ბუმანოლი / BUMANOL
- საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): cyanocobalamin, betamethasone, diclofenac
- კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები → არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები → არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები სისტემური გამოყენებისათვის
- მწარმოებელი კომპანია: Mefar Ilac Sanayii A.S.,
- გამოშვების ფორმა: 10მგ ლიოფილიზებული ფხვნილი ი.მ. საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონი №1 და (75მგ + 2,63მგ)/3მლ 3მლ საინექციო ხსნარი (გამხსნელი) ამპულა №1
- გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
საერთაშორისო არაპატენტირებული სახელწოდება
სამკურნალო საშუალების ფორმა
საინექციო ხსნარის დასამზადებელი ლიოფილიზირებული ფხვნილი გამხსნელთან კომპლექტში.
აღწერილობა: მოწითალო-ვარდისფერი ლიოფილიზირებული ფხვნილი;
გამხსნელი: უფერო ან მკრთალი ვარდისფერი, გამჭვირვალე ხსნარი.
შემადგენლობა
ფლაკონი ლიოფილიზირებული ფხვნილით შეიცავს
აქტიური ნივთიერება: ჰიდროქსოკობალამინი 10 მგ.
დამხმარე ნივთიერებები: მანიტი, ქლორწყალბადმჟავა, საინექციო წყალი.
ამპულა გამხსნელით შეიცავს
აქტიური ნივთიერება: კალიუმის დიკლოფენაკი 75 მგ, ბეტამეტაზონის ნატრიუმის ფოსფატი 2.63 მგ
დამხმარე ნივთიერებები: ბენზილის სპირტი, დინატრიუმის ფოსფატი უწყლო, პროპილენგლიკოლი, მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი,პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატი, საინექციო წყალი.
პრეპარატის კოდი ათქ: M01АВ55
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო და ანტირევმატიული საშუალებები. დიკლოფენაკი, კომბინაციები.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
პრეპარატიბუმანოლი შეიცავს სამ აქტიურ კომპონენტს: კალიუმის დიკლოფენაკს,ბეტამეტაზონის ნატრიუმის ფოსფატს, ჰიდროქსოკობალამინს.
დიკლოფენაკი:Lარასტეროიდიული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება (აასს), ავლენს გამოხატულ ანთების საწინააღმდეგო,ანალგეზიურ, რევმატიზმის საწინააღმდეგო და ზომიერად სიცხისდამწევ და ანტიაგრეგაციულ მოქმედებას. მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ციკლოოქსიგენაზას –არაქიდონის მჟავას მეტაბოლიზმის ძირითადი ფერმენტის - აქტივობის დათრგუნვასთან, შედეგად იბლოკება არაქიდონის კასკადის რეაქცია. ანალგეზიური მოქმედება განპირობებულია ორი მექანიზმით:პერიფერიული (პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვით) და ცენტრალური (პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირების გზით ცენტრალურ და პერიფერიულ ნერვულ სისტემაში).
ბეტამეტაზონი:გლუკოკორტიკოიდული საშუალება, ფლობს ანთების საწინააღმდეგო, ანტიექსუდაციურ (შეშუპების საწინააღმდეგო) და იმუნოსუპრესიულ მოქმედებას. ბეტამეტაზონი ამცირებს ანთების მედიატორების (ეოზინოფილებიდან და პოხიერიუჯრედებიდან), 1 და 2 ინტერლეიკინების, γ-ინტერფერონის (ლიმფოციტებიდან და მაკროფაგებიდან)გამოყოფას, აფერხებს ჰიალურონიდაზას აქტივობას და ამცირებს სისხლძარღვის კედლის შეღწევადობას. ურთიერთქმედებს სპეციფიურ რეცეპტორებთან უჯრედის ციტოპლაზმაში, ასტიმულირებს რნმ-ის სინთეზს, აინდუცირებს ცილების, მათ შორის, ლიპოკორტინისწარმოქმნას. ლიპოკორტინი თრგუნავს A2 ფოსფოლიპაზას, ბლოკავს არაქიდონის მჟავას ლიბერაციას და ენდოპეროქსიდების, ლეიკოტრიენების ბიოსინთეზს, რომლებიც ხელს უწყობენ ანთების, ალერგიის და სხვა პათოლოგიური დაავადებების განვითარებას.
B12 ვიტამინი საჭიროა უჯრედოვანი ზრდისა და რეპლიკაციისათვის.ის ფლობს მაღალ ბიოლოგიურ აქტივობას და მონაწილეობს ნახშირწყლოვან, ცილოვან და ცხიმოვან ცვლაში. ზრდის ქსოვილის რეგენერაციას, აწესრიგებს სისხლმბად, ღვიძლისა და ნერვული სისტემის ფუნქციას.ორგანიზმში გარდაიქმნება კოფაქტორად – კობამიდი, რომელიც შედის ბევრი ფერმენტის, მათ შორის რედუქტაზასშემადგენლობაში, აღადგენს ფოლიუმის მჟავას ტეტრაჰიდროფოლიუმამდე. კობამიდი მონაწილეობს მეთილის და სხვა ერთნახშირიანი ფრაგმენტების გადატანაში და შესაბამისად, აუცილებელია დეზოქსირიბოზას და დნმ-ის, მეთიონინის და შ-ადრენოზილმეთიონინისჰომოცისტეინთან, კრეატინინის წარმოქმნისთვის, ლიპოტროპული ფაქტორის –ქოლინის სინთეზისთვის, მეთილმალონის მჟავას ქარვის მჟავად გარდაქმნისთვის, რომელიც შედის მიელინის შემადგენლობაში.
ფარმაკოკინეტიკა
დიკლოფენაკის 75 მგ კუნთში შეყვანის შემდეგ, მისი შეწოვა იწყება მყისიერად. შრატში მაქსიმალური კონცენტრაცია, რომლის საშუალო მნიშვნელობა შეადგენს დაახლოებით 2.5 მკგ/მლ (8 მკმოლ/ლ), მიიღწევა დაახლოებით 20 წუთის შემდეგ. მისი მიღწევისთანავე აღინიშნება დიკლოფენაკის კონცენტრაციის სწრაფი შემცირება შრატში. შეწოვილიაქტიურინივთიერებისრაოდენობაარისხაზოვანდამოკიდებულებაშიპრეპარატისდოზასთან.
დიკლოფენაკის შიგნით და რექტალურ გამოყენებასთან შედარებით, მისი კუნთში შეყვანის შემდეგ მიღწეული ფართი მრუდის ქვეშ ,,კონცენტრაცია-დრო’’ (AUჩ)მაჩვენებელი არის 2-ჯერ მეტი, რადგანაც პირველ შემთხვევებში დიკლოფენაკის რაოდენობის ნახევარი მეტაბოლიზდება ღვიძლიდან პირველი გასვლისას.
დიკლოფენაკის კავშირი სისხლის შრატის ცილებთან შეადგენს 99.7%, ძირითადად უკავშირდება ალბუმინს (99.4%). გადანაწილების მოცულობა შეადგენს 0.12-0.17 ლ/კგ.
დიკლოფენაკი აღწევს სინოვიალურ სითხეში, სადაც მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 2-4 საათით გვიან, ვიდრე სისხლის შრატში. სინოვიალური სითხიდან ნაწილობრივად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 3-6 საათს. შრატში დიკლოფენაკის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევიდან 2 საათის შემდეგ, მისი კონცენტრაცია სინოვიალურ სითხეში, შრატთან შედარებით, არის უფრო მაღალი, და ეს მნიშვნელობა რჩება უფრო მაღალი 12 საათის განმავლობაში.
დიკლოფენაკისმეტაბოლიზმიხორციელდებანაწილობრივად შეუცვლელი მოლეკულის გლუკურონიზაციის გზით, მაგრამ ძირითადად –ერთჯერადი და მრავალჯერადი მეტოქსილირების გზით, რომელიც იწვევს რამდენიმე ფენოლური მეტაბოლიტის წარმოქმნას (3’-ჰიდროქსი-, 4’-ჰიდროქსი-, 5’-ჰიდროქსი-, 4’,5-დიჰიდროქსი- და 3’-ჰიდროქსი-4’-მეტოქსიდიკლოფენაკი), რომელთა უმრავლესობა გარდაიქმნება გლუკურონიდულ კონიუგატად. ამ ფენოლური მეტაბოლიტიდან ორი ბიოლოგიურად აქტიურია, მაგრამ, დიკლოფენაკთან შედარებით, მნიშვნელოვნად ნაკლები ხარისხით.
დიკლოფენაკის საერთო სისტემური კლირენსი შეადგენს 263±56 მლ/წთ. ნაწილობრივად გამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს 1-2 საათს. ოთხიმეტაბოლიტის, ორი ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტის ჩათვლით, ნაწილობრივად გამოყოფის პერიოდი ასევე ხანმოკლეა და შეადგენ 1-3 საათს. ერთ-ერთ მეტაბოლიტს, 3’-ჰიდროქსი-4’-მეტოქსიდიკლოფენაკს, აქვს უფრო ხანგრძლივი ნაწილობრივად გამოყოფის პერიოდი, თუმცა ეს მეტაბოლიტი სრულად არააქტიურია.
პრეპარატის დოზის დაახლოებით 60% გამოიყოფა შარდით შეუცვლელი აქტიური ნივთიერების გლუკურონული კონიუგატების სახით, ასევე მეტაბოლიტების სახით, რომელთა უმრავლესობა წარმოადგენს გლუკურონულ კონიუგატებს. შეუცვლელი სახით გამოიყოფა დიკლოფენაკის 1%-ზე ნაკლები. პრეპარატის დანარჩენი დოზა გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით ნაღველით და განავლით.
ბეტამეტაზონის ნატრიუმის ფოსფატი –ადვილად ხსნადი კომპონენტია, რომელიც სწრაფად აბსორბირდება შეყვანის ადგილიდან, რაც უზრუნველყოფს თერაპიული მოქმედების სწრაფ დაწყებას. ბეტამეტაზონი უკავშირდება სისხლის შრატის ცილებს 64%-ით და მისი ნაწილობრივად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 5-6 საათს.
ვიტამინიB12 უპირატესად შედის ღვიძლის პარენქიმის უჯრედების შემადგენლობაში, რაც წარმოადგენს მისი მარაგის ძირითად ნაწილს.სისხლში უკავშირდება ტრანსკობალამინებს I და II, რომლებიც ახდენენ მის ტრანსპორტირებას ქსოვილში. შრატის ცილებთან კავშირი – 90%. შეყვანის შემდეგ მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო შეადგენს დაახლოებით 1 საათს. ღვიძლიდან გამოიყოფა ნაღველით ნაწლავებში და ისევ შეიწოვება სისხლში. ღვიძლიდან ნაწილობრივად გამოყოფის პერიოდი არის 500 დღე. თირკმელების ნორმალური ფუნქციის დროს 7-10% გამოიყოფა თირკმელებით, დაახლოებით 50% განავლით; თირკმელების შემცირებული ფუნქციის დროს, თირკმელებით გამოიყოფა 0-7%, 70-100% განავლით. აღწევს პლაცენტარულ ბარიერს.
გამოყენების ჩვენება
რევმატიზმის გამწვავება, ანთებითი მონო- და პოლინეიროპათია.
გამოყენების წესი და დოზები
პრეპარატი გამოიყენება მოზრდილებში კუნთში შეყვანით. ლიოფილიზირებული ფხვნილის შემცველი ფლაკონის შიგთავსი იხსნება გამხსნელის ამპულის შემადგენლობით.
ინექცია ტარდება რამდენიმე საათიანი ინტერვალით დღეში 1-ჯერ ან 2-ჯერ, ღრმად კუნთში (თითო ინექცია თითო დუნდულაში).
პრეპარატიბუმანოლი არ გამოიყენება 2 დღეზე მეტი.
პრეპარატის გამოყენება უნდა მოხდეს ეფექტური დოზით დროის ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში, ცალკეული პაციენტის ინდივიდუალური მოთხოვნილების შესაბამისად.
უკუჩვენება
-მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების და სხვა აასს მიმართ;
-გასტროდუოდენალური წყლული აქტიურ ფაზაში;
-გასტროინტესტინალური სისხლდენა ან პერფორაცია;
-თირკმელების და ღვიძლის მძიმე უკმარისობა;
-გულის დეკომპენსირებული უკმარისობა;
-ჰიპერტონული დაავადების მძიმე ფორმა;
-სისტემური მიკოზი;
-აქტიური ტუბერკულოზი;
-ოსტეოპოროზი;
-იცენკო-კუშინგის სინდრომი;
-შაქრიანი დიაბეტი;
-ჰეპატიტი A, B და სხვა ვირუსული ინფექციები;
-ვაქცინაციის პერიოდი;
-ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდი;
-კუნთში შეყვანა იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურის მქონე პაციენტებში;
-პოდაგრა;
-სისტემური კოაგულანტებით მკურნალობა;
-ბავშვთა ასაკი.
გვერდითი მოქმედება
გვერდითი ეფექტების ქვემოთ მითითებული სიხშირის პარამეტრები განსაზღვრულია შემდეგი სახით:
არახშირი(≥ 1/1000-დან< 1/100-მდე); იშვიათი (≥ 1/10000-დან< 1/1000-მდე).
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან: გულისრევა, ღებინება, ანორექსია, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დიარეა, მწვავე მედიკამენტოზური ეროზია და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის წყლული, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა.
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრიდან: კრუნჩხვები, ქალაშიდა წნევის მომატება მხედველობის ნერვის დისკის შეშუპებით (ჩვეულებრივ, მკურნალობის დასრულების შემდეგ), თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილიანობა, გაღიზიანებადობა.
ღვიძლის ფუნქციის მხრიდან: არახშირი – ტრანსამინაზების მომატება; იშვიათი – ჰეპატიტი სიყვითლით ან სიყვითლის გარეშე.
-კანის ფუნქციის მხრიდან: არახშირი –ერითემა და გამონაყარი კანზე, დერმატიტი, გამონაყარი, ანგიონევროზული შეშუპება; იშვიათად – ჭინჭრის ციება. აღწერილია სტივენს-ჯონსონის სინდრომის ცალკეული შემთხვევები, ექსუდაციური პოლიმორფული ერითემა და ტოქსიკური ეპიდერმოლიზი, ჭრილობის შეხორცების გაუარესება, კანის გათხელება, პეტექიები და ეკხიმოზები, სახის ერითემა. შეყვანისას – წვა, ინფილტრატის წარმოქმნა.
თირკმელების მხრიდან: თირკმელების მწვავე უკმარისობის, ჰემატურიის და პროტეინურიის ცალკეული შემთხვევები, ოლიგურია, ინტერსტიციალური ნეფრიტი, პაპილარული ნეკროზი, აზოტემია.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრიდან: ლეიკოპენიის, ჰემოლიზური ანემიის და აგრანულოციტოზის ცალკეული შემთხვევები.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არტერიული ჰიპერტენზია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა და გახშირებული გულისძგერა.
წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის მხრიდან: ნატრიუმის შეკავება, ედემა, კალიუმის მომატებული გამოყოფა და ჰიპოკალიემიური ალკალოზი.
საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრიდან: კუნთების სისუსტე, მიოპათია, კუნთოვანი მასის კარგვა, ოსტეოპოროზი, ხერხემლის მოტეხილობა კომპრესიის შედეგად, ბარძაყის ძვლის თავის ასეპტიური ნეკროზი და/ან გრძელი ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობა, მყესების გაგლეჯვა, სახსრების არასტაბილურობა (მრავაჯერადი შეყვანის შემდეგ).
ენდოკრინული სისტემის მხრიდან: მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, კუშინგოიდური კონსტიტუციის დარღვევა, ადრენალინის უკმარისობა, განსაკუთრებით,სტრესული სიტუციის დროს (ტრავმის, ქირურგიული ჩარევის, სისტემური დაავადების შემდეგ). შემცირებულიტოლერანტობაკარბოჰიდრატებისმიმართ.
ფსიქონევროლოგიურიაშლილობები:ეიფორია, ხასიათისცვლილება, დეპრესია (გამოხატულიფსიქოზურირეაქციებით), მომატებულიგაღიზიანება, უძილობა.
მგრძნობელობისორგანოებისმხრიდან:უკანასუბკაფსულარულიკატარაქტა, მომატებულითვალშიდაწნევა, გლაუკომა, ეგზოფტალმიდახმაურიყურებში.
მეტაბოლიზმის დარღვევა:უარყოფითი აზოტური ბალანსი ცილის კატაბოლიზმის შემდეგ.
სხვა: ბრონქოსპაზმი, სისტემური ანაფილაქსიური რეაქციები.
განსაკუთრებული მითითებები
მკურნალობის კურსის დაწყებამდე საჭიროა პაციენტის გამოკვლევა კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების გამორიცხვის მიზნით. გვერდითი რეაქციების განვითარების რისკის შემცირების მიზნით, საჭიროა პრეპარატის მინიმალურად ეფექტური დოზების დანიშვნა, განსაკუთრებით ხანდაზმული ასაკის პირებში და დასუსტებულ პაციენტებში.
ბეტამეტაზონმა შესაძლებელია შენიღბოს ინფექციის ნიშნები. ბუმანოლით მკურნალობის დროს,პაციენტებს არ უნდა ჩაუტარდეთ იმუნიზაცია იმუნური პასუხის შესაძლო ცვლილების გამო. პრეპარატის გამოყენება არ უნდა მოხდეს, თუ ეჭვი არის შტრონგყლოიდეს–ით გამოწვეულ ინფექციაზე, რადგან შესაძლებელია მოხდეს ინფექციის გავრცელების პროვოცირება და სიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობის გამოწვევა. ლატენტური ტუბერკულოზით ან ტუბერკულინის მიმართ მომატებული რეაქტიულობის მქონე პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.
ბუმანოლი შეიცავს დიკლოფენაკს, ამიტომ ის სიფრთხილით გამოიყენება გულ-სისხლძარღვთა სისტემის, თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში, ქირურგიული ჩარევის შემდეგ ან პაციენტებში, რომლებსაც შემცირებული აქვთ სისხლძარღვშიდა მოცულობა. დიკლოფენაკმა შესაძლებელია გამოიწვიოს დაავადების გამწვავება პაციენტებში ღვიძლის პორფირიით და ბრონქული ასთმით.
ბუმანოლი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში ჰემოსტატური დარღვევით, დივერტიკულიტით, ნაწლავის ანასტომოზით, კუჭის წყლულით, წყლულოვანი კოლიტით, აბსცესით ან სხვა ჩირქოვანი ინფექციებით, ჰიპერტონული დაავადებით, ოსტეოპოროზით და მიასთენია გრავის-ით. პრეპარატისიფრთხილით ინიშნება თვალის ჰერპესის, ემოციული არასტაბილურობის ან ფსიქიკური აშლილობის მიმართ მიდრეკილების და ჰიპოთირეოიდიზმის დროს.
არ უნდა მოხდეს პრეპარატის შერევა ერთ შპრიცში სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.
ზემოქმედებაავტოსატრანსპორტო საშუალებების და მექანიზმების მართვის უნარზე
პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში საჭიროა თავის შეკავება ავტოსატრანსპორტო საშუალებების და მექანიზმების მართვისგან.
გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში
პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.
გამოყენება პედიატრიაში
პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია ბავშვებში.
ურთიერთზემოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ბუმანოლის და სხვა სისტემური აასპ ერთდროული დანიშვნისას იზრდება გვერდითი ეფექტების განვითარების საშიშროება. რეკომენდებულია კოაგულაციის მკაცრი კონტროლი პაციენტებში, რომლებიც იღებენ შიგნით მისაღებ ანტიკოაგულანტებს, რადგანაც კორტიკოსტეროიდები და დიკლოფენაკი ზრდიან ჰემორაგიის განვითარების საშიშროებას.
ბუმანოლმა შესაძლებელია მოახდინოს დიურეტიკების ფარმაკოლოგიური მოქმედების ინჰიბირება. მან ასევე შესაძლებელია გამოიწვიოს კალიუმის დონის მატება სისხლის შრატში კალიშემნახველ დიურეტიკებთან დანიშვნისას.
ბუმანოლის დანიშვნამ მეტოტრექსატის მიღებიდან 24 საათის გასვლამდე ან მიღებამდე24 საათის განმავლობაში, შესაძლებელია გაზარდოსამ უკანასკნელის დონე და მისი ტოქსიკურობა.
ბუმანოლის და ლითიუმის პრეპარატის ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს ამ უკანასკნელის დონის მატება, ჭარბი დოზის ხილული ნიშნების გარეშე.
პრეპარატის და ერითრომიცინის, ასტემიზოლის, ბეპრიდილის, გალოფანტრინის, პენტამიდინის, ტერფენადინის, სულტოპრიდის, ვინკამინის, ამიოდარონის, ბრეტილიუმის, დისპოპირამიდის, გუანიდინის, სოლატოლოლის ერთდროული გამოყენებისას არსებობს ორმხრივმიმართული თითისტარისებრი პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის განვითარების რისკი (ჰიპოკალიემია, ბრადიკარდია და Qთ-ინტერვალის გახანგრძლივება ზრდის არითმიის განვითარების რისკს).
ურთიერთზემოქმედება, რაც საჭიროებს სიფრთხილის ზომების დაცვას
გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან ერთდროული გამოყენებისას იზონიაზიდის დონე სისხლის შრატში მცირდება, ამიტომ საჭიროა კლინიკური და მიკრობიოლოგიური კონტროლი.
ფენობარბიტალი, ფენიტოინი, პრიმიდონი, კარბამაზეპინი, რიბაფურინი, რიფამპიცინი არიან ფერმენტატული ინდუქტორები, რომლებიც ამცირებენ კორტიკოსტეროიდების ეფექტურობას, ამიტომ რეკომენდებულია პრეპარატის დოზის კორექცია ამ მედიკამენტებით მკურნალობის დროს ან მკურნალობის შემდეგ.
აცეტილსალიცილის მჟავა: კორტიკოსტეროიდები აჩქარებენ სალიცილატების ელიმინაციას, ამიტომ კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის შესვენების დროს არსებობს სალიცილატებით ჭარბი დოზის რისკი. კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის შეწყვეტისას, რეკომენდებულია სალიცილატების დოზის კორექცია.
საყურადღებო ურთიერთზემოქმედება
ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები: კორტიკოსტეროიდები ამცირებენ ჰიპოტენზიული პრეპარატების თერაპიულ ეფექტს.
α-ინტერფერონი: კორტიკოსტეროიდებმა შესაძლებელია მოახდინონ მისი თერაპიული მოქმედების ინჰიბირება.
ვაქცინები დასუსტებული მიკროორგანიზმებით: არსებობს სისტემური დაავადების განვითარების რისკი, რამაც შესაძლებელია გამოიწვიონ ლეტალური შედეგი. რისკი უპირატესად იზრდება იმუნოდეპრესიული მდგომარეობის მქონე პირებში.
ჭარბი დოზა
სიმპტომები: პრეპარატით ჭარბი დოზის ტიპიური კლინიკური სურათი არ არსებობს. ჭარბმა დოზამ შესაძლებელია გამოიწვიოს შემდეგი სიმპტომები –ღებინება, გასტროინტესტინალური სისხლდენა, დიარეა, თავბრუსხვევა, ხმაური ყურებში ან კრუნჩხვები. მძიმე მოწამვლის შემთხვევაში შესაძლებელია თირკმელების მწვავე უკმარისობა და ღვიძლის დაზიანება.
მკურნალობა: აასს მწვავე მოწამვლის მკურნალობა პირველ რიგში მოიცავს შემანარჩუნებელ ღონისძიებებს და სიმპტომატურ მკურნალობას.
ფორსირებულიდიურეზი, დიალიზიანჰემოპერფუზიაარ უზრუნველყოფენ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყოფას, სისხლის შრატის ცილებთან მათი მაღალი შეკავშირების და ინტენსიური მეტაბოლიზმის გამო.
ბეტამეტაზონით ჭარბი დოზის სიმპტომები
ბეტამეტაზონით მწვავე ჭარბი დოზა არ იწვევს სიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობის განვითარებას. რამდენიმე დღის განმავლობაში გლუკოკორტიკოსტეროიდების მაღალი დოზების შეყვანა არ იწვევს არასასურველ შედეგებს (გამონაკლისია ძალიან მაღალი დოზების გამოყენება ან გამოყენება შაქრიანი დიაბეტის, გლაუკომის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანების გამწვავების დროს ან პაციენტებში, რომლებიც ერდროულად იღებენფუტკარას პრეპარატებს, დიურეტიკებს, რომლებიც იწვევენ კალიუმის გამოყოფას).
მკურნალობა: საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის მკაცრი სამედიცინო მეთვალყურეობა. საჭიროა სითხის ოპტიმალური მოხმარების შენარჩუნება და ელექტროლიტების შემცველობის კონტროლი შრატში და შარდში, ამასთანავე, ორგანიზმში ნატრიუმის და კალიუმის ბალანსის მკაცრი კონტროლი. ამ იონების დისბალანსის აღმოჩენისას, საჭიროა შესაფერისი თერაპიის ჩატარება.
გამოშვების ფორმა
საინექციო ხსნარის დასამზადებელი ლიოფილიზირებული ფხვნილი ყვითელი ფერის შუშის ფლაკონში, თავდახურული ბრომბუთილის საცობით და ფლიპ-ოფფტიპის კომბინირებული თავსახურით, გამხსნელთან კომპლექტში3 მლ-იან ამპულაში.
ლიოფილიზირებული ფხვნილის 1 ფლაკონი და გამხსნელის 1 ამპულა ფურცელ-ჩანართთან ერთად მუყაოს კოლოფში, მუყაოს გამყოფით.
ლიოფილიზირებული ფხვნილის 3 ან 5 ფლაკონი და გამხსნელის 3 ან 5 ამპულაკონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში. 1კონტურულ უჯრედოვანი შეფუთვა ფურცელ-ჩანართთან ერთად მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები
ინახება ნესტისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე.
ინახებაბავშვებისათვისმიუწვდომელადგილას!
ვარგისიანობის ვადა
წარმოებიდან 3 წელი.
არ გამოიყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქიდან გაცემის წესი
რეცეპტით.
სად შევიძინოთ?