ირდაპინი / Irdapin
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): irbesartan, amlodipine
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები → კალციუმის არხების ბლოკატორები გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები → ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები
- მწარმოებელი კომპანია: NOBEL ILAC SANAYII VE TICARET A.S
- მწარმოებელი ქვეყანა: თურქეთი
- გამოშვების ფორმა: 150მგ + 10მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი №28 (2X14)
- გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
შემადგენლობა:
ყოველი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი აქტიური ნივთიერებების სახით შეიცავს 150 მგ ირბესარტანს და 13.89 მგ ამლოდიპინის ბესილატს, რაც წარმოადგენს 10 მგ ამლოდიპინის ექვივალენტურს; დამხმარე ნივთიერებების სახით შეიცავს ცელაქტოზა 80-ს და კროსკარმელოზას ნატრიუმს; საღებავის სახით - ტიტანის დიოქსიდს (E171) და რკინის ყვითელ ოქსიდს (E172).
ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები:
ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლები:
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანგიოტენზინ-II ანტაგონისტები და კალციუმის არხების ბლოკატორები.
ათქ კოდი: C09DB05.
ირდაპინი წარმოადგენს ირბესარტანის, ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტისა და ამლოდიპინის, კალციუმის არხების ბლოკატორების, კომბინაციას.
ირბესარტანი
ირბესარტანი არის პერორალურად აქტიური, ძლიერმოქმედი და სელექტიური ანგიოტენზინ-II რეცეპტორის (ქვეტიპი AT1) ანტაგონისტი. ირბესარტანი ბლოკავს AT1-რეცეპტორების მეშვეობით რეალიზებად ანგიოტენზინ-II-ის ყველა ეფექტს, მიუხედავად მისი წყაროს ან მოქმედების მექანიზმისა. ანგიოტენზინ-II (AT1) რეცეპტორების სელექტიური ანტაგონისტური მოქმედება იწვევს რენინის და ანგიოტენზინ-II-ის პლაზმური კონცენტრაციის ზრდას და ალდოსტერონის პლაზმური კონცენტრაციის შემცირებას. რეკომენდებულ დოზებში ირბესარტანით მონოთერაპიის დროს პაციენტებში ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევებისადმი მიდრეკილების გარეშე, შრატში კალიუმის კონცენტრაციები მნიშვნელოვნად არ იცვლება. ირბესარტანი არ აინჰიბირებს აგფ-ს (კინინაზა II), ფერმენტს, რომლითაც ხდება ანგიოტენზინ-II-ის წარმოქმნა და ბრადიკინინის დაშლა არააქტიურ მეტაბოლიტებამდე. ირბესარტანის მოქმედების გამოვლენისთვის მისი მეტაბოლური აქტივაცია არ არის საჭირო.
ფარმაკოდინამიკური ეფექტები
კლინიკური მოქმედება
ირბესარტანი:
ჰიპერტენზია:
ირბესარტანი აქვეითებს სისხლის წნევას გულის შეკუმშვათა სიხშირის მინიმალური ცვლილების ფონზე. 300 მგ-ზე მეტი დოზის დღეში ერთხელ მიღებისას არტერიული წნევის დაქვეითებას აქვს დოზადამოკიდებული ხასიათი. პრეპარატის 150-300 მგ დოზით დღეში ერთხელ მიღებისას არტერიული წნევის (სისტოლური/დიასტოლური) დაქვეიტების ხარისხი დოზათაშორის ინტერვალის ბოლოს (ანუ პრეპარატის მიღებიდან 24 საათის შემდეგ) პაციენტის ჰორიზონტალურ ან ვერტიკალურ მდგომარეობაში საშუალოდ 8-13/5-8 მმ-ით ვწყ. სვ. მაღალია პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით. არტერიული წნევის მაქსიმალური დაქვეითება მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 3-6 საათის შემდეგ და ჰიპოტენზიური ეფექტი ნარჩუნდება სულ მცირე 24 საათის განმავლობაში. რეკომენდებული დოზის მიღებისას, დიასტოლური და სისტოლური არტერიული წნევის მაქსიმალურ შემცირებასთან შედარებით, 24 საათის შემდეგ არტერიული წნევის დაქვეითება შეადგენს 60-70%-ს. პრეპარატის მიღება დოზით 150 მგ ერთჯერ დღეში და საშუალოდ 24 საათიანი ინტერვალით იწვევს ისეთივე ჰიპოტენზიურ ეფექტს, როგორც იგივე დოზის მიღება, გაყოფილი ორ მიღებაზე.
ირბესარტანის ჰიპოტენზიური მოქმედება ვითარდება 1-2 კვირის განმავლობაში, მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი კი მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 4-6 კვირის შემდეგ. ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ნარჩუნდება ხანგრძლივი მკურნალობის პირობებში. ირბესარტანით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ არტერიული წნევა თანდათან უბრუნდება საწყის სიდიდეს, ჰიპერტენზიის რეციდივი არ აღინიშნებოდა.
ირბესარტანის ეფექტურობა არ არის დამოკიდებული ასაკსა და სქესზე. როგორც რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი სხვა სამკურნალო საშუალებების შემთხვევაში, ჰიპერტენზიის მქონე შავკანიან პაციენტებში აღინიშნება უფრო ნაკლები რეაქცია ირბესარტანის მონოთერაპიის მიმართ. ირბესარტანის ჰიდროქლორთიაზიდის დაბალ დოზასთან (მაგალითად, 12.5 მგ დღე-ღამეში) ერთად მიღებისას ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შავკანიან პაციენტებში მსგავსია არაშავკანიან პაციენტებში დაფიქსირებული მაჩვენებლისა. შრატში შარდმჟავას შემცველობაზე ან შარდით შარდმჟავას გამოყოფაზე კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა არ აღინიშნა.
ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტი არტერიული ჰიპერტენზიით და თირკმლის დაავადებით:
კვლევამ “მიკროალბუმინურიაზე ირბესარტანის მოქმედება არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით (IRMA 2)“ აჩვენა, რომ ირბესარტანი დოზით 300 მგ ახანგრძლივებს პროტეინურიის აშკარა პროგრესირებას მიკროალბუმინურიის მქონე პაციენტებში. IRMA 2 წარმოადგენდა პლაცებო-კონტროლირებად, ორმაგ-ბრმა, ავადობის შემსწავლელ კვლევას ტიპი 2 დიაბეტის, მიკროალბუმინურიის (30-300 მგ/დღეში) და თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე (შრატისმიერი კრეატინინი <1.5 მგ/დლ მამაკაცებში და <1.1 მგ/დლ ქალებში) 590 პაციენტის მონაწილეობით. კვლევაში შესწავლილ იქნა ირბესარტანის ხანგრძლივი მოქმედება (2 წელი) კლინიკური (აშკარა) პროტეინურიის პროგრესირებაზე (შარდში ალბუმინის ექსკრეციის ხარისხი (UAER) > 300 მგ/დღეში, და საწყის მაჩვენებელთან შედარებით, შარდში ალბუმინის ექსკრეციის ხარისხი გაზრდა სულ მცირე 30%-ით). წინასწარ განსაზღვრული სისხლის წნევის სამიზნე მაჩვენებელი იყო <135/85 მმ ვწყ. სვ. დამატებითი ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებები (აგფ-ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ-II რეცეპტორის აგონისტების და დიჰიდრიპირიდინის კალციუმის ბლოკატორების გარდა) დამატებულ იქნა საჭირების მიხედვით სისხლის წნევის სამიზნე მაჩვენებლის მისაღწევად. ვინაიდან მკურნალობის ყველა ჯგუფში მიღწეული იყო სისხლის წნევის ერთნაირი მაჩვენებლები, 300 მგ ირბესარტანით მკურნალობის ჯგუფში ჩართულ რამდენიმე პაციენტს (5.2%), პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით (14.9%), ან 150 მგ ირბესარტანით მკურნალობის ჯგუფში ჩართულ რამდენიმე პაციენტს (9.7%) აღენიშნათ აშკარა პროტეინურიის საბოლოო წერტილი. დაქვეითების ფარდობითი რისკი, პლაცებოსთან შედარებით (პ=0.0004), შეადგენდა 70%-ს უფრო მაღალი დოზის შემთხვევაში. გლომერული ფილტრაციის სიჩქარის (გფს) თანმხლები გაუმჯობესება არ იქნა შეფასებული მკურნალობის პირველი სამი თვის განმავლობაში. კლინიკური პროტეინურიის პროგრესირების შენელება აღინიშნა უკვე სამ თვეში და გაგრძელდა 2 წელზე მეტი დროის განმავლობაში. ნორმოალბუმინურიის მაჩვენებლის საწყის ეტაპზე დაბრუნება (<30 მგ/დლ) უფრო ხშირად აღინიშნა 300 მგ ირბესარტანის ჯგუფში (34%), პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით (21%).
პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში გულის უკმარისობით
ჰემოდინამიკურმა კვლევებმა და კონტროლირებადმა კლინიკურმა კვლევებმა ფიზიკური დატვირთვის სინჯის გამოყენებით აჩვენა, რომ II-III ფუნქციონალურ კლასში NYHA-ს მიხედვით ამლოდიპინი არ იწვევს გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტების მდგომარეობის გაუარესებას, რაც დასტურდება ტოლერანტობის ხარისხით ფიზიკური დატვირთვის მიმართ, მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციითა და კლინიკური სიმპტომატიკით.
პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში (PRAISE), რომელშიც მონაწილეობდნენ პაციენტები NYHA-ს მიხედვით III-IV ფუნქციონალური კლასის გულის უკმარისობით, რომლებიც ღებულობდნენ დიგოქსინს, დიურეტიკებსა და აგფ-ინჰიბიტორებს, ამლოდიპინი არ იწვევდა გარდაცვალების რისკის ან გარდაცვალების ჯამური რისკის და გართულებების ზრდას, დაკავშირებულს გულის უკმარისობასთან.
ამლოდიპინის შემდგომ, ხანგრძლივ, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში (PRAISE-2) NYHA-ს მიხედვით III-IV ფუნქციონალური კლასის პაციენტებში გულის ქრონიკული უკმარისობით, გულის იშემიური დაავადების კლინიკური ან ობიექტური ნიშნების გარეშე, რომლებიც ღებულობდნენ აგფ-ინჰიბიტორებს, დიგიტალისს და დიურეტიკებს, ამლოდიპინი არ ახდენდა გავლენას საერთო და გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიის მიზეზით გამოწვეულ გარდაცვალებაზე. იმავე პაციენტებში ამლოდიპინის მიღებას თან ახლდა ფილტვების შეშუპების შემთხვევების რაოდენობის ზრდა მიუხედავად იმისა, რომ რაიმე მნიშვნელოვანი სხვაობა არ აღინიშნა გულის უკმარისობის გაუარესების მხრივ პლაცებოსთან შედარებით.
გულის შეტევის პროფილაქტიკის მიზნით მკურნალობის კვლევა (ALLHAT)
დაავადების და სიკვდილიანობის რანდომიზებული ორმაგი ბრმა კვლევა სახელწოდებით “ანტიჰიპერტენზიული და ჰიპოლიპიდური მკურნალობის კვლევა გულის შეტევის პროფილაქტიკის მიზნით” (ALLHAT), ჩატარდა უფრო თანამედროვე პრეპარატების მოქმედების შედარების მიზნით: 2.5-10 მგ/დღეში ამლოდიპინი (კალციუმის არხების ბლოკატორი) ან 10-40 მგ/დღეში ლიზინოპრილი (აგფ-ინჰიბიტორი) პირველი ხაზის პრეპარატების სახით 12.5-25 მგ/დღეში თიაზიდური დიუტერიკის, ქლორთალიდონის მოქმედებასთან, მსუბუქი და ზომიერი ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ.
სულ რანდომიზებული იყო 55 წლის ან უფროსი ასაკის, 33,357 პაციენტი არტერიული ჰიპერტენზიით, რომლებიც იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ, საშუალოდ, 4,9 წლის განმავლობაში. პაციენტებს ჰქონდათ მინიმუმ გულის იშემიური დაავადების ერთი დამატებითი რისკის ფაქტორი, გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ინსულტის, >6 თვეზე კვლევაში ჩართვამდე, ან დოკუმენტურად დადასტურებული ათეროსკლეროზული გენეზის სხვა გულ-სისხლძარღვთა დაავადების (სულ 51.5%); მე-2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტის (36.1%); ქოლესტერინი-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ˂ 35 მგ/დლ (11.6%); ელექტროკარდიოგრამაზე ან ექოკარდიოგრაფიის დროს დიაგნოსტირებული მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის (20.9%), მოცემული დროისთვის მწეველობის (21.9%) ჩათვლით.
ძირითადი საბოლოო წერტილი წარმოადგენდა გულის ფატალური იშემიური დაავადებისა და არა-ფატალური მიოკარდიუმის ინფარქტის კომბინაციას. მნიშვნელოვანი სხვაობა ძირითადი საბოლოო წერტილის სიხშირის მიხედვით ამლოდიპინით და ქლორტალიდონით თერაპიას შორის არ ყოფილა: ღღ 0.98 95% ნდობის ინტერვალი [0.90-1.07] პ=0.65. მეორად საბოლოო წერტილებს შორის, ჯგუფში, რომელიც ღებულობდა ამლოდიპინს, გულის უკმარისობა (გულ-სისხლძარღვთა საბოლოო წერტილის შემადგენელი კომბინაციის კომპონენტი) იყო მნიშვნელოვნად უფრო მაღალი, ვიდრე ჯგუფში, რომელიც ღებულობდა ქლორტალიდონს (10.2% ვს. 7.7%, ღღ 1.38, 95% ნდობის ინტერვალი [1.25-1.52] პ<0.001). თუმცა მნიშვნელოვანი სხვაობა სიკვდილიანობაში ყველა მიზეზის მიხედვით ამლოდიპინით და ქლორტალიდონით თერაპიას შორის არ გამოვლენილა: ღღ 0.96 95% ნდობის ინტერვალი [0.89-1.02] р=0.20.
ამლოდიპინი
ამლოდიპინი წარმოადგენს დიჰიდროპირიდინის ჯგუფში შემავალი კალციუმის იონის ინფლუქსის ინჰიბიტორს (არხების ნელ ბლოკატორს ან კალციუმის იონის ანტაგონისტს) და აინჰიბირებს კალციუმის იონების ტრანსმემბრანულ ინფლუქსს გულისა და სისხლძარღვთა გლუვ კუნთებში.
ამლოდიპინის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია პირდაპირი რელაქსანტური ეფექტით სისხლძარღვების გლუვ კუნთებზე. ძირითადი მექანიზმი, რომლის მეშვეობითაც ამლოდიპინი ხსნის სტენოკარდიას, სრულად არ არის განსაზღვრული, თუმცა ამლოდიპინი ამცირებს საერთო იშემიურ დატვირთვას შემდეგი ორი მექანიზმით:
1) ამლოდიპინი აფართოებს პერიფერიულ არტერიოლებს და შესაბამისად ამცირებს საერთო პერიფერიულ რეზისტენტობას (პოსტდატვირთვა), რის წინააღმდეგაც გულს უწევს ზედმეტი დატვირთვა. გულის რიტმი რჩება სტაბილური, გულის ამგვარი განტვირთვა ამცირებს მიოკარდიუმის ენერგიის მოხმარებას და ჟანგბადის საჭიროებას.
2) ამლოდიპინის მოქმედების მექანიზმი ასევე მოიცავს ძირითადი კორონარული არტერიების და კორონარული არტერიოლების გაფართოებას ნორმალურ და იშემიურ რეგიონებში. მსგავსი გაფართოება ზრდის მიოკარდიუმის მიერ ჟანგბადის მიღებას პაციენტებში კორონარული არტერიების სპაზმის დროს (პრინცმეტალის ან ვარიანტის სტენოკარდია).
არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში ამლოდიპინის ერთჯერადი სადღეღამისო დოზა უზრუნველყოფს არტერიული წნევის კლინიკურად მნიშვნელოვან დაქვეითებას 24 საათის განმავლობაში როგორც ჰორიზონტალურ, ასევე ვერტიკალურ მდგომარეობაში. შენელებული მოქმედების გამო, მწვავე ჰიპოტენზიის განვითარება არ არის დამახასიათებელი ამლოდიპინის მიღებისას.
სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში ამლოდიპინის ერთჯერადი სადღეღამისო დოზა ზრდის ფიზიკური დატვირთვის შესრულების დროს, აფერხებს სტენოკარდიული შეტევის განვითარებას და შთ სეგმენტის დეპრესიას 1 მმ-ით და ამცირებს სტენოკარდიული შეტევების და გლიცერინის ტრინიტრატის მიღების სიხშირეს.
ამლოდიპინი არ ახდენს უარყოფით გავლენას ნივთიერებათა ცვლასა და სისხლის პლაზმის ლიპიდურ პროფილზე, ამიტომ მისი გამოყენება ხელსაყრელია ბრონქიალური ასთმის, შაქრიანი დიაბეტისა და პოდაგრის მქონე პაციენტების სამკურნალოდ.
პრეპარატის გამოყენება გულის იშემიური დაავადების (გიდ) მქონე პაციენტებში
ამლოდიპინის გამოყენების ეფექტურობა გულის იშემიური დაავადების (გიდ) მქონე პაციენტებში კლინიკური შემთხვევების პრევენციის მიზნით შეისწავლებოდა დამოუკიდებელ, მრავალცენტრულ, რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდა 1997 პაციენტი, ამლოდიპინის შედარება ენალაპრილთან თრომბოზის განვითარების პრევენციის კუთხით (CAMELOT). აღნიშულ კვლევაში 663 პაციენტი 2 წლის განმავლობაში ღებულობდა 5–10 მგ ამლოდიპინს, 673 პაციენტი ღებულობდა 10-20 მგ ენალაპრილს, ხოლო 655 პაციენტი ღებულობდა პლაცებოს სტანდარტულ თერაპიასთან კომბინაციაში, რომელიც მოიცავდა სტატინებს, ბეტა-ადრენობლოკატორებს, შარდმდენებს და ასპირინს. ეფექტურობის ძირითადი შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში 1. კვლევის შედეგები ცხადყოფს, რომ ამლოდიპინით მკურნალობის ფონზე შემცირდა სტენოკარდიის მიზეზით ჰოსპიტალიზაციის სიხშირე და ასევე შემცირდა გიდ-ის მქონე პაციენტებში რევასკულარიზაციის პროცედურების სიხშირე.
|
ცხრილი 1. CAMELOT კვლევაში კლინიკურად მნიშვნელოვანი გამოსავლების სიხშირე |
|||||
|
გულ-სისხლძარღვთა გართულება, რაოდენობა (%) |
ამლოდიპინი vs. პლაცებო |
||||
|
გამოსავალი |
ამლოდიპინი |
პლაცებო |
ენალაპრილი |
ფარდობითი რისკი (95% CI) |
P-მნიშვნელობა |
|
ძირითადი საბოლოო წერტილი |
|||||
|
არასასურველი მოვლენები გულ-სისხლძარღვთა მხრივ |
110 (16.6) |
151 (23.1) |
136 (20.2) |
0.69 (0.54 – 0.88) |
.003 |
|
ინდივიდუალური კომპონენტები |
|||||
|
კორონალური არტერიების რევასკულარიზაცია |
78 (11.8) |
103 (15.7) |
95 (14.1) |
0,73 (0.54-0.98) |
.03 |
|
ჰოსპიტალიზაცია სტენოკარდიის გამო |
51 (7.7) |
84 (12.8) |
86 (12.8) |
0,58 (0.41-0.82) |
.002 |
|
არაფატალური მიოკარდიუმის ინფარქტი |
14 (2.1) |
19 (2.9) |
11 (1.6) |
0.73 (0.37-1.46) |
.37 |
|
ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა |
6 (0.9) |
12 (1.8) |
8 (1.2) |
0.50 (0.19-1.32) |
.15 |
|
გარდაცვალების შემთხვევა გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიის გამო |
5 (0.8) |
2 (0.3) |
5 (0.7) |
2.46 (0.48-12.7) |
.27 |
|
ჰოსპიტალიზაცია გულის შეგუბებითი უკმარისობის გამო |
3 (0.5) |
5 (0.8) |
4 (0.6) |
0.59 (0.14-2.47) |
.46 |
|
რეანიმაცია გულის გაჩერების შემდეგ |
0 |
4 (0.6) |
1 (0.1) |
არ არის მითითებული |
.04 |
|
პირველადად გამოვლენილი პერიფერიული სისხლძარღვების დაავადებები |
5 (0.8) |
2 (0.3) |
8 (1.2) |
2.6 (0.50-13.4) |
.24 |
აბრევიატურები: CHF - გულის შეგუბებითი უკმარისობა; CI – სარწმუნოების ინტერვალი; MI - მიოკარდიუმის ინფარქტი; TIA- ტრანზიტორული იშემიური შეტევა.
პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში გულის უკმარისობით
ჰემოდინამიკურმა კვლევებმა და კონტროლირებადმა კლინიკურმა კვლევებმა ფიზიკური დატვირთვის სინჯის გამოყენებით აჩვენა, რომ II-III ფუნქციონალურ კლასში NYHA-ს მიხედვით ამლოდიპინი არ იწვევს გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტების მდგომარეობის გაუარესებას, რაც დასტურდება ტოლერანტობის ხარისხით ფიზიკური დატვირთვის მიმართ, მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციითა და კლინიკური სიმპტომატიკით.
პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში (PRAISE), რომელშიც მონაწილეობდნენ პაციენტები NYHA-ს მიხედვით III-IV ფუნქციონალური კლასის გულის უკმარისობით, რომლებიც ღებულობდნენ დიგოქსინს, დიურეტიკებსა და აგფ-ინჰიბიტორებს, ამლოდიპინი არ იწვევდა გარდაცვალების რისკის ან გარდაცვალების ჯამური რისკის და გართულებების ზრდას, დაკავშირებულს გულის უკმარისობასთან.
ამლოდიპინის შემდგომ, ხანგრძლივ, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში (PRAISE-2) NYHA-ს მიხედვით III-IV ფუნქციონალური კლასის პაციენტებში გულის ქრონიკული უკმარისობით, გულის იშემიური დაავადების კლინიკური ან ობიექტური ნიშნების გარეშე, რომლებიც ღებულობდნენ აგფ-ინჰიბიტორებს, დიგიტალისს და დიურეტიკებს, ამლოდიპინი არ ახდენდა გავლენას საერთო და გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიის მიზეზით გამოწვეულ გარდაცვალებაზე. იმავე პაციენტებში ამლოდიპინის მიღებას თან ახლდა ფილტვების შეშუპების შემთხვევების რაოდენობის ზრდა.
გულის შეტევის პროფილაქტიკის მიზნით მკურნალობის კვლევა (ALLHAT)
დაავადების და სიკვდილიანობის რანდომიზებული ორმაგი ბრმა კვლევა სახელწოდებით “ანტიჰიპერტენზიული და ჰიპოლიპიდური მკურნალობის კვლევა გულის შეტევის პროფილაქტიკის მიზნით” (ALLHAT), ჩატარდა უფრო თანამედროვე პრეპარატების მოქმედების შედარების მიზნით: 2.5-10 მგ/დღეში ამლოდიპინი (კალციუმის არხების ბლოკატორი) ან 10-40 მგ/დღეში ლიზინოპრილი (აგფ-ინჰიბიტორი) პირველი ხაზის პრეპარატების სახით 12.5-25 მგ/დღეში თიაზიდური დიუტერიკის, ქლორთალიდონის მოქმედებასთან, მსუბუქი და ზომიერი ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ.
სულ რანდომიზებული იყო 55 წლის ან უფროსი ასაკის, 33,357 პაციენტი არტერიული ჰიპერტენზიით, რომლებიც იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ, საშუალოდ, 4,9 წლის განმავლობაში. პაციენტებს ჰქონდათ მინიმუმ გულის იშემიური დაავადების ერთი დამატებითი რისკის ფაქტორი, გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ინსულტის (>6 თვეზე კვლევაში ჩართვამდე) ან დოკუმენტურად დადასტურებული ათეროსკლეროზული გენეზის სხვა გულ-სისხლძარღვთა დაავადების (სულ 51.5%); მე-2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტის (36.1%); ქოლესტერინი-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ˂ 35 მგ/დლ (11.6%); ელექტროკარდიოგრამაზე ან ექოკარდიოგრაფიის დროს დიაგნოსტირებული მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის (20.9%), მოცემული დროისთვის მწეველობის (21.9%) ჩათვლით.
ძირითადი საბოლოო წერტილი წარმოადგენდა ფატალური გულის იშემიური დაავადებისა და არა-ფატალური მიოკარდიუმის ინფარქტის კომბინაციას. მნიშვნელოვანი სხვაობა ძირითადი საბოლოო წერტილის სიხშირის მიხედვით ამლოდიპინით და ქლორტალიდონით თერაპიას შორის არ ყოფილა: ღღ 0.98 95% ნდობის ინტერვალი [0.90-1.07] პ=0.65. მეორად საბოლოო წერტილებს შორის, ჯგუფში, რომელიც ღებულობდა ამლოდიპინს, გულის უკმარისობა (გულ-სისხლძარღვთა საბოლოო წერტილის შემადგენელი კომბინაციის კომპონენტი) იყო მნიშვნელოვნად უფრო მაღალი, ვიდრე ჯგუფში, რომელიც ღებულობდა ქლორტალიდონს (10.2% ვს. 7.7%, ღღ 1.38, 95% ნდობის ინტერვალი [1.25-1.52] პ<0.001). თუმცა მნიშვნელოვანი სხვაობა სიკვდილიანობაში ყველა მიზეზის მიხედვით ამლოდიპინით და ქლორტალიდონით თერაპიას შორის არ გამოვლენილა: ღღ 0.96 95% ნდობის ინტერვალი [0.89-1.02] р=0.20.
პრეპარატის გამოყენება ბავშვებში (6 წლის და უფროსი ასაკის)
კვლევაში 6-დან 17 წლამდე ასაკის 268 ბავშვის მონაწილეობით, რომლებიც უპირატესად დაავადებულნი იყვნენ მეორადი არტერიული ჰიპოტენზიით, ჩატარდა ამლოდიპინის 2.5 მგ და 5.0 მგ დოზებით და პლაცებოს შედარება. კვლევამ აჩვენა, რომ პრეპარატის ორივე დოზა მნიშვნელოვანი ხარისხით აქვეითებდა სისტოლურ არტერიულ წნევას პლაცებოსთან შედარებით. სხვაობა ორ დოზას შორის სტატისტიკურად უმნიშვნელო იყო.
ამლოდიპინის ხანგრძლივი ზემოქმედება ზრდაზე, სქესობრივ მომწიფებასა და საერთო განვითარებაზე არ არის შესწავლილი. ბავშვობაში ამლოდიპინით თერაპიის ხანგრძლივი ზემოქმედება გულ-სისხლძარღვთა ავადობაზე და სიკვდილიანობაზე მოზრდილ ასაკში ასევე არ არის დადგენილი.
ფარმაკოკინეტიკა
ზოგადი მახასიათებლები
ირბესარტანი
შეწოვა:
პერორალურად მიღების შემდეგ ირბესარტანი კარგად შეიწოვება: აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 60-80%-ს. ირბესარტანის ბიოშეღწევადობაზე გავლენას არ ახდენს საკვების მიღება.
ირდაპირინის ბიოშეღწევადობაზე გავლენას არ ახდენს საკვების მიღება.
გავრცელება:
პლაზმის ცილების შეკავშირება დაახლოებით 96%-ს შეადგენს, რომლის დროსაც სისხლის უჯრედული კომპონენტების აკრძალვა უმნიშვნელოა. ირბესარტანის განაწილების მოცულობა შეადგენს 53-93 ლიტრს. 14ჩ-მარკირებული ირბესარტანის პერორალური მიღების ან ინტრავენური შეყვანის შემდეგ, მოცირკულირე პლაზმური რადიოაქტივობის 80-85% შეიძლება მიეწეროს შეუცვლელ ირბესარტანს.
წრფივობა:
10-600 მგ თერაპიული დოზით მიღებისას ირბესარტანთან დაკავშირებით აღინიშნა წრფივი და დოზის პროპორციული ფარმაკოკინეტიკა; 600 მგ-მდე დოზით მიღებისას (დოზა, რომელიც ორჯერ აღემატება პრეპარატის რეკომენდებულ მაქსიმალურ დოზას) აღინიშნა პერორალურ შეწოვაში პროპორციულზე ნაკლები ზრდა; აღნიშნულის მოქმედების მექანიზმი უცნობია. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციები მიიღწევა პრეპარატის პერორალურად მიღებიდან 1.5-2 საათის შემდეგ.
ბიოტრანსფორმაცია:
ირბესარტანი მეტაბოლიზდება ღვიძლში გლუკურონიდის დაჟანგვისა და კონიუგაციის გზით. სისტემურ სისხლის მიმოქცევაში არსებული ძირითადი მეტაბოლიტი არის ირბერსარტანის გლუკურონიდი (დაახლოებით 6%). ციტოქრომის P450 ფერმენტებით ჩატარებულმა ინ-ვიტრო კვლევებმა აჩვენა, რომ ირბესარტანი ძირითადად იჟანგება ჩYP2ჩ9 დახმარებით, ხოლო ჩYP3A4 იზოფერმენტის მონაწილეობა ირბერსარტანის მეტაბოლიზმში უმნიშვნელოა. 10-600 მგ თერაპიული დოზით მიღებისას ირბესარტანს გააჩნია წრფივი და დოზის პროპორციული ფარმაკოკინეტიკა; 600 მგ-მდე დოზით მიღებისას (დოზა, რომელიც ორჯერ აღემატება პრეპარატის რეკომენდებულ მაქსიმალურ დოზას) აღინიშნა პერორალურ შეწოვაში პროპორციულზე ნაკლები ზრდა; აღნიშნულის მოქმედების მექანიზმი უცნობია. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციები მიიღწევა პრეპარატის პერორალურად მიღებიდან 1.5-2 საათის შემდეგ.
გამოყოფა:
სხეულისა და თირკმლის სრული კლირენსი შეადგენს 157-176 და 3-3.5 მლ/წთ-ს, შესაბამისად. საშუალოდ ირბესარტანის საბოლოო ნახევრად გამოყოფის პერიოდი არის 11-15 საათი. პლაზმაში სტაბილური კონცენტრაცია მიიღწევა პრეპარატის ერთი სადღეღამისო დოზით მიღების დაწყებიდან 3 დღის განმავლობაში. პრეპარატის აღნიშნული დოზით განმეორებითი მიღების შემთხვევაში აღინიშნება ირბესარტანის შეზღუდული ოდენობით დაგროვება პლაზმაში (20%-ზე ნაკლები). კვლევის ფარგლებში პლაზმაში ირბესარტანის გარკვეულწილად მაღალი კონცენტრაცია აღინიშნა მდედრობითი სქესის პაციენტებში. თუმცა, არ დაფიქსირდა რაიმე სხვაობა ირბესარტანის ნახევრად გამოყოფის პერიოდისა და დაგროვების მხრივ. მდედრობითი სქესის პაციენტებში არ იყო აუცილებელი დოზის რეგულირება. ირბესარტანის AUC-ისა და Cmax-ის მაჩვენებლები ოდნავ უფრო მაღალი იყო ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში (>65 წელი), ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით (18-40 წელი). თუმცა პრეპარატის საბოლოო ნახევრად გამოყოფის პერიოდი მნიშვნელოვნად არ შეცვლილა.
ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის ცვლილების აუცილებლობა არ იყო.
ირბესარტანი და მისი მეტაბოლიტები გამოიყოფა ნაღველით და შარდით. 14C-მარკირებული ირბესარტანის პერორალურად მიღების ან ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ რადიოაქტივობის დაახლოებით 20% აღინიშნება შარდში, დანარჩენი ნაწილი - განავალში. შეყვანილი დოზის 2%-ზე ნაკლები გამოიყოფა შარდით უცვლელი ირბესარტანის სახით.
პლაზმაში პრეპარატის საბოლოო ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 35-50 საათს და სტაბილური კონცენტრაცია მიიღწევა პრეპარატის ერთი სადღეღამისო დოზით მიღებისას.
პაციენტების მახასიათებლები:
თირკმლის ფუნქციის დარღვევა:
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ან ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში, ირბესარტანის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მნიშვნელოვნად არ იცვლება. ირბესარტანის მიღება არ წყდება ჰემოდიალიზზე ყოფნის დროს.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა:
ირბესარტანის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მნიშვნელოვნად არ იცვლება უმნიშვნელო ან საშუალო სიმძიმის ციროზის მქონე პაციენტებში. ღვიძლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში კვლევები არ ჩატარებულა.
ამლოდიპინი
შეწოვა, განაწილება და შეკავშირება პლაზმის ცილებთან:
თერაპიული დოზების პერორალური მიღების შემდეგ, ამლოდიპინი კარგად შეიწოვება სისხლში, პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლში აღინიშნება 6-12 საათი შემდეგ. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა მერყეობს 64 და 80%-ს შორის. განაწილების მოცულობა დაახლოებით 21 ლ/კგ-ს შეადგენს. ინ ვიტრო კვლევებმა აჩვენა,რომ სისხლში მოცირკულირე ამლოდიპინის დაახლოებით 97.5% უკავშირდება პლაზმის ცილებს.
ამლოდიპინის ბიოშეღწევადობაზე არ მოქმედებს საკვების მიღება.
ბიოტრანსფორმაცია/გამოყოფა
პლაზმაში ნახევრად გამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 35-50 სთ-ს და ნარჩუნდება დღეში ერთჯერადი დოზირებისას. ამლოდიპინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში არააქტიურ მეტაბოლიტებად, პრეპარატი გამოიყოფა შარდით 10% საწყისი ნივთიერების და 60% მეტაბოლიტების ფორმით.
ღვიძლის ფუნქციის დარღევა
არსებობს ძალზედ შეზღუდული კლინიკური მონაცემები ამლოდიპინის მიღებასთან დაკავშირებით პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით. პაციენტებს ღვიძლის უკმარისობით აღენიშნებათ ამლოდიპინის დაქვეითებული კლირენსი, რაც იწვევს ნახევრად გამოყოფის პერიოდის გახანგრძლივებას და AUჩ-ის გაზრდას დაახლოებით 40-დან 60%-მდე.
ხანდაზმულები
ამლოდიპინის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო პლაზმაში ხანდაზმულებსა და ახალგაზრდებში ერთნაირია. თუმცა ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში ამლოდიპინის კლირენსი შემცირებულია, რაც იწვევს მრუდის ქვეშ ფართობის (AUC) და ნახევრად გამოყოფის პერიოდის გაზრდას. AUC-ისა და ნახევრად გამოყოფის პერიოდის ზრდა პაციენტებში გულის შეგუბებითი უკმარისობით მოსალოდნელი იყო მოცემულ პაციენტთა ჯგუფში.
ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია არ არის საჭირო.
პედიატრიული ასაკის პაციენტები
ფარმაკოკინეტიკის კვლევა ტარდებოდა 1-დან 17 წლამდე ასაკის, არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე 74 ბავშვის მონაწილეობით (6-დან 12 წლამდე ასაკის 34 პაციენტი და 13-დან 17 წლამდე ასაკის 28 პაციენტი). პაციენტები ღებულობდნენ ამლოდიპინს 1.25-დან 20 მგ-მდე დოზით ერთხელ ან ორჯერ დღეში. 6-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში და 13-დან 17 წლამდე მოზარდებში ტიპიური კლირენსი (ჩL/F) პერორალური გამოყენების შემდეგ შეადგენდა 22.5 და 27.4 ლ/სთ-ს, შესაბამისად, ვაჟებში, და 16.4 და 21.3 ლ/სთ, შესაბამისად – გოგონებში. აღინიშნებოდა დიდი ინდივიდთა შორისი ვარიაბელურობა. მონაცემები 6 წლამდე ბავშვებთან მიმართებაში შეზღუდულია.
ჩვენება:
ირდაპინი გამოიყენება პირველადი არტერიული ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ.
აღნიშნული კომბინაცია ნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომელთა სისხლის წნევის ადეკვატურად კონტროლი შეუძლებელია მხოლოდ ირბესარტანით ან ამლოდიპინით.
უკუჩვენებები:
• მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერებების (ირბესარტანის და ამლოდიპინის) მიმართ, ასევე ნებისმიერი დამხმარე კომპონენტის ან დიჰიდროპირიდინების მიმართ (ამლოდიპინი წარმოადგენს დიჰიდროპირიდინის ჯგუფში შემავალი კალციუმის არხების ბლოკატორს);
• ორსულობა;
• ლაქტაცია;
• მწვავე ჰიპოტენზია;
• შოკი (კარდიოგენური შოკის ჩათვლით);
• მარცხენა პარკუჭის გამავალი ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა (მაგალითად, მაღალი ხარისხის აორტის სტენოზი);
• ჰემოდინამიკურად არასტაბილური გულის უკმარისობა მძიმე მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომ;
• ანგიოტენზინ-II რეცეპტორის ბლოკატორების ან ანგიოტენზინის გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორების ერთდროული მიღება ალისკირენთან უკუნაჩვენებია შაქრიანი დიაბეტით ან თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში (GFR<60 მლ/წთ/1.73 მ2) (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“ ან „პრეპარატების ურთიერთქმედება“).
გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები:
ინტრავასკულარული სითხის მოცულობის შემცირება (ჰიპოტენზია)
სიმპტომური ჰიპოტენზია, განსაკუთრებით პირველი დოზის მიღების შემდეგ, შესაძლებელია განვითარდეს იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ სითხის მოცულობის და/ან ნატრიუმის დონის შემცირება საკვები მარილის შეზღუდვით, მძლავრი დიურეზული თერაპიით, დიარეით ან პირღებინებით. ამგვარი მდგომარეობა უნდა გამოსწორდეს ირდაპინით მკურნალობის დაწყებამდე. მოცემულ შემთხვევებში, მკურნალობა იწყება ყველაზე დაბალი დოზით.
რენოვასკულარული ჰიპერტენზია
აღინიშნება მწვავე ჰიპოტენზიის ან თირკმლის უკმარისობის განვითარების მომატებული რისკი იმ შემთხვევაში, როდესაც ის პაციენტები, რომელთაც უტარდებათ ორმხრივი თირკმლის არტერიების სტენოზი ან არტერიების სტენოზი ერთ ფუნქციონირებად თირკმელზე, გადიან მკურნალობას იმ სამკურნალო საშუალებებით, რომლებიც მოქმედებს რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე. ვინაიდან ამგვარი ეფექტი არ არის დოკუმენტურად დასაბუთებული იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულბენ ირდაპინს, მსგავსი ეფექტი ანგიოტენზინ-II რეცეპტორის ანტაგონისტების შემთხვევაში არ არის გათვალისწინებული.
თირკმლის დისფუნქცია და ტრანსპლანტაცია
იმ შემთხვევაში, თუ ირდაპინი გამოიყენება თირკმლის დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებში, შრატში კალიუმისა და კრეატინინის შემცველობის დონეების პერიოდული მონიტორინგი რეკომენდებულია. იმ პაციენტებთან დაკავშირებით, რომლებმაც ახლახანს ჩაიტარეს თირკმლის ტრანსპლანტაცია, პრეპარატის მიღების გამოცდილება არ არის.
რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის (RAAS) ორმაგი ბლოკადა
აღინიშნება ჰიპოტენზია, სინკოპე, ინსულტი, ჰიპერკალიემია და ცვლილებები ღვიძლის ფუნქციონირების მხრივ (ღვიძლის მწვავე უკმარისობის ჩათვლით) მგრძნობიარე პაციენტებში ერთდროული მიღებისას, რამაც შესაძლებელია გავლენა მოახდინოს აღნიშნულ სისტემაზე. ვინაიდან ის იწვევს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის ორმაგ ბლოკადას, ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ბლოკატორების ან ანგიოტენზინის გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორების ერთდროული მიღება ალისკირენთან არ არის რეკომენდებული. ალისკირენის ერთდროული მიღება ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ბლოკატორებთან ან ანგიოტენზის გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორებთან უკუნაჩვენებია შაქრიანი დიაბეტით ან თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში (GFR<60 მლ/წთ/1.73 მ2) (იხილეთ პუნქტი „უკუჩვენებები“).
ჰიპერტენზიული კრიზისი
პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება არ არის დადგენილი.
არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტები ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტითა და თირკმლის დაავადებით
ირბესარტანის ეფექტი როგორც თირკმლის, ასევე გულ-სისხძარღვთა დაავადებებისას არ არის ერთგვაროვანი ყველა ქვეჯგუფში, რაც ნაჩვენებია პროგრესირებადი თირკმლის დაავადების მქონე პაციენტებზე ჩატარებული კვლევაში განხორციელებული ანალიზით. კერძოდ, აღნიშნული ეფექტები ნაკლებად ხელსაყრელია ქალებსა და არა-კავკასიური რასის სუბიექტებში (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოდინამიკა“).
ჰიპერკალიემია
როგორც სხვა პრეპარატების შემთხვევაში, რომლებიც გავლენას ახდენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე, ჰიპერკალიემია შესაძლებელია განვითარდეს ირდაპინით მკურნალობის დროს, განსაკუთრებით თირკმლის უკმარისობის, დიაბეტური თირკმლის დაავადებით გამოწვეული აშკარა პროტეინურიის და/ან გულის უკმარისობის შემთხვევაში. რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტების შრატში კალიუმის შემცველობის სათანადო მონიტორინგი რეკომენდებულია (იხილეთ პუნქტი „პრეპარატების ურთიერთქმედება“).
პრეპარატის გამოყენება ღვიძლის დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებში
როგორც სხვა კალციუმის არხის ანტაგონისტების შემთხვევაში, ამლოდიპინის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი ხანგრძლივდება ღვიძლის დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებში; აღნიშნულ პაციენტებში დოზებთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არის დადგენილი. შესაბამისად ირდაპინის მიღება უნდა დაიწყოს დოზირების ინტერვალის ყველაზე დაბალ მაჩვენებელზე. მკურნალობის დასაწყისში, ასევე დოზის ზრდის დროს საჭიროა სათანადო სიფრთხილის ზომების მიღება. ღვიძლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში აუცილებელია დოზის ნელი ტიტრირება და სათანადო მონიტორინგი.
პრეპარატის გამოყენება გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში
კალციუმის არხების ბლოკატორების, მათ შორის ამლოდიპინის გამოყენება უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით გულის შეგუბებითი უკმარისობის მქონე პაციენტებში, ვინაიდან აღნიშნულმა პრეპარატებმა შესაძლებელია გაზარდოს მომავალში გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების ან გარდაცვალების რისკი.
სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც ზრდიან ფილტვის შეშუპების განვითარების რისკს
ზოგიერთ პაციენტს, რომლებიც იტარებდნენ მკურნალობას ალისკირენით, ანამნეზში აღენიშნათ ანგიონევროტული შეშუპება ან ანგიონევროტული შეშუპების სიმპტომები ისეთი სამკურნალო საშუალებების მიღების შემდგომ, რომელთაც შეუძლიათ გამოიწვიონ ანგიონევროტული შეშუპება, როგორიცაა რენინ-ანგიოტენზიტ-ალდოსტერონის სისტემის ბლოკატორები (აგფ-ინჰიბიტორები ან ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ბლოკატორები).
პოსტ-მარკეტინგული გამოცდილებით, ანგიონევროტული შეშუპება ან ანგიონევროტული შეშუპების მსგავსი რეაქციები აღინიშნა აგფ-ინჰიბიტორების ან ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ბლოკატორების ალისკირენთან ერთდროულად მიღების შემთხვევაში.
აორტული და მიტრალური სარქველის სტენოზი, ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია
როგორც სხვა ვაზოდილატორების შემთხვევაში, საგანგებო სიფრთხილის ზომების დაცვა აუცილებელია იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ აორტული და მიტრალური სარქველის სტენოზი ან ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია.
პირველადი ალდოსტერონიზმი
პაციენტები, პირველადი ალდოსტერონიზმით, ზოგადად, არ მოახდენენ რეაგირებას იმ ანტიჰიპერტენზიულ სამედიცინო პრეპარატებზე, რომლებიც მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის სუპრესიით. აღნიშნულიდან გამომდინარე, ირდაპინის გამოყენება აღნიშნულ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული.
ლითიუმი
ირდაპინისა და ლითიუმის კომბინაცია არ არის რეკომენდებული (იხილეთ პუნქტი „პრეპარატების ურთიერთქმედება“).
პრეპარატის გამოყენება ხანდაზმულ პაციენტებში
ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის გაზრდა უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით (იხილეთ პუნქტი „დოზირება და მიღება“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).
პრეპარატის გამოყენება ბავშვებში
პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება არ არის დადგენილი.
ზოგადი ინფორმაცია
იმ პაციენტებში, რომელთა სისხლძარღვთა ტონუსი და თირკმლის ფუნქცია ძირითადად დამოკიდებულია რენინ ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის მოქმედებაზე (მაგალითად, პაციენტები გულის მწვავე შეგუბებითი უკმარისობით ან გამომწვევი თირკმლის დაავადებით, თირკმლის არტერიების სტენოზის ჩათვლით), აგფ-ინჰიბიტორების ან ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტების მიღებამ, რომელიც გავლენას ახდენს აღნიშნულ სისტემაზე, შესაძლებელია გამოიწვიოს მწვავე ჰიპოტენზია, აზოტემია, ოლიგურია ან იშვიათად თირკმლის მწვავე დისფუნქცია. როგორც ნებისმიერი ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატის შემთხვევაში, სისხლის წნევის გადაჭარბებულმა დაქვეითებამ იშემიური კარდიოპათიის ან გულ-სისხლძარღვთა იშემიური დაავადებების მქონე პაციენტებში შესაძლებელია გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი.
როგორც სხვა აგფ-ინჰიბიტორების შემთხვევაში, ირბესარტანი და სხვა ანგიოტენზინის ანტაგონისტები ნაკლებად ეფექტურნი არიან სისხლის წნევის დაქვეითების მხრივ შავკანიან მოსახლეობაში კავსკასიელებთან შედარებით, შავკანიან ჰიპერტენზიულ მოსახლეობაში ძირითადად რენინის შემცველობის დაბალი დონის გამო (იხილეთ პუნქტი - „ფარმაკოდინამიკა“).
ამლოდიპინის ვაზოდილატაციური ეფექტები ეტაპობრივად ვლინდება. შესაბამისად, მწვავე ჰიპოტენზია იშვიათად აღინიშნა ამლოდიპინის პერორალური მიღების შემდგომ. ნებისმიერი სხვა პერიფერიული ვაზოდილატორის მსგავსად, საჭიროა სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ირდაპინის მიღებისას, განსაკუთრებით მწვავე აორტული სტენოზის მქონე პაციენტებში.
ორსულობა
ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტები (AIIRA) უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს. იმ შემთხვევაში, თუ ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტების (AIIRA) მკურნალობის გაგრძელება ჩაითვლება საჭიროდ, ის პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, უნდა გადავიდნენ ალტერნატიულ ანტიჰიპერტენზიულ მკურნალობაზე, რომელიც უსაფრთხო იქნება ორსულობის პერიოდში. ორსულობის დადგენის შემთხვევაში, ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტებით (AIIRA) მკურნალობა უნდა შეჩერდეს დაუყოვნებლივ და, საჭიროების შემთხვევაში, უნდა დაიწყოს ალტერნატიული მკურნალობა (იხილეთ პუნქტები „უკუჩვენებები“ და „ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია“).
ლაქტოზა
ყოველი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს 15.110 მგ ცელაქტოზა 80-ს. აღნიშნული პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია იმ პაციენტების მიერ, რომელთაც აღენიშნებათ გალაქტოზას თანდაყოლილი აუტანლობა, Lაპპ ლაქტაზის დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი.
ნატრიუმი
აღნიშნული სამედიცინო პროდუქტი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) ყოველ ტაბლეტზე, რაც ნიშნავს „არ შეიცავს ნატრიუმს“.
ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია:
ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტების (AIIღA) გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის პირველ ტრიმესტრში (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“). ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტების გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრების განმავლობაში (იხილეთ პუნქტები „უკუჩვენებები“ და „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“).
რეპორდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები
ირდაპინის მიღება ორსულობის დროს იწვევს ადამიანთა ფეტოტოქსიკურობას და ახალშობილთა ტოქსიკურობას.
რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებმა თავი უნდა აარიდონ დაორსულებას ირდაპინის მიღების დროს. მკურნალობის განმავლობაში და მისი დასრულებიდან მინიმუმ 2 კვირის მანძილზე საჭიროა სათანადო კონტრაცეფციის ზომების მიღება.
ორსულობა
ირდაპინი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს (იხილეთ პუნქტი „უკუჩვენებები“). ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრის განმავლობაში პრეპარატებს, რომლებიც პირდაპირ მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე, შეუძლიათ გამოიწვიონ ნაყოფისა და ახალშობილის თირკმლის დაზიანება, ნაყოფის თავის ქალას ჰიპოპლაზია და გარდაცვალებაც კი. ორსულობის დადგენის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს ირდაპინის მიღება, თავის ქალას და თირკმლის ფუნქცია უნდა შემოწმდეს ექოგრაფიით და მკურნალობის კურსი უნდა შეწყდეს ხანგრძლივი პერიოდით.
ლაქტაცია
ირდაპინი უკუნაჩვენებია ლაქტაციის პერიოდში. უცნობია, გამოიყოფა თუ არა ირბესარტანი და ამლოდიპინი დედის რძეში. ირბესარტანი გამოიყოფა ლაქტაციის პერიოდში მყოფი ვირთაგვების რძეში.
რეპროდუქცია / ფერტილობა
ირბესარტანით ცხოველებზე ჩატარებული კვლევების შედეგად აღინიშნა გარდამავალი ტოქსიკური ეფექტი (პროგრესირებადი თირკმლის მენჯის კავიტაცია, ჰიდროურეთერი ან კანქვეშა შეშუპება) ვირთაგვების ნაყოფში, აღნიშნული სიმპტომები გაუჩინარდა დაბადების შემდგომ. ბოცვრებში აღინიშნა ორსულობის შეწყვეტა ან ნაადრევი რეზორბცია იმ დოზების მიღებისას, რომლებიც იწვევს დედის მნიშვნელოვან ტოქსიკურობას, გარდაცვალების ჩათვლით. ვირთაგვებში ან ბოცვრებში არ დაფიქსირებულა ტერატოგენური ეფექტები.
შექცევადი ბიოქიმიური ცვლილებები აღინიშნა სპერმატოზოიდების თავში იმ პაციენტების ნაწილში, რომლებიც გადიოდნენ მკურნალობას კალციუმის არხის ბლოკატორებით. ფერტილობაზე ირდაპინის პოტენციურ ეფექტთან დაკავშირებით არსებული კლინიკური მონაცემები არ არის საკმარისი. ვირთაგვებზე ჩატარებულ ერთ კვლევაში, გვერდითი ეფექტები აღინიშნა მამლების ფერტილობაზე.
ზემოქმედება ავტომობილების მართვისა და სხვა მანქანა-დანადგარების გამოყენების უნარზე:
ავტომობილების მართვისა და სხვა მანქანა-დანადგარების გამოყენების უნარზე ირბესარტანის / ამლოდიპინის ზემოქმედებასთან დაკავშირებით კვლევები ჯერ არ ჩატარებულა. ირდაპინის შემადგენლობაში შემავალმა ამლოდიპინმა შესაძლებელია მოახდინოს უმნიშვნელო ან ზომიერი გავლენა ავტომობილის მართვისა და მანქანა-დანადგარების გამოყენების უნარზე. იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს, რომელიც ღებულობს ირდაპინს, აღენიშნება თავბრუსხვევა, ძილიანობა, თავის ტკვივილი, დაღლილობა ან გულისრევა, შესაძლებელია დაირღვეს რეაგირების უნარი.
აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა, განსაკუთრებით მკურნალობის დაწყებისას.
გვერდითი ეფექტები / არასასურველი მოვლენები:
ჰიპერტენზია: არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტებში ჩატარებულმა პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში, გვერდითი ეფექტების განვითარების შემთხვევების საერთო რაოდენობა არ განსხვავდებოდა ირბესარტანისა და პლაცებოს ჯგუფებს შორის (56.2% და 56.5%, შესაბამისად). მკურნალობის შეწყვეტა კლინიკური ან ლაბირატორიული გვერდითი ეფექტის გამო ნაკლები სიხშირით აღინიშნა იმ პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ მკურნალობას ირბესარტანით (3.3%), ვიდრე იმ პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ მკურნალობას პლაცებოთი (4.5%). გვერდითი შემთხვევების გამოვლენის სიხშირე არ იყო დაკავშირებული დოზასთან (რეკომენდებული დოზის ინტერვალში), სქესთან, ასაკთან, რასასთან ან მკურნალობის ხანგრძლივობასთან.
ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტი ჰიპერტენზიითა და თირკმლის დაავადებით:
ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით, მიკროალბუმინურიით დაავადებული, არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში, თირკმლის ნორმალური ფუნქციით, პუნქტში - „ჰიპერტენზია“ მითითებული გვერდითი რეაქციების გარდა ასევე აღინიშნა ორთოსტატიური თავბრუსხვევა და ორთოსტატიური ჰიპოტენზია პაციენტების 0.5%-ში (ანუ არახშირად), თუმცა დიდი რაოდენობით - პლაცებოს შემთხვევაში.
პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში, რა შემთხვევაშიც მკურნალობას გადიოდა 1965 პაციენტი ირბესარტანით, აღინიშნა შემდეგი გვერდითი ეფექტები:
ქვემოთ ჩამოთვლილი გვერდითი რეაქციების სიხშირე განსაზღვრულია შემდეგი აღნიშვნების გამოყენებით: ძალიან ხშირად (≥1/10); ხშირად ( ≥ 1/100 და < 1/10), არახშირად (≥ 1/1000 და < 1/100), იშვიათად (≥ 1/10000 და < 1/1000), ძალიან იშვიათად (< 1/10000)ლ უცნობია (შეფასება შეუძლებელია არსებული მონაცემების საფუძველზე).
ირბესარტანი
მხოლოდ ირბესარტანით გამოწვეული გვერდითი რეაქციებია:
ასევე ჩამოთვლილია პოსტ-მარკეტინგული გამოცდილების საფუძველზე დამატებით წარმოდგენილი გვერდითი რეაქციები. აღნიშნული გვერდითი რეაქციები მიღებულია სპონტანური ანგარიშებიდან.
|
ორგანოთა სისტემის კლასი |
სიხშირე |
არასასურველი რეაქციები |
|
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ |
უცნობია |
სხვა ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტების მსგავსად, ისეთი ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები, როგორიცაა სისხლის მოწოლა, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროტული შეშუპება |
|
მეტაბოლიზმის და კვების დარღვევები |
უცნობია |
ჰიპერკალიემია |
|
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ |
ხშირი |
თავბრუსხვევა, ორთოსტატიური თავბრუსხვევა |
|
უცნობია |
ვერტიგო, თავის ტკივილი |
|
|
დარღვევები სმენის ორგანოს და ლაბირინთის მხრივ |
უცნობია |
ხმაური ყურებში |
|
დარღვევები გულის მხრივ |
არახშირი |
ტაქიკარდია |
|
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ |
ხშირი |
ორთოსტატიური ჰიპოტენზია |
|
არახშირი |
სისხლის მოწოლა |
|
|
დარღვევები სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის და შუასაყარის მხრივ |
არახშირი |
ხველა |
|
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ |
ხშირი |
გულისრევა / პირღებინება |
|
არახშირი |
დიარეა, დისპეფსია / გულძმარვა |
|
|
უცნობია |
დისგევზია |
|
|
დარღვევები ღვიძლის და სანაღვლე გზების მხრივ |
არახშირი |
სიყვითლე |
|
უცნობია |
ჰეპატიტი, ღვიძლის პათოლოგიური ფუნქცია |
|
|
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ |
უცნობია |
ლეიკოციტოკლასტიური ვასკულიტი |
|
დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ |
ხშირი |
ტკივილი ძვლებსა და კუნთებში |
|
უცნობია |
ართრალგია, მიალგია (ზოგიერთ შემთხვევაში თან ახლავს პლაზმაში კინაზის დონეების მომატება), კუნთების კრუნჩხვები |
|
|
დარღვევები თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ |
უცნობია |
თირკმლის დარღვეული ფუნქცია , რისკის ქვეშ მყოფ პაციენტებში თირკმლის უკმარისობის ჩათვლით (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“) |
|
დარღვევები სქესობრივი და სარძევე ჯირკვლების მხრივ |
არახშირი |
სექსუალური დისფუნქცია |
|
ზოგადი დარღვევები და პრეპარატის შეყვანის ადგილის მდგომარეობა |
ხშირი |
დაღლილობა |
|
არახშირი |
ტკივილი გულ-მკერდის არეში |
|
|
კვლევები |
ძალიან ხშირი |
დიაბეტის მქონე პაციენტებში ჰიპერკალიემია უფრო ხშირად აღინიშნა ირბესარტანის მიღებისას, პლაცებოსთან შედარებით. დიაბეტის მქონე ჰიპერტენზიულ პაციენტებში მიკროალბუმინურიითა და თირკმლის ნორმალური ფუნქციით, ჰიპერკალიემია (> 5.5% mEq / ლ) დაფიქსირდა პაციენტთა 29.4% -ში, რომლებიც ღებულობდნენ 300 მგ ირბესარტანს, და პლაცებო ჯგუფის პაციენტთა 22%-ში. შაქრიანი დიაბეტის მქონე ჰიპერტენზიულ პაციენტებში ქრონიკული თირკმლის უკმარისობითა და მძიმე პროტეინურიით, ჰიპერკალიემია (> 5.5% mEq / ლ) დაფიქსირდა ირბესარტანის ჯგუფის პაციენტების 46.3% -ში და პლაცებო ჯგუფის პაციენტების 26.3% -ში. |
|
|
ხშირი |
პლაზმაში კრეატინინის კინაზის დონეების მნიშვნელოვანი ზრდა ხშირად აღინიშნა იმ პაციენტებში (1.7%), რომლებიც გადიოდნენ მკურნალობას ირბესარტანით. აღნიშნული ზრდის არცერთი შემთხევვა არ იყო დაკავშირებული ჩონჩხკუნთოვანი სისტემის იდენტიფიცირებად კლინიკურ შემთხვევებთან. ჰემოგლობინის შემცირება, რომელიც არ იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი, აღინიშნა ჰიპერტენზიულ პაციენტთა 1.7% -ში, პროგრესირებადი დიაბეტური ნეფროპათიით. |
დამატებითი ინფორმაცია მოსახლეობის სპეციალური ჯგუფებისთვის
ბავშვები:
რანდომიზებულ კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდა 318 არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე ბავშვი და 6-დან 16 წლამდე ასაკის მოზარდი, შემდეგი გვერდითი რეაქციები აღინიშნა 3-კვირიან ორმაგ-ბრმა ეტაპზე:
თავის ტკივილი (7.9%), თავბრუსხვევა (1.9%), ხველა (0.9%).
აღნიშნული კვლევის 26-კვირიან ღია-მარკირებად პერიოდში, ყველაზე ხშირად გამოვლენილ ლაბორატორიულ პათოლოგიებს წარმოადგენს კრეატინინის შემცველობის დონის ზრდა (6.5%) და კრეატინინის კინაზის მომატებული მაჩვენებლები საბავშვო ასაკის პაციენტების 2%-ში.
ამლოდიპინი
ყველაზე ხშირად მკურნალობის პერიოდში აღინიშნებოდა შემდეგი გვერდითი რეაქციები: ძილიანობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, გახშირებული გულისცემა, სისხლის მოწოლა, ტკივილი მუცლის არეში, გულისრევა, კიდურების შეშუპება, შეშუპება და დაღლილობა.
|
ორგანოთა სისტემის კლასი |
სიხშირე |
არასასურველი რეაქციები |
|
დარღვევები სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ |
ძალიან იშვიათად |
თრომბოციტოპენია, ლეიკოციტოპენია |
|
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ |
ძალიან იშვიათად |
ალერგიული რეაქციები |
|
დარღვევები ნივთიერებათა ცვლის და კვების მხრივ |
ძალიან იშვიათად |
ჰიპერგლიკემია |
|
ფსიქიკური დარღვევები |
არახშირად |
უძილობა, ხასიათის ცვლილებები (შფოთვის ჩათვლით), დეპრესია |
|
იშვიათად |
გონების არევა |
|
|
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ |
ხშირად |
ძილიანობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი (განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში) |
|
არახშირად |
ტრემორი, დისგევზია გულის წასვლა, ჰიპერსთეზია, პარესთეზია |
|
|
ძალიან იშვიათად |
კუნთების ტონუსის მომატება, პერიფერიული ნეიროპათია |
|
|
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ |
არახშირად |
მხედველობის დარღვევა (დიპლოპიის ჩათვლით) |
|
დარღვევები სმენის ორგანოს და ლაბირინთის მხრივ |
არახშირად |
ხმაური ყურებში |
|
დარღვევები გულის მხრივ |
ხშირად |
გახშირებული გულისცემა |
|
ძალიან იშვიათად |
მიოკარდიუმის ინფარქტი, არითმია (ბრადიკარდიის, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის და წინაგულების ფიბრილაციის ჩათვლით) |
|
|
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ |
ხშირად |
სისხლის მოწოლა |
|
არახშირად |
არტერიული ჰიპოტენზია |
|
|
ძალიან იშვიათად |
ვასკულიტი |
|
|
დარღვევები სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის და შუასაყარის მხრივ |
არახშირად |
დისპნოე, რინიტი |
|
ძალიან იშვიათად |
ხველა |
|
|
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ |
ხშირად |
ტკივილი მუცლის არეში, გულისრევა |
|
არახშირად |
ღებინება, დისპეფსია, დეფეკაციის რითმის ცვლილება (დიარეის და შეკრულობის ჩათვლით), სიმშრალე პირში |
|
|
ძალიანიშვიათად |
ღრძილების ჰიპერპლაზია, პანკრეატიტი, გასტრიტი |
|
|
დარღვევები ღვიძლის და სანაღვლე გზების მხრივ |
ძალიან იშვიათად |
ჰეპატიტი, სიყვითლე, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის ზრდა (როგორც წესი, თან ახლავს ქოლესტაზი) |
|
დარღვევები კანის და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ
|
არახშირად |
ალოპეცია, პურპურა, ოფლიანობის მომატება, ქავილი, კანის გაუფერულება, გამონაყარი, ეგზანტემა |
|
ძალიან იშვიათად |
ანგიონევროტული შეშუპება, მულტიფორმული ერითემა, ურტიკარია, ექსფოლიატიური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, კვინკეს შეშუპება, ფოტოსენსიბილიზაცია |
|
|
დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ |
ხშირად |
კიდურების შეშუპება |
|
არახშირად |
ართრალგია, კრუნჩხვები კუნთებში, მიალგია, ზურგის ტკივილი |
|
|
დარღვევები თირკმელების და საშარდე გზების მხრივ |
არახშირად |
გახშირებული შარდვა, მიქტურია, ნოქტურია |
|
დარღვევები სქესობრივი და სარძევე ჯირკვლების მხრივ |
არახშირად |
იმპოტენცია, გინეკომასტია |
|
ზოგადი დარღვევები და დარღვევები პრეპარატის შეყვანის ადგილას |
ხშირად |
დაღლილობა, შეშუპება |
|
არახშირად |
ტკივილი გულ-მკერდის არეში, ასთენია, გაღიზიანება, შეუძლოდ ყოფნა |
|
|
კვლევები |
არახშირად |
სხეულის მასის ზრდა / შემცირება |
აღინიშნა ექსტრაპირამიდული სინდრომის განვითარების გამონაკლისი შემთხვევები.
კონსულტაციისთვის მიმართეთ თქვენს ექიმს თუ შენიშნავთ არასასურველ ეფექტს.
პრეპარატების ურთიერთქმედება:
სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები
ირბესარტანის / ამლოდიპინის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შესაძლებელია გაიზარდოს სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად მიღებისას. მაღალი დოზით დიურეტიკებით ჩატარებულმა მკურნალობამ შესაძლებელია გამოიწვიოს მოცულობითი გამოფიტვა და არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი, მკურნალობის ირბესარტანით დაწყებისას (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები“).
კალიუმის დანამატები და კალიუმის დამზოგავი დიურეტიკები
იმ სამკურნალო საშუალებების გამოყენებასთან დაკავშირებით მიღებული გამოცდილების საფუძველზე, რომლებიც ანელებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის მოქმედებას, კალიუმის დამზოგავი დიურეტიკების, კალიუმის დანამატების, კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელების და სხვა სამკურნალო საშუალებების, რომლებმაც შესაძლებელია გაზარდონ შრატში კალიუმის შემცველობის დონე (მაგალითად, ჰეპარინის ნატრიუმი) ერთდროულად მიღებამ შესაძლებელია გაზარდოს შრატში კალიუმის შემცველობის დონე, შესაბამისად მათი ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“).
ლითიუმი
შრატში ლითიუმის კონცენტრაციებისა და ტოქსიკურობის მხრივ შექცევადი ზრდა აღინიშნა ლითიუმის აგფ-ინჰიბიტორებთან ერთდროულად მიღებისას. მსგავსი ეფექტები იშვიათად არის ნაჩვენები ირბესარტანის მიღების შემთხვევაში. გარდა ამისა, ლითიუმის თირკმლისმიერი კლირენსი შემცირდა თიაზიდებით, შესაბამისად ლითიუმის ტოქსიკურობის რისკი შესაძლებელია გაზრდილიყო ირდაპინის მიღების შემთხვევაში. აღნიშნულიდან გამომდინარე ლითიუმისა და ირდაპინის კომბინაცია არ არის რეკომენდებული (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“). თუ კომბინაცია აღმოჩნდება აუცილებელი, რეკომენდებულია შრატში ლითიუმის შემცველობის დონეების სათანადო სიფრთხილით მონიტორინგი.
არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები
ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შესაძლებელია შესუსტდეს არასტეროიდულ, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან (როგორიცაა სელექტიური COX-2 ინჰიბიტორები, აცეტილსალიცილის მჟავა (>3 გ/დღეში) და არასელექტიური არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები) ერთდროული მიღებისას.
რაც შეეხება აგფ-ინჰიბიტორებს, ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტებისა და არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების ერთდროულად მიღებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს თირკმლის ფუნქციის გაუარესება, თირკმლის შესაძლო მძიმე დისფუნქციისა და შრატში კალიუმის შემცველობის დონის გაზრდის ჩათვლით, განსაკუთრებით იმ პაციენტებში, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებოდათ თირკმლის დაქვეითებული ფუნქცია. განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში, აღნიშნული კომბინაციის მიღება უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით. აუცილებელია პაციენტების სათანადოდ ჰიდრატირება და მათი თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი ერთდროული მკურნალობის დაწყების შემდგომ და შემდეგ გარკვეული ინტერვალებით.
პრეპარატის გამოყენება ალისკირენთან:
ალისკირენის ერთდროული გამოყენება ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ბლოკატორებთან ან აგფ-ინჰიბიტორებთან უკუნაჩვენებია შაქრიანი დიაბეტის ან თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (GFR<60 მლ/წთ/1.73 მ2) (იხილეთ პუნქტი „გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები“).
დამატებითი ინფორმაცია ირბესარტანის ურთიერთქმედების შესახებ:
კლინიკურ კვლევებში ირბესარტანის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება ჰიდროქლოროთიაზიდის მიღებისას. ირბესარტანი ძირითადად მეტაბოლიზდება CYP2C9- ის მონაწილეობით და შედარებით ნაკლებად - გლუკურონიდაციით. არ აღინიშნებოდა მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება ირბესარტანის კომბინირებული მიღებით ვარფარინთან ერთად, რომელიც წარმოადგენს სამკურნალო საშუალებას მეტაბოლიზებულს CYP2C9-თან ერთად. CYP2C9 სტიმულატორების, როგორიცაა რიფამპიცინი, გავლენა ირბესარტანის ფარმაკოკინეტიკაზე არ იქნა შეფასებული. ირბესარტანის ერთდროული მიღებით არ იცვლება დიგოქსინის ფარმაკოკინეტიკა.
დამატებითი ინფორმაცია ამლოდიპინის ურთიერთქმედების შესახებ:
დანტროლენი (ინფუზია)
ცხოველებში აღინიშნა პარკუჭების ფიბრილაცია და გულ-სისხლძარღვთა კოლაფსი ლეთალური შედეგით ჰიპერკალიემიის ფონზე ვერაპამილისა და ინტრავენური დანტროლენის ერთდროულად შეყვანის შემდეგ. ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკის მიზეზით რეკომენდებულია კალციუმის არხების ბლოკატორების, მაგალითად ირდაპინის, ერთდროულად გამოყენების თავიდან აცილება იმ პაციენტებში, რომლებიც წინასწარგანწყობილნი არიან ავთვისებიანი ჰიპერთერმიის განვითარებისადმი და ავთვისებიანი ჰიპერთერმიის მკურნალობისას.
სიმვასტატინი
10 მგ ამლოდიპინის მრავალჯერადი დოზის ერთდროულად მიღებამ 80 მგ სიმვასტატინთან გამოიწვია სიმვასტატინის გამოყოფის 77%-იანი ზრდა მხოლოდ სიმვასტატინის მიღებასთან შედარებით. იმ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობას იტარებენ მხოლოდ ირდაპინით, სიმვასტატინის დოზა უნდა შეიზღუდოს 20 მგ-მდე დღეში.
CYP3A4 ინჰიბიტორები
არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე, ხანდაზმულ პაციენტებზე (69-დან 87 წლამდე) ჩატარებულ კვლევებში, 5 მგ ამლოდიპინის ერთდროულმა მიღებამ 180 მგ დილთიაზემის სადღეღამისო დოზასთან გამოიწვია ამლოდიპინის სისტემური გამოყოფის ზრდა 57%-ით. ერითრომიცინთან ერთდროულმა მიღებამ ჯანმრთელ მოხალისეებში (18-დან 43 წლამდე) მნიშვნელოვნად არ შეცვალა ამლოდიპინის სისტემური გამოყოფა (22%-იანი ზრდა AUC-ში). ვინაიდან აღნიშნული კლინიკური მონაცემების კლინიკური შესაბამისობა ბუნდოვანია, ფარმაკოკინეტიკური ცვლილებები შესაძლებელია უფრო გამოხატული იყოს ხანდაზმულ პაციენტებში.
CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორების (მაგალითად, კეტოკონაზოლის, იტრაკონაზოლის, რიტონავირის) ერთდროულად მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ამლოდიპინის კონცენტრაციების მომატება სისხლის შრატში. აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ამლოდიპინის ჩYP3A4 ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებისას.
CYP3A4 ინდუქტორები
მონაცემები CYP3A4 ინდუქტორების ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე ზემოქმედების შესახებ არ არსებობს. CYP3A4 ინდუქტორების (როგორიცაა რიფამპიცინი, კრაზანას პრეპარატები) ერთდროულად მიღებამ შეიძლება შეამციროს ამლოდიპინის პლაზმური კონცენტრაციები. სათანადო სიფრთხილის გამოჩენა არის საჭირო ამლოდიპინის CYP3A4 ინდუქტორებთან ერთად გამოყენებისას.
გრეიპფრუტის წვენი
240 მლ გრეიპფრუტის წვენთან 10 მგ ამლდიპინის ერთჯერადი დოზით გამოყენებას 20 ჯანმრთელ მოხალისეში არ მოჰყოლია მნიშვნელოვანი ეფექტი ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე. კვლევა არ იძლეოდა ჩYP3A4 - ამლოდიპინის მეტაბოლიზმზე პასუხისმგებელი ძირითადი ფერმენტის გენეტიკური პოლიმორფიზმის ეფექტის შეფასების შესაძლებლობას. აღნიშნულიდან გამომდინარე, ამლოდიპინის გამოყენება გრეიპფრუტთან ან გრეიპფრუტის წვენთან ერთად რეკომენდებული არ არის, ვინაიდან ამან შეიძლება გაზარდოს ბიოშეღწევადობა ზოგიერთ პაციენტში, რაც გამოიწვევს ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების გაძლიერებას.
კლინიკურ ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებით ჩატარებულ კვლევებში, ამლოდიპინს არ მოუხდენია გავლენა ატორვასტატინის, დიგოქსინის, ვარფარინის ან ციკლოსპორინის ფარმაკოკინეტიკაზე.
დამატებითი ინფორმაცია მოსახლეობის სპეციალურ ჯგუფებთან დაკავშირებით:
მოსახლეობის სპეციალურ ჯგუფებში პრეპარატების ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებით რაიმე კვლევა არ ჩატარებულა.
ბავშვები:
საბავშვი ასაკის პაციენტებში პრეპარატების ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებით რაიმე კვლევა არ ჩატარებულა.
დოზირება და მიღება:
პოსოლოგია / პრეპარატის მიღების სიხშირე და ხანგრძლივობა
მოზრდილები
იმ პაციენტებში, რომელთა სისხლის წნევის სათანადო კონტროლი შეუძლებელია მხოლოდ ირბესარტანით ან ამლოდიპინით, შესაძლებელია დაინიშნოს ირდაპინი დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე.
იმ პაციენტებში, რომელთა სისხლის წნევის სათანადო კონტროლი შეუძლებელია ირდაპინი 150 მგ/5მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტებით, დოზა შესაძლებელია ეტაპობრივად გაიზარდოს დღეში ერთხელ ირდაპინი 150 მგ/10 მგ აპკიანი გარსით დაფარულ ტაბლეტამდე, ირდაპინი 300 მგ/5 მგ აპკიანი გარსით დაფარულ ტაბლეტებამდე და ირდაპინი 300 მგ/10 მგ აპკიანი გარსით დაფარულ ტაბლეტებამდე.
ირდაპინი 300 მგ/10 მგ აპკიანი გარსით დაფარულ ტაბლეტებზე დღეში ერთჯერად დოზაზე მაღალი დოზების მიღება არ არის რეკომენდებული.
პრეპარატის მიღების მეთოდი:
ირდაპინის ტაბლეტები მიიღება პერორალური გზით. ისინი შესაძლებელია მიღებულ იქნას დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე.
დამატებითი ინფორმაცია მოსახლეობის სპეციალურ ჯგუფებთან დაკავშირებით:
თირკმლის დისფუნქცია:
დოზის კორექტირება არ არის აუცილებელი თირკმლის დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებში.
ღვიძლის დისფუნქცია
ირდაპინის გამოყენება არ შეიძლება ღვიძლის მწვავე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში. ღვიძლის მსუბუქი ან ზომიერი დისფუნქციის მქონე პაციენტების შემთხვევაში, პრეპარატის მიღება იწყება კომბინაციის ყველაზე დაბალი დოზიდან.
ბავშვები და მოზარდები:
ირდაპინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ბავშვებსა და მოზარდებში.
ხანდაზმულები:
ხანდაზმულ პაციენტებში რეკომენდებულია ნორმალური დოზა, დოზის გაზრდა უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით.
ჭარბი დოზირება:
მოზრდილებში 8 კვირის განმავლობაში 900 მგ/დღეში დოზით პრეპარატის გამოყენებისას ტოქსიკურობა არ დაფიქსირებულა. ჭარბი დოზირების გამოვლენის შემთხვევებს ყველაზე დიდი ალბათობით წარმოადენს ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია. ჭარბი დოზირების ფონზე შესაძლებელია ასევე განვითარდეს ბრადიკარდია. ირბესარტანით ჭარბი დოზირების მკურნალობის თაობაზე არ არის წარმოდგენილი სპეციფიკური ინფორმაცია. აუცილებელია პაციენტების სათანადოდ მონიტორინგი, ხოლო მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომატური და ჩანაცვლებითი. შემოთავაზებული ღონისძიებები ითვალისწინებს პირღებინების გამოწვევას და/ან კუჭის გამორეცხვას. აქტივირებული ნახშირი შესაძლებელია ხელსაყრელი იყოს ჭარბი დოზირების მკურნალობისას. ირბესარტანის გამოყოფა არ ხდება ჰემოდიალიზით.
ადამიანებში ამლოდიპინის განზრახ ჭარბი დოზირების გამოცდილება შეზღუდულია. არსებული მონაცემების თანახმად, მასიურ ჭარბ დოზირებას შეუძლია გამოიწვიოს გადაჭარბებული პერიფერიული ვაზოდილატაცია და შესაძლო რეფლექსური ტაქიკარდია. ნაჩვენები იქნა მარკირებული და შესაძლო სისტემური ჰიპოტენზია შოკამდე და შოკის ჩათვლით ფატალურ შედეგთან ერთად.
ამლდიპინის ჭარბი დოზირებით გამოწვეული კლინიკურად მნიშვნელოვანი ჰიპოტენზია საჭიროებს გულ-სისხლძარღვთა მხრივ აქტიურ დახმარებას, გულისა და სასუნთქი სისტემის ხშირი მონიტორინგის, კიდურების სიმაღლეზე განთავსებისა და გამოსარეცხი სითხის მოცულობისა და შარდის გამოყოფის მიმართ სათანადო ყურადღების ჩათვლით.
ვაზოკონსტრიქტორი შესაძლებელია ხელსაყრელი იყოს სისხლძარღვთა ტონუსის და სისხლის წნევის აღსადგენად იმ პირობით, რომ მის გამოყენებასთან დაკავშირებით არ იქნება წარმოდგენილი უკუჩვენება. ინტრავენურად შეყვანილი კალციუმის გლუკონატი შესაძლებელია სასარგებლო იყოს კალციუმის არხის ბლოკადის ეფექტების რევერსირებაში.
კუჭის გამორეცხვა შესაძლებელია შედეგიანი იყოს ზოგიერთ შემთხვევაში. ჯანმრთელ მოხალისეებში ხის ნახშირის გამოყენება 10 მგ ამლოდიპინის მიღებიდან 2 საათამდე პერიოდში ამცირებს ამლოდიპინის შეწოვის სიჩქარეს.
ვინაიდან ამლოდიპინი ძალზედ შეკავშირებულია ცილასთან, სავარაუდოდ დიალიზი არ იქნება სარგებლის მომტანი.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება არაუმეტეს 25°Cტემპერატურაზე, საკუთარ შეფუთვაში.
პრეპარატი შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
პრეპარატის მიწოდებს მეთოდი:
ირდაპინი 150 მგ / 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი; წარმოდგენილი 28 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის შემცველ ბლისტერულ შეფუთვაში.
სხვა ფარმაცევტული სამკურნალწამლო ფორმები:
ირდაპინი 150 მგ / 5 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი; წარმოდგენილი 28 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის შემცველ ბლისტერულ შეფუთვაში;
ირდაპინი 300 მგ / 5 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი; წარმოდგენილი 28 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის შემცველ ბლისტერულ შეფუთვაში.
ირდაპინი 300 მგ / 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი; წარმოდგენილი 28 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის შემცველ ბლისტერულ შეფუთვაში.
ვარგისიანობის ვადა : 2 წელი
გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით
სად შევიძინოთ?