფუზია 3 კვირაში ერთხელ შედარდა3 კვირაში ერთხელ მხოლოდ პაკლიტაქსელის (175მგ/მ²) 3 საათიან ინფუზიასთან 188 პაციენტში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ძუძუს მეტასტაზური კიბო და HER2 ჭარბი ექსპრესია (2+ ან 3+ დადგენილი იმუნოჰისტოქიმიით) და ადრე ჩატარებული არ ქონდათ ანტრაციკლინებით თერაპია. პაკლიტაქსელი გამოიყენებოდა 3 კვირაში ერთხელ მინიმუმ 6 კურსით, ხოლო ტრასტუზუმაბი გამოიყენებოდა კვირაში ერთხელ დაავადების პროგრესირებამდე. კვლევამ აჩვენა პაკლიტაქსელის/ტრასტუზუმაბის კომბინაციის მნიშვნელოვანი სარგებელი დაავადების (6.9 ვს 3.0 თვე), პასუხის სიხშირეზე (41% ვს 17%), და პასუხის ხანგრძლივობაზე (10.5 ვს 4.5 თვე) მხოლოდ პაკლიტაქსელთან შედარებით. პაკლიტაქსელის/ტრასტუზუმაბის გამოყენების დროს აღნიშნული ყველაზე მნიშვნელოვანი ტოქსიურობა იყო გულის დისფუნქცია (იხ. 4.8).
ფილტვის შორსწასული არაწვრილუჯრედოვანი კიბოს მკურნალობისას პაკლიტაქსელი 175მგ/მ2 და ცისპლატინი 80მგ/მ2 შეფასდა III ფაზის ორ კვლევაში (36 პაციენტი პაკლიტაქსელის შემცველ რეჟიმზე). ორივე კვლევა იყო რანდომიზებული. ერთში შეადარეს ცისპლატინით მკურნალობა (100მგ/მ²), მეორეში გამოიყენეს ტენიპოზიდი 100მგ/მ² და შემდეგ ცისპლატინი 80მგ/მ² შედარების სახით (367 პაციენტი შედარებისთვის). ყველა კვლევის შედეგი მსგავსი იყო. პირველადი გამოსავლისთვის, სიკვდილიანობისთვის არ აღინიშნა მნიშვნელოვანი განსხვავება პაკლიტაქსელის შემცველ რეჟიმს და შემადარებელ რეჟიმს შორის (გადარჩენის საშუალო დრო 8.1 და 9.5 თვე პაკლიტაქსელის შემცველი რეჟიმისას 8.6 და 9.9 თვე შესადარებელი პრეპარატერბისას). ამის მსგავსად პროგრესისგან თავისუფალ პერიოდში არ იყო მნიშვნელოვანი განსხვავება მკურნალობებს შორის. მნიშვნელოვანი სარგებელი აღინიშნა კლინიკური პასუხის სიხშირის მხრივ. სიცოცხლის ხარისხის შედეგები მეტყველებს პაკლიტაქსელის შემცველი რეჟიმის სასარგებლოდ მადის დაკარგვის კუთხით და აჩვენებს მის ნაკლებ ეფექტურობას პერიფერიული ნეიროპათიის მხრივ (პ < 0.008).
შიდსთან დაკავშირებული კაპოშის სარკომის მკურნალობისას, პაკლიტაქსელის ეფექტურობა და უსაფრთხოება გამოიკვლიეს შორსწასული კაპოშის სარკომით დაავადებული პაციენტების არაშედარებით კვლევებში, რომლებსაც ადრე მკურნალობდნენ სისტემური ქიმიოთერაპიით. პირველადი საბოლოო წერილი იყო სიმსივნის საუკეთესო პასუხი. 107 პაციენტიდან 63 მიჩნეული იყო ლიპოსომური ანტრაციკლინების მიმართ რეზისტენტულად. ეს ქვეჯგუფი მიჩნეულია ეფექტურობის ძირითად პოპულაციად.
ლიპოსომური ანტრაციკლინებისადმი რეზისტენტულ პაციენტებში მკურნალობის 15 ციკლის შემდეგ წარმატების საერთო სიხშირე (სრული/ნაწილობრივი პასუხი) შეადგენდა 57%-ს 57% (CI 44 - 70%). პასუხების 50%-ზე მეტი ცხადი იყო პირველი 3 ციკლის შემდეგ. ლიპოსომური ანტრაციკლინებისადმი რეზისტენტულ პაციენტებში შედეგები შედარებადი იყო პაციენტებისთვის, რომლებსაც არასდროს მიუღიათ პროტეაზას ინჰიბიტორები (55.6%) და იმ პირებისთვის, რომლებსაც მკურნალობამდე მინიმუმ 2 თვით ადრე მიღებული ქონდათ პროტეაზას ინჰიბიტორი (60.9%). ძირითად პოპულაციაში დაავადების პროგრესის საშუალო დრო იყო 468 დღე (95% CI 257-NE). საშუალო გადარჩენის გამოთვლა ვერ მოხერხდა, მაგრამ ძირითად პაციენტებში ყველაზე დაბალი 95%-იანი კავშირი იყო 617 დღე.
5.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები
ინტრავენური მიღების შემდეგ პლაზმაში პაკლიტაქსელის კონცენტრაცია ორფაზად ქვეითდება.
პაკლიტაქსელის ფარმაკოკინეტიკა განისაზღვრა135 და 175მგ/მ2დოზების 3 და 24 საათიანი ინფუზიის შემდეგ. საშუალო ტერმინალური ნახევარდაშლის პერიოდი მერყეობდა 3.0 -52.7საათს შორის, და საშუალო არა-მუდმივი (ნაწილობრივი) გამოყოფა, ორგანიზმიდან ტოტალური კლირენსის მაჩვენებელი მერყეობდა 11.6 -24.0 ლ/სთ/მ2-ს შორის. ორგანიზმიდან ტოტალური კლირენსი ქვეითდებოდა პლაზმაში პაკლიტაქსელის მაღალ კოცნენტრაციასთან ერთად. განაწილების მოცულობის საშუალო მყარი მდგომარეობა მერყეობდა 198 – 688ლ/მ2-ს შორის, რაც მიუთითებდა ექსტენსიურ ექსტრავასკულარულ განაწილებაზე და/ან პაკლიტაქსელის ქსოვილთან კავშირზე. 3 საათიანი ინფუზიისას დოზის გაზრდამ გამოიწვია არახაზოვანი ფარმაკოკინეტიკა. დოზის 30%-ით მომატებისას 135მგ/მ² -დან 175მგ/მ²-მდე ჩმახ და AUC0 მნიშვნელობა იზრდებოდა 75% და 81%-ით.
100მგ/მ2 ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ 3 საათიანი ინფუზიის სახით კაპოშის სარკომით დაავადებულ 19 პაციენტში საშუალო Cmax იყო 1530ნგ/მლ (761 - 2860 ნგ/მლ) და საშუალო AUC 5619 ნგ.სთ/მლ (2609 - 9428 ნგ.სთ/მლ). კლირენსი შეადგენდა 20.6ლ/სთ/მ2 (11-38), ხოლო განაწილების მოცულობა - 291ლ/მ2-ს (121-638). ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდი საშუალოდ შეადგენდა 23.7 საათს (12-33).
პაციენტებს შორის პაკლიტაქსელის სისტემური ექსპოზიციის ვარიაბელობა მინიმალური იყო. არ არსებობს პაკლიტაქსელის აკუმულაციის მტკიცებულება მრავლობითი გამოყენებისას.
ადამიანის შრატის ცილების კავშირის Iნ ვიტრო კვლევები აჩვენებს, რომ საშუალო კავშირში შედის პრეპარატის 89-98%. ციმეტიდინის, რანიტიდინის, დექსამეტაზონის ან დიფენჰიდრამინის არსებობა გავლენას არ ახდენდა ცილებთან პაკლიტაქსელის კავშირზე.
ადამიანებში პაკლიტაქსელის განაწილება სრულად ახსნილი არ არის. შარდში კუმულაციური უცვლელი პრეპარატის საშუალო რაოდენობა მერყეობდა დოზის 1.3 -12.6%-მდე, რაც ექსტენსიურ არათირკმლისმიერ კლირენსზე მიუთითებდა. ღვიძლისმიერი მეტაბოლიზმი და ბილიარული კლირენსი შეიძლება წარმოადგენდეს პაკლიტაქსელის განაწილების ძირითად მექანიზმს. პაკლიტაქსელი ძირითადად ციტოქრომ P450 ენზიმებით მეტაბოლიზდება. რადიოდანიშნული პაკლიტაქსელის მიღების შემდეგ რადიოაქტივობის საშუალოდ 26.2 - 6% გამოიყოფოდა განავალში 6α-ჰიდროქსიპაკლიტაქსელის, 3'-პ-ჰიდროქსიპაკლიტაქსელის და 6α-3'-პ-დიჰიდროქსიპაკლიტაქსელის სახით. ამ ჰიდროქსილირებული მეტაბოლიტების ფორმირების კატალიზება ხდება CYP2C8, -3A4, და -2C8 და -3A4 –ით. 3 საათიანი ინფუზიის შემდეგ პაკლიტაქსელის განაწილებაზე თირკმლის და ღვიძლის დისფუნქციის ეფექტი ოფიციალურად გამოკვლეული არ არის. ერთ პაციენტში მიღებული ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები, რომელიც იტარებდა ჰემოდიალიზს და პაკლიტაქსელის 3 საათიან ინფუზიას 135მგ/მ² დოზით იყო იგივე ფარგლებში, როგორც არადიალიზზე მყოფი პაციენტებისა.
კლინიკურ კვლევებში, რომლებშიც პაკლიტაქსელი და დოქსორუბიცინი ერთად გამოიყენებოდა, გახანგრძლივდა დოქსორუბიცინის და მისი მეტაბოლიტების განაწილება და ელიმინაცია.
პლაზმაში დოქსორუბიცინის საშუალო ექსპოზიცია 30%-ით მაღალი იყო იმ დროს როდესაც პაკლიტაქსელის შემდეგ დაუყოვნებლივ გამოიყენებოდა დოქსორუბიცინი ვიდრე მაშინ როდესაც პრეპარატებს შორის 24 საათიან ინტერვალს იცავდნენ.
სხვა თერაპიასთან კომბინაციაში პაკლიტაქსელის გამოყენებისას გთხოვთ იხილეთ ცისლპატინის, დოქსორუბიცინის ან ტრასტუზუმაბის პროდუქტის მახასიათებლების შეჯამება ამ სამედიცინო პროდუქტების გამოყენების შესახებ ინფორმაციისთვის.
5.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები
პაკლიტაქსელის კარცინოგენური პოტენციალი შესწავლილი არ არის. თუმცა პაკლიტაქსელი არის პოტენციური კარცინოგენური და გენოტოქსიური აგენტი მისი ფარმაკოდინამიური მოქმედების მექანიზმის გამო. ძუძუმწოვრების ინ ვიტრო და ინ ვივო ტესტირების სისტემებში პაკლიტაქსელმა გამოავლინა მუტაგენობა.
6. ფარმაცევტული მახასიათებლები
6.1 შემავსებლების ჩამონათვალი
მაკროგოლგლიცეროლ რიცინოლეატი, ეთანოლი უწყლო, ლიმონმჟავა უწყლო.
6.2 შეუთავსებლობა
პოლიოქსიეთილური ზეითუნის ზეთი შეიძლება იწვევდეს DEHP (დი-(2-ეთილჰექსილ)ფტალატი)-ს დატუტიანებას, რაც ხდება პლასტიციზებული პოლივინილ ქლორიდის (PVC) კონტეინერებისგან , იმ დონით, რომელიც ზრდის დროს და კონცენტრაციას. შედეგად განზავებული პაკლიტაქსელის მომზადება, შენახვა და გამოყენება უნდა მოხდეს არა -PVC-შემცველი აღჭურვილობით.
6.3 შენახვის ვადა.
2 წელი.
6.4 სპეციალური უსაფრთხოების ზომები შენახვისთვის
შეინახეთ 25°C-ზე.
შეინახეთ ორიგინალურ შეფუთვაში სინათლისგან დაცულ ადგილას.
გაყინვა ცუდად არ მოქმედებს პროდუქტზე.
6.5 კონტეინერის ხასიათი და შემადგენლობა
I ტიპის მინის ფლაკონები (რეზინის საცობით) შეიცავს 30მგ, 100მგ ან 300მგ პაკლიტაქსელს 5მლ. 16.7მლ ან 50მლ ხსნარში.
6.6 სპეციალური უსაფრთხოების ზომები განადგურების და სხვა მოპყრობისთვის
მოპყრობა: როგორც სხვა ანტინეოპლაზიური აგენტების შემთხვევაში, პატაქსელთან მუშაობისას უნდა დაიცვან სიფრთხილე. განზავება უნდა მოხდეს ასეპტიური პირობების ქვეშ ტრენირებული პერსონალის მიერ დეზინფიცირებულ ადგილას. უნდა ატარონ ადექვატური დამცავი ხელთათმანები. კანთან და ლორწოვან გარსებთან კონტაქტის ასაცილებლად უნდა მიიღონ უსაფრთხოების ზომები. კანთან კონტაქტისას აღნიშნული ადგილი უნდა დაიბანოს საპნით და წყლით. ადგილობრივი ექსპოზიციის შემდეგ აღწერილია ჩხვლეტა, წვა და სიწითლე. ლორწოვან გარსებთან კონტაქტის შემთხვევაში საჭიროა წყლით დაბანა. ინჰალაციისას აღწერილია ქოშინი, გულმკერდის ტკივილი, ყელის წვა და გულისრევა.
თუ იყინება გაუხსნელი ფლაკონები, შეიძლება წარმოიქმნას ნალექი, რომელიც ხელახლა იხსნება მცირედ შენჯღრევით ან მის გარეშე ოთახის ტემპერატურის მიღწევისას. პროდუქტის ხარისხი არ იცვლება. თუ ხსნარი რჩება შემღვრეული ან შეინიშნება გაუხსნელი ნალექი, ფლაკონი უნდა განადგურდეს. რამდენიმე ნემსის შეყვანის და პროდუქტის ამოღების შემდეგ პატაქსელის ფლაკონები ინარჩუნებს მიკრობულ, ქიმიურ და ფიზიკურ სტაბილურობას 28 დღემდე 25°C-ზე. დანარჩენი შენახვის დრო და პირობები მომხმარებლის პასუხისმგებლობაა.
არ უნდა გამოიყენონ “ქიმიურად-დისპენსირებადი ნემსი” ან მსგავსი კბილანებიანი მოწყობილობები რადგან მათ შეიძლება დააზიანონ ფლაკონის საცობი და დაიკარგოს სტერილური სტაბილურობა.
მომზადება ინტრავენური გამოყენებისთვის: ინფუზიამდე პატაქსელი უნდა განაზავონ ასეპტიური ტექნიკის გამოყენებით ნატრიუმის ქლორიდის 0,9%-იან ხსნარში ან 5%-იან საინექციო დექსტროზაში ან 5%0-იან დექსტროზაში და 0,9%იან საინექციო ნატრიუმის ქლორიდში ან 5%იან დექსტროზაში ან რინგერის საინექციო ხსნარში, საბოლოო კონცენტრაცია უნდა შეადგენეს 0.3-1.2მგ/მლ-ს.
საინფუზიოდ მომზადებული ხსნარის ქიმიური და ფიზიკური სტაბილურობა ნაჩვენები იყო 5°C - 25°C-ზე 7 დღის განმავლობაში 5% იან დექსტროზის ხსნარში განზავებისას და 14 დღის განმავლობაში 0.9%-იან ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში განზავებისას.
მიკრობიოლოგიური თვალსაზრისით პროდუქტის გამოყენება უნდა მოხდეს დაუყოვნებლივ. თუ გამოყენება არ მოხდება დაუყოვნებლივ, შენახვის დრო და პირობები მომხმარებლის პასუხისმგებლობაა და თუ განზავება მოხდა კონტროლირებულ და ასეპტიურ პირობებში ნორმაში არ უნდა გადააჭარბოს 24 საათს 2 -ტო 8°C –ზე.
განზავების შემდეგ ხსნარი განკუთვნილია მხოლოდ ერთხელ გამოყენებისთვის.
მომზადებისას ხსნარმა შეიძლება გამოავლინოს დაბინდვა, რაც განპირობებულია მომზადების საშუალებით და არ ქრება ფილტრაციით. პატაქსელი უნდა გამოიყენონ ხაზიანი ფილტრით, მიკროსკოპული მემბრანით - 0.22μმ. პოტენციალის მნიშვნელოვანი დაქვეითება არ აღინიშნა ხსნარის სიმულირებული შეყვანისას ფილტრის შემცველი ინტრავენური ტუბის საშუალებით.
პატაქსელის ინფუზიისას განსაკუთრებით 24-საათიანი საინფუზიო პერიოდის დასრულებისას აღწერილია დალექვის იშვიათი შემთხვევები,. თუმცა დალექვის მიზეზი შესწავლილი არ არის, იგი შესაძლოა დაკავშირებულია განზავებული ხსნარის სუპერგაჯერებასთან. დალექვის რისკის შესამცირებლად პატაქსელი უნდა გამოიყენონ განზავებიდან რაც შეიძლება მალე, უნდა მოერიდონ ჭარბ ტრიალს, ვიბრაციას ან შენჯღრევას. გამოყენებამდე საინფუზიო მოწყობილობა შესაბამისად უნდა გაირეცხოს. ინფუზიის დროს ხსნარი რეგულარულად უნდა დათვალიერდეს და ნალექის არსებობისას პროცესი უნდა შეწყდეს.
პაციენტის DEHP-სადმი ექსპოზიციის მინიმალიზაციისთვის, რომელიც შეიძლება დატუტიანტეს პლასტიციზებული PVC საინფუზიო ფლაკონებით, მოწყობილობით ან სხვა სამედიცინო ინსტრუმენტებით, განზავებული პატაქსელი უნდა შეინახონ არა- PVC ფლაკონებში (მინის, პოლიპროპილენის) ან პლასტმასის ფლაკონებში (პოლიპროპილენი, პოლიოლეფინი) და შეიყვანონ პოლიეთილენით ამოფენილი მოწყობილობით. საჭიროა გამფილტრავი მოწყობილობის გამოყენება (მაგ. IVEX-2®) რომლის ჩართვაც მოკლე შიგნითა და/ან გარეთა პლასტიცირებულ PVC ტუბში არ იწვევდა DEHP-ს მნიშვნელოვან დატუტიანებას.
განადგურება: პატაქსელის მომზადების, მიღებისთვის გამოყენებული და მასთან ნებისმიერი სხვა კონტაქტში მყოფი ყველა ნივთის განადგურება უნდა მოხდეს ციტოტოქსიური ნაერთების შენახვის ადიგლობრივი გაიდლაინების მიხედვით.
სად შევიძინოთ?